Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, με πλήθος αποφάσεων συνδικάτων, συλλόγων, μαζικών φορέων, Λαϊκών Επιτροπών συμμετείχαν στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ το Σάββατο και τις προηγούμενες μέρες. Οι εφημερίδες όμως και τα άλλα ΜΜΕ των αστών δεν είδαν και δεν άκουσαν... Ακόμη και μια - δυο εφημερίδες που έκαναν αναφορά στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, έβαλαν πέντε λέξεις, καμιά φωτογραφία και φυσικά ούτε μια αράδα για την απεργία στις 23 Οκτώβρη. Καμιά πρωτοτυπία βέβαια δε διεκδικεί το θάψιμο που συνειδητά κάνουν τα αστικά ΜΜΕ στις απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις των ταξικών δυνάμεων. Και αυτό πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τους εργαζόμενους και το λαό. Τους ανησυχεί και θέλουν να αποτρέψουν τη συσπείρωση στα ταξικά συνδικάτα. Τους χαλάει τη σούπα της ηττοπάθειας και της υποταγής που θέλουν να καλλιεργήσουν στο κίνημα. Γι' αυτό κρύβουν ότι υπάρχει το ΠΑΜΕ, που σε γραμμή αποτροπής των μέτρων και ανατροπής της βαρβαρότητας που τα φέρνει, μπορεί να συσπειρώνει και να κινητοποιεί χιλιάδες εργάτες.

Με τα ΜΜΕ που κατέχουν, οι αστοί υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους κόντρα σ' αυτά των εργαζόμενων και το λαού. Να αποτελέσει η στάση τους κριτήριο μπροστά και στην απεργία που καλεί το ΠΑΜΕ στις 23 του Οκτώβρη. Και για αντικειμενική, ολοκληρωμένη ενημέρωση για τα δικά τους προβλήματα, για τα δικά τους συμφέροντα, «Ριζοσπάστης» και πόρταλ «902 gr».

«...Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ισραήλ προετοιμάζει νέους τυχοδιωκτισμούς», αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται το τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, υποβαθμίζοντας στο επίπεδο του τυχοδιωκτισμού επεξεργασμένα σχέδια της ντόπιας αστικής τάξης που ο πρωθυπουργός, ως πολιτικός της εκπρόσωπος, προωθεί με τα απανωτά ταξίδια του στο εξωτερικό. Μπορεί πράγματι στην περιοχή να συγκρούονται μονοπωλιακοί κολοσσοί, προσπαθώντας ο καθένας για τον εαυτό του να εδραιώσει τα συμφέροντά του. Μπορεί η περιοχή να μετατρέπεται ολοένα σε πεδίο σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Αυτά όμως δε σημαίνουν ότι η ντόπια αστική τάξη ατενίζει από μακριά τον πλούτο που υπάρχει και τα αρπακτικά που τον διεκδικούν. Παίρνει μέρος, επιλέγει συμμάχους, ευελπιστεί σε κομμάτι της λείας. Ακόμα κι αν για την απόσπασή της απαιτηθούν νέα αιματοκυλίσματα.

Αλλωστε και το τμήμα εξωτερικής πολιτικής νιώθει την ανάγκη να σημειώσει στην ανακοίνωσή του ότι σκοπός της εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι «να βγει η Ελλάδα από την διεθνή περιθωριοποίηση». Δηλαδή, εξωτερική πολιτική «μοχλός» για κολεγιές και «παιχνίδια» για κέρδη προς όφελος των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων και σε βάρος του ελληνικού και των άλλων λαών. Γιατί η πολιτική, εσωτερική ή εξωτερική, έχει βαθιά χαραγμένο το αντιλαϊκό πρόσημο της τάξης που εξουσιάζει.

Ας αφήσουν τέλος τις -για εσωτερική κατανάλωση- καταγγελίες περί εξωτερικής πολιτικής που μετατρέπει τη χώρα «σε "φυλάκιο" των επικίνδυνων για την ειρήνη αμερικανοΐσραηλινών επιδιώξεων» και «σε ενεργειακό και γεωπολιτικό "εξάρτημα" περιφερειακών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων».

Είναι νωπές οι δεσμεύσεις Τσίπρα στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, ότι η εξωτερική πολιτική θα έχει συνέχεια και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αρα καταγγελίες χωρίς αντίκρισμα...

Οταν πέρσι τα κυβερνητικά κόμματα, από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ, πανηγύριζαν για το «κούρεμα» του χρέους υποστηρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο το κρατικό χρέος θα γίνει βιώσιμο, το ΚΚΕ, μόνο το ΚΚΕ είχε διαφορετική γνώμη. Οι κομμουνιστές αποκάλυψαν ότι εκείνη η απόφαση σηματοδοτούσε ακόμα μεγαλύτερα δεινά για τους εργαζόμενους, περισσότερη φτώχεια για τα λαϊκά στρώματα συνολικά, μεγαλύτερη αφαίμαξη κοινωνικού πλούτου που θα μεταφερθεί στα ταμεία των τραπεζών - πιστωτών και άλλων ομάδων της πλουτοκρατίας, ενώ την ίδια στιγμή θα υπάρχει και παραπέρα αύξηση του ίδιου του χρέους.

Κάποιοι, οι πιο θρασείς, είπαν ότι οι κομμουνιστές αυθαιρετούν. Τώρα, με την κατάθεση του προσχεδίου του κρατικού προϋπολογισμού για την επόμενη χρονιά, όλα όσα έλεγε το ΚΚΕ, επιβεβαιώνονται μέχρι κεραίας.

Ετσι, πέρα (και μαζί) με τα αντιλαϊκά μέτρα που οδηγούν εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά στη χρεοκοπία, το κρατικό χρέος, στο όνομα του οποίου υποτίθεται ότι πάρθηκαν όλα αυτά τα μέτρα, ενώ το 2009 ήταν 298,5 δισ. ευρώ, εκτιμάται ότι του χρόνου θα αγγίξει τα 325 δισ. ευρώ!

Ας αφήσουν λοιπόν τα παραμύθια. Ο κύριος λόγος που παίρνονται όλα αυτά τα μέτρα είναι ότι οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται αποτελούν στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου. Είναι στόχοι διευκόλυνσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου στις σύγχρονες συνθήκες, έχουν αποτυπωθεί σε σωρεία ντοκουμέντων της ΕΕ και ήδη εφαρμόζονται στο σύνολο των χωρών της ζώνης του ευρώ. Ανεξάρτητα από ελλείμματα, χρέη και κρίση.

Αλλωστε, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, μονόδρομος για την αντιμετώπιση του χρέους, που έχουν δημιουργήσει οι κυβερνήσεις της οικονομικής ολιγαρχίας για να στηρίξουν τους καπιταλιστές, είναι η μονομερής διαγραφή όλου του χρέους, η αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική λαϊκή εξουσία.