Να πετάξει έξω από τη βαμβακοκαλλιέργεια μεγάλο μέρος των 82.000 βαμβακοπαραγωγών της χώρας επιχειρεί η κυβέρνηση, για να μείνει αυτή η δυναμική και προσοδοφόρα καλλιέργεια στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών κι επιχειρηματιών, οι οποίοι και θα καρπούνται το σύνολο των τιμών και των επιδοτήσεων. Εκεί αποβλέπουν όλες οι κυβερνητικές αποφάσεις που ελήφθησαν το τελευταίο διάστημα και επιφέρουν απανωτά πλήγματα στους μικρομεσαίους αγρότες που σπέρνουν βαμβάκι.

Το πρώτο πλήγμα ήταν η απόφαση να μείνουν εκτός επιδότησης πάνω από 50.000 τόνοι βαμβακιού, που παρήχθησαν με πολύ κόπο και μεγάλα έξοδα. Ενα μέρος αυτής της παραγωγής παραδόθηκε στα εκκοκκιστήρια, αλλά πληρώθηκε μόνο στην εμπορική τιμή των 70-90 δραχμών το κιλό, ενώ το υπόλοιπο παραμένει απούλητο στις αποθήκες των παραγωγών και σαπίζει. Με μεταγενέστερη κυβερνητική απόφαση - και με πρόσχημα ότι τα εκκοκκιστήρια είχαν παραλάβει και «μη νόμιμο» βαμβάκι (!) - κόπηκαν αυθαίρετα άλλοι 30.000 τόνοι από την παραγωγή που είχε παραδοθεί, ως επιδοτούμενη, μέχρι τις 31/12/2004.

Αλλά και το περίφημο 38δραχμο της επιστροφής από το παρακρατηθέν πρόστιμο συνυπευθυνότητας, που η κυβέρνηση υποσχέθηκε πολλές φορές ότι θα έπαιρναν με την τελική εξόφληση οι βαμβακοπαραγωγοί - οι υποσχέσεις στόχο είχαν να ξεγελαστούν οι αγρότες και να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις - δε δόθηκε σε όλους. Από τους 82.000 παραγωγούς που τη δικαιούνται, 30.000 περίπου παίρνουν «κουτσουρεμένη» επιστροφή και κάπου 4.500 δεν έχουν λαμβάνειν τίποτα.

Τα μέτρα αυτά σε συνδυασμό με τη χαμηλή τιμή του προϊόντος και την αλματώδη αύξηση του κόστους παραγωγής προκάλεσαν νέα μείωση του εισοδήματος των βαμβακοπαραγωγών.

Κι ακολούθησε νέο πλήγμα με την απόφαση της κυβέρνησης - που είχε τη σύμφωνη γνώμη των ξεπουλημένων ηγεσιών των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων και των Ενώσεων Συνεταιρισμών - για περικοπή άλλων 100.000 και πλέον στρεμμάτων βαμβακοκαλλιέργειας. Οι νέες στρεμματικές περικοπές, που έρχονται μετά το «πετσόκομμα» στο οποίο είχαν επιδοθεί οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, «κατέβασαν» τη βαμβακοκαλλιέργεια της χώρας μας στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων χρόνων.

Οι κυβερνητικές αποφάσεις προκάλεσαν μεγάλη αναστάτωση στους μικρομεσαίους αγρότες, που αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται στο στόχαστρο μιας πολιτικής, η οποία προωθεί το μαζικό ξεκλήρισμά τους.

Ο Μιχάλης Σταμάτης, από το Νέο Περιβόλι της Λάρισας, είναι οργισμένος. «Εγώ - δηλώνει στο "Ρ" - δεν πήρα ούτε δραχμή από το 38δραχμο που υποσχέθηκαν ότι θα πάρουμε επιστροφή. Παρέδωσα 63 τόνους βαμβάκι και χάνω κοντά στα 2.300.00 δρχ. Σαν δικαιολογία για το "κόψιμό" μου επικαλούνται το γεγονός ότι πήρα αποζημίωση για την καταστροφή που προκάλεσε στην καλλιέργειά μου η χαλαζόπτωση. Ομως, τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με το δικαίωμά μου να πάρω την επιστροφή; Καμία, απλώς ψάχνουν προσχήματα για να μας μειώσουν το εισόδημα και να μας αναγκάσουν να εγκαταλείψουμε τη βαμβακοκαλλιέργεια».

Ο αδελφός του, Δημήτρης Σταμάτης, διαμαρτύρεται επειδή του «έκοψαν» στρέμματα από εκείνα που είχε προγραμματίσει να καλλιεργήσει με βαμβάκι. «Η τελική απόφαση για τα δικαιώματα καλλιέργειας βγήκε ενώ εγώ, όπως και οι περισσότεροι αγρότες, είχα σπείρει τα χωράφια μου», λέει, και συνεχίζει: «Δε μας επιτρέπουν να σπείρουμε όσα θέλουμε. Μας απαγορεύουν να παράγουμε όσα μπορούμε. Μας κλέβουν συνεχώς και κατηγορούν εμάς σαν κλέφτες κι απατεώνες. Επιχειρούν να μας ξεκληρίσουν και μας καλούν να πειθαρχήσουμε στις αποφάσεις τους. Μα, αν πειθαρχήσουμε είναι σαν να αυτοκτονούμε. Οχι, δε θα υποταχθούμε, θ' αγωνιστούμε για να υπερασπίστούμε τα συμφέροντά μας και για ν' ανατρέψουμε την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, που είναι η "πηγή" των προβλημάτων της αγροτιάς».

Οι κυβερνώντες έχουν αντιληφθεί ότι οι αντιαγροτικές αποφάσεις τους προκαλούν μεγάλη πολιτική δυσαρέσκεια στον αγροτικό κόσμο και για ν' αποφύγουν το πολιτικό κόστος προσπαθούν πάλι να ξεγελάσουν τους αγρότες. Ισχυρίζονται ότι πρόβλημα δεν αντιμετωπίζουν όλα τα αγροτικά προϊόντα, αλλά μόνο το βαμβάκι, ούτε όλοι οι αγρότες, αλλά μόνο οι «βαμβακάδες» της Θεσσαλίας, που «καλόμαθαν» με τις επιδοτήσεις.

Ομως, η αλήθεια είναι ότι περικοπές δε γίνονται μόνο στη βαμβακοκαλλιέργεια, αλλά και στη βιομηχανική ντομάτα, στα τεύτλα, στο ρύζι, κ.α., ενώ για το σύνολο, σχεδόν, των προϊόντων ισχύουν οι ποσοστώσεις στην παραγωγή που θέτει η ΕΕ.

Και, βεβαίως, συνολικό είναι το πρόβλημα των χαμηλών τιμών, που επιβάλλει στον παραγωγό η κερδοσκοπική βουλιμία των εμποροβιομηχάνων, όπως και το πρόβλημα της σοδειάς που παραμένει αδιάθετη στις αποθήκες, ή σαπίζει στα χωράφια. Κι όλα αυτά δεν οφείλονται, προφανώς, στους αγρότες, αλλά στις αποφάσεις που λαμβάνονται, με τη συμμετοχή και των ελληνικών κυβερνήσεων, στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και του Παγκόσμιου οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ).

Υποστηρίζουν, ακόμα, οι κυβερνώντες ότι, από του χρόνου που θ' αρχίσει να εφαρμόζεται η αναθεωρημένη ΚΑΠ, «όλα θα είναι καλύτερα για τους αγρότες». Η αλήθεια, όμως, είναι ότι «όλα θα πάνε χειρότερα». Η αναθεώρηση της ΚΑΠ προβλέπει αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή και μετατρέπει τον μικροκληρούχο παραγωγό σε επιδοματούχο με ημερομηνία λήξης. Με την πάροδο του χρόνου ο μικροκαλλιεργητής θα σταματήσει να παράγει και, στο τέλος, θ' αναγκαστεί να εγκαταλείψει το αγροτικό επάγγελμα και να πουλήσει τα χωράφια του σε μεγαλοαγρότες κι επιχειρηματίες, «αντί πινακίου φακής».

Με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, λοιπόν, θα έχουμε νέα δραματική μείωση του αγροτικού εισοδήματος και ένταση του ρυθμού ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών.

Αυτό πρέπει να συνειδητοποιηθεί, γρήγορα, από τους αγρότες, για να οργανώσουν έγκαιρα τους αγώνες τους, με στόχο την ανατροπή της ΚΑΠ και τη δημιουργία των προϋποθέσεων, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής στην Ελλάδα, υπέρ των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς.