Από δω το πάνε από κει το φέρνουν, ψάχνουν γι' αυτήν ή την άλλη διαχείριση, στο διά ταύτα παραμένει ένας κόσμος που δεν μπορεί!

Δεν μπορεί να πληρώσει.

Η είδηση για τη μείωση του επιτοκίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αφορά στο κεφάλαιο και μόνο σ' αυτό. Οσοι απ' τα λαϊκά στρώματα χρωστάνε θα βρεθούνε μπροστά σε άγριες καταστάσεις.

Η πολιτική που εφαρμόζεται σε μία προς μία τις χώρες της ΕΕ είναι ενιαία και αφορά στο τσάκισμα της εργατικής τάξης.

Αυτό που από τον ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται σαν θετικό κεκτημένο από τη Σύνοδο Κορυφής δεν είναι άλλο από μια ρύθμιση από και για το κεφάλαιο που οι σοσιαλδημοκράτες ήδη πανηγυρίζουν ότι είναι δικό τους κατασκεύασμα. Μας θυμίζουν έτσι ότι και μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που είχε χαρακτηριστεί νεοφιλελεύθερο κατασκεύασμα, οι σοσιαλδημοκράτες είχαν παρουσιάσει τη «Λευκή Βίβλο για την Ανάπτυξη, την Ανταγωνιστικότητα και την Απασχόληση» σαν προοδευτικό σχέδιο.

Το αποτέλεσμα εκείνου του «προοδευτικού» σχεδίου είναι ακριβώς όλα όσα ζει σήμερα η εργατική τάξη σ' όλη την Ευρώπη.

Το γεγονός ότι όλα αυτά παραμένουν μάλλον ψιλά γράμματα για μεγάλες μάζες από τα λαϊκά στρώματα, γιατί η αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα τα παρουσίαζε ως πρόοδο, κάνει πιο βαρύ το δικό μας καθήκον: Να τα κάνουμε όλα λιανά. Να αποκαλύψουμε πως όσο κι αν αλλάζουν οι διαχειριστές, το πρόβλημα θα οξύνεται.

Είδηση: Η «Air Bus» χτίζει εργοστάσιο στις ΗΠΑ. Γιατί, λέει, εκεί θα έχει μειωμένο κόστος. Δηλαδή, εκτιμά ότι η Ευρώπη είναι ακριβή. Κι έχει δίκιο από τη σκοπιά ότι οι Αμερικανοί εργάτες με τεράστια εμπειρία στο χτίσιμο αεροσκαφών έχουν ήδη τσακιστεί τόσο πολύ που να είναι πράγματι πιο «ανταγωνιστικοί», δηλαδή πιο φτηνοί, από τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους. Αυτή η είδηση είναι η καλύτερη απάντηση σ' όσους ισχυρίζονται ότι το θέμα αφορά στη διαχείριση. Τα μονοπώλια κυνηγούν το κέρδος κάνοντας επενδύσεις εκεί που η εργατική δύναμη μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τους τόσο από τη σκοπιά της τεχνικής και επιστημονικής ικανότητας, όσο και από τη σκοπιά του μεροκάματου και των άλλων συνθηκών δουλειάς. Αυτό το κυνήγι έχει τρομακτικές συνέπειες και για τους εργάτες των ισχυρών καπιταλιστικών οικονομιών και θα βρει τέλος μόνο αν φύγουν απ' τη μέση τα μονοπώλια.

Αυτό πρέπει να γίνει κτήμα της εργατικής τάξης. Αυτό είναι το δύσκολο. Αυτό όμως είναι και το μόνο που έχουμε να κάνουμε αν θέλουμε να τιμήσουμε τα δεδομένα μιας επιστήμης, του μαρξισμού - λενινισμού, που έχει αποδείξει πως η ανθρωπότητα μπορεί να κάνει άλμα στο μέλλον αν βγάλει από τη μέση τα βαρίδια που την οδηγούν στα τάρταρα.

Εδώ είμαστε, και για να γίνει αυτό κοινή συνείδηση, πιάνουμε το νήμα από τα «μικρά» καθημερινά που συγκροτούν όμως ψυχολογία αλλά κυρίως ιδεολογία, ταξική συνείδηση δηλαδή, είτε υποταγής, είτε εξέγερσης.

«Υπάρχει μια αξιοπρέπεια, οι άνθρωποι δυσκολεύονται να ζητήσουν βοήθεια», είπε μια πολύτεκνη στην κάμερα.

Πικρή αλήθεια και είναι δίπλα μας.

Πρέπει να τους βρούμε. Οχι για να τους δείξουμε. Αυτό ακριβώς δε θέλουν και σωστά κάνουν. Αλλά για να τους στηρίξουμε - όχι μ' ένα κιλό ρύζι που κι αυτό έχει την αξία του - με τον μόνο τρόπο που μπορεί να δώσει λύση: Αλλά μαζί με την ταξική αλληλεγγύη σ' αυτούς, να γίνουν και οι ίδιοι σημαία της οργανωμένης αντίστασης, της οργανωμένης αντεπίθεσης. Της αντεπίθεσης των ανθρώπων που γνωρίζουν πως τα χέρια τους στύβουν την πέτρα κι έχουν ιερό δικαίωμα να μπορούν την επόμενη μέρα να κοιτάνε στα μάτια τα παιδιά χωρίς ντροπή. Των ανθρώπων που έχουν δικαίωμα να πάρουν παπούτσια στα παιδιά τους. Εχουν δικαίωμα να φροντίσουν τους γερόντους τους. Εχουν δικαίωμα να κρατήσουν όρθια τα σπιτικά τους.

Αυτός ο κόσμος, ο κόσμος με αξιοπρέπεια, είναι ο κόσμος μας.

Να μην τον αφήσουμε να γίνει ζήτουλας σε καμιά «μη κυβερνητική οργάνωση». Να μην τους αφήσουμε να ψάξουν ποιος από τους εκμεταλλευτές τους είναι καλύτερος.

Να μη γυρίσουμε στην εποχή που οι βιομήχανοι μοίραζαν τα Χριστούγεννα μια γαλοπούλα σ' αυτούς που όλο το χρόνο έστυβαν.

Ασχετο: Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κριτική στην κυβέρνηση ότι είναι ανίκανη να διαπραγματευτεί, δηλώνει και το επίπεδο της αντιπαράθεσης. Οχι μεταξύ δυνάμεων που διαφωνούν στην πολιτική, αλλά δυνάμεων που μάχονται για το ποια θα εφαρμόσει καλύτερα την ίδια πολιτική.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Δράση για την εξασφάλιση της Υγείας και ενάντια στη φοροληστεία του λαού

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τον Αύγουστο η κρίσιμη διαπραγμάτευση

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Κρας τεστ κυβέρνησης - τρόικας

ΕΛΛΑΔΑ: Απολύσεις αγκάθι για τη συγκυβέρνηση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Ούτε νέοι φόροι, ούτε μειώσεις μισθών

ΤΑ ΝΕΑ: Οχι σε απολύσεις και περικοπές

ΑΥΡΙΑΝΗ: Επιθετικό σχέδιο Σαμαρά

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τραπεζικός «πυρετός»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εφεδρεία 3 ταχυτήτων

ΕΘΝΟΣ: Φάρμακα δωρεάν για τους ασφαλισμένους

Η ΑΥΓΗ: 4 προϋποθέσεις για ανάκαμψη

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Αγνωστος θησαυρός του Ακη

«Οι αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου, όπως και όλων των προηγούμενων, δεν αφορούν στα συμφέροντα των λαών. Είναι διευθετήσεις στο πλαίσιο της προσπάθειας για ελεγχόμενη διαχείριση της κρίσης. Ενας τέτοιος προσωρινός συμβιβασμός έγινε την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή, με αιχμή την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με τρόπο που να μην επιβαρύνεται το δημόσιο χρέος. Από αυτή τη σκοπιά, η συμφωνία της Συνόδου δεν αναιρεί τις αιτίες της κρίσης και δε θα μπορούσε άλλωστε να το κάνει και, πολύ περισσότερο, δεν οδηγεί σε χαλάρωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι στη λογική αντιμετώπισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Με δοσμένους τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, στόχος των καπιταλιστικών κυβερνήσεων της Ευρωζώνης είναι να θωρακίσουν το ευρώ ως διεθνές νόμισμα και ταυτόχρονα να προχωρήσει ταχύτερα η εσωτερική υποτίμηση στα κράτη - μέλη, προκειμένου η οικονομία της ΕΕ να γίνει ανταγωνιστικότερη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Παρά τις προσπάθειες για μεγαλύτερη ενοποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής και για ενιαία εποπτεία του χρηματοπιστωτικού τομέα των κρατών - μελών, ο νόμος της ανισομετρίας στον καπιταλισμό προεξοφλεί από τώρα ότι θα υπάρχουν σταθερά χώρες που δε θα συμμορφώνονται στους κανόνες, μεγαλώνοντας τις φυγόκεντρες τάσεις στην ΕΕ. Ταυτόχρονα, όλοι κρύβουν από το λαό ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή της συμφωνίας, όπως και για τη χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων από τους μηχανισμούς της ΕΕ, είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή των αντιλαϊκών δεσμεύσεων των κρατών - μελών. Η πιστή τήρηση δηλαδή των μνημονίων διαρκείας, που υπογράφουν οι κυβερνήσεις, αποδεχόμενες και συνδιαμορφώνοντας τις στρατηγικές της ΕΕ.

Οι δεσμεύσεις αυτές αφορούν στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, στην κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στη μείωση του μέσου μισθού, στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι στη σημερινή Ιταλία, χωρίς ειδικό μνημόνιο και τρόικα, κατεδαφίζονται τα εργατικά δικαιώματα και απελευθερώνονται οι απολύσεις, στην Ισπανία ένα εκατομμύριο οικογένειες κινδυνεύουν ήδη από τις εξώσεις και τις κατασχέσεις σπιτιών, στη Γαλλία αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης.

Τι επιβεβαιώνεται; Οτι εχθρός των λαών είναι το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, η ίδια η ιμπεριαλιστική διακρατική συμμαχία της ΕΕ και η άρχουσα τάξη σε κάθε κράτος - μέλος. Μόνο η ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος, με σταθερό προσανατολισμό την "αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική - λαϊκή εξουσία", αποτελεί ελπιδοφόρα προοπτική για το λαό σε κάθε κράτος - μέλος» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).