Ο καθένας μας που άκουσε τον εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τον Γκ. Ασμουσεν, να κλαψουρίζει για τη δυσκολία που έχει όταν ζητάει από φτωχούς λαούς να χρηματοδοτούν την Ελλάδα όπου οι μέσες αποδοχές των εργαζομένων στο Δημόσιο είναι, όπως αυτός είπε, της τάξης των 3.000 ευρώ, σκέφτηκε πόσο απατεώνες είναι οι τύποι οι οποίοι προκειμένου να περάσουν τη «γραμμή», δεν διστάζουν τα ψεύτικα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν στα πορίσματά τους, να μας τα πετάνε κατάμουτρα, νομίζοντας ότι έτσι κατατροπώνουν όσους διανοούνται να μην υποτάσσονται στις φιλομονοπωλιακές επιλογές τους.

Βέβαια, αυτό που πέταξε το στέλεχος της ΕΚΤ, για τα δήθεν 3.000 ευρώ ως μέσο μισθό των εργαζομένων στο Δημόσιο, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο, όχι επειδή δεν ανταποκρίνεται πλήρως στα υπαρκτά δεδομένα, αλλά επειδή αλλοιώνει εντελώς και διαστρέφει πλήρως την πραγματικότητα. Οπως και να εξεταστούν τα στοιχεία που αφορούν τη μισθοδοσία στο Δημόσιο ο μέσος μισθός ούτε είναι, ούτε ήταν, ούτε πλησίασε ποτέ τα επίπεδα των 3.000 ευρώ. Το γεγονός όμως ότι το χρησιμοποίησε για να νουθετήσει όσους εξακολουθούν να αντιστέκονται στα αντιδραστικά μέτρα και την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, είναι ενδεικτικό ότι αυτοί ακριβώς οι τύποι, το προσωπικό της οικονομικής ολιγαρχίας στην ΕΕ, όταν είναι να κάνουν τη δουλειά τους και να αποπροσανατολίσουν τους λαούς, είναι τόσο αδίστακτοι που μπορούν εντελώς επίσημα και από μικροφώνου να πουν κάθε είδους ψέμα.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι τύποι, οι οποίοι από τη στιγμή που κάποιο στέλεχος της οικονομικής ολιγαρχίας λέει το οτιδήποτε, αυτοί θεωρούν κατ΄ επάγγελμα χρέος τους να εξηγήσουν, να το αναλύσουν και τελικά να το δικαιολογήσουν. Αυτό το ρόλο έπαιζαν όλα αυτά τα χρόνια οι ΠΑΣΟΚοι, οι βαρβάτοι όμως, αυτοί που δεν ανέχονταν μύγα στο σπαθί τους.

Χτες, βγήκε η Μακρή του Real FM, να μας πει πόσο αδαείς είμαστε όλοι εμείς που δεν καταλάβαμε το πνεύμα των λόγων του Ασμουσεν, ο οποίος, κατά την Μακρή απλά διαίρεσε τις αποδοχές των εργαζομένων στο Δημόσιο με τους 12 μήνες του χρόνου και πράγματι του προέκυψε μέσος μισθός 2.800 ευρώ.

Οχι κυρία μου. Κανένας απολύτως υπολογισμός με κανέναν απολύτως αριθμό από αυτούς που ισχύουν πράγματι, δεν δίνει τέτοιο αποτέλεσμα. Τέτοιους μισθούς βλέπουν μόνο όσοι έχουν γαλουχηθεί να πηγαίνουν κόντρα στον εργαζόμενο και κόντρα στα δικαιώματά του.

Κοντολογίς: Οπως προκύπτει από τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού του 2012, το συνολικό κονδύλι για τη μισθοδοσία όλων των εργαζομένων στο Δημόσιο ήταν 12,6 δισ. ευρώ. Για πέρσι τα σχετικά χρήματα που δόθηκαν ήταν 13,65 δισ. ευρώ, το 2010 πληρώθηκαν μισθοί 14,1 δισ. ευρώ κ.ο.κ.

Αν διαιρέσουμε το κονδύλι των αποδοχών με τον αριθμό των προσώπων που αυτά τα χρόνια πληρώνονταν από το Δημόσιο, διαπιστώνουμε ότι οι μέσες ετήσιες αποδοχές είναι της τάξης από 18.307 ευρώ το 2010 μέχρι 16.426 φέτος. Αρα, με όσες πληρωμές, 12 ή 14, και αν διαιρέσουμε τούτες τις αποδοχές δεν πλησιάζουμε στα όσα φαντάστηκε η κ. Μακρή προκειμένου να δικαιολογήσει ακόμα μια επίθεση σε βάρος των εργαζομένων...

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ακόμα και αν διαιρέσουμε τις μέσες ετήσιες αποδοχές με βάση τις 12 πληρωμές το χρόνο, ο μέσος μισθός στο Δημόσιο ξεπέρασε τα 2.000 ευρώ μόνο τις χρονιές 2007-2009. Αλλά ας μην ανησυχούν οι διάφοροι άθλιοι. Εχει ήδη καθηλωθεί στα 1.369 ευρώ και βαίνει μειούμενος...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ποιοι είναι αυτοί; Οχι φυσικά οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που (και) φέτος δεν μπορούν να πάνε διακοπές. Ούτε οι άνεργοι που δεν το σκέφτονται καν. Ούτε αυτοί που τα... κουτσοκαταφέρνουν αλλά πρέπει να πληρώσουν νέα χαράτσια στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, τη βενζίνη και τα καταλύματα.

Ούτε λόγος βεβαίως για τους... πρώην δικαιούχους της πρώην Εργατικής Εστίας. Kαμία σκέψη για τους συνταξιούχους, αυτούς που χρειάζονται ιαματικές διακοπές. Τίποτε για τους κατοίκους των ακριτικών νησιών που βλέπουν και το τουριστικό εισόδημά τους να μειώνεται, εκτός από το αγροτικό.

Το θέμα δεν είναι όλοι αυτοί μα κάποιες άλλες κατηγορίες: Οι περίφημοι «tour operators» που χρειάζονται καινούργια φορολογικά κίνητρα. Oι μεγαλοξενοδόχοι που έχουν υψηλό κόστος λειτουργίας. Bεβαίως και οι ακτοπλόοι εφοπλιστές που δηλώνουν ότι βρίσκονται λίγο πριν την κατάρρευση...

Οσοι δηλαδή έχουν κερδοσκοπήσει ανελέητα επί δεκαετίες (και τα κέρδη αυτά είναι πιθανότατα... αραγμένα τώρα σε κάποια ελβετική τράπεζα) και δεν ανέχονται να δούνε τα κέρδη τους να περιορίζονται στο ελάχιστο.

Αυτοί είναι που χρειάζονται την κρατική προστασία με κάθε τρόπο. Με επιδοτήσεις, με κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, με φοροαπαλλαγές. Και όπου χρειαστεί και τις δυνάμεις καταστολής, μήπως και καμία απεργία απειλήσει την εικόνα της «βαριάς βιομηχανίας», του ελληνικού τουρισμού.

Διότι σύμφωνα με τους κυβερνώντες, αυτό σημαίνει... «ανάπτυξη»! Εκείνος που παράγει τα πάντα να μην μπορεί να ξεκουραστεί έστω για μία εβδομάδα, κι αυτός που εκμεταλλεύεται τα πάντα (από τις παραλίες και τους αιγιαλούς μέχρι τους ανθρώπους) να τα έχει όλα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χωρίς προηγούμενο είναι η άγρια φοροληστεία σε βάρος του λαού. Τα στοιχεία είναι πράγματι τρομακτικά. Φέτος θα πληρώσει στην εφορία 4 δισ. ευρώ περισσότερα από πέρυσι. Πιο συγκεκριμένα, πέρσι τα λαϊκά νοικοκυριά πλήρωσαν στην εφορία 1,1 δισ., αλλά φέτος υπολογίζεται ότι θα πληρώσουν 5,1 δισ. ευρώ! Τα ειδοποιητήρια και εκκαθαριστικά της εφορίας έχουν αρχίσει να πέφτουν «βροχή», ενώ τα χαράτσια δεν έχουν τελειωμό: Εκτός από τον αυξημένο φόρο εισοδήματος λόγω μείωσης αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ και της εισφοράς αλληλεγγύης, έρχονται άλλοι επτά φόροι που πρέπει να πληρωθούν τους επόμενους μήνες. Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι πρόκειται για ένα μικρό μέρος της ασύλληπτης φορολεηλασίας σε βάρος του λαού, που την ίδια στιγμή τα εισοδήματά του μειώνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά θα βρεθούν σε αδιέξοδο, σε κανονική και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Τα σενάρια για περισσότερες δόσεις για τα ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία δεν ανακουφίζουν καθόλου την κατάσταση. Την ίδια στιγμή το μεγάλο κεφάλαιο απαλλάσσεται διαρκώς από φορολογικά βάρη. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι στο σύνολο των 55 δισεκατομμυρίων που είναι τα έσοδα του προϋπολογισμού, τα νομικά πρόσωπα (ανώνυμες εταιρείες) θα δώσουν μόνο 2,1 δισ., δηλαδή σταγόνα στον ωκεανό. Είναι ανάγκη το εργατικό - λαϊκό κίνημα να οργανώσει την πάλη του γύρω από συγκεκριμένους στόχους πάλης, γιατί είναι αδύνατον, με την κατάντια των μισθών, να πληρωθούν οι φόροι που εκτός των άλλων είναι και εξαιρετικά άδικοι. Εγκαιρα το ΚΚΕ είχε προτείνει ένα τέτοιο πλαίσιο πάλης, όπως θέσπιση αφορολόγητου στη λαϊκή οικογένεια έως 40.000, όπου πρέπει να υπολογίζεται επιπλέον 5.000 για κάθε παιδί. Ταυτόχρονα το μεγάλο κεφάλαιο πρέπει να φορολογηθεί με 45%... Σε κάθε περίπτωση το μήνυμα που πρέπει να περάσει παντού είναι ένα: Κανένας μόνος του, οργάνωση και αλληλεγγύη.

Ο Δ. Παπαδημούλης μιλώντας στο ρ/σ «Κόκκινο» κάλεσε τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ να δώσουν εξηγήσεις γιατί «νέρωσαν» τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις. Να λοιπόν η... φιλολαϊκή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης κατά το ΣΥΡΙΖΑ είχαν φιλολαϊκές δεσμεύσεις, αλλά τώρα τις νέρωσαν! Μάλλον το έκαναν για να τους δώσουν αντικείμενο αντιπολίτευσης. Εντάξει λοιπόν. Αλλά πριν ζητήσει εξηγήσεις από τους άλλους, γιατί δεν δίνει το καλό παράδειγμα εξηγώντας ο ίδιος τι απέγιναν οι κάλπικες υποσχέσεις με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ υφάρπαξε λαϊκές ψήφους;

Η «καταγγελία του μνημονίου» έγινε επαναδιαπραγμάτευση. Η ανακήρυξη της τρόικας από «ανεπιθύμητη στην Ελλάδα» έγινε «θα την υποδεχτούμε αν ισχύσουν και για την Ελλάδα οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 29ης Ιούνη». Εδώ μάλιστα ακόμα και η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου πάει περίπατο. Αφού στη Σύνοδο Κορυφής δεν συμφωνήθηκε μόνο η δυνατότητα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών απευθείας από το μηχανισμό στήριξης. Αποφασίστηκε ακόμα ότι όσες χώρες το κάνουν αυτό, αυτομάτως θα υπογράφουν νέα μνημόνια, με πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα σ' αυτά που ήδη εφαρμόζουν. Παραπέρα, το «θα καταργήσουμε το χαράτσι της ΔΕΗ» έγινε... γαργάρα και ούτε καν τη λέξη κατάργηση δεν τόλμησε να ψελλίσει ο Αλ. Τσίπρας κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη ΔΕΗ. Το ίδιο «γαργάρα» κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και την προεκλογική του υπόσχεση ότι θα επαναφέρει μισθούς και συντάξεις στα προ μνημονίου επίπεδα. Τώρα μιλάει για «πάγωμα» στο σημείο όπου έχουν φτάσει, εξευτελιστικό ούτως ή άλλως.

Δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικώντας την άσκηση της αστικής διαχείρισης θα ξεχάσει και το... όνομά του σε λίγο. Οχι βεβαίως πως οι υποσχέσεις του ήταν φιλολαϊκές. Αλλά λέμε... Καλό και πρέπον όμως είναι ο λαός να θυμάται καλά, να βγάζει συμπεράσματα και να τα μετουσιώνει σε πράξη.