Eurokinissi

Κατά τη χτεσινή πρώτη μέρα της συζήτησης αυτό που κυριάρχησε ήταν το γνωστό σκηνικό της «κούφιας», αποπροσανατολιστικής για το λαό, αντιπαράθεσης, μεταξύ των αστικών κομμάτων, των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», τα οποία διασταύρωσαν τα πυρά τους για να δώσουν εξετάσεις στην άρχουσα τάξη για το ποιος είναι ο πιο ικανός διαχειριστής του συστήματος και ποιος μπορεί καλύτερα να εγκλωβίσει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Ο γενικός εισηγητής του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, αποκαλύπτοντας το παιχνίδι που παίζεται για τον αποπροσανατολισμό του λαού, επισήμανε ότι η διαπάλη που αναπτύσσεται ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι κάλπικη, δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού, αντίθετα αφορά ποιος είναι «ο καλύτερος διαπραγματευτής, διαχειριστής», «ποιο μείγμα διαχείρισης είναι καλύτερο για να ανακάμψει το κεφάλαιο». Στο πλαίσιο αυτό, όπως σημείωσε, κυβέρνηση και αντιπολίτευση διαγκωνίζονται ποιος θα κερδίσει την εμπιστοσύνη της αστικής τάξης, ενώ παράλληλα επιδόθηκαν και σε εμπόριο ελπίδας και αναμονής σε βάρος του λαού. Η κυβέρνηση με τους ισχυρισμούς ότι έρχονται καλύτερες μέρες για το λαό γιατί οι θυσίες του πιάνουν τόπο, και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί την αυταπάτη ότι μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ «μπορεί να λύσει τα προβλήματα του λαού» για να χειραγωγήσει το κίνημα σε ανώδυνα μονοπάτια για το σύστημα.

Την ίδια στιγμή, όπως σημείωσε, «για να πετύχετε το πρωτογενές πλεόνασμα, το ανάγετε σε νέο εθνικό στόχο», αλλά «δεν μπορεί να αποκρυφτεί ο χαρακτήρας του ότι είναι μοχλός και εργαλείο αναδιανομής του πλούτου που παράγεται σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και σε βάρος του λαού. Αυτό άλλωστε είναι και το κύριο χαρακτηριστικό του κρατικού προϋπολογισμού».

Ο εισηγητής του ΚΚΕ επισήμανε ότι με τα αντιλαϊκά μέτρα, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται, δημιουργούνται μόνιμοι μηχανισμοί μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης και εξασφαλίζονται νέα πεδία δράσης του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, αναφέροντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τις ιδιωτικοποιήσεις, τονίζοντας ότι διαμορφώνονται ακόμα πιο ασφυκτικές συνθήκες για τη λαϊκή οικογένεια να καλύψει τις ανάγκες της.

Οπως σημείωσε, η αντιλαϊκή επίθεση ξεπερνάει τη στενή διαχείριση της κρίσης, έχει στόχο την επόμενη μέρα, ενώ δεν είναι ελληνική ιδιομορφία. Τα αντιλαϊκά μέτρα έχουν βάση τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ξεκαθαρίζοντας ότι «όποιοι αποδέχονται την ΕΕ είναι ψευδεπίγραφοι αντίπαλοι των μνημονίων», αφού η ΕΕ διαμορφώνει «μνημόνια διαρκείας» για τους λαούς.

Οσον αφορά στο δημόσιο χρέος, επισήμανε ότι η διαπραγμάτευσή του για την απομείωση γίνεται με σκοπό να εξοικονομηθούν δαπάνες που θα οδηγηθούν στους επιχειρηματικούς ομίλους και σημείωσε ότι η διαπραγμάτευση αυτή γίνεται στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, όπου η ανισόμετρη ανάπτυξη, όπως φαίνεται και από τα πλεονάσματα της Γερμανίας, οξύνει τις αντιθέσεις και επιταχύνει φυγόκεντρες τάσεις δυνάμεων που κάνουν λόγο για εθνικά νομίσματα.

Χαρακτήρισε ψευτοδίλημμα για το λαό το δίλημμα «ευρώ - δραχμή», λέγοντας ότι το ζήτημα δεν είναι «με ποιο νόμισμα ο λαός θα μετράει τη φτώχεια του και το κεφάλαιο τα κέρδη του». Σημείωσε ότι οι χώρες του Νότου, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, θέλουν βιώσιμη ρύθμιση του χρέους, τραπεζική ενοποίηση και μείωση των επιτοκίων δανεισμού για τους επιχειρηματικούς ομίλους του Νότου.

Αναφερόμενος στα μείγματα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, ο Νίκος Καραθανασόπουλος σημείωσε ότι «το "μείγμα Μέρκελ" οξύνει την κοινωνική ανισότητα και το "μείγμα Ομπάμα" επίσης οδηγεί σε όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων». Σημείωσε ότι το 20% του πληθυσμού των ΗΠΑ καρπώνεται το 93% του πλούτου και το 80% του πληθυσμού μόλις το 7% του πλούτου, συνεπώς σημείωσε ότι είναι κάλπικη η αντιπαράθεση για τα μείγματα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, όπως επίσης κάλπικη είναι και η αντιπαράθεση για το αν θα γίνει «κούρεμα» ή επιμήκυνση του ελληνικού χρέους, αφού και στις δύο περιπτώσεις θα ληφθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Η συγκυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, σημείωσε, προσπαθούν να συγκαλύψουν τη στρατηγική συμφωνία στην ανάγκη να ξεπεραστούν οι δυσκολίες αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Διαφωνούν - συμπλήρωσε - στο πώς θα γίνει.

«Δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος εντός του συστήματος, καθώς η όποια ανάκαμψη δεν θα οδηγήσει σε λαϊκή ευημερία», ανέφερε, και σημείωσε ότι στόχος του ΚΚΕ είναι η ανατροπή του καπιταλισμού, το ΚΚΕ δεν βολεύεται με αυτό το σύστημα, γι' αυτό μιλάει για ανατροπή, διότι η ουσία της διαπάλης δεν είναι ποιος θα διαχειριστεί τη φτώχεια του λαού. Πρέπει να ξεμπερδεύουμε με το καπιταλιστικό κέρδος και την καπιταλιστική ιδιοκτησία, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με ισχυρό λαϊκό κίνημα που θα είναι βάθρο για την ανακούφιση του λαού, αλλά και βάθρο αντεπίθεσης για συνολική ανατροπή και αυτό μπορεί να γίνει με αποφασιστικά ισχυρό ΚΚΕ.

Κατά τη χτεσινή πρώτη μέρα της συζήτησης αυτό που κυριάρχησε ήταν το γνωστό σκηνικό της «κούφιας», αποπροσανατολιστικής για το λαό, αντιπαράθεσης, μεταξύ των αστικών κομμάτων, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, τα οποία διασταύρωσαν τα πυρά τους για να δώσουν εξετάσεις στην άρχουσα τάξη για το ποιος είναι ο πιο ικανός διαχειριστής του συστήματος και ποιος μπορεί καλύτερα να εγκλωβίσει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Στο πλαίσιο αυτό ο εισηγητής της ΝΔ Σταύρος Καλογιάννης περιγράφοντας τον προϋπολογισμό, προσπάθησε να ωραιοποιήσει το γεγονός ότι η κυβέρνηση των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, για την ενίσχυση της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ, πετσοκόβει τις κρατικές δαπάνες σε Παιδεία, Υγεία, επιτίθεται με νέα φοροεπιδρομή στα λαϊκά στρώματα, αναδιανέμει συνολικά τον πλούτο σε βάρος των εργατικών, λαϊκών οικογενειών, εξασφαλίζει στους μονοπωλιακούς ομίλους νέα πεδία κερδοφορίας. Για να τα αιτιολογήσει όλα αυτά πρόβαλε την αυταπάτη ότι «η ελληνική οικονομία αργά αλλά σταθερά αλλάζει πορεία», ότι «οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια άρχισαν να γίνονται πράξη» και ότι «διεκδικούμε τη θέση που πρέπει να έχει η χώρα μας στη μετα-κρίσης εποχή»!

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, γενικός εισηγητής το ΣΥΡΙΖΑ - για να αποδείξει ότι το «νεοφιλελεύθερο μοντέλο απέτυχε» κι ότι αυτό πρέπει να αντικατασταθεί από το «μοντέλο» διαχείρισης που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ- «κατέβασε» - μιλώντας- ένα σωρό αστούς οικονομολόγους και στοιχεία για να αναλύσει το σύγχρονο «νεοφιλελεύθερο» μοντέλο του καπιταλισμού και να ισχυριστεί ότι «στο σύγχρονο καπιταλισμό δεν υπάρχουν αρκετές επενδυτικές ευκαιρίες για την κερδοφορία» και ότι «μετά την κρίση μικρά κερδοσκοπικά φαινόμενα δε θα βοηθήσουν την ανάπτυξη».

Απευθυνόμενος στην κυβέρνηση είπε: «Πρέπει να έχετε νέες ιδέες, νέες σκέψεις και αυτό δεν το κάνετε» και πρόσθεσε σχετικά με τις «νέες» ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ ότι «πρέπει να συμφωνήσει η κοινωνία ότι τα πράγματα για τους φτωχότερους δε θα χειροτερέψουν, ότι θα επιδιωχθεί ανάπτυξη με νέους πλουραλιστικούς φορείς, ότι θα έχουμε κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί και θα υπάρξει χώρος για αναπτυξιακούς επιχειρηματικούς πειραματισμούς»!

Από το ΠΑΣΟΚ ο εισηγητής Φίλιππος Σαχινίδης και αυτή τη φορά υπερασπίστηκε την αντιλαϊκή πολιτική και τη δημοσιονομική προσαρμογή από το 2012, τονίζοντας ότι το πρωτογενές πλεόνασμα επιτεύχθηκε και χάριν των επιλογών εκείνης της κυβέρνησης. Επισήμανε ότι η κυβέρνηση πρέπει να διασφαλίσει ότι ο προϋπολογισμός δεν θα αναθεωρηθεί και δε θα ληφθούν νέα δημοσιονομικά μέτρα, ενώ εκφράζοντας τις αγωνίες της ντόπιας αστικής τάξης ανέφερε: «Τα πραγματικά επιτόκια στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλά, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα ακόμη και σε επιχειρήσεις με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και δεν επιτρέπουν την πραγματοποίηση επενδύσεων».

Το γνωστό τροπάρι ότι ο προϋπολογισμός είναι «ένας κλασικός προϋπολογισμός του μνημονίου» «άδικος, αντικοινωνικός, αντιαναπτυξιακός», «που ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο, για το πώς θα πληρωθούν οι δανειστές», επανέλαβε ο εισηγητής των ΑΝΕΛ Νότης Μαριάς, χωρίς να αμφισβητεί πουθενά το αστικό σύστημα, ενώ από τη ΔΗΜΑΡ η Ασιμήνα Ξηροτύρη χαρακτήρισε τον προϋπολογισμό «άχρωμο» καλύπτοντας πλήρως το ταξικό του περιεχόμενο.