Τετάρτη 4 Δεκέμβρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε

«Στα κεραμίδια» χτες η «Αυγή» για τις αναφορές της ομιλίας του Δ. Κουτσούμπα στην Κοζάνη για τον οπορτουνισμό και τους οπορτουνιστές. Τι τους πείραξε; Το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει βγάλει συμπεράσματα από την αντιπαράθεση με τον οπορτουνισμό και το 1968 και το 1991. Θυμίζουμε ότι και οι δύο προσπάθειες να μεταλλαχτεί το ΚΚΕ, να διαλυθεί μέσα σε άλλα σχήματα σοσιαλδημοκρατικού προσανατολισμού, γενικά «αριστερά», να προδώσει την εργατική τάξη, αντιμετωπίστηκαν από την πλειοψηφία των μελών και των στελεχών του ΚΚΕ που απάντησαν παστρικά, παλικαρίσια: «Σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει». Αυτό που τους έχει πειράξει είναι ότι το ΚΚΕ έχει κάνει προσπάθεια να βγάλει βαθύτερα συμπεράσματα για τους όρους με τους οποίους δυνάμωσαν τέτοιες τάσεις μέσα στο Κόμμα. Οτι έχει εστιάσει σε αδυναμίες της στρατηγικής, στην άμβλυνση της στάσης απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό. Σε αντίθεση, δηλαδή, με τους πρόχειρους ψευτο-ισχυρισμούς του αρθρογράφου (που είτε είναι είτε προσποιείται τον ανίδεο) ότι δεν εξηγεί το Κόμμα πώς κάποια πρώην στελέχη του «ξέπεσαν», «εκφυλίστηκαν», εγκατέλειψαν την επαναστατική προοπτική...

Θέλουν απελευθέρωση απολύσεων...

«Το μυαλό, οι γνώσεις και οι δεξιότητες των ανθρώπων είναι το πολυτιμότερο κεφάλαιο των επιχειρήσεων. Συνεπώς το κίνητρο των απολύσεων δεν είναι όπως παλιά το κόστος της εργασίας. Τώρα είναι ο οικονομικός κύκλος ή η απαξίωση κλάδων και πρακτικών παραγωγής. Εχουμε, λοιπόν, νομοθεσία που καθυστερεί την πρόοδο των επιχειρήσεων και συνεπώς της οικονομίας. Αυτό είναι εμφανές από το ότι παρά το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, η ανεργία του ιδιωτικού τομέα εκτοξεύθηκε. Στην ουσία δημιουργούνται αντικίνητρα στις επιχειρήσεις να εκσυγχρονίζονται, αφού είναι απαγορευτικό να απολύουν. Μέχρι αυτές να καταρρεύσουν». («Καθημερινή», 2/12/2013). Να λοιπόν γιατί οι καπιταλιστές θέλουν απελευθέρωση των απολύσεων. Γιατί η προστασία τους είναι αντικίνητρο στον εκσυγχρονισμό τους. Και προβάλλουν και ολίγον περί γνώσεων και δεξιοτήτων των ανθρώπων ως πολύτιμο κεφάλαιο για τις επιχειρήσεις, προκειμένου να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις την αναγκαιότητα άρσης κάθε προστασίας των εργαζομένων.

... και συνθήκες εξαθλίωσης

Πράγματι η κρίση απαιτεί επενδύσεις που εκσυγχρονίζουν τα μέσα παραγωγής, αυξάνουν την παραγωγικότητα της εργασίας, αναπτύσσουν νέους τομείς παραγωγής. Μόνο που ως τάση μόνο προσωρινά και ελάχιστα μπορεί στην περίοδο της ανάκαμψης να αντιμετωπίσει την ανεργία. Και αυτό γιατί ο εκσυγχρονισμός αυξάνει την παραγωγή με λιγότερη ζωντανή εργασία. Που αν συνδυαστεί με τα ήδη ερείπια των εργασιακών δικαιωμάτων συνεχίζει να κρατά την εργατική τάξη σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση. Να γιατί λέμε ότι η πάλη για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του λαού συνδέεται με την πάλη για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική, λαϊκή εξουσία.

Για ποιον δουλεύει;

Δράση στα Βαλκάνια αναπτύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και της ΕΕ, με ακόμη μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας σ' αυτήν την περιοχή, στο έδαφος της οποίας εκφράζονται οξύτατοι ανταγωνισμοί. Η Ρένα Δούρου, υπεύθυνη της εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ κατά την επίσκεψή της στη Σερβία, αναφέρθηκε στην ανάγκη όλες οι χώρες της ΝΑ Ευρώπης να αποτελέσουν μέλη της Ευρώπης των πολιτών, ότι η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν αναδεικνύει την προσπάθεια να αποκτήσει δυναμικό ρόλο η Ελλάδα, ότι η Ελλάδα οφείλει να αναβαθμίσει το ρόλο της στην περιοχή, διατηρώντας συνεχείς επαφές. Συναντήθηκε, επίσης, με τα μέλη του προεδρείου του Συνδέσμου Ελληνικών Επιχειρήσεων, λέγοντάς τους: «Εσείς είστε που κρατάτε στο εξωτερικό την ελληνική σημαία ψηλά». Χρειάζονται κι άλλες ακόμη αποδείξεις για το για ποιον δουλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Θαυμάστε αστική δημοσιογραφία

«Πανελλήνιο σοκ για το θάνατο από μαγκάλι. Με κεριά διάβαζε εδώ και δυόμισι μήνες που η ΔΕΗ είχε κόψει το ρεύμα στο σπίτι της η 13χρονη Σάρα» γράφουν τα χτεσινά «Νέα» στην πρώτη σελίδα. Στο ρεπορτάζ στις εσωτερικές σελίδες γράφουν επίσης ότι η μητέρα της δεν έβρισκε μεροκάματο, ότι δύσκολα τα έφερναν βόλτα. Καλή η καταγραφή θα πει κανείς. Ελα όμως που έρχεται ο Μ. Μητσός με άρθρο του στην ίδια εφημερίδα και ούτε λίγο ούτε πολύ «βγάζει λάδι» την πολιτική που οδηγεί στην εξαθλίωση, λέοντας ότι η μητέρα «ίσως επειδή ήταν περήφανη» δε ζητούσε βοήθεια... Τι λέει δηλαδή; Οτι για το θάνατο φταίει η «άγνοια» κινδύνου για το μαγκάλι! Το πολύ - πολύ «η φτώχεια», λες και αυτή δεν έχει αιτία. Οτι κακώς το τραγικό γεγονός πυροδοτεί πολιτική αντιπαράθεση. Θαυμάστε αστική δημοσιογραφία...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ