Κατά τη συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, για τη δολοφονική επίθεση του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων, ρωτήθηκε σχετικά με την τριήμερη εργασία που προτείνει η κυβέρνηση της Ιταλίας με τη σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων και σημείωσε:

«Στην Ιταλία συμβαίνει ό,τι και στην Ελλάδα. Υπάρχουν συνδικάτα τα οποία δεν είναι γνήσιοι εκπρόσωποι των συμφερόντων των εργαζομένων. Τέτοια συνδικάτα, με τέτοιες διοικήσεις πρέπει να παραμερίζονται, πρέπει να αντικαθίστανται, πρέπει οι εργαζόμενοι να τους κάνουν στην άκρη.

Ακόμα αποδεικνύεται το εξής: Οτι το θέμα των ανοιχτών μαγαζιών την Κυριακή και όλα αυτά που λέγονταν ότι αν δεν ανοίξουν τα μαγαζιά την Κυριακή θα απολυθούν 4.000 από την οδό Ερμού ήταν υποκρισία. Λέτε οι ΕΒΕ στην Ερμού να απασχολούν τόσο κόσμο; Ολα αυτά ήταν απειλές και εκβιασμοί και πολύ γρήγορα θα φέρουν στην επιφάνεια είτε αυτή τη μορφή της Ιταλίας, είτε τα 65ωρα, είτε τα ανοιχτά μαγαζιά 7 μέρες τη βδομάδα. Πρόκειται για ένα μέτρο που πλήττει όχι μόνο τους εμποροϋπαλλήλους, πλήττει τους μικρομεσαίους και πλήττει συνολικά τους εργαζόμενους.

Και με την ευκαιρία, θα ήθελα να πω το εξής: Υπάρχουν και αρκετές γυναίκες που πραγματικά μοχθούν, παλεύουν, δεν έχουν πού να αφήσουν τα παιδιά τους και θεωρούν ότι είναι χρήσιμο να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά την Κυριακή για να ψωνίζουν. Οταν όμως χτυπιέται ένας κλάδος, όταν συγκεντρώνεται η δύναμη στα μονοπώλια, τότε χάνουν όλοι οι εργαζόμενοι. Οταν έχεις επαρκή αγοραστική ικανότητα, σταθερό χρόνο εργασίας και σίγουρη δουλειά τότε βρίσκεις και το χρόνο να ψωνίσεις. Και, εν πάση περιπτώσει, δε νομίζω ότι ένας φτωχός εργάτης, μια φτωχή εργάτρια κάνει "shopping therapy" όπως λέγεται, κάνει βόλτες για ψώνια. Τα ψώνια είναι μια ανάγκη που την ικανοποιείς όταν έχεις λεφτά στην τσέπη.

Μόνο η αλληλεγγύη όλων των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων και της φτωχής αγροτιάς μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Οταν αφήνεται ένας κλάδος μόνος του να αντιμετωπίζει τα προβλήματά του, τότε θα χειροτερέψει η ζωή όλων».

ΡΩΜΗ.--

Με τη συναίνεση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, όπως της Συνομοσπονδίας Εργαζομένων της Ιταλίας (Cgil), προωθείται το σχέδιο του κεφαλαίου να πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης με μείωση των ημερών εργασίας. Το ζήτημα έθεσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο υπουργός Εργασίας, Μαουρίτσιο Σακόνι, που δήλωσε απροκάλυπτα ότι «θα μπορούσε κάποιος να εργάζεται μόνο κάποιες ημέρες μέσα στην εβδομάδα και το υπόλοιπο των απολαβών να καλύπτεται από το ταμείο ανεργίας». Η πρότασή του συνοψίζεται στη φράση στο: «Ας εργαστούμε λιγότερο, για να μπορέσουμε να εργαστούμε όλοι».

Και αντί η απάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος να είναι υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ο Γκουλιέλμο Επιφάνι, γραμματέας του Cgil, δήλωσε: «Βλέπουμε θετικά την υιοθέτηση νέων μέτρων κοινωνικής αλληλεγγύης (σ.σ. έτσι χαρακτήρισε την προσπάθεια μοιράσματος της ανεργίας για να διατηρηθούν τα υπερκέρδη του κεφαλαίου), υπό την προϋπόθεση να προστατευτούν οι εποχικοί εργαζόμενοι, να μη γίνουν απολύσεις και να μην πρόκειται για τέχνασμα ώστε να μη διαθέσει το κράτος όλους τους αναγκαίους πόρους». Ολα αυτά για να συγκαλύψει την υποταγή και τη λογική της ταξικής συνεργασίας.

Σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο και τα σενάρια που αναπαράγει, ιδίως σε ό,τι αφορά τις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, θα μπορούσε να υιοθετηθεί η λεγόμενη «βραχεία εβδομάδα» (settimana corta) τεσσάρων εργάσιμων ημερών, με ένα ποσοστό του μισθού που θα καλύπτεται από το εθνικό ταμείο ανεργίας, αλλά και, ενδεχομένως, από ευρωπαϊκούς πόρους (δηλαδή πάλι από λεφτά των ίδιων των εργαζομένων). Υπενθυμίζεται ότι το 2007 τα συμβιβασμένα συνδικάτα είχαν σπρώξει τους Ιταλούς εργάτες να ψηφίσουν σε δημοψήφισμα τι θα περικόψουν από τα δικαιώματα τους στην κοινωνική ασφάλιση. Φωτεινή εξαίρεση ήταν το Συνδικάτο των Μεταλλεργατών, που είχε καταγγείλει αυτή την απαράδεκτη λογική.