ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΥΠΡΟΣ - ΙΣΡΑΗΛ

Εύθραυστες συμμαχίες για το φυσικό αέριο

Η ισραηλινή εταιρεία «Delek», ζητάει τώρα αυξημένη συμμετοχή στα κυπριακά κοιτάσματα, προκειμένου οι δύο χώρες να μη βρεθούν σε ανταγωνιστικές θέσεις

Νέες διαστάσεις παίρνει ο ανταγωνισμός για τις πηγές Ενέργειας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο

ΛΕΥΚΩΣΙΑ.--

Τον εφήμερο χαρακτήρα των ενδοκαπιταλιστικών συμβιβασμών επιβεβαιώνουν οι αξιώσεις που εγείρει το Ισραήλ, μέσω της εταιρείας φυσικού αερίου «Delek», προκειμένου η τελευταία να συμμετέχει στις έρευνες και στην εξόρυξη φυσικού αερίου από την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και στη μετέπειτα εκμετάλλευση, μέσω κοινοπραξίας για την εξαγωγή του στην Ευρώπη. Η «Delek» συμμετέχει ήδη στο μετοχικό κεφάλαιο της αμερικάνικης «Noble Energy», η οποία έχει αποκτήσει τα δικαιώματα στο κυπριακό «οικόπεδο» 12 και ταυτόχρονα διεξάγει έρευνες και γεωτρήσεις στα ισραηλινά κοιτάσματα «Λεβιάθαν», «Tamar» και «Dalit».

Το Ισραήλ επιχειρεί τώρα μέσω της «Delek» να ενισχύσει την παρουσία του στην κυπριακή ΑΟΖ και τα ενεργειακά αποθέματα που κρύβει, με το επιχείρημα ότι η κυπριακή πλευρά έχει συμφέρον να μοιραστεί τα κέρδη από το φυσικό της αέριο με το Ισραήλ, από το να το καταστήσει ανταγωνιστή στο ενεργειακό παιχνίδι, με δεδομένο ότι τα κοιτάσματα «Αφροδίτη» και «Λεβιάθαν» είναι γειτονικά. Σ' αυτή τη κατεύθυνση, στελέχη της εταιρείας που βρέθηκαν τις προηγούμενες μέρες στη Λευκωσία, έβαλαν - σύμφωνα με δημοσιεύματα στην Κύπρο - τους εξής τρεις όρους προκειμένου να βαθύνει η διμερής στρατηγική συμμαχία στον τομέα της Ενέργειας:

Πρώτον, να έχει η «Delek» μερίδιο στο οικόπεδο της Κύπρου «Αφροδίτη», το γνωστό «οικόπεδο 12». Δεύτερον, να είναι η «Delek» ο αποκλειστικός πάροχος της Κύπρου σε φυσικό αέριο, μέχρι το σημείο που η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπορεί να χρησιμοποιήσει το δικό της φυσικό αέριο για την εσωτερική της αγορά. Ο συγκεκριμένος όρος προβληματίζει ιδιαίτερα την κυπριακή κυβέρνηση, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ειδικά αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που θέλουν τη ρώσικη «Gazprom» να ενδιαφέρεται και αυτή για τον εφοδιασμό της Κύπρου με φυσικό αέριο, τουλάχιστον μέχρι το 2013.

Το κουβάρι περιπλέκεται και από το γεγονός ότι το πρώτο τρίμηνο του 2012 αναμένεται ο δεύτερος κύκλος αδειοδοτήσεων για τα θαλάσσια οικόπεδα της Κυπριακής Δημοκρατίας και η «Gazprom» συγκαταλέγεται στις εταιρείες εκείνες που ενδεχόμενα να εκδηλώσουν έντονα το ενδιαφέρον τους. Αλλες πληροφορίες θέλουν το ρώσικο κολοσσό να ενδιαφέρεται για συνεργασία με τη «Delek». Τέλος, η «Delek» ζητά τη δημιουργία κοινοπραξίας με την Κυπριακή Δημοκρατία για την κατασκευή τερματικού στην Κύπρο, όπου θα γίνεται η επεξεργασία και η υγροποίηση του φυσικού αερίου, με στόχο την εξαγωγή του στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια αγορά.

Εντονες είναι οι διπλωματικές πιέσεις προς τη Λευκωσία να αποδεχτεί τη «Delek» ως συνέταιρο στα κυπριακά κοιτάσματα. Οπως αναφέρουν τα ίδια δημοσιεύματα, η μη συμφωνία Κύπρου - Ισραήλ, θα τις καταστήσει ανταγωνίστριες, εάν η Κύπρος ανακαλύψει μεγάλες ποσότητες αερίου στη δική της ΑΟΖ, με «απρόβλεπτες εξελίξεις και συνέπειες». Εκτός της ρωσικής «Gazprom», ενδιαφέρον για επέκταση των δραστηριοτήτων της στην Κύπρο δήλωσε και η εταιρεία «Cairn Energy», που επίσης θεωρείται από τους μεγαλύτερους οργανισμούς στο είδος του.

ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Μεγαλώνουν οι δυσκολίες

ΛΕΥΚΩΣΙΑ.--

Την Παρασκευή αναμένεται η επόμενη συνάντηση μεταξύ του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ντερβίς Ερογλου, για τα κεφάλαια του περιουσιακού και του εδαφικού, που συζητούνται παράλληλα στο πλαίσιο των απευθείας εντατικών διαπραγματεύσεων. Στην τελευταία συνάντηση, ο ειδικός Σύμβουλος του ΓΓ του ΟΗΕ για την Κύπρο, Αλεξάντερ Ντάουνερ, δήλωσε ότι οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να αφήσουν «χάρτες και στοιχεία» και επί του παρόντος να ανταλλάξουν απόψεις για το εδαφικό σε συνδυασμό με το περιουσιακό.

Ο Ντ. Ερογλου από την πλευρά του επανήλθε χτες στις προκλητικές θέσεις του, με αφορμή την επέτειο των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων που συμπίπτει με το γιορτασμό του Ραμαζανιού. Επανέλαβε τους ισχυρισμούς για την ύπαρξη δύο λαών στο νησί, δύο κουλτούρων, δύο θρησκειών και δύο ανεξάρτητων κρατών. Περιγράφοντας τη λύση που επιδιώκει το κατοχικό καθεστώς, σύμφωνα με τις διαθέσεις της Τουρκίας, ο Ντ. Ερογλου είπε ότι αναζητείται μία «αξιοπρεπής λύση που θα δίνει συνέχεια σε έναν νέο συνεταιρισμό, λαμβάνοντας υπόψη τις πραγματικότητες στο νησί και τις δύο κυριαρχίες».

Η υπουργός Εργασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, Σ. Χαραλάμπους, από την πλευρά της δήλωσε ότι ο ΓΓ του ΟΗΕ και το σύνολο της διεθνούς κοινότητας πρέπει να καταλάβει ότι η έλλειψη της απαιτούμενης προόδου στο Κυπριακό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης κατά του κυπριακού λαού και ότι αν κάποιος επείγεται για λύση «είμαστε εμείς», αλλά «δε θα συμβιβαστούμε με την όποια λύση για χάρη της λύσης».

Επικίνδυνοι ανταγωνισμοί

Το ΚΚΕ είχε έγκαιρα αναδείξει τις συνέπειες που θα έχει για το λαό η βαθιά καπιταλιστική κρίση και η προσπάθεια των αστικών δυνάμεων να τη διαχειριστούν προς όφελός τους. Από το 2008, όταν ακόμα η συγχρονισμένη κρίση ήταν στα σπάργανα για τις χώρες της ΕΕ και την Ευρωζώνη, το ΚΚΕ προειδοποιούσε για τα μέτρα - λαιμητόμο, που ετοίμαζαν το κεφάλαιο και οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις, αναγορεύοντας την κρίση σε «ευκαιρία» για να ξεμπερδέψουν από κάθε εργατική - λαϊκή κατάκτηση. Εκτός όμως από τη γενικευμένη επίθεση, με στόχο την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την παραπέρα μονοπώληση κλάδων της παραγωγής, το ΚΚΕ αναδείκνυε τους κινδύνους από τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν νέα κερδοφόρα πεδία δράσης για τα συσσωρευμένα κεφάλαια.

Αυτές οι οξυμένες αντιθέσεις, έλεγε το ΚΚΕ, εμπεριέχουν το σπέρμα περιφερειακών, ακόμα και γενικευμένων συγκρούσεων, με αιχμή τους αγωγούς και τους δρόμους ενέργειας. Οι εξελίξεις στη Β. Αφρική και την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, επιβεβαιώνουν το ΚΚΕ. Η αλλαγή φρουράς στη διαχείριση της αστικής εξουσίας, σε χώρες όπως η Αίγυπτος, η Τυνησία και κυρίως η Λιβύη, τηρουμένων των ιδιαιτεροτήτων που καθόρισαν τις εξελίξεις σε κάθε χώρα, υπακούει στα ΝΑΤΟικά σχέδια για μια νέα Μέση Ανατολή. Στο παρασκήνιο κρύβεται η λυσσαλέα αναμέτρηση ανάμεσα σε ανταγωνίστριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα, Ρωσία, αλλά και ανάμεσα σε χώρες της ΕΕ, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Γερμανία και άλλες) να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων, να κερδίσουν το μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας που ξαναμοιράζεται, μετά τις ανακατατάξεις στο επίπεδο της διακυβέρνησης.

Πεδίο κλιμακούμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών αποτελεί και η πλούσια σε ενεργειακά κοιτάσματα θαλάσσια περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, όπου τη συγκεκριμένη περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη ή προγραμματίζονται γεωτρήσεις σε κοιτάσματα του Ισραήλ και της Κύπρου. Τα συγκρουόμενα συμφέροντα της Τουρκίας και άλλων χωρών της περιοχής, με εκείνα της Κύπρου, του Ισραήλ, με δεδομένα επίσης τα σγκρουόμενα συμφέροντα ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας κλπ. αλλά και οι μεταξύ τους εύθραυστες συμμαχίες, αυξάνουν την ένταση στην περιοχή και προμηνύουν εξελίξεις. Η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων, κύρια από το Ισραήλ, στην περίμετρο των γεωτρήσεων και η στρατηγική συνεργασία με την Κύπρο, που επεκτείνεται στον τομέα της Ερευνας και Διάσωσης, δίνοντας το ελεύθερο στις ισραηλινές δυνάμεις να επιχειρούν σε θαλάσσιες περιοχές ευθύνης της Κύπρου, δίνουν νέα διάσταση στους ανταγωνισμούς, ενόψει της έναρξης των γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η προσπάθεια της Τουρκίας να συνδέσει την πορεία των γεωτρήσεων με τις συνομιλίες για το Κυπριακό, η βαθιά εμπλοκή των ΗΠΑ, αλλά και της Ρωσίας, που διεκδικεί ρόλο στην περιοχή, η κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας, οι αναταράξεις στη Συρία και η κατάσταση στο Λίβανο, οι μόνιμες απειλές προς το Ιράν και ταυτόχρονα τα ανοιχτά ζητήματα στο Αιγαίο, τα οποία επί της ουσίας αφορούν στον καθορισμό συνόρων, μέσα από τον καθορισμό των χωρικών υδάτων και της υφαλοκρηπίδας, κρατούν αναμμένο το φιτίλι των αντιθέσεων στην περιοχή, που οξύνονται σε συνθήκες κρίσης. Από τις εξελίξεις, κανένας λαός δεν πρόκειται να βγει κερδισμένος. Το δείχνει το παράδειγμα της Αιγύπτου, όπου η καραμέλα του «εκδημοκρατισμού» έλιωσε στο στόμα των ιμπεριαλιστών, μόλις διασφαλίστηκαν τα συμφέροντά τους, και της Λιβύης, όπου η ιμπεριαλιστική επέμβαση της «δημοκρατικής Δύσης» στοιχίζει ήδη ποτάμια αίματος στο λαό της.

Απ' αυτές τις εξελίξεις οι λαοί κινδυνεύουν. Κερδισμένες είναι μόνο οι πολυεθνικές. Αυτό πρέπει να κρατήσει σαν συμπέρασμα ο ελληνικός και οι άλλοι λαοί της περιοχής. Οσο οι ίδιοι, στο εθνικό πεδίο, δεν καθορίζουν με την πάλη τους τις εξελίξεις, όσο η αλλαγή τάξης στην εξουσία δεν γίνεται στρατηγικό ζήτημα στους λαϊκούς αγώνες, το κεφάλαιο θα λύνει και θα δένει για τα συμφέροντά του, απομυζώντας τον πλούτο του λαού και παρουσιάζοντας σαν «ριζική αλλαγή» το ματοκύλισμα που γίνεται, για να διευθετήσει τις υποθέσεις του σε χώρες όπως η Λιβύη.

Π.