ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 30 Μάη 2012
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Σημαντική αύξηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στα ΕΚ Λαυρίου και Τρικάλων

Αποψη από απεργιακή κινητοποίηση στο Λαύριο, τον περασμένο Γενάρη
Αποψη από απεργιακή κινητοποίηση στο Λαύριο, τον περασμένο Γενάρη
Στο τιμόνι του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου και ενισχυμένες ξαναβρίσκονται οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ μετά το τελευταίο συνέδριο. Οι εργαζόμενοι της περιοχής εμπιστεύτηκαν για άλλη μια φορά την παράταξη της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης», δίνοντάς της στη διοίκηση του Κέντρου 6 έδρες από 5 στο προηγούμενο συνέδριο, ενώ η παράταξη «Ενωτικό Αντιμνημονιακό Μέτωπο Εργαζομένων» (πρώην ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ κλπ.) καταλαμβάνει 3 έδρες από 4 που είχε. Οπως σημειώνει η ΔΑΣ, το αποτέλεσμα των αρχιαιρεσιών είναι εμπιστοσύνη και επιβράβευση της αταλάντευτης ταξικής γραμμής πάλης, που η παράταξη ακολούθησε όλα τα προηγούμενα χρόνια με σκληρούς αγώνες, την προσπάθεια υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων και ταυτόχρονα την προσπάθεια οργάνωσης των εργαζομένων στα σωματεία και στη μαζικοποίησή τους.

«Οπως έγινε με την προηγούμενη θητεία μας στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου - δηλώνει η ΔΑΣ - έτσι και τώρα με περισσότερες δυνάμεις θα παλέψουμε ενάντια στη συντριβή της τάξης μας. Θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις μαζί με όλους τους εργαζόμενους που μας εμπιστεύονται για την αντεπίθεση. Ξέρουμε πολύ καλά ότι απέναντί μας δεν έχουμε μόνο μία κυβέρνηση ή ένα συνασπισμό κομμάτων κεντροδεξιών ή κεντροαριστερών, δεν έχουμε μόνο ένα μνημόνιο και μία δανειακή σύμβαση, έχουμε την εξουσία των μονοπωλίων και τους οργανισμούς τους που για να την αντιμετωπίσουμε και να την ανατρέψουμε χρειάζονται ισχυρές οργανωμένες δυνάμεις, πρώτα και κύρια στους χώρους εργασίας που θα έχουν αποκτήσει ταξική συνείδηση και ταξικό μίσος ενάντια στους εκμεταλλευτές τους. Σε αυτό θα κριθούμε το επόμενο διάστημα, στο πόσο γρήγορα θα ξεπεραστούν οργανωτικές αδυναμίες της τάξης μας για να ξεσπάσει η οργανωμένη και συνειδητή οργή με στόχο την εξουσία, την εργατική - λαϊκή εξουσία που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και θα απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας».

Στα Τρίκαλα

Ενισχυμένες βγήκαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και στις εκλογές του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων και αυτό παρά το όργιο πλαστογράφησης των συσχετισμών το προηγούμενο διάστημα στα πρωτοβάθμια σωματεία.

Η παράταξη της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ αναδείχθηκε δεύτερη δύναμη και ενισχυμένη. Συγκεκριμένα στις αρχαιρεσίες για διοίκηση ψήφισαν 249 αντιπρόσωποι από 336 την προηγούμενη φορά. Η ΔΑΣ έλαβε 54 ψήφους από 39 και κατέλαβε 3 έδρες από 1 που είχε στην προηγούμενη διοίκηση. Η παράταξη της ΔΑΚΕ έλαβε 134 ψήφους από 151 και 7 έδρες από 6 που είχε, έδρες όμως που προέκυψαν μέσα από δραστική αλλοίωση των πραγματικών συσχετισμών με ψηφίσαντες «φαντάσματα». Η παράταξη «Ανεξάρτητη» (κομμάτι της πρώην ΠΑΣΚΕ) έλαβε 50 ψήφους και 3 έδρες από 141 και 6 έδρες στο προηγούμενο συνέδριο και η «Αγωνιστική Πρωτοβουλία» 6 ψήφους και καμία έδρα.

ΙΡΛΑΝΔΙΑ-ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ
Κυρίαρχη η προσπάθεια τρομοκράτησης του λαού

Την Πέμπτη στήνονται οι κάλπες

Την Πέμπτη 31 Μάη καλούνται στις κάλπες του δημοψηφίσματος για την έγκριση ή απόρριψη του ευρωπαϊκού Δημοσιονομικού Συμφώνου οι Ιρλανδοί, εν μέσω ισχυρών πιέσεων από τους αστούς πολιτικούς και την ΕΕ. Τα κυρίαρχα αστικά ΜΜΕ, προωθούν την καμπάνια του «Ναι», ωστόσο όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά καθώς σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας Ipsos MRBI για την εφημερίδα Irish Times, περίπου το 39% των ψηφοφόρων δηλώνει ότι θα ψηφίσει υπέρ του Συμφώνου, το 30% δήλωσε ότι θα ψηφίσει κατά ενώ το 31% δηλώνει αναποφάσιστο.

Το κυριότερο ωστόσο που δεν αποκρύβεται και συνομολογείται σχεδόν από όλους είναι ότι το «ναι», αν επιβεβαιωθεί, θα είναι προϊόν κατατρομοκράτησης του ιρλανδικού λαού. Αλλωστε και στην πρόσφατη ιστορία της Ιρλανδίας που έχει νομοθεσία δημοψηφισμάτων, ο ιρλανδικός λαός 2 φορές απέρριψε συνθήκες της ΕΕ. Η πρώτη ψυχρολουσία για την ΕΕ ήρθε από τον ιρλανδικό λαό κατά το δημοψήφισμα απόρριψης της Συνθήκης της Νίκαιας στις 7 Ιούνη 2001. Αμέσως τα όργανα της ...δημοκρατικής ΕΕ αποφάσισαν να αγνοήσουν την ετυμηγορία και επέβαλλαν τη διεξαγωγή νέου επαναληπτικού δημοψηφίσματος. Τελικά μετά κόπων και βασάνων η Συνθήκη της Νίκαιας εγκρίθηκε στις 19 Οκτώβρη 2002.

Το δημοψήφισμα για το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα, παρότι είχε προκηρυχθεί για τις 26/5/2005, τελικά αναβλήθηκε καθώς είχε ήδη απορριφθεί από τα δημοψηφίσματα που είχαν γίνει στη Γαλλία και την Ολλανδία. Με τη Συνθήκη της Λισαβόνας (συμφωνία που στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας της ΕΕ, διαλύει τις εργασιακές σχέσεις και κάνει πιο φτηνούς τους εργάτες) επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό: ο ιρλανδικός λαός την απέρριψε στο δημοψήφισμα στις 12 Ιούνη του 2008 και τον ανάγκασαν σε δεύτερο δημοψήφισμα, με τον μπαμπούλα της καπιταλιστικής κρίσης στις 2 Οκτώβρη 2009, για να πάρει έγκριση.

Αυτή τη φορά οι εκβιασμοί και η χειραγώγηση έχουν αρχίσει εδώ και καιρό. Η κυβέρνηση και η ΕΕ τρομοκρατούν τα λαϊκά στρώματα στην περίπτωση της απόρριψης, ότι «θα θέσουν σε άμεσο κίνδυνο τη χώρα αφού η πρώτη συνέπεια θα είναι ο τερματισμός ή η ακύρωση του σχεδίου για την αναχρηματοδότηση του τραπεζικού της κλάδου και θα μετατραπεί σε χώρα που δεν είναι πλήρες μέλος». Ενδεικτικό είναι ότι υπέρ του «Ναι», έχουν ταχθεί τα τρία μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα, το Φάιν Γκαέλ και οι κυβερνητικοί τους εταίροι το Εργατικό Κόμμα καθώς και το Φιάνα Φέιλ και επιχειρηματικές και αγροτικές ενώσεις.

Στην αντίπερα όχθη, υπέρ της καταψήφισης έχουν ταχθεί το Σιν Φέιν, το Κόμμα Εργατών της Ιρλανδίας, το ΚΚ Ιρλανδίας, η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία, συνδικάτα και λαϊκές οργανώσεις που καλούν τον ιρλανδικό λαό να μην εγκρίνει ένα «σύμφωνο διαρκούς λιτότητας, καταπάτησης εργασιακών δικαιωμάτων και εξαθλίωσης του ιρλανδικού λαού». Εξάλλου, ο ιρλανδικός λαός έχει από την πρώτη στιγμή αντιδράσει στην πολιτική της λιτότητας και της καταλήστευσης των εργαζομένων με τις πολύ μεγάλες κινητοποιήσεις το Μάρτη του 2008 και μέχρι πρόσφατα με τον αγώνα ενάντια στα χαράτσια, όπου τουλάχιστον το 50% δεν υπέκυψαν.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δε θέλει...

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται με την πολιτική της επαναδιαπραγμάτευσης της αποπληρωμής του χρέους στα πλαίσια της Ευρωζώνης και της ΕΕ και προβάλλοντας ότι η ίδια η ΕΕ συζητά μέτρα ανάπτυξης. Και αν γίνει κυβέρνηση θα ανακουφίσει τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Δε θα σταθούμε εδώ στην υπόσχεσή του ότι δε θα παρθούν άλλα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Γιατί ακόμη και αυτό αν ισχύσει σημαίνει οι εργαζόμενοι να συνεχίζουν να ζουν στη σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα. Υπάρχουν όμως δύο ζητήματα κρίσιμα. Το ένα είναι η αντιμετώπιση της κρίσης που έχει διάρκεια και βαθαίνει όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη σχεδόν την ΕΕ. Το δεύτερο είναι το πώς θα εφαρμόσει μέτρα ανακούφισης. Και τα δύο μαζί τα απαντά με την ανάπτυξη. Αλλά η ανάπτυξη που προωθεί είναι μέσα στην ΕΕ του κεφαλαίου επιδιώκοντας, όπως ο ίδιος έχει πει, την ανάπτυξη της παραγωγής, δηλαδή των επιχειρηματιών. Αρα, προϋπόθεση είναι η έξοδος από την κρίση που βαθαίνει. Τι θα κάνει; Γιατί η έξοδος από την κρίση ή σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών θα είναι ή σε όφελος του λαού. Η ΕΕ και η Ευρωζώνη πασχίζουν με την πολιτική που ακολουθούν να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Ο ίδιος λέει για ανάπτυξη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αρα, βάζει πλάτη για αντιλαϊκή έξοδο από την κρίση. Ακόμη και με την αλλαγή του πολιτικού μείγματος που υπόσχεται, προβάλλοντας την πολιτική Ομπάμα στις ΗΠΑ ως «μοντέλο», τα λαϊκά προβλήματα δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει, όπως δεν έχουν αντιμετωπιστεί στις ΗΠΑ. Και οι άνεργοι δε μειώθηκαν, και οι άστεγοι αυξήθηκαν κ.λπ.

***
  • Αλλά τι μπορεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με το άμεσο, επιτακτικό και επείγον πρόβλημα της ανεργίας; 1.150.000 άνεργοι ζητούν δουλειά. Πώς θα το αντιμετωπίσει; Εδώ η κρίση θα δημιουργεί νέες στρατιές ανέργων από τις απολύσεις, το κλείσιμο επιχειρήσεων και μικρομάγαζων. Ακόμη και η μερική απασχόληση, που την στηρίζει, ή όποιες άλλες μορφές ελαστικής εργασίας, την ανεργία δεν την αντιμετώπισαν.
  • Τι μπορεί να κάνει με τα εργοστάσια που κλείνουν λόγω κρίσης ή μεταφέρονται εκτός Ελλάδας ελέω ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων με βάση τις Συνθήκες της ΕΕ, μέσα στην οποία λέει ότι θα εφαρμόσει πολιτική αντιμετώπισης των λαϊκών προβλημάτων;
  • Τι μπορεί να κάνει για τα προβλήματα της Υγείας; Ο ΕΟΠΥΥ έχει τεράστια χρέη και για υπηρεσίες Υγείας και για φάρμακα. Πώς θα τα αντιμετωπίσει όταν δεν έχει πολιτική κατάργησης της επιχειρηματικής δράσης στον τομέα Υγείας γιατί το απαγορεύει η ΕΕ, αφού είναι τομέας κερδοφόρος;
  • Τι θα κάνει με τα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις όταν έχουν «κουρευτεί», πέρα από τη διαχρονική κλοπή, από τους επιχειρηματίες τα αποθεματικά τους, η ανεργία μειώνει συνεχώς τα έσοδά τους και το κράτος δε χρηματοδοτεί, ενώ οι επιχειρηματίες, που τους υπόσχεται ενίσχυση για να αναπτυχθούν, θέλουν μείωση των εισφορών;
  • Τι θα κάνει με τις ιδιωτικοποιήσεις που είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη των μεγαλοεπιχειρηματιών, με την οποία λέει ότι θα φέρει ανακούφιση του λαού;
  • Λέει ότι θα καταργήσει το μνημόνιο, το οποίο είναι κρίκος για την έξοδο από την κρίση σε όφελος των επιχειρηματιών, την ανάπτυξη των οποίων ευαγγελίζεται. Αλλά το ζήτημα της ανταγωνιστικότητας που ξεκίνησε από τη «Λευκή Βίβλο» και τη στρατηγική της Λισαβόνας και συνεχίζεται με τη στρατηγική «Ευρώπη 2020», που απαιτούν αντεργατικές αλλαγές, είναι ό,τι λέει και το μνημόνιο. Θα το καταργήσουν; Μα αυτό είναι απόφαση της ΕΕ, μέσα στην οποία θα λύσουν λαϊκά προβλήματα...
***

Να γιατί λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε μπορεί να λύσει λαϊκά προβλήματα, αφού η λύση τους απαιτεί σύγκρουση με την ΕΕ και τους μεγαλοεπιχειρηματίες με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει ανάπτυξη.


Ι.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ