Τετάρτη 30 Μάη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η αλήθεια που καίει

Γρηγοριάδης Κώστας

Η φτώχεια και η εξαθλίωση του λαού είναι μονόδρομος, δηλώνει με το γνωστό κυνισμό του ο Κ. Μητσοτάκης, καλώντας μάλιστα τα αστικά κόμματα να πουν αυτήν την αλήθεια στο λαό... «Αυτή τη φορά τα πολιτικά κόμματα πρέπει να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό, την πλήρη και σκληρή αλήθεια», τονίζει σε άρθρο του στην κυριακάτικη «Καθημερινή» και σπεύδει να ξεκαθαρίσει ποια είναι αυτή: «Και η αλήθεια είναι ότι επί τρεις δεκαετίες, με μια εξαίρεση την περίοδο 90-93 που κυβέρνησε η ΝΔ, ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας, με δανεικά» και συμπληρώνει: «Τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να προσαρμοστούμε σε μια σκληρή πραγματικότητα, να κατεβάσουμε δηλαδή το βιοτικό μας επίπεδο. Και αυτό με το σκληρό νόμισμα είναι δύσκολο και επώδυνο». Είναι φανερό ότι η αλήθεια του πρώην πρωθυπουργού είναι η αλήθεια της τάξης που εκπροσωπεί, που θέλει να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στο λαό και γι' αυτό τον καθιστά συνένοχο, διαστρεβλώνοντας βάναυσα την πραγματικότητα. Λέει τη μισή αλήθεια, που είναι χειρότερη από το ψέμα, ο Κ. Μητσοτάκης όταν λέει ότι «θα πέσει το βιοτικό μας επίπεδο». Η αλήθεια είναι ότι θέλουν να φτωχύνουν και να εξαθλιώσουν το λαό, ακριβώς για να μπορέσει να βγει αλώβητη και πιο ενισχυμένη από την κρίση η πλουτοκρατία, της οποίας φυσικά ποτέ δεν κατέβηκε το βιοτικό επίπεδο ούτε εξαιτίας της κρίσης. Ο,τι και αν λέει ο πρώην πρωθυπουργός, εννοείται για λογαριασμό της εγχώριας πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ), δεν μπορεί συσκοτίσει την αλήθεια που καίει: ότι δηλαδή ο λαός δεν ευθύνεται στο ελάχιστο για την καπιταλιστική κρίση και δεν πρέπει να δεχθεί να την πληρώσει. Αντίθετα πρέπει να σαρώσει τους δυνάστες του, δημιουργώντας ένα ρωμαλέο ταξικό κίνημα με στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη λαϊκή εξουσία.

Μπούμερανγκ η αντιΚΚΕ επίθεση

Δύο πράγματα έδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία ο Αντ. Σαμαράς με την ομιλία του στην εθνική εκλογική συνδιάσκεψη του κόμματός του το περασμένο Σάββατο στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Πρώτον, ότι ο κεντροδεξιός πόλος έχει αναλάβει το ρόλο του μαστίγιου της πλουτοκρατίας για να περάσουν διά πυρός και σιδήρου τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Δεύτερον ότι ο πραγματικός εχθρός είναι οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες που παρεμποδίζουν την υλοποίηση των αντιδραστικών «διαρθρωτικών αλλαγών» και το ΚΚΕ που κηρύσσει την ανυπακοή, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του εργατικού - λαϊκού κινήματος και βάζει στο στόχαστρο την οικονομική και πολιτική εξουσία των μονοπωλίων. Οσο λοιπόν θα προχωράει η αντιλαϊκή λαίλαπα, τόσο θα κλιμακώνεται η αντιΚΚΕ επίθεση, φυσικά με ψέματα και συκοφαντίες, γιατί δεν μπορεί να ομολογήσει ότι ο πραγματικός στόχος είναι τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, τα οποία ήδη ο πρόεδρος της ΝΔ έθεσε εκτός νόμου τουλάχιστον μέχρι να βγει η χώρα από την κρίση! «Τι θα πει εργασιακά δικαιώματα» αναρωτήθηκε θρασύτατα και συμπλήρωσε: «Για να υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα πρέπει να υπάρχουν θέσεις εργασίας. Οταν φεύγουν οι επιχειρήσεις, κλείνουν τα μαγαζιά και πολλαπλασιάζεται η ανεργία, τι θα πει "εργασιακά δικαιώματα";»... Ουσιαστικά προανήγγειλε την «αναστολή» των εργασιακών δικαιωμάτων στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας. Προκειμένου να μην αφήνει περιθώριο παρερμηνειών, ο Αντ. Σαμαράς πρόβαλε το εργασιακό κάτεργο της «Cosco» ως πρότυπο για την ανάπτυξη που προωθεί. Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει την εκλογική αποδυνάμωση του ΚΚΕ, αλλά να το ισχυροποιήσει ώστε την επομένη των εκλογών να μπορεί από καλύτερες θέσεις να χαλάσει τα σχέδια της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της.

Αποκαλύπτεται από αυτούς που επικαλείται

Δεν είναι μόνο ο Ολάντ για τον οποίο σχεδόν ζητωκραυγάζει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλ. Τσίπρα να δηλώνει στο γερμανικό περιοδικό «Spiegel»: «Ο Ολάντ είναι για μας φορέας ελπίδων, αυτό είναι σαφές». Είναι και η... γοητεία του Ομπάμα στην οποία δεν μπορεί να αντισταθεί, με τον Αλ. Τσίπρα να προβάλλει την πολιτική του σαν κάτι το διαφορετικό και να την αντιπαραθέτει σε αυτήν που εφαρμόζεται στην ΕΕ. Ναι, μιλάνε για τον Ομπάμα και τις ΗΠΑ όπου ο λαός στενάζει, όπου οι στρατιές των εξαθλιωμένων γιγαντώνονται μέρα με τη μέρα, την ίδια ώρα που δισεκατομμύρια δολάρια χρηματοδοτούν το μακέλεμα λαών και χωρών, των οποίων τον πλούτο έχουν βάλει στο μάτι τα αμερικάνικα μονοπώλια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει εναγωνίως από κάπου να πιαστεί για να πείσει το λαό ότι υπάρχουν κι άλλες συνταγές, φιλολαϊκές, τις οποίες ο ίδιος μπορεί να εφαρμόσει. Για να γίνει πειστικός στις αυταπάτες που σερβίρει φτάνει μέχρι και να επικαλείται πολιτικούς, πολιτικές, έντυπα και φωνές που απηχούν και υπηρετούν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Η «Αυγή» της Κυριακής εγκαλεί το «ελληνικό κατεστημένο» γιατί δεν ακούει «το φόβο για νέα Λίμαν Μπράδερς, αυτή τη φορά στις εσχατιές της Ευρώπης, όπως μεταδίδεται από τις ΗΠΑ, ενόψει μάλιστα των προεδρικών εκλογών του Νοέμβρη». Ο Αλ. Τσίπρας επικαλέστηκε τον Γιούνκερ, τη «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» και τη «Νιου Γιορκ Τάιμς», προβάλλοντας δηλώσεις και δημοσιεύματά τους περίπου σαν... δικαίωσή του.

Ο Ολάντ, ο Ομπάμα, ο Γιούνκερ δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ούτε βεβαίως μέσα ενημέρωσης όπως τα προαναφερόμενα. Πυξίδα τους είναι τα συμφέροντα των ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων, που για να ικανοποιηθούν απαιτούν την πλήρη ισοπέδωση των λαών και των δικαιωμάτων τους, τη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών όπου Γης. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τους επικαλείται είναι από μόνο του αποκαλυπτικό για τον δικό του ρόλο και τις στοχεύσεις του.

Η επόμενη μέρα

Η δήθεν επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου που υποτίθεται θα λυτρώσει τους εργαζόμενους άρχισε να γίνεται τροποποίηση του μνημονίου, έτσι το προβάλλουν κάποιες πολιτικές δυνάμεις και μαζί τους ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να προσαρμόσουν την προπαγάνδα τους σε επίπεδα που να φαντάζουν πιο... ρεαλιστικά. Σε αυτά τα πλαίσια προτείνουν στους εργαζόμενους σημείο συμφωνίας το... «δεν θα παρθούν πρόσθετα μέτρα». Για να αντιμετωπίσουν, δηλαδή, το γκρέμισμα του μύθου της δήθεν επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, σερβίρουν, τη μη λήψη πρόσθετων μέτρων. Και πρόκειται για έωλη υπόσχεση, αφού...

Πρώτον: Είναι λάθος σκοπιμότητας και προσπάθεια αποπροσανατολισμού να ταυτίζει κάποιος τα μέτρα που έχουν σχεδιαστεί για την αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου με το μνημόνιο και μόνο. Το μνημόνιο σίγουρα αποτελεί μια καλή θωράκιση των κεφαλαιοκρατών για την υλοποίηση ενός ολόκληρου προγράμματος στήριξης του κεφαλαίου και εξασφάλισης της κερδοφορίας του στις σύγχρονες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος, όμως πίσω από το μνημόνιο βρίσκεται... «ολόκληρο πρόγραμμα». Οι ρίζες του ξεκινούν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ενώ οι στρατηγικής σημασίας στοχεύσεις του κεφαλαίου ενσωματώνονται ακόμα και στα κείμενα που αφορούν τη στρατηγικής της ΕΕ για το 2020. Μ' άλλα λόγια, είτε με μνημόνιο, είτε χωρίς αυτό, ο κορμός των αντιλαϊκών πολιτικών που περιέχονται και στα κείμενα του μνημονίου, είναι πολιτικές και μέτρα που αφορούν τους συνολικούς σχεδιασμούς της οικονομικής ολιγαρχίας.

Δεύτερον: Μετά από δυόμισι χρόνια απροκάλυπτου ταξικού πολέμου, που έχει ισοπεδώσει τα λαϊκά νοικοκυριά, αποτελεί κοροϊδία να εμφανίζονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που αρέσκονται να αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικοί και αριστεροί, αλλά ζητούν από τους εργαζόμενους να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι ...«δεν θα παρθούν πρόσθετα μέτρα». Και ας προσπεράσουμε ότι με τον τρόπο αυτό στραπατσάρουν τη λαϊκή απαίτηση για ακύρωση κάθε αντιλαϊκού μέτρου των τελευταίων χρόνων για ικανοποίηση όλων των αναγκών τους. Τι θα πει όμως, δε θα παρθούν καινούρια μέτρα; Το 1,5 εκατομμύρια άνεργοι τι θα κάνουν; Οσοι αμείβονται με 400 και 500 ευρώ πώς θα ζήσουν; Οι οικογένειες που έχουν αποκλειστεί από τις δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας πού θα αναζητήσουν γιατρεία; Τι θα γίνει με τα εργοστάσια, που εξαιτίας της φιλομονοπωλιακής πολιτικής μετατρέπονται σε κουφάρια; 'Η με την καλλιεργήσιμη γη που την καταστρέφουν για να φτιάξουν τα κάτοπτρα της ηλιακής κερδοφορίας του κεφαλαίου; 'Η, τι θα κάνουν με τη δημόσια περιουσία, που την ορέγεται μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματιών;

Η επομένη των εκλογών για τους εργαζόμενους θα είναι μια εξίσου σκληρή μέρα. Ολα τα προβλήματα και αυτά που γεννά η κρίση και τα άλλα που προκύπτουν στην πορεία, καθώς οι καπιταλιστές πασχίζουν να γλυτώσουν τα κεφάλια τους, θα ορθώνονται απειλητικά μπροστά μας, ενώ αυτοί που σήμερα παριστάνουν ότι «σκίζουν τη γάτα», θα μετρούν (άρχισαν ήδη να το κάνουν) τη διαφορά ανάμεσα στο ...«επιθυμητό» και το «εφικτό». Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια και δεσμεύσεις φραστικές. Το 'χει αποδείξει η ζωή. Οι μόνοι που θα αποδειχθούν πάλι δίπλα στους εργαζομένους, οι μόνοι που θα συνεχίσουν αγόγγυστα την πάλη για την αποτροπή της νέας λαίλαπας θα είναι οι κομμουνιστές. Γι΄αυτό, και το ΚΚΕ πρέπει να βγει ενισχυμένο στη Βουλή. Ωστε κοινοβουλευτικά ακόμα πιο δυνατό να συνεχίσει τους αγώνες για μια άλλη κοινωνία.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Εκπρόσωποι της αστικής τάξης...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ έκαναν διάφορες εφημερίδες και ιστοσελίδες που μας πληροφορούν ότι η Κριστίν Λαγκάρντ βγάζει 400.000 το χρόνο και μάλιστα αφορολόγητα, κι αυτό για να ...νοιάζεται όλη μέρα για τα παιδιά στη Νιγηρία.

Πράγματι, έτσι είναι τα πράγματα. Μόνο που δεν μπαίνουν στον κόπο να μας εξηγήσουν γιατί η εν λόγω κυρία αμείβεται τόσο καλά και δεν πληρώνει φόρους.

Μήπως -λέμε μήπως- για να εξυπηρετεί κάποια πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα; Οπως για παράδειγμα των Ελλήνων εφοπλιστών που βγάζουν 400 δισεκατομμύρια το χρόνο και μάλιστα αφορολόγητα;

Κι ακριβώς για να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτά τα υπερκέρδη, που προέρχονται από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, η Κ. Λαγκάρντ και η κάθε Κ. Λαγκάρντ δεν πρόκειται να δείξει καμία συμπόνοια όταν πρόκειται να εφαρμοστούν πολιτικές ξεπεράσματος της κρίσης σε βάρος των λαών.

ΠΩ ΠΩ ...ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ! Δύο άρθρα την ίδια μέρα (προχτές δηλαδή). Ενα από τον Μητσοτάκη και ένα από τον Σημίτη για να μας πληροφορήσουν ότι αν δεν αποδεχθούμε τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης απλά ...καήκαμε.

Είναι προφανές ότι το σύστημα τους χρειάζεται όλους και επιστρατεύει και τις ... «παλιές καραβάνες» των συμφερόντων του. Αλλωστε, ποτέ δεν έπαψαν να προσφέρουν υπηρεσίες.

Δηλαδή, δε φτάνει που ...μας κάψανε και οι δύο με τις πολιτικές τους όταν ήταν πρωθυπουργοί, τώρα θέλουν να διασφαλίσουν ότι θα τελειώσει η δουλειά που αρχίσανε πριν χρόνια και μάλιστα με τρόπο ...τελεσίδικο.


Γρηγοριάδης Κώστας

Γιατί τι καλύτερο για δύο πολιτικούς που ο ένας έφερε το «νόμο Σιούφα» και ο άλλος το «νόμο Ρέππα» για το ασφαλιστικό σύστημα να δουν τελικά την πλήρη κατάρρευσή του που επιχειρείται σήμερα. Είναι μια ικανοποίηση, πώς να το κάνουμε.

Επιχειρηματικοί έρωτες με τον ΣΥΡΙΖΑ

Γράφαμε τις προάλλες για τον ξαφνικό «έρωτα» που αναπτύχθηκε τον τελευταίο καιρό ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τα διάφορα ΜΜΕ, ένα από τα οποία είναι και η «Αυριανή» του ομίλου Κουρή, γνωστή για τη σχολή του «Αυριανισμού» που καθιέρωσε όταν μεσουρανούσε το ΠΑΣΟΚ και κήρυττε τον ανένδοτο στη «δεξιά». Το πρωτοσέλιδο της Δευτέρας (φωτ.) είναι χαρακτηριστικό, ενώ όπως γράφτηκε χτες, ο όμιλος Κουρή ετοιμάζεται να εκδώσει και νέα εφημερίδα «με κεντροαριστερό πολιτικό προσανατολισμό, που εκτιμάται ότι θα εκφράζει κυρίως τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ». Πρόκειται για την υπερπροβολή του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αφορά βέβαια μόνο τη συγκεκριμένη εφημερίδα, αλλά συνολικά τα Μέσα του ομίλου (κανάλι «Κόντρα», εφημερίδες και ραδιόφωνα που συνδέονται επιχειρηματικά με την οικογένεια Κουρή και πάει λέγοντας). Από κοντά και άλλα Μέσα, παραδοσιακοί θεματοφύλακες των επιχειρηματικών συμφερόντων και με περγαμηνές στη συκοφάντηση των εργατικών αγώνων, φαίνεται να δίνουν «ψήφο» στον ΣΥΡΙΖΑ, καλλιεργώντας κλίμα υπέρ μιας κεντροαριστερής κυβερνητικής λύσης. Το «καρέ» συμπληρώνει η κρατική τηλεόραση, η οποία τείνει προεκλογικά να γίνει κανάλι ενός κόμματος, προωθώντας τη στρατηγική επιλογή για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Τα λέμε όλα αυτά επειδή επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι μια μερίδα της αστικής τάξης στην Ελλάδα έχει «ποντάρει» στον ΣΥΡΙΖΑ και σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της κεντροαριστεράς για να διαχειριστεί αποτελεσματικά και χωρίς λαϊκές αντιδράσεις τα χειρότερα που έρχονται για το λαό μετά τις εκλογές, καλλιεργώντας στάση αναμονής μήπως και παρθούν κάποια μέτρα ανακούφισης. Πολύ περισσότερο που οι εξελίξεις διαδραματίζονται σε μια ΕΕ βυθισμένη στην κρίση και με ανοιχτό το ενδεχόμενο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας του λαού. Το ΚΚΕ δεν τα λέει στο βρόντο και ο λαός έχει κάθε συμφέρον να πάρει στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις του. Οταν βλέπει Μέσα Ενημέρωσης που για λογαριασμό των επιχειρηματιών σκυλιάζουν παραδοσιακά ενάντια στις εργατικές - λαϊκές κατακτήσεις και τους αγώνες, πρέπει να χτυπάει καμπανάκι για το τι ετοιμάζουν σε βάρος του με τις προωθούμενες αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό.

Διαμαρτύρονται γι' αυτά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Διαμαρτύρεται η «Αυγή» ότι ο «Ριζοσπάστης» διαστρεβλώνει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Για το σκοπό αυτό, η «Επιτροπή τεκμηρίωσης» (;) του ΣΥΡΙΖΑ δημοσίευσε στην κυριακάτικη έκδοση ένα ολοσέλιδο πόνημα, προσπαθώντας να αποδείξει στους αναγνώστες της εφημερίδας ότι το ΚΚΕ τους διαβάλλει. Αφήνουμε κατά μέρος ότι τα αποσπάσματα από τον «Ριζοσπάστη», τα οποία επικαλείται η «Αυγή», είναι όλα μέσα σε εισαγωγικά και αποτελούν δημοσιοποιημένες θέσεις των στελεχών τους, ιδιαίτερα του Γ. Δραγασάκη, ο οποίος εκφράζει και τη γενική πολιτική γραμμή στα οικονομικά. Με βάση αυτά, η «Αυγή» καταλήγει ότι «Ο "Ριζοσπάστης" τροφοδοτεί συνεχώς με "επιχειρήματα" τα αστικά κόμματα που πρωτοστατούν στη διαστρέβλωση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ»! Είναι τουλάχιστον προκλητικό να προσπαθεί η «Αυγή» και ο ΣΥΡΙΖΑ να επιβάλλει στον «Ριζοσπάστη» την ερμηνεία που αυτή θέλει στα όσα αποδεδειγμένα λένε τα στελέχη της και να χρησιμοποιεί μάλιστα κουτοπονηριές του τύπου «ο "Ριζοσπάστης" τροφοδοτεί τα αστικά κόμματα». Σκούζει για παράδειγμα η «Αυγή» ότι ο Δραγασάκης όντως είπε για τις τράπεζες - όπως έγραψε και ο «Ριζοσπάστης» - ότι «εμείς προκρίνουμε κάτι κοντά στο σουηδικό μοντέλο, όταν η χώρα κρατικοποίησε τις τράπεζες, τις τροφοδότησε με κεφάλαια, τις εξυγίανε, τις κατέστησε κερδοφόρες και τις πούλησε σε ιδιώτες». Ισχυρίζεται όμως ότι η δήλωση δόθηκε κουτσουρεμένη, επειδή ο Δραγασάκης είπε ακόμα ότι «θα γίνει ένας διάλογος. Αφήνουμε ανοιχτό το θέμα της μελλοντικής αρχιτεκτονικής του συστήματος, γιατί η κρίση η δική μας είναι αγνώστου διάρκειας. Το ζητούμενο τώρα είναι να βρεθεί μια λύση να πάρουμε πίσω τα λεφτά που θα ξοδεύουμε, είτε από τις τράπεζες είτε από την οικονομία, και οι τράπεζες να λειτουργήσουν ως μοχλός ανάκαμψης της οικονομίας και της απασχόλησης»...

... που λένε οι ίδιοι!

Είπε ακόμη ο Δραγασάκης: «Οι τράπεζες έχουν χάσει κεφάλαια (...) έχουν απαξιωθεί οι διάφορες αξίες που είχαν οι μετοχές... άρα στις τράπεζες πρέπει να μπει χρήμα... το χρήμα δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το βάλουν οι ιδιώτες, άρα θα το βάλει το Δημόσιο, το κράτος, το οποίο και αυτό δεν έχει τα χρήματα, θα τα δανειστούμε... 50 δισεκατομμύρια ευρώ για να σώσουμε τις τράπεζες».

Τι αλλάζει λοιπόν; Απολύτως τίποτα. Ο Δραγασάκης είπε ότι το σχέδιο είναι να βάλει λεφτά το κράτος, αφού δε βάζουν οι ιδιώτες και να δοθούν ξανά στους ιδιώτες και συμπλήρωσε ο ίδιος ότι η όλη συζήτηση για την αρχιτεκτονική του συστήματος θα γίνει αργότερα. Μήπως αυτή η «νέα αρχιτεκτονική» που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περιλαμβάνει τους ιδιώτες; Προφανώς και τους περιλαμβάνει. Γι' αυτούς δουλεύει στρατηγικά και ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε αφορά τις τράπεζες, είτε τις άλλες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, αφού εκεί θα κατευθυνθούν τα λεφτά για να κάνουν επενδύσεις, στο όνομα της ανάπτυξης. Αρα, γιατί φωνάζει; Μήπως επειδή η κριτική του «Ριζοσπάστη» αποδεικνύει ότι οι «κερδοσκόποι» και οι τραπεζίτες, ενάντια στους οποίους επιτίθεται προπαγανδιστικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και τόσο εχθροί του, αφού στα χέρια τους θα παραμείνουν οι τράπεζες και τα μέσα παραγωγής με μια ενδεχόμενη διακυβέρνηση της αριστεράς. Λέμε μήπως;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο λαός πρωταγωνιστής

Οι εξελίξεις στην Ισπανία και οι αναταράξεις που προκάλεσε στο ευρω-οικοδόμημα η βύθιση της τέταρτης σε μέγεθος οικονομίας της Ευρωζώνης σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση, δείχνει πως όλα τα σενάρια παραμένουν ανοιχτά για το μέλλον της λυκοσυμμαχίας. Κάθε τους βήμα να διαχειριστούν ελεγχόμενα την καπιταλιστική κρίση και να επιμερίσουν τη ζημιά, γεννά νέα αδιέξοδα και την ανάγκη για συμβιβασμούς, που γίνονται ολοένα και πιο δύσκολοι. Μόνη κοινή σταθερά είναι το τσάκισμα του λαού με μέτρα που τον καταδικάζουν στη χρεοκοπία, για να ανακάμψει το κεφάλαιο με «λιτότητα και ανάπτυξη», όπως προκλητικά διακηρύττουν. Η πτώχευση για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες είναι ήδη πραγματικότητα και θα γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όσο βαθαίνει η κρίση.

Από αυτή τη σκοπιά, τα σενάρια για έξοδο μιας ή περισσότερων χωρών από την Ευρωζώνη, με πρώτη στη λίστα την Ελλάδα, κάθε άλλο παρά σαν μπλόφα μπορούν να θεωρηθούν. Η αστική προπαγάνδα βέβαια, τα αξιοποιεί προεκλογικά για να ενισχυθεί ο ευρωμονόδρομος, να πισωγυρίσουν κάτω από την πίεση και τα ψευτοδιλήμματα λαϊκές συνειδήσεις που βρίσκονται σε τροχιά αμφισβήτησης της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Τους επόμενους μήνες, κάτω από το βάρος των κλιμακούμενων αντιθέσεων και ανταγωνισμών, δεν είναι καθόλου απίθανο οι εξελίξεις να ξεδιπλωθούν ραγδαία. Οπως όλα δείχνουν, το κεφάλαιο μέσα και έξω από την Ελλάδα προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα, έστω και αν παραμένει πιστό στις διακηρύξεις ότι τα στρατηγικά του συμφέροντα ταυτίζονται με την παραμονή της χώρας στην ΕΕ.

Το ενδεχόμενο μιας βίαιης χρεοκοπίας θα δημιουργήσει συνθήκες τραγωδίας για το λαό, ο οποίος θα χρειαστεί πραγματικά να εξασφαλίσει με τα χέρια του ακόμα και το ψωμί του. Τι θα έχει απέναντί του; Μια κυβέρνηση της κεντροδεξιάς ή της κεντροαριστεράς, από τις οποίες δεν έχει τίποτα να περιμένει. Δε θα νοιαστούν για τα δικά του συμφέροντα, θα δώσουν τη μάχη να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας στη νέα κατάσταση. Αυτός είναι άλλωστε και ένας από τους βασικούς λόγους που μια ισχυρή μερίδα της πλουτοκρατίας βλέπει την κυβέρνηση της κεντροαριστεράς σαν καλύτερη λύση για τη διαχείριση της λαϊκής αγανάκτησης, που θα φουντώσει σε ενδεχόμενη ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Για να τα βγάλει πέρα ο λαός, για να σταθεί στα πόδια του, πρέπει να πάρει μέτρα, να ετοιμάζεται για κάθε πιθανό ενδεχόμενο για μετά τις 18 του Ιούνη. Τι χρειάζεται; Ταξικό κίνημα με γερά ποδάρια, που θα τον βοηθήσει να επιβιώσει τη δύσκολη ώρα, μπαίνοντας μπροστά στο χώρο της δουλειάς και στη γειτονιά. Που θα τον εμπνεύσει να γίνει πρωταγωνιστής, να παλέψει για λύσεις προς όφελός του από τα κάτω. Με τους εργατοπατέρες στα σωματεία και ταξική συνεργασία, οι εργαζόμενοι θα βρεθούν εντελώς ξεκρέμαστοι και ηττημένοι. Χρειάζεται ισχυρό, πανίσχυρο ΚΚΕ, ψυχή και οργανωτής του αγώνα για να μην πετύχουν να φέρουν τούμπα το λαό. Το ΚΚΕ θα τα δώσει όλα για να αναπτυχθεί η εργατική λαϊκή δράση, να απελευθερωθεί η λαϊκή πρωτοβουλία, να πάρει ο λαός την υπόθεση στα χέρια του.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ