ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κυνισμός

Οσοι παριστάνουν ότι έπεσαν από τα σύννεφα με τη δήλωση Τζόνσον «τέρμα τα lockdowns, αφήστε τα πτώματα να στοιβάζονται», μάλλον συναγωνίζονται σε υποκρισία τον Βρετανό πρωθυπουργό, που προσπαθεί άρον άρον να διαψεύσει τη δήλωση. Το lockdown στη Βρετανία, βέβαια, και σε όλα τα κράτη, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ομολογία των κυβερνήσεων για το χάλι στα δημόσια συστήματα Υγείας, για τα οποία μάλιστα ελάχιστα έχουν κάνει σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Και επειδή τώρα οι συνέπειες της κρίσης στις οικονομίες γίνονται ασφυκτικές για το κεφάλαιο, εξαιτίας και των παρατεταμένων περιορισμών της πανδημίας, ο Τζόνσον λέει φωναχτά αυτό που σκέφτονται ψιθυριστά οι μονοπωλιακοί όμιλοι: «Τέρμα με τους περιορισμούς που επιβάλλονται για να εκτονωθεί η πίεση στο διαλυμένο σύστημα Υγείας. Προκειμένου να ανασάνει η οικονομία, ας πεθάνουν από ασφυξία μερικές χιλιάδες παραπάνω, δεν έγινε και τίποτα!». Τι διαφορετικό έλεγε ο Σόιμπλε πριν από ακριβώς έναν χρόνο, όταν σε συνέντευξή του δήλωνε πως «δεν είναι με απόλυτο τρόπο ορθός ο ισχυρισμός ότι όλα υποχωρούν μπροστά στην προστασία της ζωής»; Μήπως αυτό δεν αποδείχθηκε τόσους μήνες που διαρκεί η πανδημία σε όλο τον κόσμο; Μήπως και στη χώρα μας το ίδιο δεν γίνεται, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Τουρισμός ανοίγει με εκατονταπλάσια ενεργά κρούσματα σε σχέση με πέρυσι, αλλά με τα ίδια ακριβώς πρωτόκολλα που οδήγησαν στην αναζωπύρωση της πανδημίας; Παντού στο ζύγι μπαίνουν η υγεία του λαού από τη μία και η «υγεία» της οικονομίας από την άλλη. Το πού γέρνει η ζυγαριά δεν χρειάζεται ο κυνισμός του Τζόνσον για να το καταλάβει κανείς. Το αποδεικνύει η ίδια η πραγματικότητα...

Διπλαρώματα...

Βλέπουν ...φως και ετοιμάζονται να μπουκάρουν. Για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ ο λόγος, που μπορεί να έχουν τα χέρια τους λερωμένα από τα βρώμικα αντεργατικά μέτρα που ψήφισαν ως κυβερνήσεις, αλλά τώρα παίρνουν «θέσεις μάχης» για τον νέο γύρο της αντεργατικής επίθεσης με τον νόμο - έκτρωμα της ΝΔ. «Μητέρα των μαχών» χαρακτηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την απεργία της 6ης Μάη και κάνει συναντήσεις με συνδικαλιστές, την ίδια στιγμή που στελέχη του στο συνδικαλιστικό κίνημα καταψηφίζουν την απεργία σε κάμποσα σωματεία, όπως των Σούπερ Μάρκετ, της Ενέργειας, των Τραπεζών κ.ά. Βάζει μάλιστα ως «συντονίστρια» της «μητέρας των μαχών» την Μ. Ξενογιαννακοπούλου, που δεν υπάρχει μνημόνιο και εφαρμοστικός νόμος που να μην το ψήφισε. Και δώστου το κλάμα για τις «ελαστικές σχέσεις» εργασίας, και δώστου η αγωνία για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες που καταπατούνται ή για το θάψιμο της κυριακάτικης αργίας, που η δική του κυβέρνηση κατάργησε. Από κοντά και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που ψάχνει να φορέσει τα «λεβέντικά» του για να δώσει κι αυτό τη μάχη ενάντια στις «ιδεολογικές εμμονές» και τα «προεκλογικά γραμμάτια» (sic!) που ξεπληρώνει η ΝΔ με το νομοσχέδιο της 10ωρης δουλειάς.

... χαλίφηδων

Η πρόκληση και των δύο βγάζει μάτι. Οπως και η χυδαία προσπάθειά τους να αξιοποιήσουν το εργατικό κίνημα και τη δράση χιλιάδων σωματείων, που οργανώνεται κόντρα σε «θεούς και δαίμονες», ως «κολυμβήθρα», μπας και πλασαριστούν σε καλύτερες θέσεις για μια επόμενη κυβερνητική εναλλαγή. Τα καμώματά τους τα ξέρουν καλά οι εργαζόμενοι, όπως ξέρουν και ότι ο εργασιακός μεσαίωνας που ζουν έχει την υπογραφή όλων των κυβερνήσεων. Οτι η στρατηγική που όλοι μαζί υπηρετούν, της ανταγωνιστικότητας και της στήριξης της κερδοφορίας, είναι αυτή που απαιτεί την ακόμα πιο φθηνή εργατική δύναμη. Τι σόι «στήριξη» λοιπόν στον αγώνα της εργατικής τάξης μπορούν να παράσχουν αυτές οι δυνάμεις; Το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι μια ακόμα υπονόμευση στην πράξη. Γι' αυτό και η θωράκιση του δύσκολου αγώνα που έχει μπροστά της η εργατική τάξη απαιτεί και την απόρριψη κάθε προσπάθειας «διπλαρώματος» που κάνουν χτεσινοί και αυριανοί κυβερνητικοί χαλίφηδες...

Αέρας κοπανιστός

Την Πρωτομαγιά ο Τζ. Μπάιντεν συμπληρώνει 100 μέρες στην Προεδρία και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι δεν έχει αφήσει ήδη το «αποτύπωμά» του στις διεθνείς εξελίξεις. Οχι όμως για τους λόγους που τον εκθείαζαν όλοι προεκλογικά, προβλέποντας ότι με την εκλογή του ο κόσμος θα γίνει πιο «συνεργατικός», πιο «ειρηνικός» και πιο «ασφαλής», αλλά για τα ακριβώς αντίθετα. 100 μέρες μετά, ο κόσμος μας είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από «ειρηνικός» και «ασφαλής», όπως συνέβαινε άλλωστε και επί Τραμπ. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία και στα άλλα μέτωπα το μαρτυρούν. Αλλά και στο εσωτερικό των ΗΠΑ, η αλλαγή των συνθημάτων του Τραμπ δεν άλλαξε και τις προτεραιότητες στην οικονομική και εξωτερική πολιτική, που είναι να διαφυλάξει το αμερικανικό κεφάλαιο με κάθε τρόπο την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία έναντι των ανταγωνιστών. Οσο για τη φυλετική βία, που ήταν από τα βασικά ζητήματα στην προεκλογική αντιπαράθεση, η αστυνομία συνεχίζει κανονικά τη «δουλειά» της, δολοφονώντας έναν Αφροαμερικανό ή Λατινοαμερικάνο σχεδόν κάθε μέρα. Με αφορμή λοιπόν τις 100 μέρες της κυβέρνησης Μπάιντεν, πέφτει και στη χώρα μας το τελευταίο φύλλο συκής όλων εκείνων των αστικών κομμάτων, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, του ΜέΡΑ25, που έσταζαν μέλι για τον Μπάιντεν, καλλιεργώντας προσδοκίες για την κυβερνητική εναλλαγή στις ΗΠΑ, που σύντομα αποδείχτηκαν αέρας κοπανιστός...

Παρασκευή 30 Απρίλη

1789 Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον εκλέγεται πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ.

1911 Γεννιέται ο ποιητής Νίκος Γκάτσος.

1944 Πραγματοποιούνται εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων για το Εθνικό Συμβούλιο της Ελεύθερης Ελλάδας. Ελαβαν μέρος σχεδόν 1.800.000 ψηφοφόροι, ενώ για πρώτη φορά το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι είχαν οι γυναίκες.

1945 Η κόκκινη σημαία υψώνεται στο Ράιχσταγκ. Την ίδια μέρα αυτοκτονεί ο Αδόλφος Χίτλερ.

1975 Ο λαός του Βιετνάμ απελευθερώνει τη Σαϊγκόν και το τελευταίο αμερικανικό ελικόπτερο απογειώνεται από την οροφή της πρεσβείας των ΗΠΑ.

Σάββατο 1 Μάη

1886 Προκηρύσσεται στις ΗΠΑ γενική απεργία με κεντρικό αίτημα το 8ωρο. Σχεδόν 340.000 εργάτες διαδήλωσαν σε όλη τη χώρα, με επίκεντρο το Σικάγο, όπου οι απεργοί ξεπέρασαν τους 80.000. Παρά την άγρια καταστολή και τις προβοκάτσιες, ο «σπόρος» που έριξε η μεγάλη απεργία εκείνης της Πρωτομαγιάς δεν πήγε χαμένος. Είχε ως αποτέλεσμα 185.000 εργάτες να κερδίσουν το 8ωρο και τουλάχιστον 200.000 εργάτες να μειώσουν το χρόνο εργασίας τους από τις 12 στις 10 και 9 ώρες. Σε πολλές, επίσης, περιοχές κερδήθηκε η ημιαργία του Σαββάτου, ενώ αρκετές βιομηχανίες σταμάτησαν την κυριακάτικη εργασία. Τρία χρόνια αργότερα, το 1889, η Β΄ Διεθνής, στο Παρίσι, καθιέρωσε την 1η του Μάη ως Διεθνή Μέρα των Εργατών.

1909 Γεννιέται ο κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος.

1944 Οι δυνάμεις κατοχής, σε αντίποινα για την εκτέλεση από τον ΕΛΑΣ Πελοποννήσου του Γερμανού υποστράτηγου Φρανζ Κρες και του επιτελείου του, εκτελούν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 κομμουνιστές, που κρατούνταν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Απ' αυτούς, περίπου 170 ήταν πρώην Ακροναυπλιώτες και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη.

1955 Εκτελείται στην Αλικαρνασσό ο 26χρονος Χρήστος Καρανταής, στέλεχος του ΚΚΕ, που είχε έρθει από το εξωτερικό με κομματική αποστολή.

1966 Ο Νίκος Ζαχαριάδης ξεκινά απεργία πείνας, με αίτημα την κατάργηση των διοικητικών μέτρων εναντίον του, η οποία κρατά 19 μέρες.

1976 Πεθαίνει μετά από αυτοκινητικό ατύχημα ο Αλέκος Παναγούλης.

Κυριακή 2 Μάη

1519 Πεθαίνει ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

1943 Σε κοινή σύσκεψη των Κεντρικών Επιτροπών του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ αποφασίζεται η συγκρότηση του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Η διοίκηση του Γενικού Στρατηγείου αποτελέστηκε από τους Στέφανο Σαράφη (στρατιωτικός αρχηγός), Αρη Βελουχιώτη (καπετάνιος) και Βασίλη Σαμαρινιώτη - ψευδώνυμο του Ανδρέα Τζήμα - (αντιπρόσωπος ΕΑΜ).

1957 Πεθαίνει ο Αμερικανός γερουσιαστής Τζόζεφ Μακάρθι, γνωστός για τις διώξεις εναντίον των κομμουνιστών ή των υπόπτων ως κομμουνιστών, που ξεκίνησε το 1950 στις ΗΠΑ (ο λεγόμενος «Μακαρθισμός»).

1961 Ξεκινά τις εργασίες του το 8ο Συνέδριο του ΚΚΕ (2 - 8/5/1961).

1977 Ο Γιάννης Ρίτσος τιμάται με το βραβείο «Λένιν».

2011 Σκοτώνεται από τη CIA στο Πακιστάν ο Οσάμα Μπιν Λάντεν.