Associated Press

Νεκρός στρατιώτης των κατοχικών δυνάμεων στη Μοσούλη, μετά από επίθεση της ιρακινής αντίστασης

Η, μόλις 2 1/2 ωρών, επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου στο Ιράκ, κατάφερε, σίγουρα, να τονώσει το ηθικό των 600 στρατιωτών που τον συνάντησαν. Πιθανώς να είχε θετικό αντίκτυπο και στις υπόλοιπες δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες που αρκέστηκαν στις τηλεοπτικές οθόνες τους. Μάλλον, όμως, το αντίκτυπο δεν ήταν τόσο ισχυρό ώστε να ανακόψει τις αντικατοχικές επιθέσεις, που συνεχίστηκαν με αμείωτο ρυθμό, αλλά και τα περιστατικά αυτοτραυματισμών ή και αυτοκτονιών, που έχουν αρχίσει να λαμβάνουν καταιγιστικές διαστάσεις στις τάξεις των αμερικανικών στρατευμάτων τις τελευταίες βδομάδες. Για όσους Aμερικανούς στρατιώτες δε συνάντησαν τον Πρόεδρο Μπους, η ευχή για τη γιορτή των Ευχαριστιών, όπως μετέδιδαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ήταν να «φύγουν ζωντανοί από το Ιράκ».

Αλλωστε, όπως σχολίαζαν πολλοί αναλυτές, το γεγονός και μόνο ότι χρειάστηκε τέτοια μυστικότητα για την πραγματοποίηση αυτής της επίσκεψης, αποδεικνύει αυτό που ο Πρόεδρος Μπους αποπειράθηκε να διαψεύσει με τις δηλώσεις του: την ανεξέλεγκτη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο Ιράκ. Οσο για τα αποτελέσματα της κίνησης Μπους στο εσωτερικό της χώρας, όλοι κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι η δημοτικότητά του μπορεί, για μικρό χρονικό διάστημα, να πήρε «ανάσα ζωής», όμως η πτωτική της πορεία αναμένεται να συνεχιστεί όσο θα συνεχίσουν να καταφθάνουν τα φέρετρα από το Ιράκ.

Οι διαβεβαιώσεις Αμερικανών και Βρετανών αξιωματούχων περί σταδιακής αποκατάστασης της τάξης στο Ιράκ, διαψεύδονται καθημερινά από τις εξελίξεις. Τις τελευταίες βδομάδες, η Ουάσιγκτον επιχειρεί «αλλαγή πλεύσης» προσανατολιζόμενη σε μια μεταβίβαση της εξουσίας στους Ιρακινούς τον Ιούνη του 2004 έτσι ώστε να αποτραβηχτεί στο παρασκήνιο, να μην εκτίθεται τόσο στη λαϊκή οργή και να μειώσει την ένταση των αντιδράσεων. Παράλληλα, ζητά από τον ΟΗΕ, και διά μέσου αυτού απ' όλες τις ισχυρές χώρες, να συμμετάσχουν στην πολιτική και οικονομική ανοικοδόμηση.

Εντούτοις, τα σχέδιά της αντιμετωπίζουν προβλήματα εντός και εκτός Ιράκ. Εντός της χώρας, οι θρησκευτικοί ηγέτες της σιιτικής πλειοψηφίας κατέστησαν σαφές ότι θα πρέπει να γίνουν εκλογές για την ανάδειξη της μεταβατικής Βουλής, κάτι που δεν έχει προβλεφτεί στην υπάρχουσα συμφωνία. Κάτι τέτοιο ανοίγει το δρόμο στην κατάληψη των περισσότερων βουλευτικών θέσεων από τους σιίτες, ενδεχόμενο που απεύχονται οι νυν προνομιακοί συνεργάτες των Αμερικανών αλλά και η ίδια η Ουάσιγκτον. Επίσης, οι σιίτες ζητούν την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων αμέσως μετά την εκλογή της Βουλής και την ανάδειξη της μεταβατικής κυβέρνησης στα τέλη Ιούνη του 2004. Ενδεχόμενο, που επίσης απορρίπτουν οι ΗΠΑ και οι συνεργάτες τους.

Εκτός Ιράκ, η διάθεση συνεργασίας της Ουάσιγκτον δεν έπεισε κανέναν. Η συμφωνία μεταβίβασης της εξουσίας χαρακτηρίστηκε «θετικό πλην ελλιπές» βήμα από Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία και Κίνα, που επέμειναν ότι θα πρέπει να επιταχυνθεί η διαδικασία και να συγκεκριμενοποιηθεί ο ρόλος του ΟΗΕ και των «υπολοίπων δυνάμεων». Με δεδομένη την απροθυμία της Ουάσιγκτον, προς το παρόν, να μοιραστεί τη «λεία», δε φαίνεται να υπάρχουν επίδοξοι συνεργάτες. Κατά συνέπεια, ήταν μάλλον αναμενόμενη η ανακοίνωση αποστολής επιπλέον στρατευμάτων στο Ιράκ, έστω και αν παρουσιάστηκε ως «διαδικασία αντικατάστασης». Οσο για την προσπάθεια Μπους να κερδίσει σε δημοτικότητα ενόψει και των προεδρικών εκλογών το 2004, οι προβλέψεις είναι μάλλον δυσοίωνες, τουλάχιστον όσον αφορά στις εξελίξεις στο Ιράκ. Οι επισκέψεις - αστραπή δε μοιάζουν ικανές να αντιστρέψουν τη ροή του χρόνου, που κυλά αρνητικά για την κατοχή και τους πρωτεργάτες της.

Ο Dr Jihad Mashal, γενικός διευθυντής της Union of Palestinian Medikal Relief committes (Παλαιστινιακή Ενωση Επιτροπών Ιατρικής Μέριμνας) και η Tally Gyr, εκπρόσωπος της ισραηλινής οργάνωσης Yesh Gvyl (οργάνωση στήριξης των Ισραηλινών στρατιωτών που αρνούνται να υπηρετήσουν στα κατεχόμενα εδάφη).

Ο Ριντβάν Κιζγκίν, διευθυντής του γραφείου της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Μπινγκιόλ, αναζητά τα αίτια του τετραπλού μακελειού, που πλήγωσε την Κωνσταντινούπολη, στις παράλληλες πορείες των αμερικανικών και των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. Οπως οι ΗΠΑ δημιούργησαν τους μουτζαχεντίν και την οργάνωση του Οσάμα μπιν Λάντεν στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1980, είπε στην «Ουάσινγκτον Ποστ», έτσι και η Τουρκία δημιούργησε τη «Χεζμπολάχ» και άλλες ισλαμικές οργανώσεις στο πλαίσιο του βρώμικου πολέμου της κατά της Αριστεράς και των Κούρδων αυτονομιστών, τις δεκαετίες του '70, του '80 και του '90. «Τώρα, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να τους σταματήσουν», εκτιμά. «Κι η Τουρκία βρίσκεται στην ίδια θέση».

Το ότι οι 4 βομβιστές αυτοκτονίας ταξίδευαν ανενόχλητοι στο Πακιστάν, στη Βοσνία και στην Τσετσενία για να συμμετάσχουν στον παγκόσμιο τζιχάντ μάλλον εγείρει περισσότερα ερωτήματα για το ρόλο της MIT, λένε κάτοικοι του Μπινγκιόλ. Της ίδιας ΜΙΤ η οποία «διαρρέει» στα ΜΜΕ «πληροφορίες» σε ελεγχόμενες δόσεις για την πορεία των ερευνών σχετικά με τις βομβιστικές επιθέσεις, που, κατά τον τελευταίο απολογισμό, κόστισε 61 ζωές και 677 τραυματισμούς. Εχουν απαγγελθεί κατηγορίες, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της Παρασκευής στον τουρκικό Τύπο, σε βάρος 20 ανθρώπων. Αλλά η αστυνομική διάσταση της ιστορίας είναι μάλλον δευτερεύουσα.

Το μακελειό ήταν φανερό ότι επρόκειτο να «αξιοποιηθεί» πολλαπλώς. Εδωσε το τέλειο άλλοθι στους Μπους και Μπλερ να ταυτίσουν την «τρομοκρατία» με την αντίσταση στο Ιράκ. Αποτέλεσε το έναυσμα περαιτέρω σκλήρυνσης των μέτρων ασφαλείας στην Ευρώπη, που πολύ καιρό πριν η Ουάσιγκτον προειδοποιούσε για πλήγματα στο έδαφός της. Εξώθησε την κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και των «ισλαμοδημοκρατών» του στο ΑΚ ακόμη πιο κοντά στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ - παραμένει βέβαια αμφίβολο αν έφερε την Τουρκία πιο κοντά στην ένταξή της στην ΕΕ, όπως διατείνεται ο Γερμανός καγκελάριος Σρέντερ, εν μέρει λόγω δικών του εσωτερικών πολιτικών σκοπιμοτήτων, ή την απομάκρυνε, όπως λένε οι θιασώτες του Χαντιγκτονιανού θεωρήματος περί «ισλαμικού κινδύνου» στο πλαίσιο ενός φανταστικού «πολέμου των πολιτισμών» που ενδύει τον αγώνα για κυριαρχία και τον έλεγχο επί των παγκόσμιων πλουτοπαραγωγικών πόρων έναν «ιδεολογικό» μανδύα.

Τα αποτελέσματα, οι πολιτικές συνέπειες του μακελειού στην Κωνσταντινούπολη - όπου, παρεμπιπτόντως, δικάζονται τις αμέσως επόμενες μέρες συγγενείς των 108 πολιτικών κρατουμένων και μελών της «Ταγιάντ», της οργάνωσης αλληλεγγύης των συγγενών τους που σφαγίασε το τουρκικό κράτος από το 2000 έως σήμερα, σε μια έμπρακτη απόδειξη της «βελτίωσης της κατάστασης όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα» για την οποία η ΕΕ ...κόπτεται - δεν έχουν καν ακόμη σχηματοποιηθεί: Είναι ένα από τα «άγνωστα άγνωστα», που θα έλεγε και ο ...ποιητής Ντόναλντ Ράμσφελντ.