Eurokinissi

Από πορεία των αεροσυνοδών στο κέντρο της Αθήνας

Ο νέος κανονισμός εργασίας που ψήφισε η κυβέρνηση το καλοκαίρι στα μουλωχτά, για να κάνει ελκυστικότερη την πώληση της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» στους ιδιώτες, δηλαδή για να την παραδώσει με φτηνότερο εργατικό δυναμικό, έχει σαφέστατο προσανατολισμό: Σ' ελεύθερη μετάφραση συμπυκνώνεται στη φράση: «Στο εξής, θα πληρώνεστε μονάχα τόσα όσα ακριβώς σας χρειάζονται για να στέκεστε και την επόμενη μέρα στα πόδια σας. Ο,τι μέχρι τώρα κατακτήσατε ξεχάστε το. Οι νέοι ιδιοκτήτες χρειάζονται περισσότερα κέρδη...».

Βράδυ, στην περιφρούρηση της απεργίας

Επιλέξαμε να πάμε στο αεροδρόμιο σ' ανύποπτη ώρα. Την ώρα που δεν έπεφταν πάνω τους οι προβολείς της δημοσιότητας. Για να μπορέσουμε να κουβεντιάσουμε όσο και όπως χρειάζεται για μια τέτοια κουβέντα και προπαντός χωρίς τις γελοιότητες διαφόρων κυβερνητικών εγκαθέτων, που προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον αγώνα με κραυγές του τύπου «Γιώργο, σώσε μας», λες και δεν είναι ο εκκολαπτόμενος «σωτήρας» απόλυτα συνυπεύθυνος για την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, που όλοι μαζί στην κυβέρνησή τους αποφάσισαν να επιβάλουν κυριολεκτικά με το μαστίγιο.

Εκεί, λοιπόν, αργά το βράδυ, το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα που συνήθως υπάρχει την ώρα της δουλιάς, το χαμογελαστό πρόσωπο, το περιποιημένο ντύσιμο, η ευχάριστη διάθεση δεν έχουν θέση. Η αντίληψη για την πραγματικότητα είναι πεντακάθαρη, τόσο που ξαφνιάζει: «Είμαστε ιπτάμενοι εργάτες» σου λένε και το εννοούν.

Η Μάχη, 16 χρόνια στον αέρα, μέσα σε λίγες λέξεις τα λέει όλα: «Διάφοροι κάνουν μια προσπάθεια να απαξιώσουν το επάγγελμά μας, με εκφράσεις του στιλ "έλα μωρέ, τι κάνουν αυτές". "Αυτές", λοιπόν, φροντίζουμε να ταξιδεύουν με άνεση 300 επιβάτες, σε ταξίδια 15 ωρών. Πάμε Αθήνα - Νέα Υόρκη με τα πόδια, καθώς βρισκόμαστε διαρκώς σε κίνηση, εκεί ψηλά πάνω από τα δέκα χιλιόμετρα από το έδαφος. Δεν κοιμόμαστε ποτέ φυσιολογικές ώρες».

Δίπλα, η Ολίβια συμπληρώνει: «Πολλοί δεν καταλαβαίνουν ένα πράγμα. Αλλο είναι να επιλέξω ένα ταξίδι για βόλτα ή για δουλιά και άλλο να είμαι εκεί ψηλά επειδή αυτό είναι η δουλιά μου. Με πονοκέφαλο, με άλυτα προβλήματα πίσω μου, με στενοχώριες εγώ να πετάω. Να κοιμάμαι το πρωί και να ξυπνάω το βράδυ, σε μια ξένη χώρα».

«Το πόστο μας βρίσκεται κάμποσα χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της γης. Δουλεύουμε σε ένα φουσκωμένο μπαλόνι, με τεχνητές πιέσεις, με τεχνητές ατμόσφαιρες...», εξηγεί η Μάχη. «Κάθε κίνηση, συμπληρώνει, σ' αυτό το ύψος απαιτεί πενταπλάσια δύναμη. Η σωματική κόπωση πολλαπλασιάζεται και δημιουργούνται πολλά προβλήματα στην υγεία...».

«Τη μία πέφτουμε για ύπνο στις τρεις τη νύχτα και την άλλη ξυπνάμε στις τέσσερις το πρωί για να πάμε για δουλιά. Φεύγουμε με μια βαλίτσα και μπορεί να λείπουμε μέρες απ' το σπίτι», υπογραμμίζει η Νάντια. Ακόμα κι αν τελειώσουν οι προγραμματισμένες πτήσεις, οι ιπτάμενοι βρίσκονται σε «αναμονή» για τυχόν κενά. «Και ειδοποιείς τελευταία στιγμή το σπίτι σου ότι θα γυρίσεις σε δυο μέρες».

Με το νέο κανονισμό, υποχρεώνονται να συμπληρώνουν έξι προσγειώσεις και απογειώσεις τη μέρα. Επιπλέον, η εβδομαδιαία απασχόληση, που δεν περιλαμβάνει μόνο τη διάρκεια της πτήσης, έφτασε τις 56 ώρες, που κατανέμονται «ευέλικτα». Που σημαίνει, όπως έχει γίνει ήδη, δουλιά ακόμα και 22 ώρες τη μέρα. «Από κει που μιλάνε όλοι για 35ωρο, νομοθέτησαν το καλοκαίρι για μας ένα 56ωρο», σημειώνει η Ολίβια.

Ο νέος κανονισμός έφερε κι άλλα «καλά»: Το επίδομα πτυχίου καταργείται, όταν μάλιστα το 40% του κλάδου είναι πτυχιούχοι. Η καλοκαιρινή άδεια, αυτονόητη για το σύνολο των εργαζομένων, για τους ιπτάμενους είναι κάτι μακρινό. Πλέον αναγνωρίζονται μόνο οκτώ μέρες καλοκαιρινής άδειας και μάλιστα κάθε τρία χρόνια.

Οι μισθοί μειώνονται δραστικά, κατά 40%. Οταν μάλιστα τα πρόσθετα έξοδα, που βάρυναν τους εργαζόμενους από τη μεταφορά του αεροδρομίου στα Σπάτα (διόδια, βενζίνες, εισιτήρια), φτάνουν ακόμα και τα 200 ευρώ το μήνα. Μάλιστα με το που ξεκίνησε η απεργία, η εταιρία ζήτησε ακόμα και από όσους είχαν την ειδική κάρτα για τα διόδια να την επιστρέψουν.

Οι αργίες, πλέον, πληρώνονται ως καθημερινές, κάτι που ίσχυε και παλιότερα, αλλά οι εργαζόμενοι το είχαν ανατρέψει με τους αγώνες τους. «Οταν εμείς μπήκαμε, δεν πληρωνόμαστε νυχτερινά και υπερωρίες. Το καταφέραμε, είναι κεκτημένο μας. Και τώρα μας το παίρνουν πάλι πίσω...», σημειώνει η Μάχη.

Η οργή των εργαζομένων απέναντι στην κυβέρνηση, όσο και για την αδιάφορη στάση της διοίκησης της ΓΣΕΕ είναι τεράστια. Το μόνο που εισέπραξαν είναι αόριστες και γενικές υποσχέσεις, περί «ρύθμισης του θέματος», για ...τηλεφωνήματα που «θα» γίνουν.

«Ενα σχόλιο. Το είπε πάρα πολύ καλά η κ. Παπαρήγα, όταν ήρθε: "Ξεκινήσανε από έναν κλάδο κατασυκοφαντημένο". Δεν είναι τυχαίο που ξεκίνησαν αυτό το πράγμα από τον δικό μας τον κλάδο», τονίζει η Ολίβια. «Να ξυπνήσουν και να αγωνιστούν» και οι άλλοι εργαζόμενοι. «Και να δουν τι γίνεται γύρω τους. Οταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, το σίγουρο είναι ότι θα καεί και το δικό σου το σπίτι», καταλήγουν, επικεντρώνοντας στη δύναμή τους: «Είμαστε ενωμένοι...».

Οταν η έγκυος βγαίνει σε άδεια κύησης, δυο μήνες πριν και δυο μετά τον τοκετό, δε θα πληρώνεται. Ωμή διαταγή του νέου κανονισμού. Το επίδομα παιδιού καταργείται. Το μειωμένο ωράριο που ίσχυε παλιότερα για τις μητέρες (72 ώρες πτήσης το μήνα αντί για 90) μέχρι να γίνει το παιδί της τεσσάρων, καταργείται.

«Τώρα που μας στέλνανε τα χαρτιά ότι, αν δεν παρουσιαστούμε εντός τριών ημερών, θα μας απολύσουν, τα έστελναν και στις εγκύους», επισημαίνει η Μάχη. «Θεωρήθηκε η μητρότητα ασθένεια. Κόβουν το μισθό», διευκρινίζει η Νάντια. «Σε μια Ελλάδα όπου θέλουμε να αντιμετωπίσουμε, υποτίθεται, την υπογεννητικότητα».

«Εμένα η κόρη μου είναι οκτώ χρόνων και μου λέει: "Μαμά μπορεί να σε απολύσουν;" Λέω, υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Και μου απαντά: "Α, ωραία, τότε θα σε βλέπω κιόλας", τονίζει η Δέσποινα. «Αναγκαζόμαστε να τα πηγαίνουμε και σε ιδιωτικό σχολείο για να καλύπτουμε κάποιες ώρες. Δεν μπορείς να 'χεις κάποιον να πηγαινοφέρνει το παιδί σου, να πληρώνεις γυναίκες για να τα προσέχουν...».

«Η κόρη μου με ρώταγε πάντα, αν και έπαιρνε την ίδια απάντηση, "τι ώρα θα γυρίσεις μαμά". Και δεν ήξερα ποτέ τι να της απαντήσω. Και πάντα όμως μου την έκανε. Μου έλεγε πάντα ότι "μαμά εγώ δε θα φτιάξω ποτέ τα πράγματα έτσι. Γιατί εγώ, θέλω τα παιδιά μου να τα αγαπήσω, και να τα μεγαλώσω όπως θέλω εγώ". Δηλαδή, αισθανόταν απόρριψη», καταθέτει η Ολίβια τη δική της εμπειρία ως εργαζόμενη μητέρα.

«Είχαν πει ότι μια πτήση στη Νέα Υόρκη, είναι σα να κάνεις πέντε ακτινογραφίες θώρακος», λένε οι εργαζόμενες. Η ακτινοβολία σε τέτοιο ύψος δε φιλτράρεται. Η πολύωρη έκθεση σε ραδιενέργεια είναι αιτία για τα υψηλά ποσοστά λευχαιμίας του κλάδου. Οι φλεβίτιδες, τα συχνά προβλήματα με το θυρεοειδή, η μη έκκριση απαραίτητων ορμονών, λόγω του άστατου προγράμματος, ο χαμηλός αιματοκρίτης είναι μερικά από τα αληθινά «προνόμια» του κλάδου.

«Αν δεν κάνεις παιδί τα πρώτα πέντε χρόνια, μετά είναι πολύ δύσκολο». Οι διαταραχές στην έμμηνο ρύση, οι εξωμήτριες εγκυμοσύνες είναι φαινόμενα που μαστίζουν κυριολεκτικά τις αεροσυνοδούς. Οι συνέπειες στη γυναικεία γονιμότητα είναι συχνά καταστροφικές.

Πολλές ασθένειες δεν αναγνωρίζονται ως επαγγελματικές. Η διάγνωση δε γίνεται με βάση τις ειδικές συνθήκες εργασίας. «Πηγαίνουμε, ας πούμε, σε έναν ωτορινολαρυγγολόγο και λέμε "είμαι μπουκωμένη, δεν μπορώ να πετάξω". Με την έννοια ότι είναι επικίνδυνο να σπάσει το τύμπανό μου (κίνδυνος που υπάρχει και για τον επιβάτη). Και σου λέει "ένας υπάλληλος πάει στη δουλιά του. Δεν είναι τίποτα..."», τονίζει η Ολίβια. «Αυτή είναι η πραγματικότητα, έχει τύχει σε πολλούς από μας, να σπάσει το τύμπανο και να τρέχει αίμα», σημειώνει η Νάντια.

«Αρκεί να διανοηθεί ένας επιβάτης πώς είναι όταν κάνει ένα δρομολόγιο Αθήνα - Λονδίνο που είναι 3,5 ώρες, να μην πούμε για άλλο, που διαρκεί 10 ώρες, που βγαίνει και λέει "ζαλίστηκα ή κουράστηκα". Και μεις το κάνουμε κάθε μέρα, 16 χρόνια, και το κάνουμε όρθιοι...».

Eurokinissi

Με τα ΜΑΤ και τα χημικά αντιμετώπισε η κυβέρνηση χτες τους απεργούς αεροσυνοδούς

Λίγες μόλις μέρες μετά την επίθεση των ΜΑΤ ενάντια στους οικοδόμους, έξω από το υπουργείο Εργασίας, η κυβέρνηση θέλησε να παραδώσει μαθήματα «συμμετοχικής δημοκρατίας» και στους αεροσυνοδούς της ΟΑ, οι οποίοι βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις από τις 28 Νοέμβρη 2003!

Οι απεργοί ιπτάμενοι συνοδοί - φροντιστές δέχτηκαν χτες το μεσημέρι απρόκλητη επίθεση έξω από το υπουργείο Μεταφορών - Επικοινωνιών, από δυνάμεις των ΜΑΤ, με τη χρήση μάλιστα χημικών, όπως έγινε και με τους οικοδόμους.

Περίπου 150 απεργοί συγκεντρώθηκαν χτες έξω από το κτίριο του υπουργείου Μεταφορών στο Χολαργό, όπου οι εκπρόσωποι του κλάδου είχαν συνάντηση με τον αρμόδιο υπουργό Χρ. Βερελή. Μετά τη συνάντηση, η οποία δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, καθώς κυβέρνηση και διοίκηση της ΟΑ εμμένουν προκλητικά στην εφαρμογή των σκληρών αντεργατικών μέτρων σε βάρος των αεροσυνοδών, οι εκπρόσωποι της Ενωσης Ιπταμένων Συνοδών - Φροντιστών (ΕΙΣΦ) επιδίωξαν να ενημερώσουν τους συγκεντρωμένους συναδέλφους τους. Κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης, η βροχή άρχισε να δυναμώνει και οι συγκεντρωμένοι επιχείρησαν να προστατευτούν στα υπόστεγα του κτιρίου. Η κίνηση αυτή των απεργών ήταν αρκετή για τις αστυνομικές δυνάμεις που είχαν ζώσει από νωρίς το υπουργείο. Η απρόκλητη επίθεση με τα χημικά είχε μόλις αρχίσει. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ δεν υπολόγισαν τίποτα, ενώ από τη μανία των αστυνομικών και το «ψέκασμα» με χημικά, μια έγκυος αεροσυνοδός έχασε τις αισθήσεις της και σωριάστηκε κάτω!

Πάντως, οι απεργοί της ΟΑ, γυρίζουν την πλάτη στον κυβερνητικό αυταρχισμό και δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον πολυήμερο αγώνα τους ανυποχώρητοι.

Οι νέες δύο 48ωρες απεργίες που κήρυξε το προεδρείο της ΕΙΣΦ λήγουν μεθαύριο Κυριακή, ενώ για σήμερα οι απεργοί προγραμματίζουν νέα συγκέντρωση στην Ομόνοια, στις 10.30 π.μ., απ' όπου θα ξεκινήσουν πορεία διαμαρτυρίας, με κατεύθυνση το κτίριο της ΓΣΕΕ, στην οδό Πατησίων.