Από παλιότερες κινητοποιήσεις εργαζομένων ενάντια στις απολύσεις...

Ομως ο Σουάν, δεν είναι ο μόνος υπουργός της κυβέρνησης των Αυστραλών «Εργατικών» της πρωθυπουργού Τζούλια Γκίλαρντ που επαίρεται για τις καλές επιδόσεις των οικονομικών δεικτών και τις πρόσφατες ανακοινώσεις του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) που έχει αναγορεύσει την Αυστραλία ως την ισχυρότερη από όλες τις χώρες - μέλη, προβλέποντας ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης για το οικονομικό έτος 2012-13 από όσους προβλέπει ο προϋπολογισμός για την ίδια περίοδο...

Ολο σχεδόν το κυβερνητικό επιτελείο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης εμφανίζεται αισιόδοξο για φετινό ισοσκελισμένο προϋπολογισμό (από το έλλειμμα των 44,4 δισ. δολαρίων Αυστραλίας ήτοι 34,44 δισ. ευρώ) στο πλεόνασμα 1,5 δισ. δολαρίων (περίπου 1,15 δισ. ευρώ) το 2013 με την προσδοκία πως το ΑΕΠ θα αυξάνεται με ρυθμούς πάνω από 3,20% ως το 2014.

Ωστόσο, όλοι αυτοί οι δείκτες και οι προβλέψεις ευημερίας αφορούν επί της ουσίας την ευημερία του μεγάλου κεφαλαίου, που βλέπει τα κέρδη του να πολλαπλασιάζονται με κύρια «ατμομηχανή» τις εταιρείες εξόρυξης μεταλλευμάτων, σπάνιων γαιών και της τεράστιας ζήτησης σε πρώτες ύλες από την Κίνα.

Σε αυτές τις συνθήκες εντείνεται η ταξική εκμετάλλευση ντόπιων και ξένων εργατών, τίθενται σε εφαρμογή διάφοροι μηχανισμοί επιδότησης της φτώχειας, της κακοπληρωμένης «ελαστικής» εργασίας με απώτερο στόχο την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της κερδοφορίας των καπιταλιστών όχι εξαιτίας της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης που ακόμη (για μια σειρά λόγους...) δεν έχει κάνει αισθητές τις επιπτώσεις της στην Αυστραλία, αλλά με φόβητρο την κρίση που πλήττει άλλες ανεπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες...

Σε σχετικό άρθρο που δημοσιεύεται στο τεύχος 1549 της εφημερίδας του ΚΚ Αυστραλίας «Γκάρντιαν», που αναφέρεται στις τελευταίες διαπραγματεύσεις μεταξύ του (συμβιβασμένου με την εργοδοσία και την κυβέρνηση Γκίλαρντ) «Αυστραλιανού Συμβουλίου Συνδικαλιστικών Ενώσεων» (ACTU) για τον καθορισμό του νέου κατώτατου βδομαδιάτικου εργαζομένων που δεν καλύπτονται από κλαδικές ή συλλογικές συμβάσεις, το 2011 οι μισθοί (σε σχέση με τα κέρδη των επιχειρήσεων) βρίσκονταν, σε πραγματικούς όρους, στο χαμηλότερο επίπεδο από τη δεκατία του '60, ενώ τα εταιρικά κέρδη βρίσκονταν σε επίπεδο ρεκόρ όλων των εποχών...

Σήμερα, το ACTU επιδιώκει αυξήσεις κατά μέσο όρο 4% ή αύξηση 26 δολαρίων στο βδομαδιάτικο, θεωρώντας ότι τέτοιες διεκδικήσεις είναι και εφικτές και ικανοποιητικές. Από την άλλη, το Αυστραλιανό Επιμελητήριο Εμπορίου και Βιομηχανίας (ACCI) και ο Αυστραλιανός Βιομηχανικός Ομιλος (Ai Group) προτείνουν αυξήσεις περίπου 2% στο κατώτατο βδομαδιάτικο, ισχυριζόμενοι ότι οποιαδήποτε άλλη αύξηση δεν είναι εφικτή, ότι θα οδηγούσε τάχα σε απολύσεις και αύξηση της ανεργίας...

Ωστόσο, η αύξηση των ...26 δολαρίων τη βδομάδα που προτείνει το ACTU είναι «σταγόνα στον ωκεανό» αυξήσεων που είδαν οι Αυστραλοί εργαζόμενοι το 2011 σε μια σειρά προϊόντα και υπηρεσίες. Είναι ενδεικτικό πως μόνον τα φρούτα και τα λαχανικά ακρίβυναν κατά 9,6%, το πετρέλαιο κατά 12,4%, το ηλεκτρικό ρεύμα κατά 12,2%, τα δίδακτρα σε παιδικούς σταθμούς κατά 8,8%, τα ασφάλιστρα κατά 7,2%...

Επιπλέον, σύμφωνα με στοιχεία της εφημερίδας του ΚΚ Αυστραλίας το σημερινό ελάχιστο βδομαδιάτικο πλήρους απασχόλησης των 589,20 δολαρίων (δηλαδή 15,51 δολαρίων την ώρα) είναι μόνον το 44% του μέσου εβδομαδιαίου εισοδήματος κανονικής απασχόλησης. Πριν από 15 χρόνια ήταν λίγο κάτω από 50%. Σημειώνει έτσι ότι η αγοραστική δύναμη των νοικοικυριών που εξαρτώνται από το κατώτατο μισθό δεν συνάδει με την αύξηση του κόστους διαβίωσης, ενώ το στρατόπεδο των εργαζόμενων νεόφτωχων αυξάνεται σταθερά...

Αυτό, πάντως, που δεν είναι στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό του νέου κατώτατου μισθού είναι αξιοπρεπείς αποδοχές που εξασφαλίζουν ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο, καθώς η κυβέρνηση έμμεσα επιχορηγεί τα κέρδη των εταιρειών μέσα από διάφορα «δίκτυα ασφαλείας» και μηχανισμούς ψευτο-επιδομάτων σε οικογένειες που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν σε βασικές ανάγκες, επιδοτώντας στην ουσία τη φτώχεια των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων... Και όχι μόνον! Παρά τις προβλέψεις για πλεονασματικό προϋπολογισμό το 2013 και τις υποσχέσεις για επιδόματα και δίκτυα προστασίας των χαμηλότερων οικονομικά στρωμάτων, η κυβέρνηση της πρωθυπουργού Γκίλαρντ συνεχίζει το μπαράζ αντεργατικών πολιτικών που εφάρμοσε ο συντηρητικός πρόκατοχός της Τζον Χάουαρντ και προγραμματίζει τις απολύσεις τουλάχιστον 3.000 δημοσίων υπαλλήλων (τάχα για να «τακτοποιήσει» το κράτος...), αύξηση της φορολογίας και περικοπές δημοσίων δαπανών...