Οσο και αν τα διαψεύδουν κυβέρνηση και ΝΔ τα σενάρια συνεργασίας, έχουν μπει στην «ημερήσια διάταξη». Ο λόγος είναι απλός. Είναι τέτοιο το βάθος της κρίσης και άρα τόσο άγρια τα αντιλαϊκά μέτρα που πρέπει να ληφθούν τα επόμενα χρόνια, ώστε απαιτείται η μέγιστη συσπείρωση του αστικού πολιτικού συστήματος για να περάσουν «διά πυρός και σιδήρου». Ολα τα κόμματα, με πρώτα το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ εννοείται, πρέπει να βάλουν γερές πλάτες πιο πολύ απ' ό,τι μέχρι τώρα. Η «συνήθης» λειτουργία του δικομματισμού δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες για την υλοποίηση της στρατηγικής της πλουτοκρατίας και γι' αυτό έχουν αρχίσει να «χτίζονται» σενάρια είτε κυβερνητικής συνεργασίας μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων είτε δημιουργίας άτυπου κυβερνητικού συνασπισμού όπου το κυρίαρχο θα είναι το στοιχείο της συναίνεσης και της ανεπιφύλακτης και έμπρακτης στήριξης των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων. Την ανάγκη αυτή του συστήματος τη γνωρίζουν πολύ καλά τόσο ο Γ. Καρατζαφέρης, που επίμονα ζητά «κυβερνήσεις οικουμενικής αντίληψης» όσο και η Ντ. Μπακογιάννη που διακηρύσσει ότι «η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου είναι η τελευταία μονοκομματική κυβέρνηση» και έχει έρθει πλέον η ώρα των κυβερνήσεων συνεργασίας. Χρειάζεται όλα αυτά να τα έχει υπόψη του ο εργαζόμενος λαός την ώρα της κάλπης και να πάρει έγκαιρα τα μέτρα του ώστε να χαλάσει τα σχέδια που απεργάζονται σε βάρος των συμφερόντων του. Απαραίτητη προϋπόθεση να στραπατσαριστούν άγρια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να ενισχυθεί αποφασιστικά το ΚΚΕ, ώστε την επομένη των εκλογών να μπορεί να σταθεί όρθιος και δυνατός.

Πανέτοιμος να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, αν και όταν χρειαστεί «να βοηθήσει τον τόπο» στη βάση ενός «προγράμματος εξόδου από την κρίση», εννοείται στη βάση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, είναι ο Α. Σαμαράς, επιβεβαιώνοντας περίτρανα για ακόμα φορά ότι οι αντιμνημονιακές φούσκες εξυπηρετούν αποκλειστικά ψηφοθηρικές επιδιώξεις. Η βούληση του προέδρου της ΝΔ φάνηκε καθαρά από τις απαντήσεις που έδωσε στην προχτεσινή συνέντευξη στο «Μέγκα». Πίσω από τις αναμενόμενες αποκηρύξεις των οικουμενικών σχημάτων και την επίκληση ανύπαρκτων ιδεολογικών διαφορών («νεοφιλελεύθερος σοσιαλισμός» και «κοινωνικός φιλελευθερισμός») πρόβαλε αβίαστα η ειλημμένη απόφαση του προέδρου της ΝΔ να συνεργαστεί πιο στενά με την κυβέρνηση, αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο και της συνεργασίας σε κυβερνητικό επίπεδο. Στην ευθεία ερώτηση «η ΝΔ, ο Α. Σαμαράς θα μπορούσε να συμπράξει κυβερνητικά σ' αυτή την ιστορία; Δηλαδή αν σας φωνάξει ο Παπανδρέου μετά τις εκλογές και σας πει "Αντώνη, δεν βγαίνουμε, βάλε πλάτη" θα πάτε;», η απάντηση ήταν αποκαλυπτική: «Το "βάλε πλάτη" πρέπει να εξηγηθεί. Τι θα πει "βάλε πλάτη"; Να συμφωνήσουμε ότι πρέπει για παράδειγμα όπως σας είπα πριν για την Ιρλανδία να βάλουμε μπροστά το θέμα της ανάπτυξης. Είναι ένα ζήτημα. Το "βάλε πλάτη" παίρνει πολλές βαθμίδες»... Στη συνέχεια προσδιόρισε το πλαίσιο συνεργασίας, λέγοντας ότι «το θέμα είναι να αλλάξουμε πολιτική και εμένα αυτό είναι το οποίο με νοιάζει πώς θα βγούμε μια ώρα αρχύτερα από το μνημόνιο και το ζήτημα είναι πού θα συμπράξουμε», για να καταλήξει ότι «επί της αρχής, για να βοηθήσω τον τόπο, είμαι έτοιμος να κάνω οτιδήποτε».