Η αυλαία του 34ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας έπεσε, οι δημιουργοί - νέοι επί το πλείστον - κατέθεσαν την έμπνευση και τους προβληματισμούς τους, οι διοργανωτές εμφανίστηκαν ικανοποιημένοι. Τώρα, επιστροφή στην πραγματικότητα. Δηλαδή, στην αγωνία των νέων σκηνοθετών να βρουν χρήματα και μέσα για να κάνουν σινεμά (σ.σ. και φέτος μερικοί σκηνοθέτες αναγκάστηκαν να στείλουν την ταινία τους σε εργαστήρια στο εξωτερικό, για να κάνουν φθηνότερα τη μετατροπή της ταινίας τους από ψηφιακή φόρμα σε φιλμ όπως, παραλόγως, εξακολουθεί ακόμη να απαιτεί το Φεστιβάλ) και να βγουν στο «κυνήγι» μπας και καταφέρουν να βρουν διανομή έστω και σε μια αίθουσα. Προς το παρόν... τα βραβεία:

H ταινία «Πίστομα» του Γιώργου Φουρτούνη απέσπασε το 1ο βραβείο Μυθοπλασίας στο 34ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Το 2ο Βραβείο απονεμήθηκε στην ταινία «Ο μπαμπάς μου, ο Λένιν και ο Φρέντυ» της Ρηνιώς Δραγασάκη.

Τα υπόλοιπα βραβεία έχουν ως εξής: «Βραβείο Ελληνες του Κόσμου - Σωκράτης Δημητριάδης»: «Make - up» του Χρήστου Μασσαλά. Βραβείο «Τώνια Μαρκετάκη»: «Γεια σου Ανέστη» του Δημήτρη Κανελλόπουλου. Ειδικό βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη «Ντίνος Κατσουρίδης»: «If you have no place to cry» του Αριστοτέλη Μαραγκού.

Τιμητικές διακρίσεις: Φωτογραφίας: Δημήτρης Θεοδωρόπουλος (για τις ταινίες «Κινητά στοιχεία» του Ανδρέα Σιαδήμα και «Το πατάρι» του Μίνωα Νικολακάκη). Σεναρίου: Γαβριήλ Τζάφκα («Ηγέτης» του ίδιου). Μοντάζ: Νίκος Βαβούρης («Toothbrushes» των Νίκου Μπρανίδη και Γιάννη Μπουγιούκα). Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας: Ιωάννα Κολλιοπούλου («Ελένη» του Στέργιου Πάσχου). Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας: Ερρίκος Λίτσης («Κόφ' το!» του Βασίλη Καλαμάκη). Ηχου: Στέλιος Κουπετώρης («Κινητά στοιχεία» του Ανδρέα Σιαδήμα). Μουσικής: Σταύρος Πηλιχός («Ηγέτης»). Σκηνικών: Πηνελόπη Βαλτή («Ο μπαμπάς μου, ο Λένιν και ο Φρέντυ»). Κοστουμιών: Αλκιστις Μάμαλη («Ο μπαμπάς μου, ο Λένιν και ο Φρέντυ»).

Εύφημος Μνεία: «Iris» του Αλέξανδρου Σιπσίδη, «Τζαφάρ» της Νάνσυ Σπετσιώτη, «MUSIKHOF» του Θωμά Κιάου.

Τα βραβεία «digi» (ψηφιακές ταινίες): 1ο βραβείο: «Gran Partita» του Αλέξανδρου Σκούρα. 2ο βραβείο: «Under stress» του Πάρι Πατσουρίδη.

Απονεμήθηκαν επίσης τέσσερις ισότιμες τιμητικές διακρίσεις: «Flight at the museum» του Δημήτρη Δεληνικόλα, «Φαγάνας», «Human Nature» του Νάσου Βακάλη, «Dead on Time» των Ανδρέα Λαμπρόπουλου και Ανδρέα Σκύφτα.

Βραβεία ΕΤΕΚΤ- Ο.Τ (Ενωσης Τεχνικών Κινηματογράφου): «The Fiddler» της Στελάνα Κληρή, «Η νύφη» του Λευτέρη Χαρίτου.

Βραβείο Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου: «Κινητά Στοιχεία», του Ανδρέα Σιαδήμα.

Στη σαββατιάτικη τελετή απονομής παραβρέθηκε και ο σημαντικός Βρετανός σκηνοθέτης, Τέρι Γκίλιαμ, δημιουργός αριστουργημάτων όπως το «Μπραζίλ», αλλά και πρώην μέλος της θρυλικής καλλιτεχνικής ομάδας των «Μόντυ Πάιθονς». Παρά τα 71 του χρόνια ο Γκίλιαμ συμμετείχε στο διεθνές τμήμα του φεστιβάλ με την μικρού μήκους ταινία του «Η Αγρία Οικογένεια», η οποία βραβεύτηκε κιόλας με το βραβείο της EFA (Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου).

Με τον «Κατάδικο» του Κωνσταντίνου Θεοτόκη το «Οικείο Θέατρο» ξεκινά τις παραστάσεις του στην Κέρκυρα, υλοποιώντας μια φιλόδοξη ιδέα για ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς κάθε τόπου μέσω του θεάτρου. Σκοπός είναι η δημιουργία, κάθε χρόνο, σε διαφορετικό νομό, μιας παράστασης που θα αντλεί τη θεματολογία της από κείμενα ντόπιων συγγραφέων.

Η αρχή γίνεται φέτος από την Κέρκυρα, όπου το «Οικείο Θέατρο» σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας θα παρουσιάσει το σπουδαίο έργο του Κερκυραίου συγγραφέα, κορυφαίου εκπροσώπου της Επτανησιακής Σχολής. Η πρεμιέρα θα γίνει στις 8/10, στην Εθνική Πινακοθήκη. Θα ακολουθήσουν παραστάσεις (9/10) στην Εκκλησία Αντιβουνιώτισσα (στέγη του Βυζαντινού Μουσείου) και κατόπιν σε διάφορους χώρους του νησιού: σπίτια, εκκλησίες, σκηνές του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, φυλακές Κέρκυρας, πολιτιστικούς οργανισμούς, σχολεία, κ.λπ.

Η κεντρική ιδέα του «Κατάδικου» συνίσταται στην ανάδειξη της επίδρασης των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών στην ανθρώπινη ύπαρξη. Οι εκ διαμέτρου αντίθετες κοσμοαντιλήψεις που εκφράζουν τα κεντρικά πρόσωπα - ο Τουρκόγιαννος και ο Πέπονας - συναποτελούν το κοινωνικό περιεχόμενο και το βασικό άξονα ανάπτυξης του έργου. Ο πρώτος είναι κοινωνικά απόβλητος, ελάχιστος, πνευματικά ανεπαρκής, θρησκόληπτος, αλλά και αγαθός. Δε μισεί, δε ζηλεύει. Αγαπάει, δουλεύει, εμπιστεύεται. Ο Πέπονας είναι αδίστακτος. Δολοπλόκος, συκοφάντης, κοινωνικά ευυπόληπτος. Και δολοφόνος. Ο Θεοτόκης, με τον «Κατάδικο», κατέδειξε πως η συνείδηση, βαθιά μέσα στο σκοτάδι της, κρύβει μια φλόγα. Η κατάδυση στη διαδικασία της εσωτερικής λύτρωσης, είναι αγώνας προσωπικός και επώδυνος.

Θεατρική διασκευή Σοφίας Αδαμίδου, σκηνοθεσία Μίλτου Δημουλή, σκηνικά - κοστούμια Θεοδόση Δαυλού, μουσική Τάσου Σωτηράκη, φωτισμοί Αντώνη Παναγιωτόπουλου. Παίζουν: Δάφνη Ασημακοπούλου - Κουλουλία, Στέλιος Γεράνης, Ανδρομάχη Δαυλού, Τάσος Σωτηράκης, Λευτέρης Τσάτσης, Μίλτος Δημουλής. Στην παράσταση θα ακουστούν 3 τραγούδια που βασίζονται σε σονάτες του Κ. Θεοτόκη.