Στο στόχαστρο οι λαοί

Αμείλικτα ερωτήματα

Οσο η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν προσκομίζει κανένα στοιχείο (όχι κατασκευασμένο), που ν' αποδείχνει πειστικά, ποιοι ήσαν εκείνοι που κατάφεραν το τρομοκρατικό πλήγμα στη Ν. Υόρκη και την Ουάσιγκτον! Οσο η κυβέρνηση των ΗΠΑ και ο τεράστιος προπαγανδιστικός μηχανισμός της απεραντολογούν απροκάλυπτα για έναν Μπιν Λάντεν, που δε θεωρούν ένοχο, αλλά μόνο ύποπτο, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζουν μια γιγάντια πολεμική επιχείρηση, δίχως να ...μπορούν να τον πιάσουν! Οσο εμπεδώνεται ότι στόχος των ιμπεριαλιστών δεν είναι τίποτε άλλο από τον απόλυτο έλεγχο στρατηγικών περιοχών και σφαιρών επιρροής. Οσο, λοιπόν, υπάρχουν τα παραπάνω, τόσο πιο αμείλικτα γίνονται μια σειρά ερωτήματα για την προέλευση του χτυπήματος. Ερωτήματα, που βρίσκονται στα χείλη του περισσότερου κόσμου. Ερωτήματα, που γράφονται και λέγονται και από τα αστικά ΜΜΕ. Ερωτήματα, που δε συνιστούν από μόνα τους απόλυτα ασφαλή και βέβαιη απάντηση στο τι ακριβώς συνέβη, αλλά που δεν παύουν να είναι δικαιολογημένα και να απαιτούν απαντήσεις.

1. Ο πρώην υπουργός της ΝΔ Ανδρέας Ανδριανόπουλος, υπέρμαχος αντικομμουνιστής, σε συνέντευξή του στο κανάλι «ΣΤΑΡ», έκανε σκόνη όλη την «ανάλυση», που αποδίδει στον Μπιν Λάντεν ή σε κάποιες χώρες τα πλήγματα στις ΗΠΑ. Είπε χαρακτηριστικά ότι καμιά οργάνωση τύπου Μπιν Λάντεν, ούτε πολλές ανάλογες σε συνεργασία μεταξύ τους, ούτε κρατικές οντότητες του επιπέδου Αφγανιστάν ή Ιράκ ή παρόμοιου επιπέδου χωρών, δε θα μπορούσαν να σχεδιάσουν, οργανώσουν και πραγματοποιήσουν τέτοιας κλίμακας και στόχων επιχείρηση. Κάτι τέτοιο, είπε ο Α. Ανδριανόπουλος, προϋποθέτει ανεπτυγμένη κρατική οντότητα!.. Δεν είπε ποιαν εννοεί, όμως αυτό είπε...

Και είναι λογικό. Μια επιχείρηση όπως αυτή, που υποχρέωσε τον Μπους να κρύβεται και τους σωματοφύλακες του αντιπροέδρου των ΗΠΑ και της Κοντολίζα Ράις να τους κουβαλούν σηκωτούς στο καταφύγιο, το ειδικά κατασκευασμένο για την περίπτωση πυρηνικού πολέμου(!), μια τέτοια επιχείρηση, λοιπόν, δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί από κανέναν Μπιν Λάντεν, ούτε βεβαίως από 50 Μπιν Λάντεν. Από πού και ως πού μπορούν αυτοί να διευθύνουν κρατικούς μηχανισμούς, άρα και μυστικές υπηρεσίες, που να εξουδετερώνουν τη CIA ή τμήματά της; Γιατί κάτι τέτοιο χρειαζόταν, προκειμένου να πέσει κανείς με αεροπλάνο πάνω στο Πεντάγωνο!! Και πυρηνικός πόλεμος να είχε διεξαχθεί ανάμεσα στις ΕΣΣΔ - ΗΠΑ, είναι αμφίβολο αν οι σοβιετικοί πύραυλοι θα ευστοχούσαν στο Πεντάγωνο με την πρώτη...

2. Είναι γνωστό και στους άσχετους με αυτά ότι με κατεύθυνση το αμερικανικό Πεντάγωνο δεν μπορεί να πετάξει ούτε μύγα, δίχως να γίνει αντιληπτή από τα τελειότατου τύπου ραντάρ! Αυτά τα ραντάρ λειτουργούν αυτομάτως, δεν αναμένουν τον ανθρώπινο χειρισμό, για να μπουν σε ενέργεια τα «αντανακλαστικά» τους. Κι ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δε λειτούργησαν, όπως μας λένε!

Αδιανόητο! Διότι κι αυτό να είχε συμβεί, πώς εξηγείται το γεγονός ότι ενώ οι αρμόδιοι γνώριζαν πως εναντίον του Πενταγώνου κατευθυνόταν επιβατηγό αεροπλάνο, 15 - 17 λεπτά πριν αυτό πέσει πάνω στο Πεντάγωνο, δεν πήραν κανένα μέτρο; Αδιαφόρησαν, επίσης, για το προσωπικό, που βρισκόταν μέσα στο Πεντάγωνο!! Δεν το εκκένωσαν, ενώ πρόφταιναν!!!!

Παρακάτω: Ποιοι είναι εκείνοι, που μπορούν να πέφτουν με αεροπλάνο σε επιλεγμένους στόχους, όπως το Πεντάγωνο ή οι δύο πύργοι, δίχως να καθοδηγούνται από ειδικά «κέντρα» εντός των ΗΠΑ; «Κέντρα», όχι απλώς από διασυνδέσεις...

3. Γιατί ο Πρόεδρος Μπους το πρώτο 24ωρο κρυβόταν; Ποιοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν το δρομολόγιο που πραγματοποιεί το αεροπλάνο του Προέδρου των ΗΠΑ; Ποιοι, πέρα από μια μικρή ομάδα ανθρώπων, μαζί και της προσωπικής του ασφάλειας; Το γεγονός ότι ο Μπους πήγαινε από το ένα μέρος στο άλλο, δείχνει ότι φοβόταν επίθεση! Από ποιους; Από τους αεροπειρατές; Αστεία πράγματα, που ούτε κάφροι δε θα τα πίστευαν!... Κάτι άλλο φοβήθηκε... Τι;

4. Υποστηρίχτηκε ότι οι τρομοκράτες είχαν διασυνδέσεις μέσα στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, κι έτσι κατάφεραν να γνωρίζουν ακόμη και τον κώδικα επικοινωνίας, που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι της CIA(!). Μα, κι έτσι να ήταν - πράγμα καθόλου πειστικό - θα έπρεπε αυτές τις δύο εβδομάδες να είχαν συμβεί ορισμένα γεγονότα. Πρώτο: Να είχε ανακοινωθεί στον αμερικανικό λαό, ποιοι είναι αυτοί που συνεργάστηκαν με τρομοκράτες και χτύπησαν συμπατριώτες τους. Δεύτερο: Να είχαν παραιτηθεί οι αρχηγοί της CIA και του FBI και των άλλων αρμόδιων υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ! Θα έπρεπε η κυβέρνηση των ΗΠΑ να τους είχε «πάρει το κεφάλι», μόνο και μόνο επειδή συνέβησαν αυτά και δίχως να έχουν ανάμειξη. Ωστόσο, τίποτα από τα παραπάνω δε συνέβη...

5. Ανακοινώθηκε - και έτσι είναι - ότι ένα ακόμη αεροπλάνο έπεσε στο Πίτσμπουργκ. Κι έπειτα ακολούθησε σιωπή! Εκκωφαντική σιωπή, λες κι έπεσε χαρταετός... Καμιά κάμερα δεν έδειξε έστω τα συντρίμμια του. Κανένα ΜΜΕ δεν αναρωτήθηκε, τι απέγινε εκείνο το αεροπλάνο! Το έριξαν; Ποιοι; Οι από κάτω, για να μην πέσει σε κατοικημένο χώρο (Λευκό Οίκο ή αλλού); Αν ναι, γιατί τόση σιωπή; Και ποιοι το οδηγούσαν; Τίποτε δε βρέθηκε από τα ίχνη τους;

Ο Β. Μουλόπουλος έγραψε στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής» 23/9: «Οντας φανατικός αναγνώστης αστυνομικών μυθιστορημάτων, γνωρίζω ότι ο δολοφόνος είναι πάντα ένας τζέντλεμαν υπεράνω πάσης υποψίας, ο οποίος κάνει το φόνο για το κέρδος. Ο μπάτλερ (ο Μπιν Λάντεν ήταν ο υπηρέτης των Αμερικανών στον πόλεμο κατά των Ρώσων στο Αφγανιστάν) είναι απλά και μόνον ο συνήθης ύποπτος. Ποιος κερδίζει από έναν πόλεμο στην περιοχή; Εδώ και χρόνια, το μεγάλο παιχνίδι παίζεται για τον αγωγό που θα διοχετεύσει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της Κεντρικής Ασίας προς τη Δύση. Οι Αμερικανοί θέλουν ο αγωγός αυτός να καταλήξει στον Περσικό Κόλπο, ώστε να μην περνάει από ρωσικά εδάφη. Μόνο που για να πραγματοποιηθεί το σχέδιο αυτό πρέπει να αλλάξουν τρία καθεστώτα στην περιοχή: Εκείνο του Ιράκ, του Ιράν και του Αφγανιστάν. Στοιχειώδες Γουάτσον, όπως θα έλεγε και ο Σέρλοκ Χολμς»...

Βεβαίως, στοιχειώδες. Γιατί το πρώτο ερώτημα είναι: Ποιος είχε συμφέρον από ένα τέτοιο χτύπημα; Ας το δούμε εκ των υστέρων: Ποιοι ωφελούνται απ' αυτό; Πάντως, όχι οι λαοί των αραβικών χωρών. Θα πει κανείς ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις (οι τρομοκρατικές και όχι τα κινήματα ) έχουν τις δικές τους επιδιώξεις. Ναι, πλην, όμως, αξιοποιούνται! Κι όπως είπε ο πατέρας Μπους, 4 μέρες μετά το χτύπημα, «πάντα η CIA έβαζε ανθρώπους της στις τρομοκρατικές οργανώσεις, για να τις χρησιμοποιήσει σε όφελος των συμφερόντων των ΗΠΑ»!! Αλλά υπάρχει και μια ακόμη πλευρά: Οτι αυτή η στόχευση των ΗΠΑ στο χώρο της Μέσης Ανατολής και της Ευρασίας δε σχεδιάστηκε τώρα, δύο βδομάδες μετά το τρομοκρατικό πλήγμα. Υπάρχει πολύχρονο επιτελικό σχέδιο των ΗΠΑ γι' αυτές τις περιοχές. Οι βομβαρδισμοί κατά του Ιράκ σ' αυτό εντάσσονται. Με τη ...διαφορά ότι και η ΕΕ έχει τις δικές της επιρροές και συμφέροντα σε χώρες της Μ. Ανατολής και Β. Αφρικής. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για το πετρέλαιο, για σφαίρες επιρροής και λοιπά, βρίσκονται πιο έντονα στο προσκήνιο.

Υπάρχει, λοιπόν, επιτελικό σχέδιο προ πολλού εξυφασμένο. Και είναι επίσης γνωστό (ο αστικός Τύπος στην Ελλάδα το έχει γράψει δεκάδες φορές τον τελευταίο ένα χρόνο) ότι μέσα στην εξουσία των ΗΠΑ και στο πολιτικό τους σύστημα διεξάγεται σκληρή διαπάλη ανάμεσα σε μερίδες τους, ως προς την τακτική που πρέπει να ακολουθήσουν οι ΗΠΑ στα της αντιπυραυλικής «άμυνας», στα της αντιμετώπισης χωρών της Μέσης Ανατολής και άλλα.

Η πολιτική ιστορία των ΗΠΑ έχει αποδείξει, πολλές φορές, ότι για σημαντικότατα γεγονότα η αλήθεια ερχόταν στο φως - αν ερχόταν - μετά από μερικές δεκαετίες, ενώ για πολλά άλλα ποτέ. Ετσι, όταν δολοφονήθηκε ο Τζον Κένεντι, τη νύφη την πλήρωσε ένας κοινός χαφιές, ο Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ! Μετά από 30 χρόνια, άρχισε να σιγοψιθυρίζεται ότι τον «έφαγε» η CIA, βασικά οι εταιρίες πετρελαίου, που ανταγωνίζονταν με τους τραπεζίτες, τους οποίους εκπροσωπούσε ο Κένεντι. Για τη δολοφονία της ηθοποιού Μέριλιν Μονρόε, τίποτα δε μαθεύτηκε, παρά μόνο γράφτηκαν υπονοούμενα περί ανάμειξης της CIA. Τα ίδια παραμύθια ειπώθηκαν για το φόνο του Ρόμπερτ Κένεντι, ενώ οι υπεύθυνοι της δολοφονικής απόπειρας κατά του Ρίγκαν έμειναν στο σκοτάδι!.. Και τόσα άλλα...

Γι' αυτό και κανείς δεν μπορεί αβασάνιστα να πετάει ως αβάσιμα αυτά που γράφονται και που είναι προβληματισμοί λογικότατοι. Ερωτηματικά, που μένει ν' απαντηθούν. Και που, όσο δεν απαντιούνται, τόσο θα μεγαλώνουν...

Ζ.