«Το Κόμμα μας, από την πρώτη στιγμή μπροστά στην εξάπλωση της πανδημίας, αλλά και το επόμενο διάστημα, έως σήμερα τοποθετείται με ευθύνη ιεραρχώντας τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, την προστασία της δημόσιας υγείας και των ασθενών, συμμετέχοντας ενεργά και με όλες του τις δυνάμεις στην προάσπιση της ανθρώπινης ζωής», τόνισε ο Γ. Λαμπρούλης, γιατρός - πνευμονολόγος, βουλευτής του ΚΚΕ, αντιπρόεδρος της Βουλής.

Αναφέρθηκε στην ανάδειξη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ των τραγικών ελλείψεων στο δημόσιο σύστημα Υγείας, αποτέλεσμα των διαχρονικών αντιλαϊκών πολιτικών όλων των κυβερνήσεων.

Επέκρινε την κυβέρνηση που «όχι μόνο δεν αξιοποίησε τον χρόνο που κερδήθηκε απ' το λαό για να θωρακίσει τις δημόσιες μονάδες Υγείας, αλλά αντιθέτως, από την έναρξη της πανδημίας έως σήμερα, με δραστήρια προσήλωση στον στόχο της προώθησης των συμφερόντων που υπηρετεί (...) ετοιμάζει νέα επίθεση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, στην πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, με επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, είσοδο ιδιωτών με δελτίο παροχής υπηρεσιών, ενώ νέα επίθεση προμηνύεται με την επέκταση των ΣΔΙΤ, την επέλαση μεγαλοεπιχειρηματιών στα δημόσια νοσοκομεία, την επέκταση της λειτουργίας τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, πιο σφιχτά, στη λογική "κόστους - οφέλους", ενώ έπεσε "τσεκούρι" στον κρατικό προϋπολογισμό του 2021, όπου οι δαπάνες για την Υγεία προβλέπονται μειωμένες κατά 572 εκατ. ευρώ». Και συνέχισε:

«Η πολιτική της υποχρηματοδότησης, της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας στερεί από το λαό το δικαίωμα για πλήρεις, δωρεάν και σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας, οδήγησε σε κατάρρευση συστήματα Υγείας ακόμη και σε προηγμένες χώρες. Συγχρόνως δείχνει τον πραγματικό ένοχο, που δεν είναι άλλος από την κυριαρχία των νόμων της αγοράς, που θέλουν την υγεία και την ασθένεια πεδίο κερδοφορίας, επενδύσεων και ανταγωνισμού, που αντιμετωπίζουν τις δημόσιες δαπάνες για την Υγεία ως περιττό, αντιαναπτυξιακό κόστος, την επικράτηση της λογικής που θέλει την Υγεία και τις υπηρεσίες της εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό που θα διασφαλίζεται σε όλους με βάση τις ανάγκες».

Απολογισμό της πανδημίας επιχείρησε ο Ηλίας Κονδύλης τονίζοντας ότι αυτός δεν θα πρέπει να παραγνωρίζει το γεγονός ότι η επιδημία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με ένα σφοδρότατο τρίτο επιδημικό κύμα, που ασκεί μεγαλύτερες πιέσεις στο σύστημα Υγείας και με ορατό τον κίνδυνο και δεύτερης κορύφωσής του ή ενός τέταρτου επιδημικού κύματος, μετά το άνοιγμα με τους όρους που αυτό επιχειρείται.

Διέκρινε δύο βασικά «συμπτώματα» της διαχείρισης της πανδημίας στη χώρα μας, προϊόντα της αποδιάρθρωσης των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας και των ταξικών επιλογών της κυβέρνησης σε όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου, όπως σημείωσε.

Πρώτον, η αδυναμία ελέγχου της επιδημίας παρά την εφαρμογή μέτρων κοινωνικής απομόνωσης διάρκειας 220 ημερών. «Σήμερα έχουμε την εικόνα μιας καλπάζουσας επιδημίας που μοιάζει να μην ελέγχεται παρά την υπερ-χρησιμοποίηση οριζόντιων μέτρων φρεναρίσματός της με τις τεράστιες επιπτώσεις που αυτά έχουν», τόνισε. Οπως σημείωσε, η κυβέρνηση αποδίδει αυτήν τη στρατηγικού χαρακτήρα αποτυχία στον κακό καιρό, στις μεταλλάξεις, στους παραβατικούς νέους, στις συγκεντρώσεις και αυτό που θέλει να αποκρύψει είναι τις στρατηγικού τύπου αποτυχίες της, όπως τα σημαντικότατα κενά στην επιδημιολογική επιτήρηση, την «επιλεκτική» της τύφλωση στη μετάδοση και διασπορά στους χώρους δουλειάς παρά τις δεκάδες συρροές στη βιομηχανία, στο λιανικό εμπόριο κ.α., όπως και τις σκανδαλώδεις ταξικές αποφάσεις της προς όφελος επιχειρήσεων με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το άνοιγμα του Τουρισμού πέρυσι με όρους που επέβαλαν οι επιχειρήσεις του κλάδου.

Δεύτερον, η σημαντική αύξηση της πλεονάζουσας θνησιμότητας στην Ελλάδα κατά τους 10 πρώτους μήνες της επιδημίας, η οποία συγκαταλέγεται στις υψηλότερες της ΕΕ. Η κυβέρνηση θέλει να αποκρύψει ότι οι συνολικοί θάνατοι στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της επιδημίας, οι πλεονάζοντες COVID-19 και non-COVID-19 θάνατοι, είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη, γεγονός το οποίο σχετίζεται τόσο με το ιδιότυπο lockdown το οποίο επέβαλε το υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο ΕΣΥ στους χρόνιους ασθενείς όσο και με την απροθυμία του ιδιωτικού κερδοσκοπικού τομέα Υγείας να αναλάβει τις ευθύνες του στην αντιμετώπιση της επιδημίας.

«Η διαχείριση της πανδημίας με πολύ επώδυνο τρόπο δίνει μαθήματα για την προοπτική», κατέληξε ο ομιλητής, σημειώνοντας πως το αίτημα του ΚΚΕ για δωρεάν, κοινωνικοποιημένο σύστημα Υγείας, με κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Υγεία, αποτελεί αίτημα πιο επίκαιρο από ποτέ.

Σημείο αναφοράς στο διηνεκές όλου του λαϊκού κινήματος χαρακτήρισε ο Ηλίας Σιώρας τους αγώνες των συνδικάτων μέσα στην πανδημία, με πρωτεργάτες τους κομμουνιστές υγειονομικούς, στο επίπεδο της καθαρά υγειονομικής φροντίδας αλλά και στη διεκδίκηση λύσεων στα δυσθεώρητα προβλήματα που έχει συσσωρεύσει η πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ) και ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Αναφέρθηκε αναλυτικά στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που πάρθηκαν μέσα στην πανδημία για ενημέρωση, διεκδίκηση μέτρων ατομικής προστασίας, προσλήψεις, επίταξη ιδιωτικών δομών, μαζική διενέργεια τεστ, μέτρα προστασίας σε ΜΜΜ και χώρους εργασίας, απέναντι στις οποίες η κυβέρνηση κώφευε ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση εκστόμισε το ανεκδιήγητο «θα λογαριαστούμε μετά».

Ειδική αναφορά έκανε στην προσπάθεια καταστολής των αγωνιζόμενων υγειονομικών, που έπεσε στο κενό.

«Σε όλα σχεδόν τα νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας, με πρωτοπόρους αγωνιστές υγειονομικούς, αναπτύχθηκε ένα πρωτόγνωρο κίνημα διεκδίκησης για τις ΜΕΘ, για την ανάγκη πραγματικής επίταξης των μεγάλων επιχειρήσεων - μεγαθηρίων της Υγείας, και τελικά αυτό που είδαμε και βλέπουμε, με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης, είναι η διαπραγμάτευση με τους κλινικάρχες για το πόσο θα απομυζήσουν κι άλλο χρήμα από το κράτος και τους ασθενείς», σημείωσε.

Αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην «απομυθοποίηση του στρατηγικού στόχου της ΕΕ, όπως εκφράζεται σχεδόν ταυτόσημα από ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ κ.λπ. περί αναγκαιότητας συνύπαρξης Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα υγείας. "Ισότιμη συνύπαρξη" λέει η ΝΔ. "Συμπληρωματικός ο ιδιωτικός τομέας" λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στα μάτια του λαού και των υγειονομικών ο μύθος κατέρρευσε. Πως θα πείσουν το λαό ότι ο καρδιοπαθείς που δεν χειρουργείται στον Ευαγγελισμό λόγω λουκέτου, ή θα πληρώσει πανάκριβα στον ιδιωτικό τομέα, ή θα υποφέρει, ή ακόμα και χειρότερα;».

Και κατέληξε: «Οι υγειονομικοί και όλος ο λαός τούς πήραν χαμπάρι. Δεν τους πιστεύουν πια. Πιστεύουν στη γραμμή που χάραξαν δεκαετίες τώρα οι μαχόμενοι υγειονομικοί, που δικαιώθηκε πανηγυρικά με αφορμή την πανδημία (...) Στο νομοσχέδιο - έκτρωμα με τη 10ωρη εργασία, την απλήρωτη δουλειά, φαίνεται ανάγλυφα η στρατηγική εξαθλίωσης των εργαζομένων (...) Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές είναι πάντα παρόν. Συμμαχεί με το λαό, ανοίγει δρόμους διεκδίκησης για την υγεία του, για τα δικαιώματα των υγειονομικών, προς όφελος της κοινωνίας. Τον διπλό αγώνα ενάντια στην πανδημία και ενάντια στα γιγάντια προβλήματα που απορρέουν από το σύστημά τους θα τον συνεχίσουμε, μέχρι που η εξουσία θα ανήκει πραγματικά στον εργαζόμενο λαό».

Στον αντίκτυπο δεκαετιών υποχρηματοδότησης και παραμέλησης των συστημάτων Υγείας αναφέρθηκε ο Παναγιώτης Βλαχογιαννόπουλος στη δική του τοποθέτηση. Οπως τόνισε, στη χώρα μας δεν υπάρχει ένα σύστημα Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Φροντίδας που θα μπορούσε να ανιχνεύσει τα κρούσματα στην πρώτη φάση της πανδημίας, να τα απομονώσει και να διαγνώσει ποιοι κινδύνευαν, ώστε σε μια πρώιμη φάση της νόσου τους να λάβουν φάρμακα, όπως είναι τα μονοκλωνικά αντισώματα, και ορισμένοι αντιφλεγμονώδεις παράγοντες, που ίσως περιόριζαν τους θανάτους. «Η πανδημία δεν ανακόπτεται στα νοσοκομεία. Ανακόπτεται στη γειτονιά. Τα όπλα μας εκεί είναι το σύστημα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, τα φάρμακα και τα εμβόλια», επεσήμανε.

Αναφερόμενος στις μελέτες που έγιναν για τα εμβόλια, τόνισε πως φάνηκε ότι ορισμένα είχαν αποτελεσματικότητα 75% και άλλα 95%, συνεπώς αποτελούν ένα ισχυρό όπλο για την ανάσχεση της πανδημίας και δεν περισσεύει κανένα.

Σε ό,τι αφορά το κύριο αρνητικό στοιχείο στις μελέτες έγκρισης των εμβολίων, που ήταν ο βραχύς χρόνος παρακολούθησης, τόνισε ότι η έγκριση για επείγουσα χρήση εγείρει την ανάγκη για διαφάνεια στην παρακολούθηση του εμβολιαστικού προγράμματος, ενώ ταυτόχρονα απαιτείται να εκπονηθούν ορισμένα προληπτικά μέτρα σχετικά με τις ήδη γνωστές πιθανές παρενέργειες και να δοθούν ως οδηγία στους εμβολιαζόμενους, όπως και ένα περισσότερο αυστηρό πρόγραμμα φαρμακοεπαγρύπνησης.

Καταλήγοντας υπογράμμισε: «Είναι πολύ άσχημο, ένα τόσο σημαντικό επίτευγμα της σύγχρονης επιστήμης, όπως είναι τα εμβόλια (...) αντί να παρέχεται μαζικά και με ασφάλεια σε όλους τους ανθρώπους, να αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπίας και εμπορικών ανταγωνισμών. Συμπερασματικά τα εμβόλια αποτελούν σήμερα το περισσότερο ισχυρό εργαλείο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, χωρίς το οποίο η απαλλαγή μας από αυτή θα είναι πολύ δύσκολη, πολύ βραδεία και πολυδάπανη. Με τις μέχρι τώρα μετρήσεις, όλα τα εμβόλια παραμένουν ασφαλή και εξαιρετικά χρήσιμα. Διαφάνεια, ενημέρωση και μια επίθεση ενδιαφέροντος και φροντίδας προς τους πολίτες θα τους πείσουν ότι δεν πρέπει να φοβούνται και να αμφισβητούν την επιστήμη και τα συμπεράσματά της, και θα καταλάβουν ότι κανένας πολίτης δεν είναι μόνος του σε αυτήν την τεράστια υγειονομική κρίση».

Στις παράπλευρες απώλειες της πανδημίας αναφέρθηκε ο Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου τονίζοντας πως, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, «κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας 105 χώρες μείωσαν κατά 34% τις απαραίτητες παροχές Υγείας, με τις χώρες χαμηλού εισοδήματος να τις μειώνουν ακόμα περισσότερο, κατά 50%. Οι παροχές που μειώθηκαν αφορούσαν στους συνηθισμένους εμβολιασμούς, στη διάγνωση και στην αντιμετώπιση των μη μεταδιδόμενων ασθενειών, στη θεραπεία των ψυχικών διαταραχών, στη διάγνωση και τη θεραπεία της φυματίωσης κ.ά., ενώ στο 55% των χωρών μειώθηκαν οι παροχές για τη διάγνωση και τη θεραπεία του καρκίνου! "Επιχειρησιακά", στο 76% των χωρών μειώθηκαν σημαντικά οι επισκέψεις στα Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία και σε 66% από αυτές ακυρώθηκαν οι προγραμματισμένες επεμβάσεις.

Στη Μέκκα του καπιταλισμού, το 33% μέχρι και 50% των επιπλέον των αναμενόμενων θανάτων που παρατηρήθηκαν στους πρώτους μήνες της πανδημίας δεν αποδίδονται στην COVID-19 λοίμωξη. Οι επισκέψεις στα Επείγοντα μειώθηκαν 23% για τις καρδιακές προσβολές, 20% για τα εγκεφαλικά και 10% για τον αρρύθμιστο σακχαρώδη διαβήτη. Οι νέες διαγνώσεις για τους έξι συχνότερους καρκίνους (μαστός, πνεύμονας, παχύ έντερο, στόμαχος, οισοφάγος και πάγκρεας) μειώθηκαν κατά 50%, με συνέπεια να εκτιμάται ότι θα υπάρξουν 10.000 επιπλέον θάνατοι στα αμέσως επόμενα χρόνια από καρκίνους παχέος εντέρου και μαστού, ως αποτέλεσμα της εγκατάλειψης προληπτικών εξετάσεων».

Και διερωτήθηκε χαρακτηριστικά - δεδομένης και της συζήτησης των ημερών - «ποιος θα "καταδιωχτεί"» για το έγκλημα της μετατροπής των δημόσιων νοσοκομείων σε δομές αντιμετώπισης μιας νόσου.

Ενώ τόνισε πως την ίδια στιγμή που καμία ενίσχυση δεν υπάρχει των υποδομών δημόσιας Υγείας, η Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Ενωση ρίχνουν 3 τρισ. δολάρια και 750 δισ. ευρώ, αντίστοιχα.

«Σε αυτές τις συνθήκες, ο επιστήμονας της Υγείας, αυτός που χύνει ιδρώτα αλλά και αίμα - έχουμε ήδη αρκετούς νεκρούς κατά την υπηρεσία - αλλά ιδίως ο προβεβλημένος στα ΜΜΕ και στις επιτροπές ειδικών οφείλει να αναδεικνύει και το ζήτημα των παράπλευρων απωλειών, οφείλει να φωνάζει για την απουσία στήριξης της δημόσιας παροχής Υγείας, οφείλει να αγανακτεί και να διαμαρτύρεται για τους 1.600 λιγότερους υγειονομικούς και τους 4.500 περισσότερους αστυνομικούς το 2021», κατέληξε.

Στην ανυπαρξία Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας αναφέρθηκε η Εύα Παγούνη, τονίζοντας πως «είναι αδιανόητο να πρέπει να προσφύγεις στον "Ευαγγελισμό" για να κάνεις π.χ. δύο ράμματα, για μία οσφυαλγία, για μια αλλεργία στο περδικάκι, επειδή υπάρχει μόνο ένα Κέντρο Υγείας (Αλεξάνδρας), το Σαββατοκύριακο για τέτοια περιστατικά, σε όλο τον κεντρικό τομέα και πέριξ».

Οπως τόνισε, «η υπάρχουσα ΠΦΥ δεν ανταποκρίνεται καν στην αντίληψη "υγεία είναι η απουσία της νόσου", αντίληψη ήδη παρωχημένη από τη Διακήρυξη της Αλμα Ατα πριν 4 δεκαετίες, όπου με τη συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης η υγεία ορίζεται "ως η κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλά ως απουσία νόσου ή αναπηρίας".

Την ώρα μάλιστα που όπως σημείωσε η τεχνολογία και η επιστήμη έχουν αναπτυχθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τότε, «ο λαός μας όχι μόνο δεν απολαμβάνει δωρεάν υπηρεσίες Υγείας υψηλού επιπέδου, αλλά καλείται να πληρώνει αδρά». Πρόσθεσε πως «η τάση ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα της Υγείας έχει επιταχυνθεί ιδιαίτερα το τελευταίο έτος της πανδημίας, αφού και οι υπάρχουσες δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας έχουν μετατραπεί σε δομές μίας νόσου».

Δομές από τις οποίες τα προηγούμενα χρόνια απολύθηκαν 2.600 γιατροί, όπου η πλειονότητα των εργαζομένων εργάζονται με ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, με ελλείψεις βασικών ειδικοτήτων, δίχως δυνατότητα διενέργειας σοβαρών διαγνωστικών εξετάσεων. «Υποδομές και προσωπικό είναι σε μεγάλη, χρόνια έλλειψη και δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες», επεσήμανε, τονίζοντας πως η κατάσταση επιδεινώθηκε στην πανδημία, καθώς μεγάλο μέρος του προσωπικού έχει μεταφερθεί στα εμβολιαστικά κέντρα και στα κέντρα Covid, πολλά ΚΥ δεν διαθέτουν ούτε γιατρό επειγόντων περιστατικών, ενώ τα τακτικά ιατρεία έχουν μειωθεί κατακόρυφα.

Αναφερόμενη στον θεσμό του οικογενειακού γιατρού, σημείωσε πως με 2.200 άτομα ανά γιατρό και ραντεβού 15 λεπτών ούτε στοιχειώδης κλινική εξέταση δεν μπορεί να γίνει. Η δε πείρα από άλλες χώρες της Ευρώπης έχει δείξει ότι η επιδίωξη είναι ο οικογενειακός γιατρός να ενεργεί ως κόφτης στην παραπέρα πρόσβαση του λαού στις υπηρεσίες Υγείας.

«Φυσικά, όταν η υγεία αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και υπόκειται στη λογική του "κόστους - οφέλους", η πρόληψη, η επίτευξη της ευεξίας του ατόμου θεωρούνται πολυτέλεια και όχι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα (...) Γι' αυτό και η πρόταση του ΚΚΕ είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος προς την επίτευξη της υγείας του ατόμου, του κοινωνικού συνόλου, έτσι όπως ορίζεται στη σύγχρονη αντίληψη, στο επίπεδο των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας», κατέληξε.

Κάνοντας τον απολογισμό των 15 μηνών πανδημίας, με μισό εκατομμύριο νεκρών, ο Κωνσταντίνος Σιέττος τόνισε πως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι οι κυβερνήσεις, παρότι είχαν 10 πολύτιμους μήνες να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για να προστατέψουν τη ζωή του λαού, δεν το έκαναν.

Θέτοντας το ερώτημα ποιο είναι το κοινό στοιχείο σε όλα τα κράτη, επεσήμανε: «Η απάντηση είναι ότι οι κυβερνήσεις των αστικών κρατών, διαχρονικά, είτε είναι σοσιαλδημοκρατικές είτε νεοφιλελεύθερες, είτε συνασπισμού είτε εθνικής ενότητας κ.λπ., εφαρμόζουν την ίδια πολιτική. Μία πολιτική που χαρακτηρίζεται από τεράστιες περικοπές στα δημόσια συστήματα Υγείας, από εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, από προώθηση του μοντέλου των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Η κοινή αυτή πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας πηγάζει από τον ίδιο τον χαρακτήρα των αστικών κρατών και της ένωσής τους, της ΕΕ, όπου η προτεραιότητα είναι η θωράκιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, όπως άλλωστε επιβεβαιώνεται ρητά και μέσα από τα κείμενά τους».

Δίνοντας μια εικόνα άλλων χωρών, ανέφερε πως στη Γερμανία σήμερα μόλις το 29% των νοσοκομείων είναι δημόσια, αλλά και αυτά λειτουργούν με όρους κερδοφόρας επιχείρησης. Στην Ιταλία, μόνο τα τελευταία δέκα χρόνια έγιναν περικοπές της τάξης των 37 δισ. ευρώ. Στη Μεγάλη Βρετανία, κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας, σύμφωνα με δημοσιεύματα το κράτος πλήρωσε στις ιδιωτικές κλινικές 1 δισ. λίρες για να περιθάλπουν αποκλειστικά μη-Covid περιστατικά, τη στιγμή που το δημόσιο σύστημα Υγείας κατέρρεε. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ οι περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση στο δημόσιο σύστημα Υγείας από το 2009 έως το 2015 έφτασαν τα 7,3 δισ. ευρώ, ενώ παράλληλα μπήκε λουκέτο σε 17 νοσοκομεία και καταργήθηκαν 9.000 κλίνες.

Ολα αυτά την ώρα που οι δυνατότητες που δίνει η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος είναι τεράστιες, πλην όμως δεν αξιοποιούνται για την ικανοποίηση των διευρυμένων κοινωνικών αναγκών αλλά για το κέρδος. Αντίθετα με ό,τι προβάλλει η αστική προπαγάνδα, οι τεχνολογικές εξελίξεις εντείνουν την επίθεση προς τα δικαιώματα των εργαζομένων λόγω της τάσης πτώσης του ποσοστού κέρδους από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. «Αυτός είναι ο παραλογισμός του καπιταλισμού», κατέληξε.

Δυνατότητες που συνδέουν την πρόληψη επαγγελματικού κινδύνου με την πρόληψη και αντιμετώπιση της πανδημίας φώτισε στην παρέμβασή του ο Χρ. Παπάζογλου.

Οπως τόνισε, μια σειρά χώροι εργασίας αποτέλεσαν εστία μετάδοσης και μεταφοράς της πανδημίας στις οικογένειες, την εστία για να συνεχίσει να καλπάζει η πανδημία εν μέσω οριζόντιων μέτρων και λοκντάουν.

Εθεσε το ερώτημα αν αυτό ήταν αναπόφευκτο, εξαιτίας του χαρακτήρα αυτού του «αόρατου εχθρού», ή αν είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων αναξιοποίητων δυνατοτήτων, που άφησαν ακάλυπτες ανάγκες λόγω συγκεκριμένων ταξικών επιλογών.

Οπως είπε, ένα στοιχειώδες μέτρο πρόληψης είναι ένας εργαζόμενος με ήπια συμπτωματολογία να διευκολυνθεί να μην πάει στη δουλειά του. Αντί αυτού, σήμερα υπάρχει η εργοδοσία και η απειλή, ο κίνδυνος της απόλυσης και μια πολιτική που λέει ότι έτσι και απουσιάσεις για λόγους καραντίνας ή πρόληψης κ.λπ., η απουσία θα μεταφερθεί σε απλήρωτη υπερωρία, θα μεταφραστεί σε μεγαλύτερη ένταση εκμετάλλευσης.

Ιδιας λογικής, σημείωσε, είναι το ζήτημα της επιδημιολογικής επιτήρησης, η αναγκαία διασφάλιση έγκαιρης διάγνωσης εργαζομένων πριν μετατραπούν οι χώροι εργασίας σε χώρους υπερμετάδοσης. «Αντί γι' αυτό, αντί να επιβληθεί υποχρεωτικός περιοδικός έλεγχος, έχουμε σήμερα αυτοδιάγνωση, σελφ τεστ, μη αξιόπιστες μεθόδους που έχουν μεγάλα ποσοστά ψευδών αποτελεσμάτων», σημείωσε.

Οπως κατήγγειλε, ούτε καν στα νοσοκομεία δεν έγινε επιδημιολογική επιτήρηση στους πλέον εκτεθειμένους εργαζόμενους! Ενώ δεν τηρούνται κι άλλα στοιχειώδη μέτρα, όπως ο κατάλληλος εξαερισμός, φίλτρα, αρνητική πίεση σε μια σειρά χώρους.

Καταλήγοντας σημείωσε πως «η Ιατρική της εργασίας λειτουργεί σε πεδίο φορτισμένο από την ταξική αντιπαράθεση και απ' αυτή την άποψη μας φαίνεται απόλυτα λογικό για ποιο λόγο μέσα στην πανδημία μαζί με την ΠΝΠ που έκανε επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες, έγινε επίθεση στη μεθοδολογία της Ιατρικής της εργασίας επιτρέποντας άσκησή της από γιατρούς χωρίς ειδικότητα, γιατί δεν συμφέρει ούτε την αστική τάξη ούτε το κράτος της η ολόπλευρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων πρόληψης και αντιμετώπισης του επαγγελματικού κινδύνου και της πανδημίας ειδικότερα».

Κλείνοντας κάλεσε οι δυνατότητες για το πώς μπορεί σήμερα η τεχνολογία και η επιστήμη να συμβάλουν στην πρόληψη του επαγγελματικού κινδύνου και της πανδημίας να αξιοποιηθούν ως στοιχεία για να ανοίξει μια συνολικότερη συζήτηση για τις αναγκαίες ανατροπές σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.