Εναν σεισμό, τον πρώτο που ανιχνεύεται σε άλλον πλανήτη με άμεσο τρόπο, κατέγραψε στις 6 Απρίλη, ο σεισμογράφος SEIS του σκάφους «Mars InSight» της NASA, που προσεδαφίστηκε στον Αρη στις 26 Νοέμβρη του 2018. Αλλα τρία σεισμικά ενδεχόμενα κατέγραψε το επιστημονικό όργανο στις 14 Μάρτη, στις 10 Απρίλη και στις 11 Απρίλη, αλλά ήταν ακόμη πιο ασθενή από εκείνο στις 6 Απρίλη και δεν θεωρούνται βεβαιωμένοι σεισμοί.

Ο σεισμός 2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ είχε τα χαρακτηριστικά που είχαν και οι σεισμοί στη Σελήνη, όπως καταγράφηκαν από τους 5 σεισμογράφους των αποστολών «Απόλλων», αλλά ήταν πολύ ασθενής για να δώσει τις πληροφορίες που αποζητούν οι επιστήμονες σχετικά με το τι γίνεται στο εσωτερικό του κόκκινου πλανήτη. Ο Αρης είναι γενικά πολύ ήσυχος, με ισχυρότερη πηγή θορύβου τον άνεμο. Επειδή δεν έχει άλλες πηγές ταλαντώσεων όπως οι ωκεανοί και ο καιρός στη Γη, ο σεισμογράφος SEIS μπορεί να συλλάβει ακόμη και πολύ ασθενή κύματα.

Οι σεισμοί στη Γη συμβαίνουν σε ρήγματα που προκαλούνται στις περισσότερες περιπτώσεις από την κίνηση των τεκτονικών πλακών. Η Σελήνη και ο Αρης δεν έχουν τεκτονικές πλάκες, αλλά εμφανίζουν σεισμική δραστηριότητα, που οφείλεται σε επαναλαμβανόμενα περιστατικά συρρίκνωσης λόγω ψύξης του εσωτερικού τους. Οι τάσεις που προκαλούνται από τη συρρίκνωση κάποια στιγμή γίνονται αρκετά ισχυρές ώστε να διαρρήξουν το φλοιό, προκαλώντας σεισμό.

Η ανίχνευση των μικροσεισμών στον Αρη είναι σημαντικό τεχνολογικό επίτευγμα, καθώς οι σεισμογράφοι στη Γη ασφαλίζονται συνήθως σε υπόγεια σημεία που τους απομονώνουν από μεταβολές στη θερμοκρασία και τα μετεωρολογικά φαινόμενα. Ο σεισμογράφος του InSight είναι εκτεθειμένος στην επιφάνεια και προστατεύεται από τις ακραίες αλλαγές θερμοκρασίας και τους ισχυρούς ανέμους, από μια κυρτή ασπίδα που τον καλύπτει και ορισμένους άλλους έξυπνους μηχανισμούς απομόνωσης.

Η αποστολή «Mars InSight» της NASA είναι προϊόν συνεργασίας με ευρωπαϊκές διαστημικές υπηρεσίες και επιστημονικά ινστιτούτα. Ο σεισμογράφος του είναι γαλλικής κατασκευής και σύμφωνα με τους υπεύθυνους της αποστολής ξεπέρασε τις προσδοκίες τους ως προς την ευαισθησία του. Τα σεισμικά γεγονότα εντοπίστηκαν από την επιστημονική ομάδα στην οποία ηγείται το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας.

Στην επέτειο των 29 χρόνων λειτουργίας του διαστημικού τηλεσκοπίου «Χαμπλ», οι επιστήμονες έδωσαν στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία που κατέγραψε η κάμερά του, όταν το τηλεσκόπιο στράφηκε προς το Νεφέλωμα του Καρκίνου. Το νεφέλωμα αυτό του Γαλαξία μας, απέχει πολλές χιλιάδες έτη φωτός από τη Γη και εντοπίζεται στον ορατό από το νότιο ημισφαίριο αστερισμό του Κενταύρου. Μοιάζει με κλεψύδρα και έχει σχηματιστεί από έναν δυαδικό αστέρα. Το ζευγάρι αποτελείται από έναν ερυθρό γίγαντα και ένα άστρο, που έχει εξαντλήσει τα καύσιμά του, έναν λευκό νάνο. Ο κόκκινος γίγαντας αποβάλλει τα εξωτερικά του στρώματα και ένα μέρος από το υλικό που εκτινάσσει συγκρατείται από το βαρυτικό πεδίο του συνοδού του. Το αποτέλεσμα είναι ότι και τα δύο άστρα περιβάλλονται από έναν επίπεδο δίσκο υλικών, που εμποδίζει τη ροή αερίων και σκόνης, έτσι που αυτή να μπορεί να συμβεί μόνο πάνω και κάτω από το δίσκο. Τελικά σχηματίζεται ένα νεφέλωμα σε μορφή κλεψύδρας.

Οι «φούσκες» αερίων και σκόνης εμφανίζονται φωτεινότερες στα άκρα (από τη θέση του παρατηρητή στη Γη), δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ποδιών κάβουρα, απ' όπου πήρε το νεφέλωμα και το όνομά του. Αυτά τα «πόδια» είναι οι περιοχές όπου η ροή υλικών προς τα έξω συγκρούεται με διαστρικά αέρια και σκόνη, ή με υλικό που εκτινάχθηκε από τον ερυθρό γίγαντα σε προηγούμενη φάση. Η ροή υλικών θα διαρκέσει μερικές χιλιάδες χρόνια, ένα τίποτα μπροστά στη διάρκεια ζωής του δυαδικού συστήματος άστρων. Ομως, αυτό σημαίνει ότι η εξωτερική κλεψύδρα δεν μπορεί να έχει ηλικία μεγαλύτερη από μερικές χιλιάδες έτη και ότι η μικρότερη, κοντά στα άστρα, πρέπει να είναι αποτέλεσμα πιο πρόσφατου επεισοδίου εκτίναξης υλικών. Τελικά, ο ερυθρός γίγαντας θα καταρρεύσει και θα μετατραπεί και αυτός σε λευκό νάνο. Τότε, οι δύο λευκοί νάνοι θα φωτίζουν ένα κέλυφος αερίων και σκόνης, που θα ονομάζεται πλανητικό νεφέλωμα.

Το Νεφέλωμα του Καρκίνου αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1960, αλλά τότε θεωρήθηκε ένα συνηθισμένο άστρο. Το 1989, το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο στη Χιλή φωτογράφησε την εξωτερική κλεψύδρα, αλλά μόνο οι φωτογραφίες από το διαστημικό τηλεσκόπιο, που δεν εμποδίζεται στην παρατήρησή του από τη γήινη ατμόσφαιρα ανέδειξαν την εσωτερική κλεψύδρα και τις διάφορες λεπτομέρειες που αποτυπώνονται στη φωτογραφία.