ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 26 Μάη 2012 - 2η έκδοση
Σελ. /32
Καμιά ανοχή, ισχυρό ΚΚΕ

Την ώρα που διάφοροι μιλάνε για την ανάγκη ταξικής συνεργασίας μεταξύ εργατών και καπιταλιστών για τη σωτηρία της χώρας, το ΚΚΕ και οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα καλούν σε ταξική συστράτευση για να αντιμετωπιστεί από τώρα η επίθεση του κεφαλαίου στα εργατικά συμφέροντα. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά και ενόψει εκλογών.

Στην πράξη συγκρούονται ήδη οι δυνάμεις που κηρύσσουν την ταξική συνεργασία και κοιμίζουν την εργατική τάξη, με τις δυνάμεις που οργανώνουν την ταξική αντεπίθεση.

***

Στον πόλεμο που εξελίσσεται οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, που καλλιεργούν τον εφησυχασμό στην εργατική τάξη, προχτές βγήκαν με τίτλο στην «Αυγή» ότι «ξηλώνονται οι αντεργατικοί νόμοι». Χτες, όμως, μέσα από το ραδιόφωνό τους ανακοίνωσαν «ναυάγιο στο πάγωμα στην άρση της μετενέργειας». Παίζουν με το γεγονός ότι λίγοι θυμούνται σήμερα τι ειπώθηκε χτες.

***

Ο οπορτουνισμός σ' όλο του το μεγαλείο αποκαλύπτεται στα ζητήματα της καπιταλιστικής κρίσης. Οπου εμφανίζονται να αξιοποιούν δήθεν τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις για να δείξουν πως υπάρχει ελπίδα για τους λαούς μέσα από την επιλογή καπιταλιστή.

Γνωρίζουν πως οι καπιταλιστικές αντιθέσεις όχι μόνο δεν φέρνουν ευημερία για τους λαούς, αντίθετα προαναγγέλλουν δεινά καθώς η εργατική τάξη στο πλευρό αυτού ή του άλλου ιμπεριαλιστή καλείται να παίξει κορόνα - γράμματα τη ζωή της ανάλογα με την τελική επικράτηση.

Για την εργατική τάξη η μόνη επιλογή είναι να αξιοποιήσει τις αδυναμίες στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα για να τη σπάσει. Στο βαθμό που η Ελλάδα συνιστά έναν τέτοιο αδύναμο κρίκο, για τους εργάτες είναι αναγκαστικό να σπάσουν αυτόν τον κρίκο, όχι να δεθούν ισχυρότερα στην αλυσίδα.

Αυτό προσπαθεί να αποτρέψει ο οπορτουνισμός, τον ρόλο του οποίου αναγνωρίζει η αστική τάξη, η οποία ήδη κάνει έκκληση στην «καλή επιχειρηματικότητα» να δει τα νέα δεδομένα και να πάρει θέση.

Στο σύνολό τους οι δυνάμεις υπεράσπισης του συστήματος τρέχουν να προλάβουν. Αλλοι με επίκληση της «καλής επιχειρηματικότητας» κι άλλοι προσφέροντας διέξοδο στην κρίση με προτάσεις «ευθύνης» που στέλνουν δεμένους τους εργάτες στον ντορβά.

***

Στο μεταξύ η σφαγή στους χώρους δουλειάς είναι η μόνη πραγματικότητα. Με αυτό το δεδομένο η προβολή της αυταπάτης για λύσεις που θα έρθουν από τα πάνω, από μια καλή κυβέρνηση, είναι επιχείρηση αφοπλισμού της εργατικής τάξης την ώρα που πρέπει να συγκεντρώσει τα πυρά της ενάντια στον ταξικό αντίπαλο.

Το «μορατόριουμ» μέχρι τις εκλογές, που ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προάγγελος νέας ήττας για την εργατική τάξη. Κι αυτή η προοπτική ενισχύεται από την προσπάθεια του ίδιου πολιτικού σχηματισμού να αναβιώσει τον «κοινωνικό εταιρισμό», παρουσιάζοντας τα συνδικάτα να υπογράφουν μαζί του νέο «κοινωνικό συμβόλαιο».

Την ώρα που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και το σύστημα δηλώνει πως απαιτείται άκρα του τάφου σιωπή μέσα στους χώρους δουλειάς, τα «κοινωνικά συμβόλαια» συμβάλλουν σ' αυτή την κατεύθυνση.

***

Το ΚΚΕ καθημερινά προειδοποιεί: το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να βρεθεί ετοιμοπόλεμο στις 18 Ιούνη. Κι αυτό αναγκαστικά προϋποθέτει ισχυρότερο ΚΚΕ.

Στον αντίποδα ο ΣΥΡΙΖΑ πλασάρεται, μέσα από το ίδιο το κύριο άρθρο στην χτεσινή «Αυγή» σαν η πολιτική δύναμη που έχει χρέος να γίνει το αμορτισέρ που θα εμποδίσει να «εκραγεί η κοινωνία».

Καθώς η κατάσταση της εργατικής τάξης την επόμενη μέρα των εκλογών προαναγγέλλεται ήδη τραγική μέσα από σημερινά γεγονότα, όπως η πλήρης αδυναμία της εργατικής οικογένειας να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες που αφορούν στην επιβίωσή της, το κρίσιμο είναι σε τι θέση θα βρίσκεται το λαϊκό κίνημα για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Κάθε επανάπαυση οδηγεί σε τραγωδίες.

Το σύνολο των δυνάμεων του ΚΚΕ προετοιμάζονται ήδη για μάχες που θα αποτρέπουν την τραγωδία, θα ενισχύουν την λαϊκή πάλη. Οσο πιο ισχυρές είναι αυτές οι δυνάμεις και εκλογικά, τόσο καλύτερα για το λαό. Το σίγουρο είναι πως σ' ό,τι αφορά το ΚΚΕ απ' όποια θέση κι αν βρίσκεται, δεν θα παρέχει καμιά πίστωση χρόνου σε όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές, για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, για το τσάκισμα, δηλαδή, των εργατών.

Η αγωνία των καπιταλιστών για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα στις 18 Ιούνη πρέπει να αφήνει παγερά αδιάφορη την εργατική τάξη. Και αντίθετα, πρέπει από τώρα να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις ώστε η όποια αστική κυβέρνηση προκύψει να είναι όσο το δυνατόν πιο αδύναμη. Αυτό σημαίνει ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα, ισχυρότερο ΚΚΕ.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


ΤΡΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ

ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ; «Ξαφνικό συναγερμό σε Ρωσία - Κίνα προκάλεσε η θύελλα της ευρωζώνης (...) "το φτερούγισμα της πεταλούδας" από μια ελληνική έξοδο από το ευρώ θα προκαλέσει οικονομικό και πολιτικό χάος στη Ρωσία προειδοποίησε το Κέντρο Στρατηγικών Μελετών της Μόσχας (...) ταυτόχρονα ο αντιπρόσωπος της Κίνας στο ΔΝΤ έκανε λόγο για πλήγμα στις κινεζικές εξαγωγές στην ευρώπη σε περίπτωση που η Ελλάδα εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΑΜΟΡΤΙΣΕΡ: «Οι πολίτες (...) γνωρίζουν ότι η αναγκαία ακύρωση του μνημονίου δεν είναι αυτόματη αλλά σύνθετη πολιτική κοινωνική διαδικασία με ευρωπαϊκό ορίζοντα που μπορεί να γίνει βήμα βήμα (...) δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις ούτε άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε κάτι τέτοιο. Η λαϊκή αξίωση είναι η εκπροσώπηση στην Ευρώπη να είναι εθνικά αξιοπρεπής (...) ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί την (...) εναλλακτική πρόταση προτού εκραγεί η κοινωνία» (από το κύριο άρθρο στην ΑΥΓΗ).

Ο ΡΟΛΟΣ: «Η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν το ιστορικό καθήκον να βάλουν τις βάσεις του νέου πολιτικού και οικονομικού συμβιβασμού» (από άρθρο στην ΑΥΓΗ).

Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ: «Οι εργαζόμενοι δηλώνουν συγκρατημένα αισιόδοξοι επισημαίνοντας ότι στόχος και των δύο πλευρών πρέπει να είναι να υπάρξει συμφωνία με μειώσεις μισθών στο μικρότερο δυνατό επίπεδο» (το θέμα για τη σύμβαση των ιδιωτικών υπαλλήλων στα ΝΕΑ).

Η ΝΕΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ: «Είναι σαφές ότι ο συντηρητικός κύκλος κλείνει και πάλι για την Ευρώπη (...) οι ευρωπαϊκές κοινωνίες θα μπορέσουν να ξεφύγουν από τη μόνιμη λιτότητα» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

Η «ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ»: «Γίνεται ολοένα και πιο εμφανής η απουσία μιας επιχειρηματικής τάξης, οι εκπρόσωποι της οποίας (...) θα προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο και σε όσους δοκιμάζονται και θα έχουν συγκεκριμένη πρόταση για την ανασυγκρότηση της χώρας (...) δεν αναφερόμαστε στην κρατικοδίαιτη, διαπλεκόμενη επιχειρηματική ομάδα, αλλά τους πολλούς και άξιους μη κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, εμπόρους και βιοτέχνες, οι οποίοι θα πρέπει επιτέλους να παίξουν τον δικό τους ρόλο στα δημόσια πράγματα, έστω και τώρα» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ - ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΕ ΕΕ - ΣΕΒ με δυνατό ΚΚΕ και στην κάλπη

ΤΑ ΝΕΑ: Ευρωφρένεια

ΕΘΝΟΣ: Η Ελλάδα ξανά στο κέντρο του κόσμου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μόσχα - Πεκίνο εκπέμπουν SOS

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Φοβάται η Ευρώπη την Ελλάδα και η Ελλάδα τη Μέρκελ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αμφίρροπη μάχη σε σκηνικό πόλωσης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Συν 6 δισ. μέτρα όποιος και αν νικήσει

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Πανικός από τα άδεια ταμεία

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «Κίνηση αυτοκτονίας η έξοδος από το ευρώ»

ΑΥΡΙΑΝΗ: Εκβιάζουν οι ξένοι τοκογλύφοι

Η ΑΥΓΗ: Το «τρίγωνο της αμαρτίας» πίσω από την τρόικα

Ο ΛΟΓΟΣ: Απειλούν με κατάσχεση για 300 ευρώ

Η ΝΙΚΗ: Ομόλογα και κουπόνια ο νέος τρόπος πληρωμής

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Προετοιμάζουν το έδαφος

«Η προχτεσινή παρέμβαση του ΣΕΒ για τους μισθούς και τις Συλλογικές Συμβάσεις δεν είναι μόνο υποκριτική, είναι κυρίως, και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο, μια σχεδιασμένη προσπάθεια να κατοχυρώσει τα ταξικά συμφέροντα της μεγάλης εργοδοσίας και να ετοιμάσει το έδαφος για τη μετεκλογική επίθεση του κεφαλαίου εναντίον των εργαζομένων. Οι στοχεύσεις του είναι συγκεκριμένες: Μείωση του μη μισθολογικού κόστους, δηλαδή των εργοδοτικών εισφορών και της φορολογίας των επιχειρήσεων, που οι βιομήχανοι θεωρούν ως "εμπόδια στην ανταγωνιστικότητα" και στη μεγέθυνση της "επιχειρηματικότητας". Και εδώ οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα, όταν από τα προεκλογικά μπαλκόνια ακούνε για την "ανάπτυξη", για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας που έχει ανάγκη η χώρα. Γιατί οι έννοιες αυτές και τα μέσα που θα υλοποιηθούν θα σημάνουν νέο οδοστρωτήρα για τα εργατικά δικαιώματα, τους μισθούς και τις συντάξεις, λιγότερους πόρους για την Υγεία και την Παιδεία.

Διάλογος για την υποταγή

Για να εξυπηρετηθούν ακριβώς αυτοί οι στρατηγικοί στόχοι, ο ΣΕΒ με τη διαμεσολάβηση του υπουργείου Εργασίας, αλλά και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, επιχειρεί να στήσει νέο γύρο "διαλόγου των κοινωνικών εταίρων". Γιατί γνωρίζει ότι η παραπέρα υλοποίηση των επιδιώξεών του έχει ανάγκη από την περίφημη "εργασιακή ειρήνη". Ξέρει καλά ότι αυτά μπορούν να γίνουν πράξη σε επιχειρήσεις που έχει επιβληθεί "άκρα του τάφου σιωπή" και όχι σε επιχειρήσεις που βρίσκονται σε αγωνιστικό αναβρασμό. Εξ ου και οι προτάσεις του για να επανεξεταστούν ορισμένοι όροι. Μόνο που την ώρα που τα προτείνει στα χαρτιά, την ίδια στιγμή, με την ίδια κυνικότητα οι βιομήχανοι πετσοκόβουν τους μισθούς των εργατών. (...) απέναντι σε αυτή την επιχείρηση παραπλάνησης των εργαζομένων (...) η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έσπευσε για άλλη μια φορά να δώσει χέρι βοήθειας στους εργοδότες, δηλώνοντας συμμετοχή στο διάλογο - απάτη (...) η επιδίωξη είναι ίδια: Η εξουδετέρωση του εργατικού κινήματος.

Καμιά αναμονή

(...) οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν πρέπει να δείξουν την παραμικρή αναμονή, αλλά από σήμερα να οργανώσουν την πάλη τους με άμεσο στόχο την υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων και του εργατικού εισοδήματος. Να μη δώσουν ούτε ένα λεπτό περιθώριο στους δικολάβους της ταξικής συνεργασίας. Σε συμπαράταξη με το ΠΑΜΕ, να βγούνε μπροστά και να αποτρέψουν τη νέα επίθεση. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να βάλουν εμπόδια στα χειρότερα και να "πνεύσει άνεμος" αισιοδοξίας στο εργατικό κίνημα» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ