Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης,με δηλώσεις που έκανε την Πέμπτη το βράδυ επικαλέστηκε διάφορα επιχειρήματα και προσχήματα, προκειμένου να δικαιολογήσει την απόφασή του να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Αν και δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα στα προβλήματα της οικονομίας - προβλήματα υπαρκτά και μεγάλα - τα οποία η πλειοψηφία του ελληνικού λαού γνωρίζει από πρώτο χέρι, καθώς βλέπει χρόνο με το χρόνο το βιοτικό του επίπεδο να πέφτει σε όλο και πιο χαμηλά επίπεδα - τα οικονομικά, ήταν ο βασικός λόγος που οδήγησε τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να αθετήσει τη δέσμευσή του, ότι εκλογές θα γίνουν το 1997 και να επισπεύσει την εκλογική αναμέτρηση κατά ένα χρόνο. Ενα από τα επιχειρήματα που ακούστηκαν, για να δικαιολογηθεί η απόφαση του πρωθυπουργού για πρόωρες εκλογές, ήταν ότι για να εφαρμόσει ανεμπόδιστα την πολιτική του ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, χρειάζεται να έχουμε ισχυρή κυβέρνηση, που θα μπορεί να προκύψει μόνο με την προσφυγή στις κάλπες.

Μα ισχυρή κυβέρνηση έχουμε. Το ΠΑΣΟΚ, διαθέτει σήμερα στη Βουλή - ελέω του καλπονοθευτικού συστήματος - ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και άρα ισχυρή κυβέρνηση. Φτάνει μόνο να θυμίσουμε πως οι 172 από τους 300 του ελληνικού Κοινοβουλίου ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και έδωσαν θετική ψήφο στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Αν ο Κ. Σημίτης θεωρούσε τη σημερινή κυβέρνηση ανίσχυρη, αν δηλαδή δεν ήταν ικανοποιημένος από τον τρόπο που κάποιοι υπουργοί ή άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν υλοποιούσαν την "εκσυγχρονιστική" πολιτική που ο ίδιος πρεσβεύει, τότε ας τους άλλαζε, κάνοντας έτσι την κυβέρνησή του πιο ισχυρή. Ακόμη και αυτό το επιχείρημα που πρόβαλε ο Κ. Σημίτης παραμονές του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ - ότι οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι τον υπονομεύουν και δεν μπορεί να κυβερνήσει αν δε γίνει και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ - δεν υφίσταται. Το πρόβλημα αυτό το ξεπέρασε ο Κ. Σημίτης όταν - απαιτώντας τις ίδιες εξουσίες με εκείνες του Ανδρέα Παπανδρέου - εκβίασε την ψήφο των συνέδρων του ΠΑΣΟΚ με το επιχείρημα ή με ψηφίζετε και για πρόεδρο του κινήματος ή παραιτούμαι από πρωθυπουργός και πάμε σε πρόωρες εκλογές...

Οι πραγματικοί λόγοι, που οδήγησαν τον Κ. Σημίτη στην απόφαση να κάνει τώρα τις εκλογές και όχι το 1997, ήταν δύο. Να αποφύγει το πολιτικό κόστος - που θα πλήρωνε το ΠΑΣΟΚ αν επέβαλε φέτος τα έκτακτα αντιλαϊκά μέτρα και τα εμπλούτιζε με τον κρατικό προϋπολογισμό του 1997 - και να ισχυροποιήσει παραπέρα τη θέση του στον κομματικό και κυβερνητικό μηχανισμό. Ενας τρίτος λόγος, ήταν το γεγονός πως η αξιωματική αντιπολίτευση, είχε ριγμένους τους τόνους για τα οικονομικά, καθώς οι διαφορές στις επιλογές των πολιτικών είναι ανύπαρκτες, καθώς αυτές οι πολιτικές αποφασίζονται στις Βρυξέλλες και τα κόμματα που έχουν υπερψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ έχουν αναλάβει τη δέσμευση να τις υλοποιούν και να τις στηρίζουν...

Οι πρόωρες εκλογές, του δίνουν το δυνατότητα να υποβαθμίσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους που είναι βουλευτές (αυτός έχει το πάνω χέρι στη διαμόρφωση της λίστας) και αν κερδίσει τις εκλογές να διορίσει στην κυβέρνηση και σε άλλα πόστα της κρατικής εξουσίας δικούς του ανθρώπους. Αν κερδίσει τις εκλογές, θα μπορεί ακόμη να εφαρμόσει ένα νέο τετραετές πρόγραμμα λιτότητας με μέτρα "σοκ" για το λαό, ικανοποιώντας έτσι τις αξιώσεις του ΣΕΒ και όλων εκείνων των κέντρων και παράκεντρων που ανησυχούσαν μην τυχόν και υπάρξει χαλάρωση της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας.Ας μην ξεχνάμε, ότι η ηγεσία του ΣΕΒ, χαιρετίζοντας την εκλογή Σημίτη και στη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, δεν παρέλειψε να του υποδείξει ότι τώρα πρέπει να δείξει την απαιτούμενη "τόλμη" και "αποφασιστικότητα" στη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων, ώστε να εκπληρωθούν οι στόχοι του προγράμματος "σύγκλισης" και η πορεία της Ελλάδας προς την Οικονομική και Νομισματική Ενωση της Ευρώπης.

Ο Κ. Σημίτης, εκτίμησε - και σωστά - ότι η επιβολή των έκτακτων αντιλαϊκών μέτρων που απαιτούσαν για φέτος η ηγεσία του ΣΕΒ και το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και η σκλήρυνση της λιτότητας με νέα μέτρα που θα έπρεπε να περιλαμβάνει ο κρατικός προϋπολογισμός του 1997 - θα οδηγούσαν το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1997 στην αξιωματική αντιπολίτευση. Παγώνοντας όμως τα μέτρα που σχεδίαζε να επιβάλει φέτος το καλοκαίρι και χωρίς το πολιτικό κόστος που θα πλήρωνε για τον προϋπολογισμό λιτότητας του 1997, προσδοκά να έχει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Δηλαδή ελπίζει να γλιτώσει το πολιτικό κόστος, να ξανακερδίσει τις εκλογές και με τη νέα κυβέρνηση να επιβάλει τα αντιλαϊκά μέτρα που αξιώνει το μεγάλο κεφάλαιο, με το επιχείρημα, ότι ο λαός τον ψήφισε για να εφαρμόσει την πολιτική του.

****

Το μεγάλο ζητούμενο είναι το εξής: Οι Ελληνες ψηφοφόροι, που θα βρεθούν στην Κάλπη στις 22 Σεπτέμβρη, θα κινηθούν στον αστερισμό της λογικής "σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω"; Θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ δίνοντας στον Κ. Σημίτη το δικαίωμα να υποστηρίζει ότι δήθεν "ο λαός με ψήφισε να για να συνεχίσω την πολιτική μονόπλευρης λιτότητας μέχρι το 2000" ή θα το "μαυρίσουν" - μαζί και τη ΝΔ και όλους εκείνους που ψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ - εκφράζοντας έτσι την αντίθεσή τους στις δεσμεύσεις που ανέλαβαν να εφαρμόζουν τις πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας που ετοιμάζονται στις Βρυξέλλες;

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Αν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις εκλογές, η νέα κυβέρνηση "θα ακολουθήσει σταθερή και συνετή πολιτική, με πιστή εφαρμογή του προγράμματος σύγκλισης". Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας την περασμένη Πέμπτη και συμπληρώθηκαν το βράδυ της ίδιας μέρας από τον ίδιο στην τηλεοπτική συζήτηση του ΜΕΓΚΑ, όπου είπε ότι για να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις που επιτάσσει το πρόγραμμα "σύγκλισης" μέχρι το 2000, χρειάζεται μια "νωπή λαϊκή εντολή" στο ΠΑΣΟΚ.

Σε όσα είπε ο Γ. Παπαντωνίου, υπάρχει μια αλήθεια και ένα ψέμα.

Η αλήθεια - ομολογία είναι το γεγονός ότι ο Γ. Παπαντωνίου ξεκαθάρισε πως, αν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις εκλογές, θα συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική μέχρι το έτος 2000, με την εφαρμογή ενός νέου τετραετούς προγράμματος λιτότητας.

Το ψέμα είναι ο ισχυρισμός του υπουργού, πως δήθεν μ' αυτή την πολιτική αυξάνονται τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων, ενώ με την εισοδηματική πολιτική που εφαρμόζεται τα λαϊκά εισοδήματα κάθε χρόνο μειώνονται για να ενισχυθούν τα εισοδήματα των πλουσίων.

Το "μπαράζ" αντιλαϊκών μέτρων, που ετοιμάζεται να επιβάλει το ΠΑΣΟΚ (αν ξανακερδίσει τις εκλογές) ή ακόμη τυχόν κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων που κινούνται στον αστερισμό της Συνθήκης του Μάαστριχτ (σε περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ δε σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση), περιλαμβάνει:

Πρώτον,αύξηση των τιμολογίων στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς (ΔΕΚΟ), ώστε να γίνουν πιο ελκυστικές για την εκποίησή τους στους ιδιώτες. Οι αυξήσεις αυτές θα επιβληθούν, είτε τον Οκτώβρη του 1996 είτε το Γενάρη του 1997, στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών (λεωφορεία, ΜΕΤΡΟ, τρένα, αεροπλάνα κλπ.), στη ΔΕΗ, τα ΕΛΤΑ, το νερό κλπ., και θα είναι τσουχτερές.

Δεύτερον,αύξηση των φορολογικών βαρών για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους επαγγελματοβιοτέχνες - εμπόρους και γενικά τα πλατιά λαϊκά στρώματα, είτε με την επιβολή νέων φόρων (π.χ. φόρος "αλληλεγγύης" κλπ.), είτε με την αύξηση των παλιών φόρων (με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, την αύξηση των παλιών φόρων κλπ.).

Τρίτον,δραστική περικοπή στις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα (επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις στα κρατικά νοσοκομεία, τα εκπαιδευτικά - ερευνητικά και άλλα ιδρύματα, τους φορείς κοινωνικής πρόνοιας κλπ.), ώστε να εκπληρωθεί η "επιθυμία" του μεγάλου κεφαλαίου για "λιγότερο κράτος" και "περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία". Που σημαίνει, ότι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και τα μικρομεσαία νοικοκυριά των αγροτών και των ΕΒΕ, θα βάζουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη τους, για τις υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, για τη μόρφωση, την κοινωνική ασφάλιση κλπ.Τέταρτον,ξεπούλημα (μερικό ή γενικό) των κρατικών επιχειρήσεων, είτε ολόκληρων, είτε μεγάλων πακέτων μετοχών τους (όπως του ΟΤΕ, της ΔΕΗ και άλλων ελεγχόμενων από το δημόσιο επιχειρήσεων), αλλά και κρατικών τραπεζών κλπ.

Πέμπτον,εισοδηματική πολιτική, που θα συνεχίζει τη μείωση της πραγματικής αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων, για την παραπέρα ενίσχυση των κερδών και υπερκερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Εκτον,θεσμοθέτηση μέτρων για αλλαγές στο ισχύον σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και εκπαίδευσης, με στόχο την υποβάθμιση των υπηρεσιών που προσφέρουν σήμερα τα ασφαλιστικά ταμεία και η δημόσια δωρεάν παιδεία, προς όφελος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών και κλινικών και των ιδιωτικών εκπαιδευτικών κέντρων.

Εβδομον,αλλαγές στη νομοθεσία για τις εργασιακές σχέσεις, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του βαθμού εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας και της κερδοσκοπικής ασυδοσίας των μεγαλοεπιχειρηματιών

Οι υποσχέσεις που θα μοιραστούν προεκλογικά για "δώρα" στο λαό, θα εκφραστούν την επομένη των εκλογών με μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων. Και αν υπάρξουν αντιδράσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων, η απάντηση είναι έτοιμη. Μας ψηφίσατε για να εφαρμόσουμε αυτή την πολιτική!

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι, μέχρι την ώρα που θα φτάσουν στην κάλπη και κυρίως την ώρα που θα ρίχνουν την ψήφο τους στην κάλπη, ας θυμηθούν την αρχαία ρήση "φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας".

Λ. Τ.

"Η χώρα μας πρέπει εγκαίρως και αποφασιστικά να λάβει όλα τα μέτρα και όλες τις αναγκαίες αποφάσεις, ώστε να μην περιθωριοποιηθεί στη διαδιακασία οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης". Τάδε έφη ο Κ. Σημίτης. "Καθαρές" κουβέντες. Ψηφίστε μας για να πάρουμε τα νέα αντιλαϊκά μέτρα. "Να περιμένετε σταθερή και συνεπή εφαρμογή του προγράμματος σύγκλισης... Αυτή είναι η προοπτική που εγγυάται το ΠΑΣΟΚ". Τάδε έφη ο Γ. Παπαντωνίου, ξεκαθαρίζοντας ότι όσοι ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ ψηφίζουν λιτότητα για τους εργαζόμενους στο διηνεκές