ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 25 Αυγούστου 1996
Σελ. /41
ΚΕΝΗ
Να γιατί τώρα ψήφος στο ΚΚΕ

Του Σπύρου ΧΑΛΒΑΤΖΗ

Σε τέσσερις βδομάδες από σήμερα ο λαός καλείται στην κάλπη. Είναι αναγκαίο να υπογραμμιστούν μερικά επίκαιρα ζητήματα.

Πρώτο: Αφού δρομολόγησαν στον "προκρούστη" του Μάαστριχτ τη ζωή και το μέλλον του λαού.

Αφού άρπαξαν το μεροκάματο του μισθωτού και αμφισβήτησαν το δικαίωμά του στην εργασία.

Αφού λεηλάτησαν τους κόπους, τη ζωή και τον ιδρώτα του συνταξιούχου.

Αφού άρπαξαν τους κόπους του φτωχού αγρότη, τη δουλιά του επαγγελματοβιοτέχνη και μικρεμπόρου.

Αφού έκαναν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους.

Αφού ταυτοχρόνως έσκυψαν πιο βαθιά τη μέση στη νέα τάξη των Ευρωαμερικανών ιμπεριαλιστών και αναγόρευσαν το ραγιαδισμό "εφικτό - ρεαλιστικό" μονόδρομο για την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία.

Αφού διακήρυξαν σε όλους τους τόνους την προσήλωσή τους στον αδιέξοδο δρόμο που χρόνια τώρα βαδίζουν στο όνομα, δήθεν, της εκφρασμένης λαϊκής συγκατάθεσης.

Υστερα και από τη γνωστή διακήρυξη του 2+4, και ύστερα από πολλά "ναι μεν, αλλά", ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την ημερομηνία των εκλογών σαν τη μόνη διέξοδο από τα αδιέξοδα του λαού και του τόπου.

Ομως τα όμορφα στολισμένα λόγια δεν μπορούν να κρύψουν τις πραγματικές τους προθέσεις.

Τα επιχειρήματα και η επίκληση "εθνικών" και άλλων θεμάτων είναι καθαρή απάτη. Στόχος του είναι να "αναβαπτιστεί" η κυβέρνησή του στο εκλογικό Σώμα, για να προωθήσει με πιο γοργούς ρυθμούς την αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική της. Το πρόγραμμα σύγκλισης που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες, απαιτεί εντονότερους ρυθμούς. Το στύψιμο των εργαζομένων να γίνει πιο αποτελεσματικό.

Αποκαλύφτηκε ότι το "νέο ύφος και ήθος" της εξουσίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μεγάλη παγίδα.

Ενα ακόμα στοιχείο της υποκρισίας του είναι ότι οδηγείται η χώρα σε πρόωρες εκλογές με την εκμετάλλευση δύο αθώων θυμάτων στην Κύπρο. Η κυβέρνηση στο βωμό της κομματικής σκοπιμότητας εκμεταλλεύεται τα πάντα.

***

Δεύτερο: Ανησυχητικό στοιχείο είναι το κλίμα με το οποίο θέλουν οι δυνάμεις του δικομματισμού να πάμε στις εκλογές. Αρχισαν κιόλας να προπαγανδίζουν την ανάγκη "πολιτισμένης" προεκλογικής έκφρασης. Να προχωρήσουν, δηλαδή, χωρίς ουσιαστική συζήτηση για τα πραγματικά προβλήματα του λαού και της χώρας. Μέσα από την τηλεόραση, που βρίσκεται στα χέρια των αστικών δυνάμεων. Μέσα από τα "παράθυρά" τους και με την παρουσία των πολιτικών στελεχών που στηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα. Χωρίς αφίσες και πανό. Αυτά λένε είναι απαρχαιωμένα, δεν είναι σύγχρονα. Γι' αυτό και ο δήμαρχος Αθηναίων κατεβάζει τα πανό της ΚΝΕ. Είναι κι αυτό μια "δημοκρατική" πράξη που συμβάλλει κατά τον κ. Αβραμόπουλο στη βελτίωση της αισθητικής της Αθήνας.

***

Τρίτο: Τι μπορεί να περιμένει ο λαός από τις εκλογές;

Ο λαός, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και από τα κόμματα που αποδέχονται την πολιτική και τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γιατί, όπως τώρα, έτσι και μετά τις εκλογές, θα επιμείνουν στην εφαρμογή της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας. Της πολιτικής που υποθηκεύει το μέλλον της χώρας. Που εκχωρεί δικαιώματα της χώρας στο όνομα των υπερεθνικών ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Για την επιτυχία τους οι δυνάμεις της συναίνεσης θα προσπαθήσουν και σ' αυτές τις εκλογές να στριμώξουν, με ψευτοδιλήμματα, για άλλη μια φορά το λαό για να του κλέψουν την ψήφο, για να περάσουν πιο εύκολα τα αντιλαϊκά τους σχέδια.

Οι εργαζόμενοι ωστόσο, έχουν πλούσια εμπειρία από την πολιτική που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ την τελευταία τριετία, πολιτική που στήριξε ανοιχτά ή σιωπηλά και η ΝΔ. Πολιτική που εκποίησε μέρος του δημόσιου πλούτου. Που έριξε το βιοτικό επίπεδο της εργατικής οικογένειας, των συνταξιούχων, και περιόρισε δραστικά το εισόδημα των αγροτών και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και εμπόρων. Πολιτική που περιέκοψε δραστικά τις κοινωνικές δαπάνες για την υγεία, την πρόνοια, την ασφάλιση και τη σύνταξη. Που υποβάθμισε παραπέρα τη δημόσια παιδεία και την ίδια ώρα ενίσχυσε την ιδιωτική δράση στο χώρο της παιδείας. Που ενίσχυσε και ενισχύει πολύμορφα το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να δουν την πραγματικότητα και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Γνώρισαν την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζουν την πολιτική της ΝΔ, αλλά και των κομμάτων που αποδέχονται την κατεύθυνση του Μάαστριχτ και συνολικά της ΕΕ. Βλέπουν και γνωρίζουν τη δράση του ΚΚΕ για όλα τα προβλήματα του λαού και του τόπου. Εχουν τη δυνατότητα να σκεφτούν, να κρίνουν και να καταδικάσουν τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν. Στο χέρι τους κρατάνε το κλειδί. Ας το αξιοποιήσουν.

***

Τέταρτο: Η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ αποτελεί την πρώτη και βασική προϋπόθεση για να ανακοπεί και στην πορεία να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική.

Θα δυναμώσει την υπάρχουσα αντίσταση στην εφαρμοζόμενη πολιτική.

Θα δείξει ότι οι δυνάμεις που αντιτάσσονται στην εξάρτηση και την υποταγή, όχι μόνον δεν υποκλίνονται στις πιέσεις και τους εκβιασμούς, αλλά οργανώνουν την αντεπίθεσή τους για να γίνει ένα πρώτο βήμα στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.

Η ενδυνάμωση του ΚΚΕ και εκλογικά θα δώσει σημαντική ώθηση στην πάλη του λαϊκού κινήματος και για την προοπτική του Μετώπου. Και τα επιχειρήματα του ΚΚΕ είναι πολλά και ισχυρά. Ποια πολιτική δικαιώθηκε τα τελευταία χρόνια; Ποιος νομιμοποιείται να ζητήσει την ψήφο του λαού; Ποια πολιτική δύναμη αγωνίστηκε για όλους; Για τους εργάτες, τους αγρότες, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους και τη νεολαία;

Το ΚΚΕ πρέπει να βγει ισχυρό από αυτή την εκλογική μάχη, γιατί είναι:

Η μοναδική ελπίδα για τους εργαζόμενους.

Η μοναδική πολιτική δύναμη που μιλά ανοιχτά και καθαρά και κυρίως αγωνίζεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων και όλου του λαού.

Η μοναδική πολιτική δύναμη που αντιστέκεται στην πολιτική και στη δράση των δυνάμεων της νέας τάξης

Γιατί ψήφος στο ΚΚΕ είναι δύναμη αντίστασης, πάλης και προοπτικής.

***

Πέμπτο: Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ γνωρίζουμε ότι οι παραδοσιακές μορφές προεκλογικής δράσης είναι αποτελεσματικές. Οι περιοδείες, οι συσκέψεις, οι μικροσυγκεντρώσεις, η αφίσα, το πανό, η πιο πλατιά κυκλοφορία του "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ". Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που οδηγεί τις δυνάμεις του δικομματισμού σε αντιδημοκρατικές πράξεις για τη φίμωση της φωνής μας.

Χρειάζεται άμεση και αποτελεσματική δράση. Κινητοποίηση τώρα όλων των δυνάμεων μέσα και έξω από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Μελών, φίλων και οπαδών του Κόμματος και της ΚΝΕ. Και είναι πολλοί αυτοί που έστω και κριτικά, συμφωνούν ότι σήμερα η μόνη συγκροτημένη και ικανή πολιτική δύναμη που μπορεί να εκφράσει και την αντίσταση και την αντεπίθεση στις δυνάμεις του κεφαλαίου και της εξάρτησης είναι το ΚΚΕ. Το κόμμα σήμερα καλεί όλους αυτούς τους αγωνιστές, να παραμερίσουν ό,τι τους κρατά μακριά από τη δράση και να στρατευτούν στη μάχη των βουλευτικών εκλογών. Μόνον έτσι θα δοθεί μια ηχηρή απάντηση στις δυνάμεις του δικομματισμού, της συναίνεσης και του συμβιβασμού. Μόνον έτσι θα δοθεί ώθηση στην πάλη του λαϊκού κινήματος.

ΣΤΙΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΜΕ ΠΕΙΣΜΑ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗ ΜΑΧΗ. Μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα. Δράση για να κερδηθούν νέοι μαχητές, νέοι ψήφοι για ενίσχυση της αντίστασης, της αντεπίθεσης, της αγωνιστικής προοπτικής.


"Κεντροαριστερά" - "Κεντροδεξιά" και διεργασίες προοπτικής

Αυτές οι εκλογές κρύβουν πράγματι μεγάλες δυνατότητες, αλλά και παγίδες. Το νέο πολιτικό τοπίο που θα προκύψει από το εκλογικό αποτέλεσμα θα συμβάλει σε διεργασίες και εξελίξεις που ενδιαφέρουν τα μέγιστα τους εργαζόμενους. Οσο κι αν γίνεται προσπάθεια να επικεντρωθεί η προσοχή της κοινής γνώμης στο αν έπρεπε ή όχι να γίνουν τώρα εκλογές, στην "αναξιοπιστία" του Κ. Σημίτη και της κυβέρνησης γι' αυτές, καθώς και στους όρους διεξαγωγής τους, ζητήματα επίσης πολύ σοβαρά, το ουσιαστικό ζήτημα είναι στο τι κρίνεται, τι επιδιώκεται, άρα, και ποιο εκλογικό αποτέλεσμα θα 'ναι προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Η ουσία αυτής της εκλογικής μάχης βρίσκεται ακριβώς στο περιεχόμενο των παραγόντων που πρόβαλαν ο Κ. Σημίτης και η κυβέρνηση, για να οδηγηθεί η χώρα στην πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Διεκδικούν τη λαϊκή εντολή, προβάλλοντας ότι έτσι, δήθεν, αναβαθμίζεται η παρέμβαση των εργαζομένων, με στόχο να εγκλωβίσουν την ψήφο τους στη στήριξη της πολιτικής, που γεννά τη φτώχεια, τη λιτότητα, το ξεπούλημα στις πολυεθνικές της παραγωγικής βάσης της χώρας, στη συρρίκνωσή της, που αυξάνει την ανεργία, που καταστρέφει όποιες κοινωνικές και εργασιακές κατακτήσεις υπάρχουν, που παραδίνει κυριαρχικά δικαιώματα στις ορέξεις των Αμερικανο-ΝΑΤΟικών και Ευρωπαίων "εταίρων", ενισχύοντας την υποτέλεια και την υποταγή σ' αυτούς.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η παγίδα για την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα. Με τις εκλογές παρουσιάζεται μια ευκαιρία να αξιοποιήσουν την ψήφο τους σαν μοχλό, σαν εργαλείο που να ανοίγει έστω χαραμάδα, να κάνει ένα βήμα στην προοπτική στήριξης και υπεράσπισης των δικών τους συμφερόντων. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει βρίσκεται στην επιδίωξη εγκλωβισμού τους σε πλαστά δικομματικά διλήμματα, σε μεγάλα ψεύτικα λόγια, υποσχεσιολογίες που άρχισαν κιόλας, για οικονομική ανάπτυξη, για σύγχρονο κοινωνικό κράτος, για επίλυση οξυμένων λαϊκών προβλημάτων.

Φρούδες ελπίδες για τις λαϊκές μάζες. Είναι γνωστό ότι η άρχουσα τάξη, αλλά και οι ΗΠΑ και οι "εταίροι" της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιδιώκουν για την προώθηση των συμφερόντων τους να υπάρχουν οι λεγόμενες ισχυρές κυβερνήσεις. Να λειτουργεί το πολιτικό σύστημα απρόσκοπτα χωρίς κραδασμούς και αναταράξεις από τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Επόμενα, το κατεστημένο, μ' αυτές τις εκλογές, επιδιώκει διαμόρφωση συσχετισμού δύναμης, ώστε να μπορεί να λειτουργεί ο δικομματισμός είτε με αυτοδύναμες κυβερνήσεις ή με άλλα σενάρια κεντροαριστερών - κεντροδεξιών παραγώγων του και να αφομοιώνεται, να εκτονώνεται όσο γίνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια. Εκτός από τα δύο κόμματα της αστικής τάξης, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, συγκεκριμένο ρόλο θα παίζουν και τα μικρότερα κόμματα διαχείρισης και ανοχής στο σύστημα.

Δεν αρκεί οι εργαζόμενοι να δώσουν τη δική τους απάντηση στα δυο μεγάλα κόμματα. Είναι αναγκαίο και δυνατό να μειωθεί η δύναμή τους, γεγονός που θα συμβάλει στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και σε διεργασίες. Δεν πρέπει, όμως, να διαφεύγει από την προσοχή των λαϊκών μαζών το γεγονός των εναλλακτικών λύσεων του κατεστημένου με την αξιοποίηση των εφεδρειών, που, έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν - Πολιτική Ανοιξη, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ -και, μάλιστα, με συνταγές που έχουν ήδη εφαρμοστεί και δοκιμάζονται. "Κεντροαριστερά" και "κεντροδεξιά" παράγωγα του δικομματισμού ήταν, είναι και θα είναι, αν ο λαός δεν τα αντιμετωπίσει, η ανάσα για το σύστημα, μια ανάσα το ίδιο καυτή και καταστρεπτική για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Η εμπειρία από δοκιμαστικά πειράματα στην Ιταλία φαίνεται θετική. Αρκεί μόνο η δήλωση του Ιταλού μεγαλοβιομηχάνου Ανιέλι για να καταλάβουμε τι σημαίνει Κεντροαριστερά. "Το προσόν της Αριστεράς είναι ότι πολύ συχνά κάνει αυτό που δεν είχε πετύχει πριν απ' αυτήν η Δεξιά" (ΝΕΑ 23.7.96). Επόμενα, η ψήφος στις εκλογές της 22ης Σεπτέμβρη δε θα αναδείξει μόνο κυβέρνηση. Θα διαμορφώσει συνολικά το πολιτικό σκηνικό με τη δύναμη που θα δώσει σε κάθε κόμμα. Αρα, η δυσαρέσκεια των εργαζομένων πρέπει να εκφραστεί με την ψήφο αποδυνάμωσης, όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και των άλλων κομμάτων που, σαν εφεδρείες, μπορεί μελλοντικά να συμβάλουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας, γιατί η πολιτική τους και τα προγράμματά τους βρίσκονται στην ίδια ρότα με αυτά του κλασικού δικομματισμού.

Η δυσαρέσκεια αυτή δε θα εκφραστεί σαν συνειδητή πολιτική πράξη υπέρ των συμφερόντων των λαϊκών μαζών, αν, αντί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, η ψήφος τους ενισχύσει ένα από τα άλλα κόμματα Πολιτική Ανοιξη - ΣΥΝ - ΔΗΚΚΙ. Είναι γεγονός ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα μετά την εκλογή Σημίτη στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ και με δεδομένο το παράδειγμα της Ιταλίας, είχαμε έντονες διεργασίες και ένθερμη προβολή της προσπάθειας διαμόρφωσης "κεντροαριστερού" πόλου. Ο ίδιος ο Κ. Σημίτης, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία, έριξε το σύνθημα της "κεντροαριστεράς". Ο ΣΥΝ, ο οποίος προβάλλει το τέλος των αυτοδυναμιών σαν πανάκεια του "εκσυγχρονισμού" του πολιτικού συστήματος, έριξε γέφυρες διαλόγου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, με αρθρογραφία και δηλώσεις στελεχών για την αναγκαιότητα της "Κεντροαριστεράς" σαν τη μόνη διέξοδο από τη σημερινή πραγματικότητα, καθόρισε την προεκλογική τακτική του με διατήρηση της "αυτονομίας" του μέχρι τις εκλογές, ώσπου ήρθαν οι δηλώσεις της Β. Παπανδρέου για διάλογο με την "Αριστερά", δηλαδή το ΣΥΝ. Ουσιαστικές προγραμματικές και πολιτικές διαφορές δεν υπάρχουν. Ο ΣΥΝ είναι υπέρμαχος της αναθεώρησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ, είναι υπέρ της προώθησης των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και της ανταγωνιστικότητάς τους στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι υπέρ των θεσμών του αστικού κράτους και της δημοκρατίας του, αρκεί να συμμετέχει ο ίδιος σ' αυτούς και στην κυβέρνηση. Αλλωστε, προϋπάρχει η πανελλαδική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και η από κοινού συμβολή τους στη μετατροπή του θεσμού σε αντιλαϊκό - αντιδραστικό και αυταρχικό υπηρέτη της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ντόπιου κατεστημένου. Από την άλλη, η ΝΔ έχει εδώ και καιρό ρίξει γέφυρες προς την Πολιτική Ανοιξη. Οσο για το ΔΗΚΚΙ, επιμένει πως είναι το "παλιό" ΠΑΣΟΚ, που ο λαός το γνωρίζει καλά. Δεν πρέπει, επίσης, να εκπλήσσει το γεγονός της πιθανής συμμετοχής στελεχών ή πρώην στελεχών του ΣΥΝ στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Τέτοιες πληροφορίες για Ανδρουλάκη, Νυσταζάκη, Παρασκευόπουλο κλπ. δίνει και η "Αυγή" και άλλες εφημερίδες.

Είναι ένα παράδειγμα των "εκσυγχρονισμένων" αριστερών, που δείχνει ότι η εκλογική τους ενίσχυση και ανάδειξη ενισχύει την πολιτική της πιο άγριας, της αντιλαϊκής διαχείρισης του συστήματος. Ψηφίζει ΣΥΝ και του βγαίνει ΠΑΣΟΚ. Χαμένη ευκαιρία. Τέτοια παραπλάνηση θα επιδιωχτεί με τον πιο απροσχημάτιστο τρόπο και είναι εξίσου επικίνδυνη με την ενίσχυση του δικομματισμού. Οι εκλογές μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν από τους εργαζόμενους, ώστε να δοθεί ένα ισχυρό χτύπημα και στον κλασικό δικομματισμό και στα όποια μελλοντικά "κεντροαριστερά" - "κεντροδεξιά" στηρίγματα. Αυτή η προοπτική, που θα συμβάλει σε θετικές για το λαό διεργασίες, μπορεί να δρομολογηθεί με τη συνειδητή μετατροπή της δυσαρέσκειάς του σε πολιτική πράξη ενίσχυσης του ΚΚΕ. Ψήφος με προοπτική είναι μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ. Αυτή η απάντηση σίγουρα θα δοθεί.

Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ