«Αν κάτι μάθαμε τις τελευταίες μέρες, είναι ότι μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό! Γι' αυτόν τον λόγο καλούμε όλους τους συμμαθητές μας να κρατήσουμε και στις κάλπες τη στάση που κρατάμε εδώ και 19 μέρες! Με ψηλά το κεφάλι καθημερινά, και στην κάλπη με το ΚΚΕ! Για να στείλουμε ένα βροντερό μήνυμα με χιλιάδες κόκκινες ψήφους που θα κάνουν φασαρία!». Με αυτά τα λόγια η Αθηνά Μπακοπούλου, μαθήτρια Β' Τάξης στο 1ο ΓΕΛ Σταυρούπολης, έστειλε το δικό της αισιόδοξο μήνυμα.

Αναφέρθηκε στις μεγάλες, πολύμορφες μαθητικές κινητοποιήσεις που εξελίχθηκαν όλες τις τελευταίες μέρες, στο πλευρό του λαού, μετά το έγκλημα στα Τέμπη. «Οι καρδιές των μαθητών όλες αυτές τις μέρες χτυπάνε δυνατά, όσο δυνατά ακούστηκαν οι φωνές μας όταν φωνάξανε όλοι μαζί ότι "το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή"!

Και είμαστε σίγουροι ότι το σύνθημα αυτό θα το κάνουμε πράξη.

Από την πρώτη μέρα που έγινε το δυστύχημα στα Τέμπη, κάναμε τη θλίψη και τα δάκρυα αγώνα σε κάθε σχολείο. Οργανώσαμε συνελεύσεις, καταλήψεις, σχηματίσαμε συνθήματα με τις τσάντες μας, ζωγραφίσαμε, στήσαμε τα δικά μας μνημεία για τα αδέρφια μας που χάθηκαν έτσι άδικα. Η μεγάλη πορεία της Τετάρτης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης έγραψε Ιστορία, όπως λέμε μεταξύ μας οι μαθητές. Εκλεισαν σχολεία σε ολόκληρες συνοικίες της Θεσσαλονίκης, όπως ο Εύοσμος, η Σταυρούπολη, η Τούμπα κ.λπ.

Εκείνες τις μέρες οι μαθητές δώσαμε όρκο ότι δεν θα επιτρέψουμε να υπάρξει άλλος Παναγιώτης, όπως ο 15χρονος μαθητής από το Κορδελιό, η Αγάπη, ο Βάιος, η Κλαούντια και πολλοί άλλοι.

"Πάρε όταν φτάσεις" σχηματίσαμε με τις τσάντες μας στα προαύλια των σχολείων μας και νιώσαμε όσο ποτέ άλλοτε ότι θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στη θέση αυτών των παιδιών που χάθηκαν άδικα!

Τα μέλη της ΚΝΕ απευθυνόμαστε στους συμμαθητές με θάρρος και σιγουριά και λέμε ότι όπως αγωνιστήκαμε και ονειρευόμαστε μπορούμε να ψηφίσουμε. ΤΩΡΑ ΚΚΕ!

Γιατί από την πρώτη μέρα τα μέλη της ΚΝΕ δεν επιτρέψαμε το έγκλημα στα Τέμπη να βαφτιστεί ανθρώπινο λάθος, μπήκαμε μπροστά για να μετατρέψουμε τα δάκρυα σε αγώνα, την ώρα που όλα τα άλλα κόμματα έλεγαν ότι τώρα είναι ώρα της θλίψης και του πένθους! Ψήφος λοιπόν στο ΚΚΕ, γιατί δεν συμβιβαζόμαστε με το μέλλον που μας έχουν στρώσει όλες οι κυβερνήσεις, η μία μετά την άλλη! Γιατί ξέρουμε καλά ότι δεν φταίει η χώρα, ούτε "η κακιά η ώρα", αλλά όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούνε τώρα. Γιατί έχουμε όνειρα για εμάς και για τις οικογένειές μας, που μόνο εάν αγωνιστούμε μπορούμε να τα κάνουμε πράξη».

«Εχουμε χρέος να κάνουμε την οργή για όλα όσα βλέπουμε γύρω μας δύναμη ανατροπής και αυτό μπορεί να γίνει πράξη με δυνατό ΚΚΕ και ΚΝΕ παντού!», είπε η Μιρέλλα Μπακρατσά, φοιτήτρια του Τμήματος Ιστορίας - Αρχαιολογίας του ΑΠΘ.

Αναφέρθηκε στην πείρα της από το πανεπιστήμιο και τη στάση των οπορτουνιστικών δυνάμεων: «Δεν συμφωνούσα πάντα με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο ξεκίνησα να προβληματίζομαι και άρχισα να αποκτώ επαφή και δράση μέσα από το σχήμα των ΕΑΑΚ στη σχολή μου που πρόσκεινται στην οργάνωση της ΑΡΑΣ, στην οποία παρεμβαίνει η ΛΑΕ, πρόσφατος εκλογικός σύμμαχος του ΜέΡΑ25.

(...) Ενα από τα πρώτα στοιχεία που άρχισαν να με προβληματίζουν ήταν η θέση της συγκεκριμένης οργάνωσης απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία. Μια θέση που αν και όχι εντελώς ανοιχτά, διάλεγε στην πραγματικότητα ιμπεριαλιστή, μιλώντας για "αντιφασιστική" δράση της Ρωσίας απέναντι στον "κακό" Ζελένσκι, με το πρόσχημα της ανάδειξης της Αμερικής ως κύριας ιμπεριαλιστικής δύναμης», είπε.

Επίσης, σημείωσε ότι καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η ανάλυσή τους για το πανεπιστήμιο και τον ρόλο του στον καπιταλισμό. «Αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν την επιχειρηματική δράση, για την προστασία της οποίας εντείνεται η καταστολή και υπήρχαν σχέδια για εγκατάσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Μιλούν με γενικότητες περί "γενικής καταστολής, πειθάρχησης του φοιτητικού κινήματος" και κακεντρεχών ιδεοληψιών της σημερινής κυβέρνησης. Μιλούν μονάχα για τον ιδεολογικό ρόλο του πανεπιστημίου και απέχουν από κάθε είδους διεκδίκηση για την αναβάθμιση των σπουδών μας, αφήνοντας βολικά "εκτός κάδρου" τα πραγματικά ριζοσπαστικά αιτήματα που έρχονται σε σύγκρουση με τις κυβερνήσεις και το κυνήγι του κέρδους».

Επιπλέον, όταν χρειάστηκε να ξεκινήσει να εργάζεται κατά το τέταρτο έτος των σπουδών «αντιμετώπισα πρωτοφανή άρνηση και ιδεολογική εναντίωση στην ένταξη εργαζόμενων φοιτητών στα σωματεία τους. Πρόκειται φυσικά για μια πολιτική κατεύθυνση που αφήνει τον εργαζόμενο νέο στο έλεος των αφεντικών».

Είδε τέλος, είπε, «να καλλιεργούν την αντίληψη ότι η συζήτηση και η διαπάλη για τη στρατηγική διέξοδο, την ανατροπή δηλαδή του καπιταλισμού και τον σοσιαλισμό, δεν αφορούν τον καθημερινό αγώνα ούτε καθορίζουν το "τι κίνημα χρειάζεται σήμερα". Δεν συζητούσαν για το ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, παρά έμεναν μόνο σε σπασμωδικές κινήσεις χωρίς οργάνωση και σκοπό, που κατέληγαν να απογοητεύουν τους νέους και να τους στέλνουν τελικά σπίτια τους».

Απευθυνόμενη στους νέους που βρίσκονται στη θέση που βρισκόταν η ίδια και δεν θέλουν την απομόνωση και την τακτική αποξένωσης από την πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, είπε: «Η ΚΝΕ, το ΚΚΕ μπορούν να δώσουν απάντηση σε όλα αυτά τα παιδιά που θέλουν να δώσουν μια πραγματική και καθολική λύση σε όλα τα προβλήματα που νιώθουν τώρα να τους εγκλωβίζουν».