ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 24 Γενάρη 2008
Σελ. /32
«Γκρίζες» απαγορεύσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αφελείς και λωτοφάγους θεωρεί η κυβέρνηση τους «ιθαγενείς» αυτής της χώρας. Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι θέλει να γίνει πιστευτός ο ισχυρισμός της πως η απαγόρευση προσέγγισης των ελληνικών ψαράδικων πλοίων στην περιοχή των Ιμίων μέχρι το Σάββατο έγινε για λόγους ασφαλείας! Τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη προσπάθησαν να εμφανίσουν την απαγόρευση ως μια... συνήθη άσκηση του Λιμενικού που, όπως είπε ο Ευ. Αντώναρος, έχει σχέση και με την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης. Η πραγματικότητα όμως, που οι πάντες αντιλαμβάνονται, είναι ότι η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει δυσάρεστα «επεισόδια» στην περιοχή των Ιμίων κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Κ. Καραμανλή στην Τουρκία και πήρε «προληπτικά» μέτρα. Το ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι όμως ότι με αυτή την κίνησή της η κυβέρνηση έμμεσα πλην σαφώς δείχνει να αποδέχεται τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» και της αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, που εδώ και πολλά χρόνια προωθεί το καθεστώς της Αγκυρας. Η διαπίστωση αυτή γίνεται ακόμα πιο ανησυχητική αν αναλογιστεί κανείς ότι ο πρωθυπουργός ούτε έθεσε ούτε πρόκειται πιθανότατα να θέσει το θέμα αυτό στην ατζέντα των συνομιλιών με τον Τούρκο ομόλογό του.

Οι ... σωτήρες

«(...) Αυτό που ήταν ουτοπία παλιά, ήταν απλώς ένα όνειρο ξεχασμένο, που το είχαμε βάλει κι εμείς οι ίδιοι στη ναφθαλίνη και ταμπού για άλλους, σήμερα γίνεται συζήτηση στα καφενεία και γίνεται συζήτηση μέσα στη νεολαία και γίνεται ελπίδα των νέων. Δηλαδή ποιο; Μια νέα πλειοψηφία. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Μια νέα συσπείρωση, με μια ριζοσπαστική προγραμματική βάση που θα μας βγάλει έξω από τα πλαίσια του δικομματικού συστήματος». Αυτά είπε χτες μιλώντας στη Βουλή ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλ. Αλαβάνος. Ηρθε η ώρα, λοιπόν, για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα μας βγάλει έξω από τα πλαίσια του δικομματικού συστήματος. Αλλά γιατί θα αντικαταστήσει το δικομματισμό; Και ποια η κυβέρνηση της «Αριστεράς»; Αυτή που θα συσπειρώνει το σοσιαλιστικό χώρο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό διατυμπανίζουν. Μια κυβέρνηση τύπου Ντ' Αλέμα ή Πρόντι, άντε λίγο καλύτερη με μια πολιτική σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης η οποία θα δημιουργεί τάχα συνθήκες που θα υποχρεώνουν τους επιχειρηματίες, μέσω αναδιανομής, να δίνουν μερικά από τα κέρδη τους στους φτωχούς. Αυτή την ουτοπία προτείνουν. Μόνο που όπου εφαρμόστηκε, όπως στη Γαλλία και στην Ιταλία, οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Επομένως, θα μας βγάλει έξω από το δικομματισμό, θα μας αφήσει μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Ανθρακες ο παρουσιαζόμενος σαν θησαυρός. Ας το γνωρίζουν οι εργαζόμενοι. Κι ας προετοιμαστούν ν' αντιμετωπίσουν κατάλληλα τους επίδοξους σωτήρες του συστήματος.

«Γαργάρα» για την πρόκληση

Ακόμα μια πρόκληση και ευθεία ανάμειξη της Ουάσιγκτον στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας «κατάπιε» η ελληνική κυβέρνηση, που επιχειρεί ταυτόχρονα να μας πείσει ότι είναι περίπου φυσιολογικό φαινόμενο τέτοιες επεμβάσεις. Ο λόγος για την επίσημη έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι η Ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών, Ντ. Μπακογιάννη, «η οποία είναι γνωστή στους πάντες ως η αγαπημένη της κυβέρνησης Μπους και ως αντίπαλος του Καραμανλή, διατήρησε τη θέση της (ως ΥΠΕΞ)». «Δεν γνωρίζω την έκθεση. Παρακαλώ να απευθυνθείτε στο υπουργείο Εξωτερικών», ήταν η απάντηση του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου όταν κλήθηκε από τον «Ρ» να σχολιάσει το περιεχόμενο της έκθεσης. Ασφαλώς και γνωρίζει, και μάλιστα εδώ και μέρες, η κυβέρνηση την έκθεση, η οποία μάλιστα ως επίσημο κείμενο μοιράζεται σε όλες τις σημαντικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, αλλά προτιμά να την «αγνοεί» γιατί πάνω απ' όλα βάζει τη «στρατηγική συμμαχία» με τις ΗΠΑ...

«Απλοί» τρόποι

Η θνησιμότητα των παιδιών, κάτω των πέντε ετών, είναι σε τρομακτικά επίπεδα. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Unicef, το 2006, είναι κοντά στα 10 εκατομμύρια θανάτους ετησίως. Στο δελτίο Τύπου αναφέρεται πως υπάρχει πτώση, σε σχέση με τις περασμένες χρονιές. Ο αριθμός είναι τόσο μεγάλος που η πτώση μόνο συγκυριακή μπορεί να είναι και όχι αποτέλεσμα μέτρων. Στην ίδια έκθεση η υπηρεσία του ΟΗΕ για την προστασία της παιδικής ηλικίας αναφέρει ότι περισσότερες από 500.000 γυναίκες εξακολουθούν να πεθαίνουν κάθε χρόνο στον τοκετό ή από επιλόχειες επιπλοκές. Οι μισές γυναίκες χάνονται στις χώρες της υποσαχάρειας Αφρικής.

Οι λύσεις που προτείνονται στην έκθεση είναι τέσσερις «απλοί» τρόποι για να αυξηθούν οι πιθανότητες επιβίωσης των παιδιών και των μητέρων τους: Αποκλειστική σίτιση των βρεφών με θηλασμό, εμβολιασμοί, κουνουπιέρες και συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης Α! Το πόσο «απλές» είναι για τους γονείς των παιδιών - στις συνθήκες εξαθλίωσης που ζουν και το πενιχρότατο εισόδημά τους - είναι ένα ζήτημα που δεν εξετάζει η έκθεση...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Με νέες δυνάμεις στη μάχη της απεργίας

Νέα δεδομένα στην αναμέτρηση των εργαζομένων με την αντιασφαλιστική πολιτική της κυβέρνησης και την εργοδοτική επιθετικότητα στο ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων δημιούργησαν τα προχτεσινά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα. Η μαζικότητα και η μαχητικότητα των συγκεντρώσεων, χωρίς να υποτιμούνται δυσκολίες και αδυναμίες, ήταν από τα βασικά χαρακτηριστικά των συγκεντρώσεων, με τις οποίες το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έδωσε συνέχεια στη λαϊκή πάλη για να μην περάσουν τα νέα μέτρα, για μισθούς, συντάξεις, παροχές Υγείας και Πρόνοιας στο ύψος των πραγματικών αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Ωστόσο, τα ποιοτικά στοιχεία των συλλαλητηρίων είναι αυτά που επιβεβαιώνουν ότι νέες δυνάμεις συμπορεύονται με το ΠΑΜΕ, νέοι δρόμοι ανοίγουν για τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ. Στην πλειοψηφία των συλλαλητηρίων συμμετείχαν εργαζόμενοι και σωματεία που για πρώτη φορά έκαναν το βήμα και βρέθηκαν στους δρόμους μαζί με το ΠΑΜΕ. Είναι κατάκτηση για τις ταξικές δυνάμεις αυτή η εξέλιξη. Οπως είναι κατάκτηση και για τους εργαζόμενους εκείνους που έκαναν το αποφασιστικό βήμα, δίνοντας ώθηση στους δικούς τους αγώνες, στην ενιαία πάλη της εργατικής τάξης για τα δικαιώματά της.

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από τους εργαζόμενους που συμπορεύτηκαν με τα ταξικά συνδικάτα το απόγευμα της Τρίτης προέρχονται από τόπους δουλιάς που αντιμετωπίζουν σοβαρά εργασιακά προβλήματα. Αυτή είναι η σπίθα την οποία, με τη μεθοδική και επίμονη δουλιά τους, οι ταξικές δυνάμεις μετέτρεψαν σε φωτιά. Με την παρέμβασή τους στους τόπους δουλιάς. Με τη γενίκευση της πείρας. Με την ανάδειξη της ενιαίας ταξικής πάλης, στη βάση του πλαισίου του ΠΑΜΕ, σαν τη μόνη διέξοδο σε κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη.

Αυτή η παρέμβαση ήταν που κέρδισε νέες εργατικές συνειδήσεις, πρόσθεσε καινούριες δυνάμεις στον αγώνα. Είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα για το πώς το ΠΑΜΕ οικοδομεί την ταξική ενότητα, για το πώς δυναμώνει τα ποδάρια του στους τόπους δουλιάς, για το πώς χτίζει ισχυρούς δεσμούς με τους εργαζόμενους. Για παράδειγμα, πάλεψε αποφασιστικά για να επαναπροσληφθούν οι εργαζόμενες στο «Καρφούρ» και αλλού, για να μιλήσουμε με τα πιο πρόσφατα παραδείγματα. Με την επιμονή της συζήτησης στα σωματεία και στους τόπους δουλιάς, προκειμένου να βγάζουν πείρα οι εργάτες να παίρνουν πάνω τους την υπόθεση του αγώνα, με απεργιακές επιτροπές κλπ. Αυτή η δοκιμασμένη δουλιά και τα αποτελέσματά της αποτελούν παρακαταθήκη για τις μάχες που έρχονται, με κορυφαία αυτή της απεργίας στις 13 Φλεβάρη.

Οι δυνατότητες είναι τεράστιες. Η πείρα είναι δεδομένη. Το ΠΑΜΕ μπορεί να πρωτοστατήσει και σ' αυτήν την απεργιακή αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Και θα το κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, έχοντας πλήρη συνείδηση του σοβαρού καθήκοντος που του έχει αναθέσει η εργατική τάξη, οι άνθρωποι του μόχθου. Οι επόμενες μέρες είναι κρίσιμες και δεν περισσεύει ούτε λεπτό. Την επομένη της απεργίας, οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να βρεθούν σε ακόμα καλύτερη θέση στη μάχη που δίνουν για ασφαλιστικά δικαιώματα στο ύψος των αναγκών τους, για ικανοποιητικές Συμβάσεις Εργασίας.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ