Ενα υπερσύγχρονο μηχάνημα για τη θεραπεία του καρκίνου που μπορεί να εξυπηρετεί σε καθημερινή βάση 50 - 60 ασθενείς με καρκίνο εγκαινιάστηκε χτες στο Αρεταίειο νοσοκομείο. Πρόκειται για έναν προηγμένης τεχνολογίας γραμμικό επιταχυντή που παράγει ακτίνες Χ, οι οποίες έχουν την ιδιότητα να καταστρέφουν τους καρκινικούς ιστούς και είναι γρηγορότερος και μεγαλύτερης ακρίβειας στη στόχευσή του. Και το συγκεκριμένο βέβαια μηχάνημα - το μοναδικό τέτοιου τύπου που λειτουργεί σε δημόσιο νοσοκομείο - θα δουλέψει μόνο σε πρωινή βάρδια. Συνολικά, τα δημόσια νοσοκομεία με ευθύνη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μαστίζονται από τις ελλείψεις σε προσωπικό - λείπουν 25.000 νοσηλευτές. Ετσι και το υπερσύγχρονο αυτό μηχάνημα, απουσία του αναγκαίου προσωπικού, δε θα μπορέσει να δουλέψει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του, προκειμένου να εξυπηρετούνται δωρεάν οι ασθενείς με καρκίνο, που αποθαρρημένοι από τις μεγάλες λίστες αναμονής και απ' τον επείγοντα χαρακτήρα της νόσου αναγκάζονται να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα πληρώνοντας -όσοι έχουν τη δυνατότητα - άγρια χαράτσια την ώρα της ανάγκης.
Ζητάει να δουλεύουν εναλλάξ!
Είναι πραγματικά εξοργιστικό το να βλέπει κανείς σε ποιο σημείο έχει φτάσει η διατίμηση του δικαιώματος στη σταθερή δουλιά με πλήρη δικαιώματα - ελέω της πολιτικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - αλλά και το θράσος των βαστάζων αυτής της πολιτικής. Το ΔΣ του Αγροτικού Συνεταιρισμού Αρχάνων αποφάσισε να προχωρήσει σε απολύσεις εργαζομένων και να κλείσει το εμφιαλωτήριο για να δώσει δήθεν «λύση» στα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, η διοίκηση τους κάλεσε να δεχτούν κάποιες απολύσεις. Και επειδή όλοι οι εργαζόμενοι είναι συγχωριανοί και γνωστοί, τους ζήτησε να δεχτούν να μοιράσουν τη δουλιά τους και κάθε εργαζόμενος να εργάζεται ανά μήνα! Δηλαδή, από πλήρη απασχόληση να γίνουν εξαμηνίτες!
Οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν κάθε απόλυση και κατήγγειλαν ότι η διοίκηση του Συνεταιρισμού προσπαθεί να μεταφέρει στις πλάτες των εργαζομένων τις ευθύνες για το οικονομικό αδιέξοδο και όχι στους πραγματικούς υπεύθυνους, τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τα προβλήματα του Συνεταιρισμού, καταγγέλλουν, προκύπτουν από την αντιαγροτική πολιτική, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το νόμο περί συνένωσης των συνεταιριστικών οργανώσεων που έφερε το 2001 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη της ΝΔ, βάζοντας ουσιαστικά την ταφόπλακα στους συνεταιρισμούς, επιβάλλοντας να εκποιήσουν περιουσιακά στοιχεία, να απολύσουν εργαζόμενους και, τελικά, να βάλουν λουκέτο. Αυτή είναι η αλήθεια. Και αυτή η αλήθεια είναι φανερό ότι δε συμφέρει τη διοίκηση που προσπαθεί να τους κόψει το μεροκάματο.
Ανησυχίες κι ευθύνες...
Το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η υπόθεση της διαχείρισης των απορριμμάτων θυμήθηκε η Τοπική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αττικής (ΤΕΔΚΝΑ). Κατά τη συνάντηση που είχε η Εκτελεστική Επιτροπή του οργάνου με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κ. Παπούλια, ο πρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ, Δ. Καλογερόπουλος, εξέφρασε την ανησυχία του για το θέμα, αλλά προσπέρασε τις ευθύνες. Ευθύνες που ξεκινούν από την πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που με την ανοχή έως και συνηγορία των προσκείμενων σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ ηγεσιών των συλλογικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης, καλλιέργησαν το αδιέξοδο για να προχωρήσουν σιγά σιγά και μεθοδικά άλλες λύσεις. Λύσεις που οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση μέρους ή του συνόλου της διαχείρισης των απορριμμάτων και την προώθηση άλλων τρόπων επεξεργασίας που λανσάρει το ιδιωτικό κεφάλαιο, όπως αυτή της καύσης. Θυμίζουμε μελέτη του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που έγινε για λογαριασμό της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ), με την οποία προκρίνεται η καύση ως προσφορότερη μέθοδος για τη διαχείριση των σκουπιδιών.
Η ΤΕΔΚΝΑ γνωρίζει εδώ και χρόνια την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη χωματερή Ανω Λιοσίων. Οχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να προωθηθούν τεκμηριωμένες επιστημονικές μελέτες που να δίνουν λύση στο πρόβλημα, αλλά αντίθετα είτε συναίνεσε είτε σιώπησε σε πολιτικές που θέλουν το Θριάσιο να αποτελεί τη χαβούζα της Αττικής, που ιδιωτικοποιούν την ανακύκλωση και γενικά τη διαχείριση των σκουπιδιών.
Γιατί, λοιπόν, ανησυχεί η ΤΕΔΚΝΑ; Για το αδιέξοδο στο οποίο συνέβαλε με τις πράξεις της ή τις μη πράξεις; `Η μήπως για την επίσπευση άλλων λύσεων στο πρόβλημα...;
Ρήξη με την αστική πολιτική
Σαν αντίδοτο στην μπόχα των ημερών, η οποία αναδίνεται στη δημόσια ζωή του τόπου, προβάλλουν ορισμένοι τη λειτουργία των θεσμών, την εφαρμογή των νόμων και τη σύσταση επιτροπών που θα αναλάβουν τη διερεύνηση των υποθέσεων. Από κει και πέρα «βγάζουν λάδι» την κυρίαρχη πολιτική, που γεννά τα φαινόμενα σήψης και παρακμής.
Δεν είναι η πρώτη φορά που προκειμένου να σωθεί το κύριο, δηλαδή «η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος», όπως κόπτονται οι απολογητές του, και για να υπάρξει εκτόνωση της κατάστασης λόγω του φόβου που προκαλεί η λαϊκή αφύπνιση, χρεώνονται κάποια βάρη σε επιμέρους τμήματα του εποικοδομήματος και γίνεται διάχυση ευθυνών. Είναι οι ίδιοι που κατά καιρούς λένε ότι «όλοι φταίμε για το ρουσφέτι», «όλοι φταίμε για την ακρίβεια», «όλοι φταίμε για τα σκάνδαλα» και από 'κει και πέρα φτιάχνουν επιτροπές, νόμους, ανεξάρτητες αρχές κλπ. Να θυμίσουμε τον ρόλο της Επιτροπής Ανταγωνισμού σε σχέση με την ακρίβεια και τα καρτέλ στην αγορά. Τα πρόστιμα μπήκαν αλλά το γάλα ακρίβυνε. Η Αρχή Προστασίας προσωπικών δεδομένων σε σχέση με τις κάμερες, έβαζε πρόστιμα στην ΕΛ.ΑΣ. αλλά οι παρακολουθήσεις γίνονται. Κάποιοι μιλούν για έλεγχο τιμών ως μέτρο κατά της ακρίβειας, αλλά οι επιχειρήσεις αυξάνουν τις τιμές για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Για να μην πούμε για τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης των τηλεφωνικών υποκλοπών που τελικά μπήκε στο αρχείο.
Ολα τα παραπάνω, εντάσσονται σε μια συνταγμένη δράση των δυνάμεων που υπηρετούν το σύστημα, με πολλαπλές στοχεύσεις. Αποπροσανατολίζουν το λαό και καλλιεργούν αυταπάτες, τόσο για τα πραγματικά αίτια των καταστάσεων που βιώνει, όσο και για τη διέξοδο που μπορεί να υπάρξει. Στρατηγικός τους στόχος είναι να μείνει αλώβητο το εκμεταλλευτικό σύστημα και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, ενώ παράλληλα να υποβαθμιστεί η έννοια της πολιτικής ευθύνης, ώστε οι αστικές πολιτικές δυνάμεις να μην υποστούν απώλειες.
Ομως, ούτε θέλουν ούτε μπορεί να υπάρξει, φιλολαϊκή λειτουργία αυτών των θεσμών ούτε καν εφαρμογή ακόμα και αυτών, των δικών τους, νόμων στην κατεύθυνση της διερεύνησης και της αποκάλυψης των φαινομένων σήψης και παρακμής του καπιταλιστικού συστήματος και του ίδιου του εκμεταλλευτικού του χαρακτήρα. Αυτό που θέλουν είναι να φαίνεται ότι υπάρχουν δικλείδες προστασίας του λαού για να αφήνει στο απυρόβλητο την αντιλαϊκή πολιτική. Και να συνεχίζεται χωρίς τριβές η λειτουργία του συστήματος. Εξάλλου, η λειτουργία κανενός θεσμού δεν μπορεί να ακυρώνει την πολιτική ευθύνη, όπως επίσης και κανένας θεσμός από μόνος του δεν οδήγησε ποτέ σε πολιτικές αλλαγές και ανατροπές.
Οι θεσμοί, όπως και οι νόμοι, έχουν συγκεκριμένα πολιτικά όρια που για να ξεπεραστούν πρέπει να υπάρξουν ανατροπές. Αναγκαία είναι η λαϊκή ενεργοποίηση για να υπάρξουν θετικές εξελίξεις, υπέρ των λαϊκών συμφερόντων που θα βγάλουν τον τόπο από το σημερινό φαύλο κύκλο αλλά ακόμα για τη λειτουργία των όποιων θεσμών έχουν να προσφέρουν κάτι. Η διεύρυνση της βάσης της λαϊκής πάλης και η έντασή της, που θα στοχεύει στην καρδιά του σημερινού αντιδραστικού συστήματος, δηλαδή στην πλουτοκρατία και τις πολιτικές επιλογές της, είναι όχι μόνο το αντίδοτο αλλά και το εργαλείο αντιμετώπισης της σήψης του συστήματος.
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
Ενημέρωση και «ενημέρωση»
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΕΔΩ Η ΕΙΔΗΣΗ, εκεί η είδηση, πού είναι η είδηση; Πού κρύβεσαι, μικρή ειδησούλα;
Δυστυχώς, όσο περισσότεροι μεγαλο-δημοσιογράφοι (έγκριτοι, ικανοί, χαρισματικοί!) μπερδεύονται στην ιστορία, τόσο πιο πολύ δυσκολευόμαστε να τη βρούμε.
Λέτε να έχει να κάνει με το αναμφισβήτητο γεγονός ότι όλοι αυτοί είναι ταυτοχρόνως (για να μην πούμε αποκλειστικά) διευθυντές και μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων;
Συγκεκριμένα, επιχειρήσεων «ενημέρωσης», που μόνο άσχετες δεν μπορεί να είναι με τις ευρύτερες επιχειρηματικές, πολιτικές και οικονομικές επιδιώξεις των ιδιοκτητών τους;
Αν έχουμε καταλάβει καλά, εμείς τώρα πρέπει «να σπάσουμε το κεφάλι μας» για να απαντήσουμε στα εξής ερωτήματα:
Για ποιον ακριβώς λόγο αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει ο Ζαχόπουλος.
Ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα στη διαμάχη Θ. Αναστασιάδη - Μ. Τριανταφυλλόπουλου.
Αν είναι ή δεν είναι ο Κ. Κουκοδήμος ο μεσολαβητής... βουλευτής στην υπόθεση των 5 εκατομμυρίων ευρώ (ποια υπόθεση ακριβώς, ουδείς έχει καταλάβει!).
Αν το ΜΕΓΚΑ έκανε εκστρατεία συκοφάντησης στελεχών άλλων τηλεοπτικών καναλιών ή όχι.
Ποιο ήταν το περιεχόμενο του DVD που είχε (αν είχε) το Μ. Μαξίμου, ποιο ήταν το περιεχόμενο του DVD που δόθηκε (αν δόθηκε) σε δημοσιογράφο, ποιο ήταν το περιεχόμενο του DVD που έδωσε (αν έδωσε) δημοσιογράφος στην κυβέρνηση.
Αντε και να τη βρούμε την άκρη (λέμε τώρα!). Σε τι ακριβώς θα μας βοηθήσει αυτό;
θα μάθουμε γιατί τα κονδύλια του υπουργείου Πολιτισμού πρέπει «ντε και καλά» να μοιράζονται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις; Θα εξηγήσει το γιατί ο ελληνικός πολιτισμός πρέπει να είναι υπόθεση της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας»;
Φοβόμαστε ότι αυτήν την «είδηση» δε θέλει να την «ανακαλύψει» κανείς τους. Αντιθέτως, θέλουν να τη θάψουν όσο πιο βαθιά μπορούν. Και συγκεκριμένα ...στην κόπρο που παράγουν αυτές τις μέρες.
Γρηγοριάδης Κώστας
«Γκρίζες» απαγορεύσεις
Παπαγεωργίου Βασίλης
Αφελείς και λωτοφάγους θεωρεί η κυβέρνηση τους «ιθαγενείς» αυτής της χώρας. Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι θέλει να γίνει πιστευτός ο ισχυρισμός της πως η απαγόρευση προσέγγισης των ελληνικών ψαράδικων πλοίων στην περιοχή των Ιμίων μέχρι το Σάββατο έγινε για λόγους ασφαλείας! Τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη προσπάθησαν να εμφανίσουν την απαγόρευση ως μια... συνήθη άσκηση του Λιμενικού που, όπως είπε ο Ευ. Αντώναρος, έχει σχέση και με την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης. Η πραγματικότητα όμως, που οι πάντες αντιλαμβάνονται, είναι ότι η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει δυσάρεστα «επεισόδια» στην περιοχή των Ιμίων κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Κ. Καραμανλή στην Τουρκία και πήρε «προληπτικά» μέτρα. Το ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι όμως ότι με αυτή την κίνησή της η κυβέρνηση έμμεσα πλην σαφώς δείχνει να αποδέχεται τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» και της αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, που εδώ και πολλά χρόνια προωθεί το καθεστώς της Αγκυρας. Η διαπίστωση αυτή γίνεται ακόμα πιο ανησυχητική αν αναλογιστεί κανείς ότι ο πρωθυπουργός ούτε έθεσε ούτε πρόκειται πιθανότατα να θέσει το θέμα αυτό στην ατζέντα των συνομιλιών με τον Τούρκο ομόλογό του.
Οι ... σωτήρες
«(...) Αυτό που ήταν ουτοπία παλιά, ήταν απλώς ένα όνειρο ξεχασμένο, που το είχαμε βάλει κι εμείς οι ίδιοι στη ναφθαλίνη και ταμπού για άλλους, σήμερα γίνεται συζήτηση στα καφενεία και γίνεται συζήτηση μέσα στη νεολαία και γίνεται ελπίδα των νέων. Δηλαδή ποιο; Μια νέα πλειοψηφία. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Μια νέα συσπείρωση, με μια ριζοσπαστική προγραμματική βάση που θα μας βγάλει έξω από τα πλαίσια του δικομματικού συστήματος». Αυτά είπε χτες μιλώντας στη Βουλή ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλ. Αλαβάνος. Ηρθε η ώρα, λοιπόν, για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα μας βγάλει έξω από τα πλαίσια του δικομματικού συστήματος. Αλλά γιατί θα αντικαταστήσει το δικομματισμό; Και ποια η κυβέρνηση της «Αριστεράς»; Αυτή που θα συσπειρώνει το σοσιαλιστικό χώρο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό διατυμπανίζουν. Μια κυβέρνηση τύπου Ντ' Αλέμα ή Πρόντι, άντε λίγο καλύτερη με μια πολιτική σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης η οποία θα δημιουργεί τάχα συνθήκες που θα υποχρεώνουν τους επιχειρηματίες, μέσω αναδιανομής, να δίνουν μερικά από τα κέρδη τους στους φτωχούς. Αυτή την ουτοπία προτείνουν. Μόνο που όπου εφαρμόστηκε, όπως στη Γαλλία και στην Ιταλία, οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Επομένως, θα μας βγάλει έξω από το δικομματισμό, θα μας αφήσει μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Ανθρακες ο παρουσιαζόμενος σαν θησαυρός. Ας το γνωρίζουν οι εργαζόμενοι. Κι ας προετοιμαστούν ν' αντιμετωπίσουν κατάλληλα τους επίδοξους σωτήρες του συστήματος.
«Γαργάρα» για την πρόκληση
Ακόμα μια πρόκληση και ευθεία ανάμειξη της Ουάσιγκτον στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας «κατάπιε» η ελληνική κυβέρνηση, που επιχειρεί ταυτόχρονα να μας πείσει ότι είναι περίπου φυσιολογικό φαινόμενο τέτοιες επεμβάσεις. Ο λόγος για την επίσημη έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι η Ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών, Ντ. Μπακογιάννη, «η οποία είναι γνωστή στους πάντες ως η αγαπημένη της κυβέρνησης Μπους και ως αντίπαλος του Καραμανλή, διατήρησε τη θέση της (ως ΥΠΕΞ)». «Δεν γνωρίζω την έκθεση. Παρακαλώ να απευθυνθείτε στο υπουργείο Εξωτερικών», ήταν η απάντηση του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου όταν κλήθηκε από τον «Ρ» να σχολιάσει το περιεχόμενο της έκθεσης. Ασφαλώς και γνωρίζει, και μάλιστα εδώ και μέρες, η κυβέρνηση την έκθεση, η οποία μάλιστα ως επίσημο κείμενο μοιράζεται σε όλες τις σημαντικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, αλλά προτιμά να την «αγνοεί» γιατί πάνω απ' όλα βάζει τη «στρατηγική συμμαχία» με τις ΗΠΑ...
«Απλοί» τρόποι
Η θνησιμότητα των παιδιών, κάτω των πέντε ετών, είναι σε τρομακτικά επίπεδα. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Unicef, το 2006, είναι κοντά στα 10 εκατομμύρια θανάτους ετησίως. Στο δελτίο Τύπου αναφέρεται πως υπάρχει πτώση, σε σχέση με τις περασμένες χρονιές. Ο αριθμός είναι τόσο μεγάλος που η πτώση μόνο συγκυριακή μπορεί να είναι και όχι αποτέλεσμα μέτρων. Στην ίδια έκθεση η υπηρεσία του ΟΗΕ για την προστασία της παιδικής ηλικίας αναφέρει ότι περισσότερες από 500.000 γυναίκες εξακολουθούν να πεθαίνουν κάθε χρόνο στον τοκετό ή από επιλόχειες επιπλοκές. Οι μισές γυναίκες χάνονται στις χώρες της υποσαχάρειας Αφρικής.
Οι λύσεις που προτείνονται στην έκθεση είναι τέσσερις «απλοί» τρόποι για να αυξηθούν οι πιθανότητες επιβίωσης των παιδιών και των μητέρων τους: Αποκλειστική σίτιση των βρεφών με θηλασμό, εμβολιασμοί, κουνουπιέρες και συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης Α! Το πόσο «απλές» είναι για τους γονείς των παιδιών - στις συνθήκες εξαθλίωσης που ζουν και το πενιχρότατο εισόδημά τους - είναι ένα ζήτημα που δεν εξετάζει η έκθεση...
Με νέες δυνάμεις στη μάχη της απεργίας
Νέα δεδομένα στην αναμέτρηση των εργαζομένων με την αντιασφαλιστική πολιτική της κυβέρνησης και την εργοδοτική επιθετικότητα στο ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων δημιούργησαν τα προχτεσινά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα. Η μαζικότητα και η μαχητικότητα των συγκεντρώσεων, χωρίς να υποτιμούνται δυσκολίες και αδυναμίες, ήταν από τα βασικά χαρακτηριστικά των συγκεντρώσεων, με τις οποίες το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έδωσε συνέχεια στη λαϊκή πάλη για να μην περάσουν τα νέα μέτρα, για μισθούς, συντάξεις, παροχές Υγείας και Πρόνοιας στο ύψος των πραγματικών αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας.
Ωστόσο, τα ποιοτικά στοιχεία των συλλαλητηρίων είναι αυτά που επιβεβαιώνουν ότι νέες δυνάμεις συμπορεύονται με το ΠΑΜΕ, νέοι δρόμοι ανοίγουν για τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ. Στην πλειοψηφία των συλλαλητηρίων συμμετείχαν εργαζόμενοι και σωματεία που για πρώτη φορά έκαναν το βήμα και βρέθηκαν στους δρόμους μαζί με το ΠΑΜΕ. Είναι κατάκτηση για τις ταξικές δυνάμεις αυτή η εξέλιξη. Οπως είναι κατάκτηση και για τους εργαζόμενους εκείνους που έκαναν το αποφασιστικό βήμα, δίνοντας ώθηση στους δικούς τους αγώνες, στην ενιαία πάλη της εργατικής τάξης για τα δικαιώματά της.
Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από τους εργαζόμενους που συμπορεύτηκαν με τα ταξικά συνδικάτα το απόγευμα της Τρίτης προέρχονται από τόπους δουλιάς που αντιμετωπίζουν σοβαρά εργασιακά προβλήματα. Αυτή είναι η σπίθα την οποία, με τη μεθοδική και επίμονη δουλιά τους, οι ταξικές δυνάμεις μετέτρεψαν σε φωτιά. Με την παρέμβασή τους στους τόπους δουλιάς. Με τη γενίκευση της πείρας. Με την ανάδειξη της ενιαίας ταξικής πάλης, στη βάση του πλαισίου του ΠΑΜΕ, σαν τη μόνη διέξοδο σε κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη.
Αυτή η παρέμβαση ήταν που κέρδισε νέες εργατικές συνειδήσεις, πρόσθεσε καινούριες δυνάμεις στον αγώνα. Είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα για το πώς το ΠΑΜΕ οικοδομεί την ταξική ενότητα, για το πώς δυναμώνει τα ποδάρια του στους τόπους δουλιάς, για το πώς χτίζει ισχυρούς δεσμούς με τους εργαζόμενους. Για παράδειγμα, πάλεψε αποφασιστικά για να επαναπροσληφθούν οι εργαζόμενες στο «Καρφούρ» και αλλού, για να μιλήσουμε με τα πιο πρόσφατα παραδείγματα. Με την επιμονή της συζήτησης στα σωματεία και στους τόπους δουλιάς, προκειμένου να βγάζουν πείρα οι εργάτες να παίρνουν πάνω τους την υπόθεση του αγώνα, με απεργιακές επιτροπές κλπ. Αυτή η δοκιμασμένη δουλιά και τα αποτελέσματά της αποτελούν παρακαταθήκη για τις μάχες που έρχονται, με κορυφαία αυτή της απεργίας στις 13 Φλεβάρη.
Οι δυνατότητες είναι τεράστιες. Η πείρα είναι δεδομένη. Το ΠΑΜΕ μπορεί να πρωτοστατήσει και σ' αυτήν την απεργιακή αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Και θα το κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, έχοντας πλήρη συνείδηση του σοβαρού καθήκοντος που του έχει αναθέσει η εργατική τάξη, οι άνθρωποι του μόχθου. Οι επόμενες μέρες είναι κρίσιμες και δεν περισσεύει ούτε λεπτό. Την επομένη της απεργίας, οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να βρεθούν σε ακόμα καλύτερη θέση στη μάχη που δίνουν για ασφαλιστικά δικαιώματα στο ύψος των αναγκών τους, για ικανοποιητικές Συμβάσεις Εργασίας.
Feeds
