Eurokinissi

Οσο κι αν τσακώνονται προεκλογικά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Το κοινό κυβερνητικό τους πρόγραμμα είναι οι δεσμεύσεις τους απέναντι στις προτάσεις του ΣΕΒ.

Γι' αυτό Μητσοτάκης και Δραγασάκης έδωσαν τα ρέστα τους στη συνέλευση του ΣΕΒ, κάνοντας διαγωνισμό υποσχέσεων για πολύμορφη, άμεση και έμμεση στήριξη των βιομηχάνων.

Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:

• 30% συνδυαστική μείωση φορολογίας σε επιχειρήσεις ήταν η πρόταση του ΣΕΒ.

«Βεβαίως υπάρχει θέμα υπερφορολόγησης και πρέπει να γίνουν φοροελαφρύνσεις», «αύξηση του συντελεστή απόσβεσης για νέες επενδύσεις στο 150%», απάντησε ο Γ. Δραγασάκης,

«μειώσεις στη φορολογία των επιχειρήσεων μέσα σε μια διετία από το 28% στο 20%, και του φόρου στα μερίσματα άμεσα από το 10% στο 5%»υποσχέθηκε ο Κ. Μητσοτάκης.

• Ο ΣΕΒ απαιτεί κράτος «φιλικό» στις επιχειρήσεις με απλοποίηση των αδειοδοτήσεων.

Για «οργανωμένη δόμηση» (δηλαδή αλλαγές στους όρους δόμησης) και «ριζικό μετασχηματισμό του κράτους», που θα υπηρετεί την «παραγωγική ανασυγκρότηση», δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ,

«νέο χωροταξικό πλαίσιο» για τις χρήσεις γης, με «απλούστευση αδειοδοτικών διαδικασιών», με «μετασχηματισμό του παραγωγικού μοντέλου», υπόσχεται η ΝΔ.

• Στην απαίτηση του ΣΕΒ για χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και κίνητρα

«θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες διαχείρισης των προβληματικών δανείων για απελευθέρωση ρευστότητας, «θα εφαρμοστεί ειδικό πλαίσιο στήριξης με οριζόντιες πολιτικές στήριξης της νέας επιχειρηματικότητας», απαντά η ΝΔ,

«υπερέκπτωση σε δαπάνες έρευνας, κίνητρα για ευρεσιτεχνίες κ.ά.», που αποτελούν «μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση, προώθηση των μεταρρυθμίσεων και χρήση των ψηφιακών δυνατοτήτων που βελτιώνουν το επιχειρηματικό και το επενδυτικό περιβάλλον», ήταν η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Αλλωστε ο «Ριζοσπάστης», σε προηγούμενο φύλλο (15/6), δημοσίευσε αναλυτικό πίνακα με τα προγράμματα των ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και τις αξιώσεις του ΣΕΒ.

Ακόμα μια τρανταχτή απόδειξη, όμως, ήταν η ομιλία του γενικού διευθυντή του ΣΕΒ, Α. Σκέρτσου, στην οποία ανέφερε πως «κατά τον προηγούμενο χρόνο, από τα 96 νομοθετήματα και τις 280 διατάξεις που ψηφίστηκαν με επίδραση στην επιχειρηματικότητα, το 62% εκπληρώνουν θέσεις του ΣΕΒ».

Δηλαδή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε νόμο κάθε αξίωση του ΣΕΒ και η ΝΔ δεσμεύεται τώρα να πιάσει από εκεί το νήμα και να το ξετυλίξει ακόμα περισσότερο.

Την ίδια ώρα, όμως, που ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δεσμεύονται απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, λένε στο λαό να κρατάει μικρό καλάθι και μιλάνε για τις «δυσκολίες» της «επόμενης μέρας».

«Ο δικός μας δρόμος είναι ανηφορικός, δεν αναζητεί τις δήθεν εύκολες λύσεις», έλεγε ο ένας (ΣΥΡΙΖΑ), παίρνοντας τη σκυτάλη από τη ΝΔ, που σημείωνε ότι «δεν κρύβουμε και τις δυσκολίες τις οποίες θα κληθούμε να διαχειριστούμε», «θα χρειαστεί σκληρή δουλειά»...

Στην ουσία, προειδοποιούν ότι ακόμα και τα ελάχιστα που υπόσχονται προεκλογικά, στην πλειοψηφία τους μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, εξαρτώνται από το αν θα πιάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι και τα πρωτογενή πλεονάσματα, που προϋποθέτουν θυσίες και πάλι θυσίες από τον λαό.

Πάνω σε αυτήν τη βάση, για να συντηρείται το κλίμα της πόλωσης και με δεδομένο το προβάδισμα της ΝΔ, ανταγωνίζονται «στον πάτο του βαρελιού» για το ποιανού η πολιτική μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί την ακραία φτώχεια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει ως «κοινωνική πολιτική» τα μέτρα που ψηφίζει για τους πιο φτωχούς, ή μιλά για την αύξηση του κατώτατου μισθού που έκανε, υπόσχεται νέες δουλειές.

Από την άλλη, η ΝΔ μιλά για «την ανάπτυξη που θα φέρει δουλειές και όσο πιο μεγάλη θα είναι αυτή, τόσο πιο καλοπληρωμένες και με δικαιώματα θα είναι οι δουλειές». Υπόσχεται κι αυτή αύξηση του κατώτερου μισθού, με την προϋπόθεση όμως ότι η οικονομία θα τρέχει με 4% ανάπτυξη (!)

Οι όροι και οι προϋποθέσεις που βάζουν για «να πάρει ανάσα ο λαός» οδηγούν στο ακριβώς αντίθετο.

Για παράδειγμα, η δυνατότητα να δίνονται ακόμα και αυτά τα πενιχρά επιδόματα εξαρτάται από την κάλυψη των υψηλών στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων. Ομως αυτό σημαίνει ξεζούμισμα διαρκείας με φοροληστεία, περικοπές δαπανών σε Υγεία, Παιδεία κ.λπ.

Επίσης, ο στόχος της επιστροφής σε υψηλούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης και της προσέλκυσης επενδύσεων, προϋποθέτει χαμηλούς μισθούς, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, προνόμια στο κεφάλαιο που πληρώνουν οι εργαζόμενοι.

Αρα, όλα αυτά δεν οδηγούν στη λαϊκή ευημερία, ούτε σε ανάκτηση των μεγάλων απωλειών του λαού την περίοδο της κρίσης.

Αντίθετα, προϋποθέτουν τη συνέχιση του ίδιου δρόμου που μας έφερε έως εδώ, την επέκταση δηλαδή των μέτρων στήριξης του κεφαλαίου και την παραπέρα συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών αναγκών. Γι' αυτό άλλωστε μέτρα διαχείρισης και μοιράσματος της φτώχειας υπάρχουν μέσα στα Μεσοπρόθεσμα Προγράμματα στις συμφωνίες με την τρόικα, στα μνημόνια.

Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, όλο το λαό, να κρίνουν από την ίδια τους την πείρα και να βγάλουν συμπεράσματα, να κατανοήσουν πως τίποτα δεν χαρίζεται και πως όλα κατακτιούνται. Ο λαός πρέπει να αντιτάξει το δικό του σχέδιο, που στον πυρήνα του έχει τον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες του. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα πιο δυνατό ΚΚΕ στη Βουλή και στους αγώνες.

Οι εξελίξεις που «τρέχουν» σε όλα τα μέτωπα, από την αντιλαϊκή επίθεση μέχρι την όξυνση των ανταγωνισμών στην περιοχή μας και κυρίως η «επόμενη μέρα», δεν αφήνουν περιθώριο για κανέναν εφησυχασμό. Ειδικά όσοι πήραν τη δύσκολη απόφαση, ξεπέρασαν τα ψεύτικα διλήμματα έστω και σε μία κάλπη από τις τέσσερις τον περασμένο Μάη, στηρίζοντας τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, τώρα πρέπει να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες. Να μην επιτρέψουν να πάει χαμένη ούτε μια ψήφος για το Κόμμα, να μη βρεθεί ούτε ένας που εκτιμάει το ΚΚΕ, που το θέλει ενισχυμένο, που συμφωνεί στον έναν ή στον άλλο βαθμό μαζί του και δεν θα φτάσει μέχρι την κάλπη.

Τώρα αυτό που κρίνεται είναι πόσοι θα στρατευτούν στη μεγάλη μάχη, πόσοι από εκείνους που στήριξαν το Κόμμα θα κάνουν δική τους υπόθεση τη μεγαλύτερη ενίσχυσή του. Τώρα απαιτείται η ενεργοποίηση μιας πραγματικής πανστρατιάς οπαδών και φίλων του Κόμματος, ψηφοφόρων, παλιών και νέων. Μια πανστρατιά που θα δείξει ότι δεν υπολογίζει κόπους και θυσίες, ότι μπορεί να ξεπερνάει δυσκολίες, όπως αυτές που παρουσιάζονται λόγω της ημερομηνίας των εκλογών, μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού.

Η 7η του Ιούλη υπό άλλες συνθήκες θα έβρισκε αρκετούς σε μέρες ανάπαυλας, όμως η φετινή 7η του Ιούλη είναι διαφορετική! Είναι μέρα γενικευμένης πολιτικής αναμέτρησης και δεν υπάρχουν «δικαιολογημένες απουσίες».

Για άλλους αυτή η μάχη μπορεί να σημαίνει ότι χρειάζεται να αναβάλλουν την άδειά τους, όπως ήδη κάνουν εκατοντάδες μέλη και φίλοι του Κόμματος. Για άλλους μπορεί να σημαίνει ότι θα διακόψουν τις διακοπές τους, θα αλλάξουν τον προγραμματισμό τους ώστε να φτάσουν μέχρι την κάλπη. Ομως, αυτή είναι άλλη μια επιβεβαίωση στην πράξη της αποφασιστικότητας ότι πρέπει την επόμενη μέρα το ΚΚΕ να είναι πιο δυνατό, αποφασιστικότητα που δείχνουν τα μέλη και οι φίλοι του.

Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας που να θεωρεί ότι η δική του ψήφος δεν πρόκειται να επηρεάσει το αποτέλεσμα, πολύ περισσότερο το ποσοστό του ΚΚΕ.

Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας που θα μπει στο δίλημμα αν «αξίζει τον κόπο» να φτάσει καλοκαιριάτικα μέχρι την κάλπη. Γιατί αξίζει κάθε θυσία, αξίζει να γίνει κάθε προσπάθεια, να κατανικηθούν δυσκολίες και εμπόδια ώστε να πέσει στην κάλπη έστω και ένα παραπάνω ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ!