ΣΟΦΙΑ (του Μάνθου ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ). -

Στις 9 του Απρίλη, η προεκλογική καμπάνια για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στη Βουλγαρία άρχισε να παίρνει συγκεκριμένη μορφή. Ο σημερινός Πρόεδρος της Βουλγαρίας, Ζέλιου Ζέλεφ, προτάθηκε από 13 κόμματα της αντιπολίτευσης για μια ακόμη θητεία. Δημιουργήθηκε Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, με Πρόεδρο τον Ζέλεφ, στο οποίο συμμετέχουν οι ηγέτες των κομμάτων που προτείνουν - το Κόμμα των Τούρκων Μουσουλμάνων (Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών), Τμήμα της Αγροτικής Ενωσης, το Δημοκρατικό Κόμμα κ. ά. Με την υπογραφή της πολιτικής συμφωνίας των δύο υποψηφίων της αντιπολίτευσης ανοίγει ο δρόμος για τη διενέργεια προκαταρκτικών εκλογών, οι οποίες και θα αναδείξουν τον τελικό υποψήφιο.

Εξακολουθεί, φυσικά, να παραμένει το πρόβλημα του σεβασμού του αποτελέσματος από τους υποψηφίους. Ο Πέτερ Στογιάνοφ (υποψήφιος του συνασπισμού της "Δημοκρατικής Αριστεράς"), αλλά και ο σημερινός πρόεδρος, Ζέλιου Ζέλεφ, θέτουν θέμα τίμιας διεξαγωγής των εκλογών και αξιόπιστης καταμέτρησης των αποτελεσμάτων.

Η προσπάθεια της αντιπολίτευσης για τη διεξαγωγή των προκαταρκτικών εκλογών δεν είναι τυχαία. Από τη μια πλευρά οι προτιμήσεις του εκλογικού σώματος φαίνεται ότι εξακολουθούν να είναι υπέρ του κυβερνώντος κόμματος της "Δημοκρατικής Αριστεράς" και μάλιστα κατά 10%. Από την άλλη, με την καμπάνια πετυχαίνει ταυτόχρονα τρεις στόχους:

1. Ενώνει τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης κατά της Αριστεράς. Με τον τρόπο αυτό ο συνασπισμός των δημοκρατικών δυνάμεων έχει τη δυνατότητα, μετά από δυο χαμένες εκλογικές ευκαιρίες, να κερδίσει και να προσπαθήσει να προσελκύσει ξανά τους χαμένους οπαδούς του.

2. Να κερδίσει μεγάλο μέρος από τα προβλεπόμενα 500 εκατ. λέβα, τα οποία δίνονται από το εξωτερικό ως βοήθεια για την ανάπτυξη των δημοκρατικών διαδικασιών.

3. Να ξεπεράσει την έλλειψη εμπιστοσύνης και τις αντιθέσεις μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Για τη διεξαγωγή των εκλογών θα πρέπει να αντιμετωπιστούν προβλήματα όπως αυτό των χώρων και των μέσων διεξαγωγής τους. Η κυβέρνηση της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν έχει ακόμη αποσαφηνίσει αν θα παραχωρήσει τις κάλπες και τα εκλογικά τμήματα δωρεάν για τη διενέργειά τους.

Τα σχόλια όσον αφορά το θέμα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι πολύ προσεκτικά, αλλά ακούγονται και φωνές κατά της πρότασης της αντιπολίτευσης. Η δικαιολογία των υποστηρικτών της άποψης αυτής είναι ότι δεν είναι σωστό να πληρώνουν οι φορολογούμενοι για να λυθούν τα εσωτερικά προβλήματα της αντιπολίτευσης. Ακόμη, δεν είναι βέβαιο ποιοι θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής - σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της αντιπολίτευσης θα ψηφίσουν και οι συμπαθούντες, εκτός από τα μέλη των κομμάτων αυτών.

Αλλο ένα πρόβλημα είναι ότι οι εκλογικοί κατάλογοι δεν έχουν ενημερωθεί, με αποτέλεσμα να μπορούν να ψηφίσουν και ...νεκροί, π. χ.

Δεν είναι ξεκάθαρο το αν και κατά πόσον θα γίνει σεβαστό το εκλογικό αποτέλεσμα από τους δύο υποψηφίους της αντιπολίτευσης. Ο Στογιάνοφ και ο Ζέλεφ έχουν δηλώσει ότι θα το σεβαστούν, αλλά και οι δύο, περισσότερο ο Ζέλεφ, έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι έχουν αμφιβολίες για το τίμιο της διαδικασίας και του αποτελέσματος. Αρα, υπάρχει η περίπτωση να επικαλεστεί ακριβώς αυτό και να συνεχίσει τον εκλογικό αγώνα για την ανανέωση της θητείας του.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βουλγαρίας έχει ανακοινώσει ότι το όνομα του δικού του υποψηφίου θα δοθεί στη δημοσιότητα περί τα τέλη του Απρίλη. Η καθυστέρηση δημιουργεί προβλήματα στο εσωτερικό του, καθώς κυκλοφορούν φήμες σχετικά με το ποιος θα είναι. Για την ώρα, τα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων εμφανίζουν ως τον υποψήφιο που συγκεντρώνει τις προτιμήσεις των εκλογέων της Δημοκρατικής Αριστεράς τον σημερινό υπουργό Εξωτερικών, Γκεόργκι Πιρίνσκι.

Ο Πιρίνσκι βρίσκεται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, πολύ μπροστά από τους υποψηφίους της αντιπολίτευσης. Από την άλλη, ο πρωθυπουργός, Ζαν Βιντένοφ, έχει δηλώσει ότι δεν επιθυμεί καμιά αλλαγή στη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου.

Το γεγονός είναι ότι η καθυστέρηση όσον αφορά την ανακοίνωση του ονόματος του υποψηφίου της Αριστεράς θα δημιουργήσει προβλήματα, αν μη τι άλλο, λόγω του χασίματος χρόνου, τον οποίο εκμεταλλεύεται η αντιπολίτευση. Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, άλλωστε, ένας υποψήφιος της Αριστεράς έχασε λόγω της καθυστέρησης ανακοίνωσης του ονόματός του, αν και οι δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν βέβαιο νικητή. Λόγω της καθυστέρησης, η αντιπολίτευση είχε όλο τον καιρό που της χρειαζόταν για την καμπάνια υπέρ του δικού της υποψηφίου, ενώ το ΒΣΚ καθυστερούσε...

Αυτές οι προεδρικές εκλογές είναι πολύ σημαντικές για το Σοσιαλιστικό Κόμμα: Αν τις κερδίσει, θα έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τη σύνθεση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, του Ανώτατου Δικαστηρίου και να ασκήσει πίεση στη Γενική Εισαγγελία, η οποία είναι και η βασική υπεύθυνη για την καθυστέρηση του αγώνα κατά του οργανωμένου εγκλήματος στη χώρα.

Στη βουλγαρική πρωτεύουσα κυκλοφορούν σχόλια του είδους "σε περίπτωση που το ΒΣΚ κερδίσει τις προεδρικές εκλογές, είναι πολύ πιθανό να ξαναδημιουργηθεί το κόμμα - κράτος". Η, αντίθετα: "Με την προεδρία στα χέρια του ΒΣΚ θα σταματήσει ο πόλεμος των θεσμών και θα καταστεί δυνατή η εφαρμογή σταθερής πολιτικής".

Σήμερα 21η Απριλίου, η προεκλογική εκστρατεία, στην Ιταλία, έχει ολοκληρωθεί. Μέχρι αυτή τη στιγμή οι κατηγορίες ανάμεσα στους διάφορους ηγέτες γίνονται ολοένα και πιο σκληρές και πιο υβριστικές. Στις συγκεντρώσεις στις πλατείες, οι εκπρόσωποι των διαφόρων δυνάμεων επιλέγουν το όπλο των προσωπικών επιθέσεων. Οι διαμάχες στην τηλεόραση μετατρέπονται σε αληθινές και πραγματικές πολιτικές φιλονικίες. Ενώ η πολιτική "θερμοκρασία" γίνεται πυρακτωμένη, η εκλογική αβεβαιότητα παραμένει απόλυτη: ποιος θα νικήσει ανάμεσα στον "Πόλο της ελευθερίας" (τη Δεξιά της Φόρτσα Ιτάλια, της Εθνικής Συμμαχίας και τους πρώην χριστιανοδημοκράτες του CCD και του CDU) και την "Ελιά" (την κεντροαριστερά του PDS, τους Πρασίνους, το Λαϊκό Κόμμα και τη Λίστα Ντίνι);

Ακόμα και αν ο Πρόντι, ο Ντ' Αλέμα και ο Βελτρόνι, οι ηγέτες της "Ελιάς", εκδηλώνουν μια νέα αισιοδοξία, οι δημοσκοπήσεις δίνουν στους δύο "πόλους" σχεδόν τα ίδια ποσοστά, και φαίνεται ξεκάθαρο ότι η νίκη θα αποφασιστεί, από, περίπου, 20.000 ψηφοφόρους που θα μπορέσουν να αποφασίσουν με την ψήφο τους για τη νίκη του ενός ή του άλλου "πόλου".

Η τελική φάση της προεκλογικής εκστρατείας κατάφερε να αποκαλύψει στον ιταλικό λαό τις αληθινές θέσεις των δυνάμεων που ανταγωνίζονται: ο "Πόλος της ελευθερίας" ξεκαθάρισε το υπερφιλελεύθερο σχέδιό του, στοχεύοντας σε μια πλατιά ιδιωτικοποίηση των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων, από την ίδρυση ενός ιδιωτικού Συστήματος Υγείας με βάση το βορειο-αμερικανικό μοντέλο (για τους φτωχούς ένα σύστημα Υγείας δημόσιο, αποδιοργανωμένο και με φτωχές υπηρεσίες, και για τους πλούσιους λαμπρά και ακριβά ιδιωτικά νοσοκομεία), στοχεύοντας σε μια πλατιά "αβεβαιότητα" της εργασίας και στις συμπαγείς αρωγές του κράτους στην υπηρεσία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Η Δεξιά ύψωσε, αυτές τις τελευταίες μέρες, και τον δημαγωγικό και λαϊκίστικο τόνο της: ο ηγέτης της Εθνικής Συμμαχίας, Φίνι, πρότεινε να μην κρατιέται στους κατώτερους εργάτες η αναλογίαφόρου από τους μισθούς ενώ ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι (ο καπιταλιστής ηγέτης της Φόρτσα Ιτάλια) θέλησε να δόσει ένα μήνυμα στον ιταλικό λαό, λέγοντας παράλογα ότι "εάν νικήσουν οι κομμουνιστές της "Ελιάς", στην Ιταλία δε θα υπάρξουν πια πολιτικές εκλογές". Ακόμα και η "Ελιά" σ' αυτήν την προεκλογική εκστρατεία αποκάλυψε την πολιτική της φύση, μετακινούμενη διαρκώς προς το κέντρο, για να κατακτήσει τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους, και αποδεχόμενη και επαναπροσδιορίζοντας πολλές από τις απόψεις της φιλελεύθερης κουλτούρας: η Συνθήκη του Μάαστριχτ με τις "περικοπές" της, των 70 χιλιάδων δισεκατομμυρίων λιρών (λιγότερα νοσοκομεία, λιγότερα σχολεία, χαμηλότερες συντάξεις, λιγότερη κοινωνική ασφάλιση), οι μισθολογικές φυλακές (ποικίλοι μισθοί και εργασιακή "ευελιξία"),κρατική στήριξη στο μεγάλο κεφάλαιο,διεθνής πολιτική ευθυγραμμισμένη με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Το Σάββατο 13 του Απρίλη, η "Ελιά" ξεκίνησε μια μεγάλη καμπάνια στη χώρα προς υποστήριξη της εργασίας, καμπάνια που ονομάστηκε (κατά το αμερικάνικο) "Λέιμπορ Ντέι". Μα στην "ημέρα της Εργασίας" της "Ελιάς", δεν υπάρχουν προτάσεις για την επανάκτηση της "κινητής σκάλας" (του μηχανισμού, που καταργήθηκε μερικά χρόνια πριν, και επέτρεπε στους μισθούς να επανακερδίσουν τα χρήματα που έχασαν με τον πληθωρισμό), δεν υπάρχουν προτάσεις ενάντια στην αβέβαιη δουλιά, δεν υπάρχουν προτάσεις για μείωση του εργασιακού ωραρίου... Οπως έγραψε ο Φάουστο Μπερτινότι, γραμματέας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, στη "Λιμπερατσιόνε" της Κυριακής 14ης Απριλίου: "Δεν μπορεί να υπάρξει μέρα εργασίας χωρίς μείωση του εργασιακού ωραρίου, αλλά μόνο με γενικά λόγια για την ανεργία και την αυξανόμενη φτώχεια... Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία ανακοινώνουν μια νέα αύξηση της ανεργίας και η κεντροδεξιά απαντά ακόμα μια φορά προβάλλοντας το θέμα της ευλυγισίας της εργασίας... Ο Ντ' Αλέμα δήλωσε ότι η "κινητή σκάλα" δεν είναι πια χρησιμοποιήσιμη γιατί θα ήταν πηγή του πληθωρισμού. Ωστόσο συνέβη να καταργηθεί η "κινητή σκάλα", οι εργατικοί μισθοί να μειωθούν και ο πληθωρισμός να αυξηθεί... Το να μην αντιδρούν η Δεξιά και τα αφεντικά στην αύξηση της ανεργίας και στην πτώση των μισθών, είναι κατανοητό. Ακατανόητες είναι οι θολές απαντήσεις της κεντροδεξιάς και των συνδικαλιστικών δυνάμεων".

Σ' αυτήν την προεκλογική εκστρατεία αυξάνεται και πάλι ο κίνδυνος της Λίγκας του Ουμπέρτο Μπόσι, που κατεβαίνει μόνη της στις εκλογές και δηλώνει με φωνή όλο και πιο δυνατή τις δικές του σκληρές θέσεις ενάντια στους εργάτες, ενάντια στους πολίτες του Νότου της Ιταλίας, ενάντια στους μετανάστες και ενάντια στην ενότητα της χώρας.

Σ' αυτό το πλαίσιο, η μόνη πολιτική δύναμη που παρουσιάζεται με ένα πρόγραμμα πραγματικά ανταγωνιστικό στο μεγάλο κεφάλαιο, είναι η Κομμουνιστική Επανίδρυση. Ο Μπερτινότι κατέθεσε, ήδη, την πρόταση για ένα λαϊκό δημοψήφισμα σχετικά με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, με στόχο να εμπιστευθεί στα χέρια του ιταλικού λαού την απόφαση της ένταξης ή όχι στη Συνθήκη. Στο πρόγραμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης υπάρχουν πάνω από όλα οι προτάσεις για τη μείωση του εργασιακού ωραρίου με ομοιότητα των μισθών, για επανάκτηση του μηχανισμού της "κινητής σκάλας", για ένα μεγάλο επίπεδο για την απασχόληση που ξεκινά από τη δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας "κοινωνικώς χρήσιμων". Στο πρόγραμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης παραθέτονται, με μεγάλη σημασία, ακόμα και οι προτάσεις για μια οικονομική πολιτική τελικά δίκαιη, που θα βοηθήσει τους κατώτερους εργαζόμενους να πληρώνουν λιγότερους φόρους και θα αυξήσει τους φόρους για τα μεγάλα αφεντικά και για τα εισοδήματα. Η πολιτική της ειρήνης είναι ένα άλλο θεμελιώδες σημείο της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, με την προοπτική να υπερσκελίσει το ΝΑΤΟ.

Η Κομμουνιστική Επανίδρυση δεν παίρνει μέρος στην "Ελιά": έκανε με τις δυνάμεις της "Ελιάς" μόνο μια εκλογική συμφωνία για να χτυπηθούν οι επικίνδυνες δυνάμεις της Δεξιάς. Ομως ο Φάουστο Μπερτινότι ήταν ξεκάθαρος: η Κομμουνιστική Επανίδρυση (εάν η "Ελιά" κερδίσει τις εκλογές) θα δώσει τις ψήφους της για να συσταθεί μια κυβέρνηση κεντροδεξιάς. Σ' αυτήν την κυβέρνηση οι κομμουνιστές δε θα συμμετάσχουν και εάν αυτή η κυβέρνηση πρέπει να εισάγει μια αντιλαϊκή πολιτική, η Κομμουνιστική Επανίδρυση θα περάσει στην αντιπολίτευση.

Φόσκο ΤΖΑΝΙΝΙ

Η Ιταλία, η οποία από την 1η του Γενάρη έχει αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μπορεί βέβαια να φιλοξενεί τη Διακυβερνητική Συνδιάσκεψη για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αλλά το τρένο προς την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ενωση από το 1999 φαίνεται να έχει για τη Ρώμη από τώρα ξεκινήσει... Ετσι, λοιπόν, αυτή τη στιγμή τα χρηματιστικά του ιταλικού κράτους δεν είναι σε θέση να εκπληρώσουν κανένα από τα προκαθορισμένα κριτήρια σύγκλισης. Τα δημόσια χρέη της χώρας στο χρονικό αυτό διάστημα ισοδυναμούν με το 122% περίπου του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), ενώ σύμφωνα με το σχετικό κριτήριο, αυτά θα πρέπει ν' αντιστοιχούν στο 60% του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα, και το εμπορικό έλλειμμα στη διάρκεια του 1995 έφθανε στο 7,3% του ΑΕΠ και ξεπερνούσε το όριο του σχετικού κριτηρίου της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που είναι το 3%.

Το ποσοστό ανεργίας στην Ιταλία είναι πάρα πολύ υψηλό, φτάνοντας σήμερα στο 12% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι στη χώρα αυτή τον προηγούμενο χρόνο σημειώθηκε μια αισθητή οικονομική άνοδος. Παρ' όλα αυτά, όμως, και για την Ιταλία προβλέπεται μια υποχώρηση της οικονομικής ανάπτυξης, η οποία, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα έχει παραπέρα σοβαρές αρνητικές συνέπειες στο καυτό ζήτημα της απασχόλησης. "Θα πρέπει κανείς να πετάξει από το σκάφος τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και να γίνουν από την αρχή διαπραγματεύσεις σχετικά με όλα τα ζητήματα, αρχίζοντας πρώτα και κύρια από τα προβλήματα της απασχόλησης", δηλώνει κατηγορηματικά ο Φαούστο Μπερτινότι, Γραμματέας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης. Ταυτόχρονα, ο κάτοχος του Βραβείου Νόμπελ για την Οικονομία, Φράνκο Μοντιγκλιάνι, ο οποίος κάθε άλλο, παρά σαν αριστερός μπορεί να χαρακτηριστεί, τονίζει με έμφαση: "Το Μάαστριχτ είναι μια μηχανή για να παράγει μόνο ανεργία...".

Στην περίπτωση, λοιπόν, που η γειτονική μας Ιταλία θελήσει με κάθε τρόπο να συμμετάσχει στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ενωση, τότε η νέα κυβέρνηση που θα εκλεγεί στις 21 του Απρίλη, θα είναι αναγκασμένη να εφαρμόσει μια πολιτική πρωτοφανούς σκληρής λιτότητας. Για να συμβεί, όμως, αυτό θα πρέπει να εξοικονομηθεί το αστρονομικό ποσό των 70 δισεκατομμυρίων μάρκων, προκειμένου να καλυφθεί το τεράστιο έλλειμμα της χώρας. Και τα χρήματα αυτά θα πρέπει να "κατατεθούν στο τραπέζι" μέχρι τον ερχόμενο Ιούνη. Στο μεταξύ, ο Πιέτρο Λαρίτζα, πρόεδρος του τρίτου μεγαλύτερου συνδικάτου της χώρας, UIL, εκτιμά την καταβολή του τιμήματος αυτού για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ενωση, σαν ιδιαίτερα υψηλή: "Μόνο οι μισές από τις παραπάνω προβλεπόμενες δραστικές κοινωνικές περικοπές θα σήμαιναν την παντελή συντριβή του κράτους πρόνοιας... ".

Στην πραγματικότητα, όμως, η καταλήστευση αυτή των κοινωνικών κατακτήσεων των Ιταλών εργαζομένων, άρχισε ήδη να γίνεται και από τις τελευταίες κυβερνήσεις, κάνοντας την αρχή από το υγειονομικό σύστημα, που στην πράξη σημαίνει ότι στη διάρκεια του 1994 έχουν εξοικονομηθεί χρηματικά ποσά που αντιστοιχούν στο 5,2% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Τις πιο δραστικές κοινωνικές περικοπές έκανε η κυβέρνηση Ντίνι με την καθιέρωση της λεγόμενης συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης. Κι όταν ακόμα η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι είχε κάνει την πρώτη αρχή, τότε ολόκληρη η Ιταλία ξεχύθηκε στους δρόμους... Ο δε διάδοχός του, Λαμπέρτο Ντίνι, ζήτησε να βρει στήριγμα στα συνδικάτα. Ετσι, λοιπόν, σύμφωνα με το νέο συνταξιοδοτικό σύστημα, θα πρέπει να επιμηκυνθεί ο χρόνος εργασίας, ενώ οι συντάξεις που θα καταβάλλονται θα είναι χαμηλότερες... Ταυτόχρονα, γίνεται λόγος και για "άλλες βελτιώσεις" του συνταξιοδοτικού συστήματος, που στην πράξη, κατά την άποψη του Προέδρου του Συλλόγου Βιομηχάνων, σημαίνει ότι "οι κατακτήσεις του Κοινωνικού Κράτους θα πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό του Μάαστριχτ... ". Οι Ιταλοί πολίτες σ' όλες τις σχετικές δημοσκοπήσεις που πραγματοποιούνται δηλώνουν "πεπεισμένοι Ευρωπαίοι". Αλλά, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμούν να ενταχθούν σε μια Ενωση, η οποία δε θα τους υπόσχεται μια συγκεκριμένη κοινωνική ασφάλεια. "Το Μάαστριχτ στηρίζεται μόνο στη νομισματική ένωση", δηλώνει κατηγορηματικά ο Σέρτζιο Κοφεράτι, πρόεδρος του μεγαλύτερου συνδικάτου της Ιταλίας, GGII. "Τώρα, όμως, πρόκειται για το καυτό ζήτημα της απασχόλησης και διασφάλισης των δικαιωμάτων των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων... ".

Ετσι, λοιπόν, ενόψει της ιδιαίτερα δύσκολης και περίπλοκης κατάστασης που έχει δημιουργηθεί, δεν απομένει τίποτα άλλο για την αυστηρή εκπλήρωση των κριτηρίων σύγκλισης που έχει προκαθορίσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, παρά η επίτευξη σχετικών συμβιβαστικών λύσεων. Κάτι τέτοιο, όμως, έχει κατηγορηματικά αποκλειστεί από τη Διακυβερνητική Συνδιάσκεψη για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

Σε νέο αντικομμουνιστικό και αντιδημοκρατικό νόμο προχώρησε η Βουλή της Σλοβακίας στις 27 Μάρτη, αφού με το νόμο "Για την ανηθικότητα και την παράνομη πραγματικότητα της κομμουνιστικής προπαγάνδας" επιτρέπεται η τιμωρία οργανωτών διάφορων αντικυβερνητικών συγκεντρώσεων ή ακόμα και προσώπων που διαδίδουν ψευδείς πληροφορίες στο εξωτερικό.

Η τροπολογία αυτή, που ψηφίστηκε με ψήφους 77 έναντι 57 και δύο αποχές, επιτρέπει τη φυλάκιση ανθρώπων που "σχεδιάζουν να ανατρέψουν" τη δημοκρατία της χώρας. Ορίζει επίσης, ως έγκλημα τις "οργανωμένες δημόσιες συγκεντρώσεις που έχουν στόχο την ανατροπή του συνταγματικού συστήματος (...), της αμυντικής ικανότητας της χώρας ή την καταστροφή της ανεξαρτησίας της".

Οι παραβάτες θα φυλακίζονται από 6 μήνες έως και 3 χρόνια ή θα καταδικάζονται σε πρόστιμο. Αν όμως το "έγκλημα" διαπραχθεί από "οργανωμένη ομάδα", τότε η φυλάκιση μπορεί να φθάνει τα 5 χρόνια.

Στην ουσία, ο νόμος αυτός καταδικάζει όλους τους κομμουνιστές και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως νομική βάση για τη δίωξή τους. Ο νόμος αυτός προσπαθεί να κηρύξει ως εγκληματικό και μη νόμιμο το σοσιαλιστικό σύστημα της πρώην Τσεχοσλοβακίας, που βασιζόταν στην κομμουνιστική ιδεολογία του μαρξισμού - λενινισμού.

Γιατί ψηφίστηκε ένας τέτοιος νόμος; Η υιοθέτηση του νόμου δείχνει ότι οι δυνάμεις της αντίδρασης βλέπουν πως η θύμηση του σοσιαλιστικού συστήματος δεν έχει σβήσει από τους Σλοβάκους, οι οποίοι δεν πιστεύουν σε όσα τους λένε, ότι η ιδέα του κομμουνισμού έχει πεθάνει για πάντα.

Οι πολιτικές αρχές της Δημοκρατίας της Σλοβακίας, φοβούμενες όλο και περισσότερο την αύξηση της επιρροής των αριστερών και κομμουνιστικών κομμάτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Ρωσία, καταφεύγουν σε μεθόδους εκδίκησης και αντικομμουνισμού. Ο σλοβακικός λαός νιώθει όλο και περισσότερο απογοήτευση από τη σημερινή κατάσταση και όλο και πιο συχνά θυμάται τα χρόνια του σοσιαλισμού ως τον "χρυσό αιώνα της Σλοβακίας".

Σ' αυτές τις συνθήκες, οι δεξιές δυνάμεις στο Κοινοβούλιο, οι οποίες αποτελούν την πλειοψηφία, προσπαθούν να καταπνίξουν την αύξηση της συμπάθειας για τις ιδέες του κομμουνισμού. Πιστεύουν με αφέλεια ότι ο υιοθετημένος νόμος θα αναγκάσει τα εκατομμύρια ανθρώπων να σκέπτονται για το βιωμένο απ' αυτούς παρελθόν, όπως απαιτεί αυτός ο νόμος.

Παραλογισμό αποτελεί το γεγονός ότι μια ιστορική περίοδος εκτιμάται μέσω αυτού του νόμου. Ο νόμος ορίζει ότι η περίοδος οικοδόμησης του σοσιαλισμού είναι ανήθικη και εγκληματική, και ότι όσοι υποστηρίζουν κάτι διαφορετικό, είναι ενάντια στο νόμο.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει και είναι αντιδημοκρατικό και ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην ελευθερία της σκέψης και της ελεύθερης έκφρασης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σλοβακίας ζητάει από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Δημοκρατίας της Σλοβακίας να ακυρώσει αυτό το νόμο, ως νόμο αντικομμουνιστικό, ο οποίος παραβιάζει τα δικαιώματα των ανθρώπων.

Κάτι τέτοιο είναι πιθανό μιας και ο Πρόεδρος της χώρας, Μιχάλ Κόβακ, ο οποίος αντιτίθεται στον πρωθυπουργό, Βλαντιμίρ Μέτσιαρ, για δημαγωγικούς λόγους, αρνείται να εγκρίνει το νόμο αυτό και να βάλει την υπογραφή του. Η ενέργεια αυτή σημαίνει ότι η υπόθεση περνάει στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας.

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ

Σκηνές από την ημέρα ανακοίνωσης αποτελεσμάτων των προηγούμενων εκλογών

Αυτές οι προεδρικές εκλογές είναι πολύ σημαντικές για το Σοσιαλιστικό Κόμμα: αν τις κερδίσει, θα έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τη σύνθεση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, του Ανώτατου Δικαστηρίου και να ασκήσει πίεση στη Γενική Εισαγγελία, η οποία είναι και η βασική υπεύθυνη για την καθυστέρηση του αγώνα κατά του οργανωμένου εγκλήματος στη χώρα