Κυριακή 21 Απρίλη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 44
ΔΙΕΘΝΗ
Ακριβό το τίμημα της Νομισματικής Ενωσης

Η Ιταλία, η οποία από την 1η του Γενάρη έχει αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μπορεί βέβαια να φιλοξενεί τη Διακυβερνητική Συνδιάσκεψη για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αλλά το τρένο προς την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ενωση από το 1999 φαίνεται να έχει για τη Ρώμη από τώρα ξεκινήσει... Ετσι, λοιπόν, αυτή τη στιγμή τα χρηματιστικά του ιταλικού κράτους δεν είναι σε θέση να εκπληρώσουν κανένα από τα προκαθορισμένα κριτήρια σύγκλισης. Τα δημόσια χρέη της χώρας στο χρονικό αυτό διάστημα ισοδυναμούν με το 122% περίπου του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), ενώ σύμφωνα με το σχετικό κριτήριο, αυτά θα πρέπει ν' αντιστοιχούν στο 60% του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα, και το εμπορικό έλλειμμα στη διάρκεια του 1995 έφθανε στο 7,3% του ΑΕΠ και ξεπερνούσε το όριο του σχετικού κριτηρίου της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που είναι το 3%.

Το ποσοστό ανεργίας στην Ιταλία είναι πάρα πολύ υψηλό, φτάνοντας σήμερα στο 12% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι στη χώρα αυτή τον προηγούμενο χρόνο σημειώθηκε μια αισθητή οικονομική άνοδος. Παρ' όλα αυτά, όμως, και για την Ιταλία προβλέπεται μια υποχώρηση της οικονομικής ανάπτυξης, η οποία, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα έχει παραπέρα σοβαρές αρνητικές συνέπειες στο καυτό ζήτημα της απασχόλησης. "Θα πρέπει κανείς να πετάξει από το σκάφος τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και να γίνουν από την αρχή διαπραγματεύσεις σχετικά με όλα τα ζητήματα, αρχίζοντας πρώτα και κύρια από τα προβλήματα της απασχόλησης", δηλώνει κατηγορηματικά ο Φαούστο Μπερτινότι, Γραμματέας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης. Ταυτόχρονα, ο κάτοχος του Βραβείου Νόμπελ για την Οικονομία, Φράνκο Μοντιγκλιάνι, ο οποίος κάθε άλλο, παρά σαν αριστερός μπορεί να χαρακτηριστεί, τονίζει με έμφαση: "Το Μάαστριχτ είναι μια μηχανή για να παράγει μόνο ανεργία...".

Στην περίπτωση, λοιπόν, που η γειτονική μας Ιταλία θελήσει με κάθε τρόπο να συμμετάσχει στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ενωση, τότε η νέα κυβέρνηση που θα εκλεγεί στις 21 του Απρίλη, θα είναι αναγκασμένη να εφαρμόσει μια πολιτική πρωτοφανούς σκληρής λιτότητας. Για να συμβεί, όμως, αυτό θα πρέπει να εξοικονομηθεί το αστρονομικό ποσό των 70 δισεκατομμυρίων μάρκων, προκειμένου να καλυφθεί το τεράστιο έλλειμμα της χώρας. Και τα χρήματα αυτά θα πρέπει να "κατατεθούν στο τραπέζι" μέχρι τον ερχόμενο Ιούνη. Στο μεταξύ, ο Πιέτρο Λαρίτζα, πρόεδρος του τρίτου μεγαλύτερου συνδικάτου της χώρας, UIL, εκτιμά την καταβολή του τιμήματος αυτού για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ενωση, σαν ιδιαίτερα υψηλή: "Μόνο οι μισές από τις παραπάνω προβλεπόμενες δραστικές κοινωνικές περικοπές θα σήμαιναν την παντελή συντριβή του κράτους πρόνοιας... ".

Στην πραγματικότητα, όμως, η καταλήστευση αυτή των κοινωνικών κατακτήσεων των Ιταλών εργαζομένων, άρχισε ήδη να γίνεται και από τις τελευταίες κυβερνήσεις, κάνοντας την αρχή από το υγειονομικό σύστημα, που στην πράξη σημαίνει ότι στη διάρκεια του 1994 έχουν εξοικονομηθεί χρηματικά ποσά που αντιστοιχούν στο 5,2% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Τις πιο δραστικές κοινωνικές περικοπές έκανε η κυβέρνηση Ντίνι με την καθιέρωση της λεγόμενης συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης. Κι όταν ακόμα η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι είχε κάνει την πρώτη αρχή, τότε ολόκληρη η Ιταλία ξεχύθηκε στους δρόμους... Ο δε διάδοχός του, Λαμπέρτο Ντίνι, ζήτησε να βρει στήριγμα στα συνδικάτα. Ετσι, λοιπόν, σύμφωνα με το νέο συνταξιοδοτικό σύστημα, θα πρέπει να επιμηκυνθεί ο χρόνος εργασίας, ενώ οι συντάξεις που θα καταβάλλονται θα είναι χαμηλότερες... Ταυτόχρονα, γίνεται λόγος και για "άλλες βελτιώσεις" του συνταξιοδοτικού συστήματος, που στην πράξη, κατά την άποψη του Προέδρου του Συλλόγου Βιομηχάνων, σημαίνει ότι "οι κατακτήσεις του Κοινωνικού Κράτους θα πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό του Μάαστριχτ... ". Οι Ιταλοί πολίτες σ' όλες τις σχετικές δημοσκοπήσεις που πραγματοποιούνται δηλώνουν "πεπεισμένοι Ευρωπαίοι". Αλλά, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμούν να ενταχθούν σε μια Ενωση, η οποία δε θα τους υπόσχεται μια συγκεκριμένη κοινωνική ασφάλεια. "Το Μάαστριχτ στηρίζεται μόνο στη νομισματική ένωση", δηλώνει κατηγορηματικά ο Σέρτζιο Κοφεράτι, πρόεδρος του μεγαλύτερου συνδικάτου της Ιταλίας, GGII. "Τώρα, όμως, πρόκειται για το καυτό ζήτημα της απασχόλησης και διασφάλισης των δικαιωμάτων των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων... ".

Ετσι, λοιπόν, ενόψει της ιδιαίτερα δύσκολης και περίπλοκης κατάστασης που έχει δημιουργηθεί, δεν απομένει τίποτα άλλο για την αυστηρή εκπλήρωση των κριτηρίων σύγκλισης που έχει προκαθορίσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, παρά η επίτευξη σχετικών συμβιβαστικών λύσεων. Κάτι τέτοιο, όμως, έχει κατηγορηματικά αποκλειστεί από τη Διακυβερνητική Συνδιάσκεψη για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ