Αμέτρητες είναι οι επιθέσεις, οι δολιοφθορές και οι δολοφονίες που έχουν πραγματοποιήσει οι διάφορες κυβερνήσεις των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να ανατραπεί η σοσιαλιστική Κούβα. Το φάσμα των εγκληματικών πράξεων είναι μεγάλο. Ξεκινάει από τις επιθέσεις και τις δολοφονίες ενάντια σε Κουβανούς διπλωμάτες σε ολόκληρο τον κόσμο από οργανώσεις Κουβανών αντεπαναστατών που ζουν στις ΗΠΑ και φτάνει στις δολιοφθορές στην ίδια την Κούβα. Δε θα μπορούσε, φυσικά, να ξεχάσει κανείς και τη μακρά και αιματηρή ιστορία των εγκληματικών ενεργειών, το βιολογικό πόλεμο με την ιδιόμορφη επιδημία ερυθράς το 1981, όσο και το θανατηφόρο για τα ζώα ιό που μετέφεραν οι ΗΠΑ στη χώρα.

Η προσπάθεια ανατροπής της λαϊκής εξουσίας στην Κούβα από την κυβέρνηση και τις αντιδραστικές δυνάμεις των ΗΠΑ έχει πάρει στο παρελθόν και τη μορφή της ανοιχτής στρατιωτικής επέμβασης. Στις 17 του Απρίλη του 1961, μια μέρα μετά από την ανακήρυξη από τον Φιντέλ Κάστρο του σοσιαλιστικού χαρακτήρα της επανάστασης, στη χερσόνησο Ζαπάτα γίνεται η γνωστή επέμβαση στον Κόλπο των Χοίρων, στην παραλία Χιρόν. Μια δύναμη 1.500 στρατιωτών εκπαιδευμένων, εξοπλισμένων και πληρωμένων από τη CIA εισέβαλαν με σκοπό να οργανώσουν εξέγερση για την ανατροπή της λαϊκής εξουσίας. Μέσα σε μόλις 72 ώρες, ο λαϊκός στρατός και η πολιτοφυλακή, παρά τον αιφνιδιασμό, κατάφεραν να νικήσουν τους εισβολείς (οι περισσότεροι αντεπαναστάτες Κουβανοί). Η ήττα αυτή των ΗΠΑ έκλεισε το δρόμο για ανοιχτή επέμβαση κατά της Κούβας, και ο μύθος της μεγάλης ανίκητης δύναμης άρχισε να καταρρέει, αλλάζοντας πολλά στον κόσμο.

Στη δεκαετία του '90 και μέχρι τις μέρες μας, οι αντικουβανικές εγκληματικές ομάδες που βρίσκονται στο Μαϊάμι των ΗΠΑ πραγματοποιούν εκατοντάδες ενέργειες ενάντια στην Κούβα, μεταξύ των οποίων η διείσδυση σε περιοχές της χώρας για τη δημιουργία μυστικών στρατοπέδων εκπαίδευσης τρομοκρατών με στόχο ενέργειες δολιοφθοράς, η υπονομευτική δράση, τα σαμποτάζ και οι αποστολές δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο, η μεταφορά όπλων και εκρηκτικών.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι τρεις βομβιστικές επιθέσεις σε ξενοδοχεία της Αβάνας το 1997, με αποτέλεσμα σε μία να χάσει τη ζωή του ένας Ιταλός τουρίστας. Οπως αποκαλύφθηκε από τον συλληφθέντα Ραούλ Ερνέστο Κρους Λεόν, ο οποίος ομολόγησε ότι ήταν αυτουργός αυτών των επιθέσεων, ήταν εκπαιδευμένος και χρηματοδοτούμενος από τον εγκληματία και πρώην πράκτορα της CIA Λουίς Ποσάδα Καρίλες.

Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια ανατίναξης κουβανικού αεροσκάφους που θα εκτελούσε το δρομολόγιο από το Κίνγκστον της Τζαμάικας στην Αβάνα (τελικά λόγω της καθυστέρησης της πτήσης δεν υπήρξαν ανθρώπινα θύματα), συντελέστηκε, στις 6 Οκτώβρη του 1976, το έγκλημα πάνω από τα νησιά Μπαρμπάντος:

Και οι 73 επιβάτες αεροσκάφους της «Cubana» - 57 Κουβανοί (ανάμεσά τους σύσσωμη η ομάδα ξιφασκίας της Κούβας, που λίγες ώρες νωρίτερα είχε ανακηρυχτεί νικήτρια στο Κεντροαμερικανικό Πρωτάθλημα), 11 από τη Γουιάνα, 5 από τη ΛΔ της Κορέας - σκοτώθηκαν από την ισχυρή έκρηξη. Από τις έρευνες συνελήφθησαν δύο ύποπτοι με βενεζουελάνικα διαβατήρια, οι οποίοι ομολόγησαν την πράξη τους και κατονόμασαν μάλιστα ότι ενεργούσαν υπό τις εντολές του «Αρχηγείου Ενότητας Επαναστατικών Οργανώσεων» (CORU), αρχηγοί του οποίου είναι ο Ορλάντο Μπος και ο Λουίς Ποσάδα Καρίλες. Οι έρευνες έδειξαν ότι οι δύο αυτοί εγκληματίες είχαν πληρωθεί με 25.000 δολάρια, ενώ χρησιμοποιήθηκε ειδική πλαστική εκρηκτική ύλη, με μηχανισμό που μπορούσε να προγραμματιστεί με ρολόι και ο οποίος είναι προέλευσης ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα από τη CIA.

Μέχρι σήμερα δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη. Απεναντίας, ο Καρίλες πρόσφατα απελευθερώθηκε από τις φυλακές των ΗΠΑ όπου κρατούνταν (λόγω παράνομης εισόδου στη χώρα). Μάλιστα, οι αμερικανικές αρχές απέσυραν όλες τις κατηγορίες που εκκρεμούσαν σε βάρος του, αψηφώντας τα αιτήματα για έκδοσή του στη Βενεζουέλα, από φυλακή της οποίας είχε αποδράσει παλιότερα.

Ηρωικό είναι το παράδειγμα των πέντε Κουβανών αγωνιστών που διείσδυσαν σε αντικουβανικές οργανώσεις στο Μαϊάμι οι οποίες σχεδίαζαν επιθέσεις ενάντια στην Κούβα και το λαό της και που βρίσκονται πάνω από 8 χρόνια φυλακισμένοι και απομονωμένοι σε φυλακές των ΗΠΑ. Στις 12 Σεπτέμβρη του 1998, το FBI συνέλαβε τους πέντε Κουβανούς ως υποτιθέμενους πράκτορες της Κούβας, σε βάρος των ΗΠΑ στο Μαϊάμι. Οι «πέντε» διείσδυσαν στις οργανώσεις αυτές, συνέλεξαν πληροφορίες και απέτρεψαν πολλές ενέργειες προστατεύοντας ανθρώπινες ζωές. Οι κουβανικές αρχές ενημέρωσαν κλιμάκιο υπαλλήλων του FBI για όλη αυτή τη δραστηριότητα και τις παράνομες εγκληματικές ενέργειες που οργανώνονται από το έδαφος των ΗΠΑ και τις οργανώσεις αντικουβανών στο Μαϊάμι. Η απάντηση ωστόσο των ΗΠΑ ήταν να αφήσει ανενόχλητες αυτές τις οργανώσεις και να συλλάβει τους πέντε Κουβανούς αγωνιστές.

Δικάστηκαν σε μια δίκη που διήρκεσε περισσότερο από 7 μήνες, μια δίκη που παραβίασε κάθε έννοια Δικαίου και των ίδιων των νόμων και του Συντάγματος των ΗΠΑ, αφού δεν επιτράπηκε αλλαγή τόπου διεξαγωγής της δίκης και η όλη διαδικασία πραγματοποιήθηκε στο Μαϊάμι, την πιο εχθρική για την Κούβα πόλη σε όλο τον κόσμο με έντονες τις πιέσεις στους ενόρκους του δικαστηρίου. Στους δικηγόρους των Πέντε που ορίστηκαν από το αμερικανικό κράτος, απαγορεύτηκε πρόσβαση στο 80% της δικογραφίας (χαρακτηρίζοντας το υλικό ως απόρρητο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ). Καμία από τις κατηγορίες, περί κατασκοπίας, δεν έγινε δυνατό να αποδειχτεί στη διαδικασία της δίκης. Κατέθεσαν μάλιστα και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης, στρατιωτικοί και στελέχη του FBI, που όλοι δήλωσαν ότι δεν υπήρξαν αποδείξεις...

Παρ' όλα αυτά, καταδικάστηκαν με τις πιο αυστηρές δυνατές ποινές: Ρ. Γκονσάλες 15 χρόνια φυλάκιση, Χ. Ε. Νορντέλο 2 φορές ισόβια και 15, Ραμόν Λαμπανίνιο 1 ισόβια και 18 μήνες φυλάκιση, Αντόνιο Γκερέρο 1 ισόβια και 10 χρόνια φυλάκιση, Φ. Γκονσάλες Γιορτ 19 χρόνια φυλάκιση.

Αξιοσημείωτη πάντως είναι η περσινή απόφαση του καλοκαιριού του 11^ου Εφετείου της Ατλάντα, να κρατήσει φυλακισμένους τους 5 Κουβανούς απορρίπτοντας κάθε ενδεχόμενο να υπάρξει νέα δίκη, ανατρέποντας έτσι πρότερη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, τον Αύγουστο του 2005, που ζητούσε την επανάληψη της δίκης των πέντε αγωνιστών, κρίνοντας παράλληλα άδικες τις ποινές που τους είχαν επιβληθεί και κάνοντας λόγο για σωρεία παρατυπιών σε μια έκθεση 120 σελίδων. Είχε προηγηθεί μάλιστα, κάτω από την πίεση του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης, η απόφαση της Ομάδας Εργασίας ενάντια στις Αυθαίρετες Κρατήσεις της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στις 27/5/2005, που αναγνώρισε ότι η στέρηση της ελευθερίας των πέντε Κουβανών είναι αυθαίρετη και παράνομη και προέτρεψε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να βάλει τέλος στη φυλάκισή τους.

Πάντως, το κίνημα αλληλεγγύης με τους πέντε Κουβανούς που υπηρετούν με αυτοθυσία τη σοσιαλιστική πατρίδα και το λαό της, ολοένα και δυναμώνει σε ολόκληρο τον πλανήτη, όπου σήμερα υπάρχουν 315 Επιτροπές Αλληλεγγύης σε πάνω από 100 χώρες με ανθρώπους που αγωνίζονται για να γίνει γνωστή η υπόθεσή τους, να απελευθερωθούν και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.