ΠΑΙΔΕΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΑΙΔΕΙΑ

ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Κλιμακώνουμε, πυκνώνουμε, δυναμώνουμε την πάλη!

Η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας χαιρετίζει, με ανακοίνωσή της, το χθεσινό μαζικό παμφοιτητικό - πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο και τους χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές, που για ακόμα μία φορά βγήκαν στους δρόμους και συνεχίζουν τον αγώνα ολοένα και πιο μαζικά. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Παρά το όργιο συκοφαντίας και μαύρης προπαγάνδας που έχουν στήσει η κυβέρνηση, η κυβερνητική παράταξη της ΔΑΠ, το ΠΑΣΟΚ και διάφοροι σύμμαχοί τους μέσα στα ιδρύματα, ο αγώνας αυτός συνεχίζεται το ίδιο δυναμικός και αποφασιστικός όπως τόσους μήνες!

Το μήνυμα που στείλανε σήμερα οι μαζικές κινητοποιήσεις μας είναι ξεκάθαρο: ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ - ΕΚΤΡΩΜΑ!!! Η αντιεκπαιδευτική πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ, που προωθεί την ιδιωτικοποίηση και την υποβάθμιση των σπουδών, είναι καταδικασμένη από την πλειοψηφία των φοιτητών, σπουδαστών και όλου του λαού!

Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση και το μεθοδευμένο σχέδιο τρομοκράτησης του αγώνας μας, που εκδηλώθηκε και σε αυτήν την κινητοποίηση! Καταγγέλλουμε την ασφυκτική περικύκλωση της διαδήλωσης και την προκλητική παρουσία των δυνάμεων καταστολής, τις αθρόες συλλήψεις διαδηλωτών, την επίθεση των ΜΑΤ με χημικά και κλομπ σε αντιπροσωπεία που ζητούσε την απελευθέρωση φοιτητή που είχε συλληφθεί και την προσπάθεια διάλυσης της πορείας πνίγοντάς τη στα χημικά. Ολα αυτά αποδεικνύουν το ότι η κυβέρνηση, όπως άλλωστε έκανε και το ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να προωθήσει διά πυρός και σιδήρου την πολιτική της και το νόμο - έκτρωμα και γι' αυτό το λόγο τρομοκρατεί προφανώς γιατί τρομοκρατείται από τη συνέχιση, τη μαζικότητα και την αποδοχή που έχουν οι αγώνες των φοιτητών! Δεν έχουν καμία σχέση με τον αγώνα των φοιτητών, όσες προσχεδιασμένες ενέργειες και γεγονότα δίνουν άλλοθι στα κυβερνητικά σχέδια για καταστολή των αγώνων μας. Καλούμε όλους τους φοιτητές και τους σπουδαστές, μαζί με όλο το λαό, να περιφρουρήσουν τα αιτήματα, τις διεκδικήσεις και τις μορφές πάλης τους και να απομονώσουν αυτήν την προσπάθεια! Μπροστά σε αυτήν την προσπάθεια κανένας φοιτητής δεν πρέπει να λυγίσει! Μαζί με όλο το λαό θα συνεχίσουμε αυτόν το δίκαιο αγώνα πιο μαζικά, πιο δυναμικά, βάζοντας στο προσκήνιο τις σύγχρονες ανάγκες μας και αυτό είναι η καλύτερη απάντηση στην τρομοκρατία!

Κλιμακώνουμε τώρα την πάλη ενάντια στην πολιτική και στους νόμους της ιδιωτικοποίησης, της υποβάθμισης, των ταξικών φραγμών, δυναμώνουμε και πυκνώνουμε τις κινητοποιήσεις, ώστε να ανοίξει ο δρόμος όχι μόνο για το μπλοκάρισμα αυτών των μέτρων, αλλά για Ανώτατη Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών».

Αγρια επίθεση με στόχο τη διάλυση της πορείας

Eurokinissi

Η φωτογραφία είναι μάρτυρας του ποιοι είναι οι πάνοπλοι και ποιους χτύπησαν προσχεδιασμένα στην «παγίδα συλλήψεων», που είχαν στήσει...

Ξυλοδαρμοί φοιτητών, εκτεταμένη χρήση χημικών, πυροβολισμός στον αέρα από αστυνομικό και «κλεφτοπόλεμος», δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την πραγματοποίηση και ολοκλήρωση ενός ακόμη μεγάλου πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου. Η αστυνομία στο χτεσινό συλλαλητήριο δε σταμάτησε ούτε στιγμή να κάνει προσπάθειες να χτυπήσει και να διαλύσει τη διαδήλωση. Δεν είναι τυχαίο πως στη διάρκεια της διαδήλωσης τραυματίστηκαν φοιτητές, έγιναν τέσσερις προσαγωγές, εκ των οποίων οι τρεις μετατράπηκαν σε συλλήψεις, και όλα αυτά σε συνδυασμό με εκτεταμένη χρήση χημικών - στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας. Σε όλα αυτά «χρήσιμη» ήταν η συμβολή των γνωστών - «αγνώστων».

Η πρώτη απόπειρα διάλυσης της πορείας έγινε στην οδό Φιλελλήνων, στο υπουργείο Αιγαίου. Στη διάρκεια του γνωστού «κλεφτοπόλεμου» όπου μια μικρή ομάδα από γνωστούς - «άγνωστους» έσπασε τζάμια του υπουργείου και η αστυνομία «απάντησε» με άγρια επίθεση κατά της πορείας, χτυπώντας και συλλαμβάνοντας χωρίς διάκριση. Σε αυτό το σημείο, ειδικός φρουρός του υπουργείου Αιγαίου βγήκε από το κτίριο και πυροβόλησε στον αέρα χωρίς να έχει απειληθεί καθόλου ούτε ο ίδιος, ούτε βεβαίως το υπουργείο! Την είδηση επιβεβαίωσε και η Αστυνομία, η οποία ισχυρίζεται πως θα διενεργήσει ΕΔΕ. Προκλητική ανακοίνωση, με την οποία ισχυρίζεται πως απειλήθηκε κατάληψη του υπουργείου εκδόθηκε από το σωματείο των Ειδικών Φρουρών. Είναι ψέμα και το γνωρίζουν.

Χαρακτηριστική του αστυνομικού αυταρχισμού ήταν η περίπτωση του φοιτητή του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ, Τάσου Βώσσου, ο οποίος δέχτηκε άγρια επίθεση, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο: «Οταν έγινε η επίθεση της αστυνομίας με κύκλωσαν τρεις ΜΑΤατζήδες και με κόλλησαν βίαια στον τοίχο, χτυπώντας με στο πρόσωπο και την πλάτη. Τους είπα να με αφήσουν, γιατί αλλού γίνονται τα επεισόδια και άλλοι τα κάνουν, κι εκείνη τη στιγμή ένας απ' τους τρεις μού "απάντησε" με μια ακόμη γροθιά στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να σπάσουν τα δύο μπροστινά δόντια».

Στη συνέχεια, στη διασταύρωση των οδών Φιλελλήνων και Κυδαθηναίων, δυνάμεις των ΜΑΤ συνέλαβαν δύο φοιτητές. Στο στενό, πίσω από την Αγγλικανική εκκλησία, διμοιρία των ΜΑΤ κρατούσε έναν φοιτητή - σύμφωνα με πληροφορίες του Γεωπονικού Πανεπιστημίου - συλληφθέντα. Αντιπρόσωποι των φοιτητών και του Φ.Σ. Γεωπονικής, μαζί με καθηγητές, διαμαρτυρήθηκαν στους αστυνομικούς, ζητώντας την απελευθέρωσή του. Με μόνο «λόγο» τις έντονες διαμαρτυρίες των εκπροσώπων, οι αστυνομικοί, εν ψυχρώ, έκαναν εκτεταμένη χρήση χημικών.

Στη συνέχεια, στη Λ. Αμαλίας εξελίχθηκε ο γνωστός «κλεφτοπόλεμος», με τους γνωστούς - «αγνώστους», να αναλαμβάνουν, πλέον, το δικό τους ρόλο, στην απόπειρα διάλυσης της πορείας. Παρά την αποπνικτική ατμόσφαιρα από τα χημικά που έπεσαν σε όλη την Αμαλίας, και σε μεγάλο μέρος της Πανεπιστημίου, οι φοιτητές συνέχισαν δυναμικά, με συνθήματα και παλμό.

Γιατί να μην καθορίζουν τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ από μόνα τους τον αριθμό των φοιτητών που μπορούν να δεχτούν και να εκπαιδεύσουν;

Στο όνομα της «αυτοτέλειας» είναι πολύ πιθανό να δοθεί στο μέλλον και αυτή η αρμοδιότητα στα ιδρύματα, καθώς δεν πρόκειται για ένα θετικό βήμα, αλλά για μια ρύθμιση στο πλαίσιο των αναδιαρθρώσεων. Σήμερα, τα μεγάλα ιδρύματα Αθήνας και Θεσσαλονίκης παραπονιούνται ότι το υπουργείο Παιδείας φορτώνει τα Τμήματά τους με περισσότερους εισακτέους απ' όσους τα ίδια ζητούν, με αποτέλεσμα να μην επαρκούν οι υποδομές και να δημιουργούνται προβλήματα και δυσλειτουργίες. Η ουσία του προβλήματος, βέβαια, είναι η υποχρηματοδότηση και όχι το ποιος αποφασίζει τον αριθμό των εισακτέων. Υπάρχουν, ακόμα, περιπτώσεις που το υπουργείο φουσκώνει με θέσεις διάφορα περιφερειακά τμήματα όπου γνωρίζει ότι θα πάνε πολύ λιγότεροι υποψήφιοι και το κάνει απλά για λόγους κατανομής των υποψηφίων, για να σπρώξει ένα μεγαλύτερο αριθμό φοιτητών στα Περιφερειακά Τμήματα.

Ετσι, τα σημερινά προβλήματα σε σχέση με τον αριθμό των εισακτέων μπορούν να αντιμετωπιστούν αν αντιστοιχηθούν οι πραγματικές ανάγκες για αποφοίτους με τον αριθμό των εισακτέων σε κάθε Τμήμα και φυσικά με επαρκή χρηματοδότηση στα ιδρύματα. Η πρόταση όμως που λέει να αποφασίζουν μόνα τους τα ιδρύματα τον αριθμό των εισακτέων τους δεν αποσκοπεί στην επίλυση αυτών των προβλημάτων, αλλά στη μέγιστη δυνατή κερδοσκοπία των ιδρυμάτων, που με τις αναδιαρθρώσεις θα φτάσουν στο σημείο να λειτουργούν σαν επιχειρήσεις.

Οπως έχει δείξει η εμπειρία χωρών όπου ήδη έχουν εφαρμοστεί οι αναδιαρθρώσεις υπάρχουν από τη μια μεριά ιδρύματα που επιλέγουν να αυξήσουν πολύ τον αριθμό των εισακτέων τους για να διαφημίσουν ότι έχουν εύκολες σπουδές και προσιτές για όλους τους φοιτητές - πελάτες. Εξάλλου, με την εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων ο δρόμος των διδάκτρων θα είναι ανοιχτός κι έτσι οι περισσότεροι φοιτητές θα σημαίνουν και περισσότερα έσοδα για το ίδρυμα. Υπάρχουν όμως και ιδρύματα που διατηρούν έναν κλειστό και περιορισμένο αριθμό εισακτέων, που κάνουν όλο και πιο αυστηρά τα κριτήρια εισαγωγής για να αυτοδιαφημίζονται ως «ιδρύματα - ελίτ» και να αποσκοπούν σε καλύτερη βαθμολογία από την αξιολόγηση για το επίπεδο εκπαίδευσης που παρέχουν.

Πώς εξασφαλίζεται όμως ότι οι απόφοιτοι, του αριθμού των εισακτέων που θα αποφασίζουν τα ιδρύματα, αντιστοιχούν στις ανάγκες της παραγωγής και μπορούν να έχουν μια θέση στην αγορά εργασίας; Απλούστατα δεν εξασφαλίζεται! Φυσικά, στον καπιταλισμό δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός, ωστόσο ο καθορισμός του αριθμού των εισακτέων από το κράτος θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια ελάχιστη αντιστοιχία με τις πραγματικές ανάγκες. Ομως αν τα ιδρύματα καθορίζουν πόσους θα παίρνουν, δεν μπορεί να εξασφαλιστεί ούτε η ελάχιστη αντιστοιχία με τις ανάγκες της παραγωγής. Και οι υποστηρικτές των αναδιαρθρώσεων δε θέλουν να υπάρχει μια τέτοια αντιστοιχία. Γιατί η μεγάλη μάζα αποφοίτων που θα αποκτά σταθερή δουλιά με δικαιώματα, σημαίνει περισσότερες εφεδρείες, που κατεβάζουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Δηλαδή, πρόκειται για ένα μέτρο, που, αν τελικά εφαρμοστεί, θα εφαρμοστεί στην πορεία προσαρμογής των ιδρυμάτων στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.