Είπε και κάτι άλλο, όμως, ο κ. Μανασής, ο διορισμένος από την κυβέρνηση νέος πρόεδρος του ΟΤΕ. Κάτι, που ενδιαφέρει άμεσα τα εκατομμύρια των συνδρομητών του Οργανισμού. Εξάγγειλε την εξομοίωση των αστικών και υπεραστικών τελών στις συνδιαλέξεις, μετά την πάροδο κάποιου χρόνου. Ετσι κι αλλιώς, στον ΟΤΕ το ίδιο κοστίζει μια κλήση στην Αθήνα και μία στην Αλεξανδρούπολη, σημείωσε χαρακτηριστικά.

Δε διευκρίνισε, όμως, ένα κρίσιμο ζήτημα. Πώς θα γίνει αυτή η εξομοίωση. Κυρίως, με την αύξηση των αστικών τελών, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια, ώστε αυτά να φθάσουν τα υπεραστικά ή κυρίως, με τη μείωση των τελευταίων;

Να περιμένουμε απάντηση ή να τη θεωρήσουμε αυτονόητη, στα πλαίσια των «νόμων της αγοράς», της πολιτικής «ενίσχυσης του Οργανισμού», δηλαδή των κερδών του, ώστε να γίνει και η μετοχή του περισσότερο ελκυστική, κλπ., κλπ.;

Τα μάθατε; «Εκπληκτος ο πρωθυπουργός διαπίστωσε στη Διυπουργική ότι δεν προχώρησε τίποτα για τα έργα της Ολυμπιάδας»! Δεν το πιστεύετε; Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να μη γνωρίζει τι γίνεται με τα Ολυμπιακά έργα; Αφού το γράφει στο πρώτο του θέμα χθες το «Βήμα» και φυσικά (δε) μας άφησε κατάπληκτους. Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που η ναυαρχίδα του συγκροτήματος επιχειρεί να βγάλει έξω και πάνω από τα προβλήματα τον Κ. Σημίτη και να περιφρουρήσει το εκσυγχρονιστικό φωτοστέφανό του. Και βέβαια δε νοιάζεται που προσβάλλει βάναυσα τη νοημοσύνη των αναγνωστών του, τους οποίους μάλλον θεωρεί κάφρους.

Λοιπόν, η πίεση που ασκείται για την ιδιωτικοποίηση και αυτού ακόμα του υποτυπώδους συστήματος κοινωνικής ασφάλισης στις ΗΠΑ, δεν προέρχεται τόσο από αντικειμενικές δυσκολίες, αλλά «κυρίως από τη Γουόλ Στριτ, αφού, αν ο ιδιωτικός τομέας αντικαταστήσει το δημόσιο σύστημα, η αμερικάνικη χρηματιστηριακή "βιομηχανία" θα κερδίσει περίπου 130 δισ. δολάρια σε νέους επανδυτικούς λογαριασμούς»...

Αυτή και μια σειρά ακόμα σημαντικές επισημάνσεις κάνουν σε βιβλίο τους σχετικά με το αμερικάνικο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης δυο γνωστοί συγγραφείς, οι «αντικασσάνδρες» της «δημογραφικής βόμβας», όπως τους χαρακτηρίζει σε άρθρο του, που αναδημοσιεύει η χτεσινή «καθημερινή», ο Economist.

Οι ίδιοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι «το φετίχ της γήρανσης δεν είναι απλώς μια παραδοσιακή παραζάλη ή ένας αποδιοπομπαίος τράγος. Εχει καταστεί ο τρόπος απολογίας για τα κοινωνικά προβλήματα...». Επίσης, ότι «η οικονομική πίεση προς τις κυβερνήσεις δεν οφείλεται στην αύξηση των ηλικιωμένων, αλλά στην απουσία προγραμμάτων ανακατανομής του πλούτου σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, κάθε ηλικίας».

Διευρύνονται, λοιπόν, οι φωνές που όλο και πιο πολύ, όλο και πιο τεκμηριωμένα -έτσι που να μην μπορούν να τις αγνοήσουν- αμφισβητούν τους μύθους που πλέκονται όχι μόνο στην Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη και στη χώρα μας, για να επενδύσουν τα σχέδια που θέλουν να ρίξουν την κοινωνική ασφάλιση βορά στα σαγόνια των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων.

Αριστείδης

του Αντώνη,

γεννηθείς

στη Σαλαμίνα,

με διπλή

στη μέση «ζώνη»

και λειψό μισθό

το μήνα,

«παντρεμενος»

από χρόνια

με τις τράκες

και την πείνα!

*

Αριστείδης,

ο εργάτης,

ο παρίας

απ' το Γκάζι,

που το κράτος

της απάτης

τον ιδρώτα του

αρπάζει

κι απ' τα βάρη

σαν σακάτης

εκατάντησε

να μοιάζει!