Μέχρι πρόσφατα - συγκεκριμένα μέχρι την περασμένη Τετάρτη(!) - η κυβέρνηση προσπαθούσε να «πείσει» ότι το Νέο Μουσείο Ακρόπολης όχι μόνο θα είναι έτοιμο μέχρι τους Ολυμπιακούς του 2004, αλλά - αυτό βέβαια σε πιο ήπιους και έμμεσους τόνους - ότι θα φιλοξενεί και τα Γλυπτά του Παρθενώνα.

Την περασμένη Τετάρτη όμως, από τη Θεσσαλονίκη, ο πρόεδρος του Οργανισμού για την Ανέγερση του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης Δημήτρης Παντερμαλής είπε πως το ΝΜΑ θα είναι «έτοιμο»... κάπου στα τέλη του 2005! Αυτό που ο ΟΑΝΜΑ θεωρεί ως το ταχύτερο δυνατό για το 2004 είναι το «στήσιμο» του «κορμού» του κτιρίου και το γυάλινο περίβλημά του.

Το γεγονός ότι για την κατασκευή του μουσείου καταστρέφεται ο σημαντικός αρχαιολογικός χώρος του Μακρυγιάννη, ενώ το κτίριο θα επιφέρει και περιβαλλοντικά - πολεοδομικά προβλήματα και έμμεση βλάβη (αισθητική) στην ίδια την Ακρόπολη, είναι «ψιλά γράμματα» για την κυβέρνηση. Επιπλέον, διαφημίζεται το μουσείο με έκθεση μακετών του στη Θεσσαλονίκη και αργότερα στην Αθήνα, λες και δεν εκκρεμούν δικαστικές αποφάσεις για το θέμα. Λες και η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν αποφάσισε «ποτέ» την ακύρωση της προμελέτης του μουσείου.

Βέβαια, η κυβέρνηση έβαλε προχτές τη Βουλή να «βγάλει» το «φίδι από την τρύπα», νομοθετώντας την κατασκευή του ΝΜΑ και βέβαια τη χωροθέτησή του στου Μακρυγιάννη! Αραγε, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ και ο κ. Παντερμαλής θυμούνται τι πρέπει να γίνει όταν «η αδικία γίνεται νόμος»;

Πρωτοπόρα και κορυφαία θέση στην ιστορία της ελληνικής φωτογραφίας (αλλά και κορυφαία θέση στην παγκόσμια ιστορία της φωτογραφίας) θα κατέχει πάντα η Νέλλη (1899-1998). Οι περίφημες φωτογραφίες της σε αρχαία μνημεία μας έγιναν διεθνώς διάσημες από πολλές ελληνικές εκδόσεις (κυρίως του Μουσείου Μπενάκη, στο οποίο η Νέλλη δώρισε το φωτογραφικό αρχείο της), αλλά και από ξένες. Και ενώ οι μελετητές της μεγάλης καλλιτέχνιδας θεωρούσαν ότι το κεφάλαιο «Νέλλη» διερευνήθηκε πλήρως και έκλεισε οριστικά, αυτό ξανανοίγει, με τις 157, ανέκδοτες, κυρίως, φωτογραφίες της που έφερε στο «φως» το λεύκωμα «Αρχαιότητες. Ελλάδα 1925-1939. Nelly's», το οποίο εξέδωσαν και παρουσίασαν το Μουσείο Μπενάκη και η «Μέλισσα». Συγγραφείς του τόμου είναι οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Φιλιππίδης και Στέλιος Λυδάκης, ο ιστορικός της φωτογραφίας Αλκης Ξανθάκης και η επιμελήτρια του Φωτογραφικού Αρχείου του Μουσείου Μπενάκη, Ειρήνη Μπουντούρη.

Ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, Αγγελος Δεληβοριάς, παρουσιάζοντας την έκδοση, τόνισε ότι αυτές οι φωτογραφίες της Νέλλης «συνιστούν πολύτιμο βοήθημα για την αρχαιολογική επιστήμη». Η Ειρήνη Μπουντούρη σημείωσε ότι η Μικρασιάτισσα στην ψυχή, αλλά γερμανικής παιδείας Νέλλη «προσέγγισε ελεύθερα την αρχαιότητα, περνώντας από τη συνολική αποτύπωση των μνημείων στις λεπτομέρειές τους. Πρόσφερε τη συγκίνηση των αρχαίων έργων τέχνης μέσα από τα δικά της, νέα έργα τέχνης».

Ο Στέλιος Λυδάκης τόνισε ότι η «γενιά του 1930» - αντίθετα από την ευρωπαϊκή «κούραση» και αδιαφορία που επικράτησε από το τέλος του 18ου αιώνα και εντεύθεν για τις ελληνικές αρχαιότητες - «αποζητώντας την ελληνική της "ταυτότητα" έστρεψε το ενδιαφέρον της προς οτιδήποτε ελληνικό - αρχαίο, νεότερο, σύγχρονο. Αυτό έκανε και η Νέλλη, η οποία εμφανίζει την αρχαιότητα σαν απολιθωμένο φως, το οποίο, όμως, φωτίζει το παρόν. Η μοντερνιστική καλλιτεχνική αντίληψη και η υψηλής ποιότητας αισθητική της Νέλλης πλάθει αριστουργηματικά έργα τέχνης».

Ο Αλκης Ξανθάκης, ο κυριότερος μελετητής της Νέλλης, ομολόγησε ότι ενώ θεωρούσε «πλήρως διερευνημένο το "κεφάλαιο" Νέλλη», διαπιστώνεται ότι «πολλές φωτογραφίες της για την αρχαιότητα δεν είχαν απασχολήσει κανέναν μελετητή» και επισήμανε: «Τώρα, η έρευνα της Ειρήνης Μπουντούρη όχι μόνο παρουσιάζει και αναλύει αδημοσίευτο έργο της Νέλλης, αλλά και το συγκρίνει με το έργο ξένων "ιερών τεράτων" της φωτογραφίας».

Ο αρχαιολόγος και υπεύθυνος των εκδόσεων του Μουσείου Μπενάκη, Δημήτρης Δαμάσκος, αναφερόμενος στις τρεις κατηγορίες των φωτογραφιών της Νέλλης - 1) αρχαιολογικοί χώροι Αττικής, Πελοποννήσου, Δελφών, 2) αίθουσες των μεγάλων μουσείων της χώρας, 3) επιμέρους έργα, κυρίως γλυπτά, με λήψεις και φωτισμό, που αναδεικνύουν πολύ τις λεπτομέρειες των γλυπτών - υπογράμμισε ότι «οι φωτογραφίες της δεν προσφέρουν μόνον ένα εργαλείο μελέτης για τους αρχαιολόγους, αλλά και εμμέσως κάνουν αποτίμηση κάθε αρχαίου έργου».

Το καινούριο έργο των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη «Ο στρατός της σωτηρίας» παρουσιάζει, από σήμερα, το θέατρο «Σημείο», σε σκηνοθεσία - σκηνική επιμέλεια Νίκου Διαμαντή, χορογραφία Τζένης Αργυρίου και Ας Μπουλάγιεφ. Παίζουν: Ιωάννα Μακρή, Αυγουστίνος Ρεμούνδος, Τάσος Πυργιέρης.

Πρόκειται για ένα μοντέρνο, ποιητικό και παράλληλα απόλυτα ρεαλιστικό κείμενο, που περιγράφει την «αναχώρηση» μιας ακραίας γυναικείας φιγούρας, της Σωτηρίας, η οποία παίζει με τις μνήμες και τα γεγονότα της ζωής της. Μονολογεί και στο παραλήρημά της συναντά τις αναμνήσεις που την περιβάλλουν με τρυφερό τρόπο. Ενας κόσμος νοσταλγικός, που ανακατεύεται με τα απορρίμματα του παρόντος και έρχεται σε ρήξη μαζί τους, αρνούμενη να συνθηκολογήσει. «Ενα ταξίδι στα σύννεφα» - όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης Νίκος Διαμαντής - «ένα γλυκό τρυφερό όνειρο, μια νότα ανθρωπιάς σε ένα σκληρό κόσμο».