ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αδιαπραγμάτευτο

Δεν είναι η πρώτη φορά που το πανεπιστημιακό άσυλο βρίσκεται στο επίκεντρο μιας ενορχηστρωμένης επίθεσης, κατασυκοφάντησης, με στόχο τον περιορισμό έως την πλήρη κατάργησή του. Και για την επίτευξη αυτού του στόχου υπονομεύεται με κάθε μέσον. Ωστόσο, τώρα συμπίπτει με μια ξεχωριστή συγκυρία, με την παράλληλη εκστρατεία της πλήρους ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης, με αιχμή την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, το οποίο θέτει εμπόδια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Η εκστρατεία ενάντια στο πανεπιστημιακό άσυλο εκφράζεται με κάθε μέσο, συμπεριλαμβανομένων και των προβοκατόρικων ενεργειών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα από μια συνεχή προπαγάνδα, που αναπαράγεται από τα μέσα ενημέρωσης, γίνεται συστηματικά προσπάθεια διαστρέβλωσης της ουσίας του ασύλου. Η κατάχτηση αυτή της πανεπιστημιακής κοινότητας και γενικότερα του λαϊκού κινήματος ήταν πάντα καρφί στο μάτι των αντιδραστικών δυνάμεων και όλων αυτών που εκπροσωπούν και στηρίζουν την καπιταλιστική επέλαση και εμπορευματοποίηση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας.

Αποσιωπούν ότι το άσυλο ήταν πάντα συνυφασμένο με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την ελεύθερη έρευνα και την ελεύθερη συνδικαλιστική και πολιτική δράση. Οι ελευθερίες αυτές, απαραβίαστες για τους πανεπιστημιακούς χώρους, βρίσκονται στο στόχαστρο μιας ενορχηστρωμένης επίθεσης. Βεβαίως, αυτές οι ελευθερίες και η εμβέλειά τους βγαίνουν έξω από τα όρια των πανεπιστημίων και αφορούν συνολικά στην κοινωνία και στο λαό. Στην εκστρατεία αυτή υπονόμευσης του θεσμού του ασύλου προβάλλονται πλευρές και κατασκευάζονται ψευτοδιλήμματα, ώστε να ταυτίζεται στις συνειδήσεις ότι το άσυλο καλύπτει περιθωριακού χαρακτήρα ενέργειες (που βλάπτουν το κίνημα), αμφίβολης προέλευσης και κινήτρων.

Η επίθεση στο άσυλο, το οποίο διασφαλίζει τις ακαδημαϊκές ελευθερίες, αλλά και το δημοκρατικό έλεγχο του πανεπιστημίου από το φοιτητικό και ευρύτερα το λαϊκό κίνημα, σχετίζεται και με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις για το πανεπιστήμιο, όπου η εκπαίδευση και η έρευνα αλλά και η ίδια η ζωή των φοιτητών θα ελέγχονται από πολυεθνικές εταιρείες, ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Πολύ περισσότερο το πανεπιστημιακό άσυλο είναι εμπόδιο στα λεγόμενα ιδιωτικά πανεπιστήμια που από κοινού ετοιμάζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ή στα ιδιωτικοποιημένα πανεπιστήμια.

Ομως, ο πόλεμος ενάντια στο πανεπιστημιακό άσυλο έχει και πολιτικοϊδεολογικές στοχεύσεις. Αποτελεί μέρος της συνολικότερης επίθεσης στο δικαίωμα στη μόρφωση, στην ελεύθερη ιδεολογικοπολιτική δράση, στην ελευθερία της επιστημονικής έρευνας, η οποία δεν μπορεί να συνυπάρξει με την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων. Αλλωστε, η επίθεση αυτή είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού που αφορά στην αποδυνάμωση των λαϊκών αγώνων και στην προώθηση αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην εργασία και στα λαϊκά δικαιώματα, στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας και της διακήρυξης της Μπολόνια.

Η υπεράσπιση, λοιπόν, του πανεπιστημιακού ασύλου είναι υπόθεση του φοιτητικού κινήματος και των πανεπιστημιακών, γενικότερα του λαϊκού κινήματος, που πρέπει να αντισταθεί στην επιδιωκόμενη κατάργησή του σε συνδυασμό με την εναντίωσή του σ' αυτούς που, εκούσια ή ακούσια, δεν έχει σημασία, δίνουν άλλοθι στην επίθεση ενάντιά του συμβάλλοντας στην υπονόμευσή του. Το άσυλο ήταν πάντα αναπόσπαστο μέρος των λαϊκών ελευθεριών και κατακτήσεων και ως τέτοιο είναι αδιαπραγμάτευτο.

«Πλάτη» στην καρκινογόνο καύση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόλις χτες δημοσιεύτηκε η ανακοίνωση της ΚΟΑ του ΚΚΕ, στην οποία, μεταξύ άλλων, επισημαίνεται ότι η ραγδαία επιδείνωση του προβλήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων οφείλεται στις πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που έχουν επίκεντρο: Τη διαιώνιση της συγκέντρωσης όλων των σκουπιδιών της Αττικής στο Θριάσιο. Τη διατήρηση των υπέρογκων αντισταθμιστικών τελών που πληρώνει ο λαός. Την «καλλιέργεια» του επικείμενου αδιεξόδου ώστε να γίνει κοινωνικά αποδεκτή η καρκινογόνος και πανάκριβη καύση. Την ανάθεση στο μεγάλο κεφάλαιο κερδοφόρων τομέων της επεξεργασίας και διάθεσης των στερεών αποβλήτων.

Πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι της ανακοίνωσης της ΚΟΑ 31 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή, αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους που επί δέκα χρόνια τροφοδότησαν και αυτοί το αδιέξοδο, ουσιαστικά εγκαλούν την κυβέρνηση γιατί δεν προχωρά στις νέες μεθόδους διαχείρισης, δηλαδή στην καύση και τις παραφυάδες της! «Η κάθε κυβέρνηση - λένε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ - κρίνεται από τη δυνατότητα προσαρμογής της πολιτικής της στη μόνιμη ανάγκη εκσυγχρονισμού των μεθόδων διαχείρισης των απορριμμάτων»...

Ανοιχτό το θέμα της καύσης άφησε χτες και ο τομεάρχης ΥΠΕΧΩΔΕ του ΠΑΣΟΚ, Α. Λοβέρδος, λέγοντας ότι το νέο πρόγραμμα του κόμματος θα μιλά για νέες τεχνολογίες.

Κάτι τέτοια ακούν τα διάφορα διεθνή και ντόπια μονοπώλια και ετοιμάζονται να εισβάλουν με προτάσεις για την κατασκευή ενός ή δύο ή - ακόμη - και 10 εργοστασίων καύσης στην Αττική!

Μόνος χαμένος ο λαός, που εκτός από πολλαπλάσια δημοτικά τέλη που θα κληθεί να πληρώσει, θα «χορτάσει» και με τόνους καρκινογόνων διοξινών...

Εκβιασμοί

Το ότι ο ωμός εκβιασμός είναι ένα από τα μέσα που χρησιμοποιεί ο ιμπεριαλισμός για να φτάνει στους στόχους του δεν είναι τίποτα καινούριο. Επίσης καθόλου καινούριο δεν είναι πως οι ΗΠΑ εκβιάζουν όλο αυτό τον καιρό την ηγεσία της Σερβίας, προκειμένου να δεχτεί την ανεξαρτησία του Κοσσόβου. Και βεβαίως οι ιμπεριαλιστές εκβιάζουν. Το ζήτημα όμως είναι και ποιες δυνατότητες τους δίνουν οι «εκβιαζόμενες» κυβερνήσεις για να μπορούν να το κάνουν. Αν ας πούμε η επιδίωξή τους είναι η ένταξη της χώρας τους στην ΕΕ που μαζί με τις ΗΠΑ λίγα χρόνια πριν τη βομβάρδισαν, σ' αυτό θα «πατήσουν» να σε χτυπήσουν. Ετσι ο Αμερικανός πρέσβης στο Βελιγράδι, κ. Μάικλ Πολτ, σε προχτεσινή συνέντευξή του ισχυρίστηκε πως το Κόσσοβο είναι ένα προφανές εμπόδιο στο δρόμο της Σερβίας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς η Ενωση δε θέλει να «εισάγει» στους κόλπους της καμιά ανεπίλυτη διαμάχη. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι μόνο το πώς ο Αμερικανός πρέσβης μιλά για την ΕΕ και τη Σερβία, αλλά και το τι κάνει η κυβέρνηση της χώρας. Πάντως, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά πως στον ιμπεριαλισμό αυτό που επιβάλλεται είναι το δίκαιο του ισχυρού.

Τα συγχαρητήρια

Την ανησυχία του για το γεγονός ότι η ΕΕ δεν είναι ακόμη σε πλήρη θέση «να επεμβαίνει και να πείθει στρατιωτικά σύμφωνα με τις δικές της επιδιώξεις και σκέψεις (σ.σ. της ΕΕ)» εξέφρασε, μεταξύ άλλων, ο Θεόδωρος Πάγκαλος προχτές το βράδυ στο Ζάππειο, κατά τη διάρκεια ημερίδας με θέμα «Οι προκλήσεις της Γερμανικής Προεδρίας στην ΕΕ το α΄ εξάμηνο του 2007», που διοργάνωσαν ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Στρατηγικού Σχεδιασμού και το Γ΄ Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων υπό την αιγίδα της γερμανικής πρεσβείας.

Μάλιστα, για να γίνει πιο σαφής, αναφερόμενος στα γεγονότα που σημάδεψαν την Αλβανία πριν από δέκα χρόνια περίπου, όταν ο λαός εξεγέρθηκε ενάντια στην κυβέρνηση Μπερίσα, σημείωσε την αδυναμία τότε της ΕΕ να παρέμβει, και υπογράμμισε: «Δεν είναι δυνατόν η ΕΕ να μην έχει την ευχέρεια να επεμβαίνει και να επιλύει τα προβλήματα με βάση τις επιδιώξεις της».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Πάγκαλος εκφράζει τέτοιου είδους αντιδραστικές απόψεις και μάλιστα να πλειοδοτεί σε αυτές. Ωστόσο, αυτή τη φορά, για τις απόψεις του αυτές απέσπασε και τα συγχαρητήρια του Γερμανού πρέσβη, Βόλφγκανγκ Σουλτχάις. Φαίνεται πως η μνημειώδης όσο και θεαματική πολιτική κωλοτούμπα του κυρίου Πάγκαλου, όταν προ ετών αποκάλεσε τη Γερμανία «γίγαντα με γυάλινα πόδια» για να αναιρέσει λίγες ώρες αργότερα σαν βρεγμένη γάτα, ανήκει πια στο παρελθόν... Ο κ. Πάγκαλος μεγαλούργησε πάλι. Εύγε του!