- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Το 29,7% των νέων κάτω των 25 ετών δεν έχει εργασία. Το 80% αυτής της κατηγορίας δεν έχει εργαστεί ποτέ. Η Ελλάδα «πρωταθλήτρια» στην ανεργία των νέων
Παπαγεωργίου Βασίλης |
Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ακόμη ότι μόνον η Ιταλία παρουσιάζει μεγαλύτερη ανεργία απ' την Ελλάδα στους νέους, αν και τα στοιχεία της Ιταλίας είναι του '99 και της Ελλάδας του '98. Ετσι η Ελλάδα είναι στην καλύτερη περίπτωση δεύτερη όσον αφορά στα θλιβερά ποσοστά της ανεργίας για τις ηλικίες κάτω των 25 χρόνων. Σε απόλυτους αριθμούς το ποσοστό ανεργίας αφορά σε 169.000 νέους αυτών των ηλικιών.
Ομως το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το 80% αυτών των νέων ανέργων δεν έχει εργαστεί ποτέ! Δηλαδή δεν έχουν καμιά πρόσβαση στην αγορά εργασίας, ενώ δεν έχουν και το δικαίωμα της ενίσχυσης απ' τον ΟΑΕΔ.
Επειδή πιθανόν να επιχειρηθεί η παρερμηνεία των στοιχείων αυτών, σημειώνουμε ότι τα συγκεκριμένα ποσοστά δεν αφορούν σε μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, ή στρατευμένους. Η Eurostat, όπως αναφέρει στο υπόμνημά της, μετράει ως άνεργο αυτό το νέο που επιθυμεί να εργαστεί, αλλά δεν μπορεί να βρει εργασία.
Η εφιαλτική εικόνα της ανεργίας για την ελληνική νεολαία δίνει αποστομωτική απάντηση στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς για «νέες θέσεις εργασίας», για «ενεργές πολιτικές απασχόλησης», για «μείωση της ανεργίας των νέων». Ισχυρισμοί που επανελήφθησαν από το ΠΑΣΟΚ και στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο. Τα στοιχεία της Eurostat ρίχνουν ακόμη στο καλάθι των αχρήστων και τις εξαγγελίες πως η συνεχής εκπαίδευση και επανεκπαίδευση θα δώσουν απάντηση στο πρόβλημα της ανεργίας και ειδικά της ανεργίας των νέων.
Πάντως, η ανεργία κάνει κυριολεκτικά θραύση στις νέες ηλικίες σ' όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου το ποσοστό ανεργίας για τις ηλικίες κάτω των 25 ετών είναι τουλάχιστον διπλάσιο (σε πολλές χώρες τριπλάσιο) του γενικού ποσοστού ανεργίας. Αυτό δείχνει ότι η νεολαία είναι αυτή που σηκώνει κατά κύριο λόγο το «σταυρό» της ανεργίας και των συνεπειών από την εφαρμογή της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Τα στοιχεία για την ανεργία των νέων προκαλούν ανησυχία στους ιθύνοντες της ΟΝΕ και ειδικότερα στους τραπεζίτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τους επιτρόπους της Κομισιόν, αφού βλέπουν ότι τα ποσοστά ανεργίας στους νέους έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα «όρια ασφαλείας». Ο φόβος για μια έκρηξη μεγαλώνει, καθώς διαπιστώνουν ότι ο εφιάλτης της ανεργίας δεν προκαλεί μόνο τους νέους που επιχειρούν τώρα την ένταξή τους στην παραγωγή και την εργασία, αλλά και τα εκατομμύρια μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές που βλέπουν ότι μετά το τέλος των σπουδών τους, το μέλλον προδιαγράφεται μαύρο.
Οπως στα σχέδια τους για την αντιμετώπιση της γενικής ανεργίας, έτσι και για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων επιστρατεύουν τα μέτρα του «αμερικανικού μοντέλου». Το σημαντικότερο από τα μέτρα αυτά αφορά στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Στην πρόσφατη έκθεσή της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την πορεία της ελληνικής οικονομίας (με αφορμή την αίτηση της κυβέρνησης για την ένταξη στην ΟΝΕ) εντοπίζει το υψηλό ποσοστό ανεργίας των νέων στη χώρα μας και εκτιμά ότι για αυτό το ποσοστό ευθύνονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας (εθνική και κλαδικές), οι οποίες ορίζουν «πολύ υψηλές αποδοχές» για τους νέους που μπαίνουν για πρώτη φορά στην παραγωγή και την αγορά εργασίας. Κατά την ΕΚΤ η «λύση» του προβλήματος βρίσκεται στην κατάργηση των συμβάσεων, δηλαδή των κατώτερων ορίων, και τη διαμόρφωση των μισθών στο ύψος που θα καθορίζουν οι εργοδότες για τους νέους εργαζόμενους!
Στον πίνακα που δημοσιεύουμε σήμερα περιέχονται τα στοιχεία για την πορεία του πληθωρισμού τον περασμένο Απρίλη σε ετήσια βάση. Τα στοιχεία αυτά δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα από την Eurostat, την επίσημη στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οπως φαίνεται, ο πληθωρισμός στη «ζώνη του ΕΥΡΩ» (στα 11 κράτη-μέλη που είναι ήδη μέλη της ΟΝΕ) τον περασμένο μήνα μειώθηκε στο 1,9% από 2,1% που ήταν το Μάρτη.
Αυτή η πορεία οφείλεται κυρίως στην εφαρμογή της «σκληρής» εισοδηματικής πολιτικής, την οποία εισηγήθηκαν στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όσο και η διοίκηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ωστόσο, παρά την πτώση του πληθωρισμού, οι αρχές της ΕΕ κάθε άλλο παρά ικανοποιημένες εμφανίζονται. Οι τιμές του πετρελαίου, παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις, μένουν σε υψηλά επίπεδα ενώ το ΕΥΡΩ δε δείχνει σημάδια ανάκαμψης στη «μάχη» του με το δολάριο. Απ' την άλλη, τα πρόσφατα στοιχεία για την αύξηση του όγκου των λιανικών πωλήσεων στα κράτη-μέλη της ΕΕ τον περασμένο Φλεβάρη οδηγούν τους ιθύνοντες της ΕΚΤ σε εκτιμήσεις για νέες πληθωριστικές πιέσεις.
Πιέσεις οι οποίες και πάλι θα αντιμετωπιστούν με την επίθεση κατά των λαϊκών εισοδημάτων. Ηδη, η σύσταση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προς όλες τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών ορίζει ότι θα πρέπει να ασκήσουν ακόμη πιο «περιοριστική μισθολογική πολιτική», εφιστώντας την προσοχή τους στις συλλογικές συμβάσεις (εθνικές ή κλαδικές) που αυτή την περίοδο υπογράφονται στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η «απελευθέρωση» των αγορών είναι το μόνιμο μοτίβο των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Απελευθέρωση της αγοράς των τηλεπικοινωνιών, απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, η απελευθέρωση των ναυτιλιακών μεταφορών, η απελευθέρωση των αερομεταφορών, η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας είναι αυτή την περίοδο στην πρώτη γραμμή της πολιτικής των κοινοτικών οργάνων.
Η πολιτική αυτή που παρουσιάζεται ως μονόδρομος, ενισχύεται και με τα επιχειρήματα περί «παγκοσμιοποίησης». Εξάλλου το υπόβαθρο της «παγκοσμιοποίησης» είναι η ελευθερία στην κίνηση των κεφαλαίων, η ελευθερία στην κίνηση του εργατικού δυναμικού, η ελευθερία στην κίνηση των εμπορευμάτων και η ελευθερία στην κίνηση των υπηρεσιών. Φυσικά πίσω από κάθε «ελευθερία» του κεφαλαίου, κρύβονται νέα και βαρύτερα δεσμά για τους εργαζόμενους σ' όλο τον κόσμο.
Η «απελευθέρωση» προτείνεται από τους θιασώτες της «παγκοσμιοποίησης» και της ΟΝΕ ως πανάκεια για οποιοδήποτε πρόβλημα. Ομως, όσο «απελευθερωτικές» εμφανίζονται οι δυνάμεις του κεφαλαίου όταν είναι να προωθήσουν τα συλλογικά τους συμφέροντα, ενάντια στην εργατική τάξη, τόσο προστατευτικές και ανελεύθερες εμφανίζονται όταν είναι να λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές και τους ανταγωνισμούς.
Το παράδειγμα του εμπορικού «πολέμου» μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι χαρακτηριστικό. Οπως είναι γνωστό, αυτός ο πόλεμος, μεταξύ άλλων, διεξάγεται και για τους δασμούς. Οι ΗΠΑ κατηγορούν την ΕΕ ότι επιβάλλει δασμούς στα εισαγόμενα αμερικανικά προϊόντα για να προστατέψει τα προϊόντα των δικών της πολυεθνικών. Αντιστρόφως, η ΕΕ κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι ενώ φωνάζουν για τους δασμούς των Ευρωπαίων, οι ίδιες επιδοτούν μέσω φοροαπαλλαγών τις αμερικανικές εξαγωγικές επιχειρήσεις. Και οι δυο αλληλοκατηγορούνται για νόθευση του ανταγωνισμού. Σ' αυτό, τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, ξεχνούν τις «ελευθερίες» και τις «απελευθερώσεις», το παιχνίδι για την παγκόσμια κυριαρχία δεν αφήνει τόπο για τέτοιου είδους πολιτικές.
Η «απελευθέρωση» είναι το εργαλείο της «Νέας Οικονομικής Τάξης» όταν οι δυνάμεις της πρόκειται να επιτεθούν κατά των εισοδημάτων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οταν πρόκειται να χτίσουν τους νέους μηχανισμούς εκμετάλλευσης και αναδιανομής του πλούτου από την εργασία προς το κεφάλαιο για να φτιάξουν την «πίτα» των κερδών τους. Η «απελευθέρωση» μένει λέξη χωρίς περιεχόμενο όταν οι ίδιες δυνάμεις συγκρούονται για το μοίρασμα αυτής της «πίτας».
