ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 17 Οχτώβρη 2000
Σελ. /40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΤΖΑΝΕΙΟ
Με προσωπικό ασφαλείας τα περισσότερα τμήματα

Με συνεχόμενες μετακινήσεις αντιμετωπίζονται οι τρομακτικές ελλείψεις προσωπικού

Χρωστούν ακόμα δεδουλευμένα από πέρσι
Χρωστούν ακόμα δεδουλευμένα από πέρσι
Δύσκολες μέρες όχι μόνο για τους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας, αλλά και για όλη την κοινωνία, προβλέπει η Τριμελής Επιτροπή του Νοσηλευτικού του Τζανείου νοσοκομείου, εάν μέσα στο επόμενο διάστημα περάσει το νομοσχέδιο που προετοιμάζει η κυβέρνηση. Γι' αυτόν το λόγο, σε ανακοίνωσή της, καλεί όλους τους εργαζόμενους του νοσοκομείου να πάρουν μέρος στην αυριανή γενική συνέλευση του κλάδου, που θα γίνει στις 10 το πρωί στο Αμφιθέατρο του Τζανείου. Επίσης τους καλεί να συμμετάσχουν όλοι στην απεργία της 31 Οκτώβρη 2000, που αποφάσισε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), εκφράζοντας την αντίθεσή της σε έξι κεντρικά σημεία του σχεδίου μεταρρύθμισης.

Βασικό αίτημα στην απεργία πρέπει να είναι η απαίτηση να πάρει πίσω ο υπουργός το σχέδιο, τονίζει η Τριμελής Επιτροπή του Νοσηλευτικού στο Τζάνειο και αναφέρεται διεξοδικά στα προβλήματα που υπάρχουν στο νοσοκομείο. Τα περισσότερα τμήματα λειτουργούν ήδη με προσωπικό ασφαλείας, με αποτέλεσμα τη σωματική και ψυχολογική εξόντωση απ' τα συνεχόμενα ωράρια και χωρίς να υπάρχει δυνατότητα «ούτε να επιλέγουμε εμείς πια το πότε θα ξεκουραζόμαστε (ρεπό, αργίες, άδειες κλπ.), αφού οι ανάγκες των τμημάτων δεν το επιτρέπουν».

Επισημαίνει πως οι μισθοί βρίσκονται στα επίπεδα του 1988, σε μια περίοδο που ο πληθωρισμός ανεβαίνει. «Μόνο η τιμή των καυσίμων μέσα σ' ένα χρόνο αυξήθηκε κατά 120% και ακόμα ο χειμώνας δεν έχει μπει», αναφέρει χαρακτηριστικά. Υπενθυμίζει δε πως ακόμα οφείλουν στο νοσηλευτικό προσωπικό δεδουλευμένα του προηγούμενου Δεκέμβρη. «Πέρασαν ήδη δέκα μήνες και κανένας δε λέει υπεύθυνα το τι θα γίνει», σημειώνει.

Συνεχίζοντας, η Επιτροπή αναφέρει πως η έλλειψη του νοσηλευτικού προσωπικού δημιουργεί και προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη συνεχόμενη μετακίνηση νοσηλευτικού προσωπικού (από τμήμα σε τμήμα) για να καλύπτονται κάποιες ανάγκες. Παράλληλα επισημαίνει πως το υπουργείο προσπαθεί με ημίμετρα να καλύψει τις τεράστιες ελλείψεις με συμβασιούχους, εκτεταμένης διάρκειας, από τα προγράμματα «stage».

Η Τριμελής Επιτροπή του Νοσηλευτικού του Τζανείου αναφέρεται στη συνέχεια στο νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας και στις συνέπειές του:

  • Τα νοσοκομεία μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα χάνουν το δημόσιο χαρακτήρα τους.
  • Τα πάντα θα ελέγχονται από οικονομικό μάνατζερ που καλείται να παρουσιάσει έσοδα, κάνοντας περικοπές σε νευραλγικούς τομείς του νοσοκομείου. «Γίνεται πλέον και επίσημα η είσοδος των ιδιωτών, την ίδια ώρα που το κράτος έπρεπε να ενδιαφέρεται για την ποιότητα της παροχής νοσηλευτικών υπηρεσιών. Απ' την άλλη παρακολουθούμε μια κινητικότητα από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στον τομέα της υγείας, προσφέροντας "καλύτερες υπηρεσίες", όπως αναφέρουν. Ακόμα και εδώ θα αντιμετωπίσουμε ασθενείς πολλών ταχυτήτων: Τους έχοντες και μη έχοντες;», αναρωτιέται η Επιτροπή.
  • Τη λειτουργία ιδιωτικών ιατρείων, χωρίς να αναφέρει κάτω από ποιο εργασιακό καθεστώς θα απασχολείται το προσωπικό που θα εργάζεται εκεί, τα υλικά που θα χρησιμοποιούνται, το τι θα πληρώνει ο ίδιος ο ασφαλιζόμενος και το τι ο ασφαλιστικός του φορέας.

Η Επιτροπή ζητά μαζικές προσλήψεις τώρα, για την κάλυψη των τεραστίων ελλείψεων, να δοθούν άμεσα τα δεδουλευμένα τους, να αυξηθούν οι αποδοχές τους και να λειτουργήσουν τα νοσηλευτικά ιδρύματα που είναι ήδη έτοιμα και δε λειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού.


«Ξεδοντιασμένη» η πολιτική υγείας

Τους χειρότερους δείκτες στοματικής υγείας στην Ευρώπη έχει η Ελλάδα σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε χτες σε συνέντευξη Τύπου η Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία, με αφορμή το 20ό Πανελλήνιο Οδοντιατρικό Συνέδριο που διεξάγεται στην Αθήνα 18-21 του Οκτώβρη. Η κακή στοματική υγεία έχει τις ρίζες του στη βρεφική ηλικία, καθώς - όπως αναφέρθηκε - η αμέλεια των γονιών έχει ως αποτέλεσμα το 50% των παιδιών ηλικίας πέντε ετών να προσβάλλονται από τερηδόνα. Μάλιστα, ένα στα 20 παιδιά προσχολικής ηλικίας (ποσοστό 5,5%) έχουν πάνω από 11 δόντια με τερηδόνα.

Ως αιτίες αναφέρθηκαν η έλλειψη ενιαίας πολιτικής στοματικής υγείας από το κράτος και ο πληθωρισμός του οδοντιατρικού επαγγέλματος.

Ωστόσο, ο πληθωρισμός του επαγγέλματος δείχνει να είναι περισσότερο πλασματικός, καθώς οι αναλογίες οδοντογιατρών ανά κάτοικο διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Κι έπειτα οι κρατικές μονάδες υγείας είναι απογυμνωμένες, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δημόσια οδοντιατρική πρόληψη και φροντίδα ούτε και επανορθωτική οδοντιατρική.


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Η «γραμμή» της ντροπής

Η Ελλάδα που πνίγεται στο τέλμα της απραξίας και η Ελλάδα που εκτινάσσεται ξαφνικά και μεγαλουργεί. Με αυτές τις δύο εκ διαμέτρου αντίθετες όψεις παρουσιάστηκε η χώρα τον τελευταίο καιρό από πολλούς, αλλά δε νομίζω ότι αυτός ο διαχωρισμός αποδίδει την πραγματικότητα. Η χώρα δεν έχει δύο όψεις, αλλά δύο πλευρές με μια μαύρη διαχωριστική γραμμή στη μέση. Είναι η θλιβερή γραμμή που ξεχωρίζει τους πολλούς από τους λίγους, τους πληβείους από τους πατρικίους, τους κολίγους από τους τσιφλικάδες, τους «αναβάτες» από τα «υποζύγια». Είναι η γραμμή που ξεχωρίζει τους Ελληνες σε αφέντες και δούλους, σε προνομιούχους και απόκληρους και δείχνει περίτρανα ότι το κοινωνικό καθεστώς που επικρατεί είναι άδικο και ανήθικο σε υπέρτατο βαθμό.

Μ' αυτή τη «χαρακιά», τη διαχωριστική γραμμή, στο μέσον του κορμού του γεννήθηκε τούτο το κράτος και με αυτή δυστυχώς πορεύεται μέχρι τώρα. Ο διαχωρισμός πάντοτε και παντού. Από τη μια πλευρά οι πολλοί, οι βιοπαλαιστές, τα απόπαιδα του συστήματος που μοχθούν ολημερίς και χαΐρι και προκοπή δε βλέπουν. Παραπεταμένο όλο αυτό το πλήθος στις «άχρηστες» συνοικίες, ζει συνήθως σε άθλια αυθαίρετα ή σε διαμερίσματα - κλουβιά, καταπίνει τις αναθυμιάσεις που σκορπούν γύρω του τα φουγάρα των εργοστασίων και αγωνιά μονίμως για το μεροκάματο και το σκοτεινό μέλλον του. Εργάτες και μισθοσυντήρητοι αυτοί οι παραπεταμένοι και σφυροκοπούνται συνεχώς από χίλια δυο δεινά, από την ακρίβεια, την ανεργία, το ανελέητο σφίξιμο της «ζώνης», τα βάρη της σύγκλισης και της ΟΝΕ που κουβαλούν κλπ. Ακόμη και τα στοιχεία της φύσης, όταν ξεσπούν, αυτούς πλήττουν χωρίς έλεος. Τα δικά τους σπιτάκια πνίγονται στις πλημμύρες, αυτοί λιποθυμούν ή χάνονται στους καύσωνες και αυτοί πληρώνουν τη μανία του Εγκέλαδου.

Κι αν φύγουμε λίγο από τις πόλεις για να συναντήσουμε και τους πληβείους της υπαίθρου τα ίδια και χειρότερα θα δούμε κι εκεί. Λίγα χωραφάκια το «έχει» κάθε φουκαρά και προσπαθεί με αυτά να τα φέρει βόλτα. Πώς όμως; Οι σπόροι, τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα κοστίζουν όλο και περισσότερο και η τιμή του προϊόντος πέφτει συνεχώς. Και η σοδειά - πέρα απ' όλα αυτά - πάντοτε στο «έλεος του Θεού». Ερχεται, λόγου χάρη, μια πλημμύρα και ρημάζει το νιόσπαρτο χωράφι ή έρχεται ένα χαλάζι και ξαπλώνει κάτω τον ώριμο καρπό.

Και σα να μη φτάνουν οι δυσκολίες, οι ατυχίες και οι αδικίες που αντιμετωπίζουν οι αδύναμες οικονομικά τάξεις έρχονται οι κυβερνώντες και ζητούν να αρπάξουν απ' αυτές και τα ελάχιστα που έχουν και θεσπίζουν νέα αισχρά «μέτρα», για να τις εξοντώσουν εντελώς.

Αυτή είναι η τραγική σχεδόν κατάσταση από τη μία πλευρά της διαχωριστικής γραμμής, ενώ από την άλλη πλευρά των ολίγων και εκλεκτών του συστήματος όλα είναι διαφορετικά. Εκεί οι συνοικίες δεν είναι «σκουπιδοτενεκέδες» αλλά καθαρές και πευκόφυτες και τα σπίτια σωστά παλατάκια. Εκεί δεν υπάρχει το εξοντωτικό κυνήγι του μεροκάματου, αλλά ο εύκολος πλουτισμός. Εκεί δεν υπάρχει η απελπισία του σήμερα και το άγχος του αύριο, αλλά βασιλεύει η ευδαιμονία του παρόντος και η βεβαιότητα ότι και το αύριο το ίδιο χαρμόσυνο θα είναι. Εκεί, τέλος, ούτε «κρίση» υπάρχει, ούτε «σύγκλιση», ούτε «αφαίμαξη», ούτε το δυσβάσταχτο φορτίο της ΟΝΕ. Εκεί με οποιαδήποτε κατάσταση υπάρχει ένα κέρας της Αμάλθειας που βγάζει συνέχεια πλούτη και αγαθά.

Αυτή η διαχωριστική γραμμή όμως της αδικίας και της εκμετάλλευσης δεν μπορεί να διατηρηθεί εσαεί. Οσο πιο έντονη γίνεται από τους κρατούντες, όσο πιο βαθιά, τόσο και επιτείνονται οι διεργασίες μέσα στις λαϊκές τάξεις για να ξεσηκωθούν μια μέρα και να την εξαφανίσουν. Επάνω σ' αυτή τη γραμμή θα στηθούν σίγουρα μια μέρα προμαχώνες σφοδρής πάλης από τις αδικημένες τάξεις, αφού δε θα έχουν να χάσουν πλέον τίποτε άλλο σ' αυτή τη μάχη παρά μόνο τις αλυσίδες της σκλαβιάς τους. Κι αν σήμερα μοιάζει ίσως με ουτοπία να μιλάμε για αγώνες εξαφάνισης της διαχωριστικής γραμμής, αύριο ένα τέτοιο ενδεχόμενο δε θα είναι καθόλου ουτοπικό.


Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ