Σε ώρα πρόβας

Για την κατάσταση στη Φιλαρμονική μας μίλησαν ο μαέστρος της Γιάννης Ελεφάντης (από το '82 στη Φιλαρμονική, μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου), τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου Μουσικών Φιλαρμονικής, Βασίλης Παρασκευόπουλος (γραμματέας), Νίκος Κατριτζιδάκης (αντιπρόεδρος), Λεωνίδας Τσακίρης (έφορος) και ο Αντώνης Ποντίκης, εκπρόσωπος των εργαζομένων του Πολιτισμικού Οργανισμού.

«Οταν ανέλαβε η νέα διοίκηση ζητήσαμε να σταματήσει η υποβάθμιση που υπήρχε εδώ και τέσσερα χρόνια από την προηγούμενη διοίκηση» λέει ο Β. Παρασκευόπουλος. «Αναλάμβαναν όλες τις πολιτιστικές εκδηλώσεις εταιρείες διοργάνωσης συναυλιών, που δεν ενδιαφέρονταν για τη Φιλαρμονική και τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου. Ενημερώσαμε την πρόεδρο του Πολιτισμικού Οργανισμού ότι είμαστε ένα σύνολο με πολλές δυνατότητες και υψηλού επιπέδου δυναμικό - έχουμε δυο υποτρόφους του ΙΚΥ, συναδέλφους με σπουδές στο εξωτερικό, με πανεπιστημιακή μουσική μόρφωση κλπ. Η υποβάθμιση όμως συνεχίζεται. Χαρακτηριστικό ότι στο καλοκαιρινό Φεστιβάλ του Δήμου - διάρκειας δυόμισι μηνών - δε μας έχουν βάλει να παίξουμε ούτε μέρα. Οταν μάλιστα προτείνουμε να ανταποκριθεί η Φιλαρμονική στις ανάγκες των πολιτιστικών σωματείων της Αθήνας και να πάμε να παίξουμε σε διάφορες γειτονιές, από το δήμο μας κοιτάνε με κάποια υποτίμηση, περιφρόνηση...».

«Η πρόεδρος του Πολιτισμικού Οργανισμού μας είπε χαρακτηριστικά: "είναι αυτές προτάσεις να πάτε να παίζετε σε πλατείες;"», σημειώνει ο Ν. Κατριτζιδάκης. Ο Γ. Ελεφάντης, στον οποίο η πρόεδρος χρέωσε την απουσία προτάσεων, λέει ότι παρότι χωρίς να τους ζητηθεί είχαν στείλει τις προτάσεις τους από τις 23/4/2007, η πρόεδρος έλεγε ότι δεν τις είχε λάβει. «Και όταν το σωματείο απέδειξε ότι οι προτάσεις έχουν πάει, άρχισε να λέει ότι δεν είναι καλές. Μας απάντησε δύο μήνες μετά (29/6), ζητώντας πιο λεπτομερείς προτάσεις, τις οποίες και στείλαμε αμέσως. Αφορούν στο καλοκαιρινό και χειμωνιάτικο πρόγραμμα, μέχρι τον επόμενο Μάη».

«Στην πολιτική της προηγούμενης και της τωρινής διοίκησης θα δούμε την απαξία, το κρύψιμο της δυνατότητας της Φιλαρμονικής και γενικότερα των Μουσικών Συνόλων» τονίζει ο Αντ. Ποντίκης. Η Φιλαρμονική του Δήμου της Αθήνας είναι από τα καλύτερα σύνολα της Ευρώπης, με μοναδικό άκουσμα στην Ελλάδα, που λειτουργεί εκπαιδευτικά για παιδιά και νέους. Η απαξιωτική στάση της διοίκησης του δήμου δείχνει ότι δε μας θέλουν στην πολιτιστική τους πολιτική. Θέλουν τις εταιρείες, που τα προηγούμενα χρόνια είχαν ένα περίεργο, αδικαιολόγητο ρόλο, και τώρα έχουν μπει σε ένα δρόμο. Αυτή τη στιγμή έχουμε την Ενωση Πολιτιστικών Μητροπολιτικών Δήμων της Ευρώπης - μη κυβερνητική οργάνωση με διάφορες εταιρείες, που οργανώνουν πολιτιστικές εκδηλώσεις στην Ευρώπη. Κανείς δε γνωρίζει αυτός ο φορέας από πού παίρνει γραμμή, τι πολιτιστική πολιτική κάνει. Είναι η πρώτη φορά που μορφοποιείται σε θεσμό ένας μηχανισμός ο οποίος τα επόμενα χρόνια θα κάνει πολιτιστική πολιτική παρέμβαση σε κάθε πόλη και που εμάς μας έχει απ' έξω. Πού ακούστηκε να κάνουμε απεργία για δουλέψουμε;».

«Ερχεται ο ένας δήμαρχος λέει θέλω αυτή την ορχήστρα. Ο άλλος δήμαρχος λέει δεν τη θέλω. Ο τρίτος τη θέλω και δεν τη θέλω. Ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα;», αναρωτιέται ο Γ. Ελεφάντης. «Παλιά, τα καλοκαίρια παίζαμε καθημερινά στις πλατείες της Αθήνας. Τώρα, μιλάμε για δέκα συναυλίες το χρόνο, πέρα βέβαια από τις υπηρεσίες. Ενώ θα έπρεπε όλο το καλοκαίρι να παίζουμε, κάνουμε μόνο πρόβες...».

«Στην Μπάντα είμαστε 110 μουσικοί, οι 100 μόνιμοι. Υπάρχουν όμως 7 συμβασιούχοι που δουλεύουν επί σειρά ετών, καθώς και κενές θέσεις από παραιτήσεις συναδέλφων, που δεν έχουν αντικατασταθεί, λόγω της άρνησης της διοίκησης. Αυτό έχει αντίκτυπο στη λειτουργία της ορχήστρας», αναφέρει ο Β. Παρασκευόπουλος, τονίζοντας παράλληλα τα σοβαρά εργασιακά προβλήματα των μουσικών. «Παρότι συνάδελφοι έγιναν αορίστου χρόνου με το ΠΔ, ο δήμος δεν εφαρμόζει την απόφαση του Εφετείου και τους πηγαίνει για αναίρεση στον Αρειο Πάγο. Το θεωρούμε καταχρηστικό, καθώς το κάνει για να μην αναγνωρίσει την προϋπηρεσία τους. Εχουμε συμβασιούχους που η σύμβασή τους άρχισε πριν ένα χρόνο και λήγει τώρα. Από την αρχή ζήτησαν να μπει ΙΚΑ στις συμβάσεις τους, κάτι που απέρριψε η επίτροπος παραπέμποντας στο Τμήμα Ελεγκτικού Συνεδρίου, που πριν από μερικές βδομάδες αποφάσισε καταφατικά. Τώρα, ζητούν από τους εργαζόμενους να πληρώσουν αναδρομικά τις εισφορές τους. Απ' αυτούς που πέρασαν ένα χρόνο χωρίς ασφάλιση, πληρώνοντας ιδιώτες γιατρούς, φάρμακα κλπ. Αυτό είναι και παράνομο. Μάλιστα, μετά την απεργία μας, ανακοινώθηκε σε συναδέλφους που πήγαν να πληρωθούν την προκαταβολή τους, ότι δε θα πάρουν τίποτα, γιατί κρατάνε αναδρομικά το ΙΚΑ. Πιστεύουμε ότι αυτό συνδέεται με την απεργία μας, ότι είναι αντίποινο». «Προκειμένου να χτυπηθεί η απεργία μας», λέει ο Αντ. Ποντίκης, «δημιουργήθηκε μηχανισμός να βρεθούν απεργοσπάστες. Προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν άλλους μουσικούς, όπως την Μπάντα Πειραιά που προς τιμήν της αρνήθηκε να παίξει».

«Αυτή η πολιτική δεν είναι τωρινή», αναφέρει ο Ν. Κατριτζιδάκης. «Εγιναν καταγγελίες ότι δεν πλήρωνε ο δήμος ΙΚΑ και έφτασαν τώρα τα μεγάλα πρόστιμα. Ομως, δεν πληρώνει κανείς από εκείνους που εισηγήθηκαν να μην έχουν οι μουσικοί ΙΚΑ. Πληρώνει ο δήμος και τελικά εμείς με τον ένα ή άλλο τρόπο».

«Στο δήμο, στους τομείς καθαριότητα και πρασίνου», λέει ο Αντ. Ποντίκης, «υπάρχουν τριών ειδών υπάλληλοι: αορίστου χρόνου, καινούριοι συμβασιούχοι και δανειζόμενοι από εταιρεία - ανάμεσά τους πολλοί μετανάστες με μισθό 400-500 ευρώ. Πολιτική της δημοτικής αρχής είναι να μετατρέψει ολοένα περισσότερες υπηρεσίες σε εταιρείες. Σε αυτό είμαστε κάθετα αντίθετοι. Το αγαθό που λέγεται μουσική και Φιλαρμονική είναι για όλους τους δημότες».

«Η Φιλαρμονική είναι το αρχαιότερο επαγγελματικό μουσικό σύνολο στην Ελλάδα, με αποδεδειγμένο καλλιτεχνικό και κοινωνικό ρόλο», τονίζει ο Λ. Τσακίρης. «Στην πρώτη μας συνάντηση με την πρόεδρο προτείναμε να κάνουμε συναυλίες στο Μέγαρο, Λυρική, Παλλάς. Στο μόνο που δε θέλαμε - και το είπαμε - ήταν στο Θέατρο Αγ. Σώστη, που έχει τα μαύρα του τα χάλια. Τελικά μας πήγαν μόνο στον Αγ. Σώστη. Οταν μάλιστα ζητήσαμε να συνεργαστούμε όπως όλες οι ορχήστρες με σολίστ, που έπρεπε βέβαια να πληρωθεί, η απάντηση ήταν σιγά μην πληρώσουμε σολίστ για αυτό το θέατρο, στο οποίο όμως αυτοί μας είχαν στείλει».

«Εκείνη τη στιγμή αποφασίζανε στο ΔΣ για ένα τριήμερο Φεστιβάλ Χορού στο Γκάζι, κόστους γύρω στα 450.000 ευρώ», λέει ο Αντ. Ποντίκης. «Οταν ρώτησα πόσο πληρώνεται κάθε σολίστας είπαν 1.400 - 20.000 ευρώ. Σ' εμάς δεν μπορούσαν να δώσουν 500-800 ευρώ για έναν σολίστ», λέει σημειώνοντας παράλληλα ότι «γίνονται τεράστιες σπατάλες για την πολιτιστική στρατηγική του Δήμου στο Αττικό Αλσος».