ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 15 Φλεβάρη 2013
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ» - ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΣ
Επιβάλλει από σήμερα μονομερώς εκ περιτροπής εργασία

Αμεση επαναλειτουργία του εργοστασίου και εργασία για όλους τους εργαζόμενους ζητά το σωματείο

Η στάση της εργοδοσίας δικαιώνει τον πολύμηνο αγώνα των χαλυβουργών, που ανέδειξε πως η «ανταγωνιστικότητα» δε συμβιβάζεται με την προστασία των εργατών
Η στάση της εργοδοσίας δικαιώνει τον πολύμηνο αγώνα των χαλυβουργών, που ανέδειξε πως η «ανταγωνιστικότητα» δε συμβιβάζεται με την προστασία των εργατών
Αμεση επαναλειτουργία του εργοστασίου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο, καμία εκ περιτροπής εργασία, εργασία για όλους τους εργαζόμενους, επαναπρόσληψη των απολυμένων με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Την παραπάνω ξεκάθαρη και σταθερή θέση επανέλαβε το Σωματείο των εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία» (του Ασπρόπυργου), στους εκπροσώπους της εργοδοσίας κατά τη χτεσινή διαβούλευση που προκάλεσαν. Στη συνάντηση η εργοδοσία ανακοίνωσε, όπως άλλωστε είχε γνωστοποιήσει, ότι θα προχωρήσει σε εκ περιτροπής εργασία και μάλιστα από σήμερα 15 Φλεβάρη έως τις 15 Απρίλη, με εργασία 12 - 13 ημερών για κάθε μήνα με μισό μισθό και ασφάλιση.

Η εργοδοσία, σύμφωνα και με το Σωματείο, στη συνάντηση δεν επέδειξε κανένα στοιχείο για τους λόγους που προχωράει στο αντεργατικό μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας και μάλιστα αμέσως μετά τη λήξη της τρίμηνης διαθεσιμότητας. Μετά την αρνητική απάντηση του σωματείου στην αντεργατική της «πρόταση» αυτομάτως δήλωσε, ότι θα προχωρήσει μονομερώς, όπως της δίνουν το δικαίωμα οι αντεργατικοί αστικοί νόμοι. Μάλιστα, είναι ενδεικτικό, ότι είχε ήδη έτοιμα τα προγράμματα εργασίας και τα ανάρτησε αμέσως μετά τη συνάντηση ώστε από σήμερα να ξεκινήσει η εφαρμογή του μέτρου με τους μισούς εργαζόμενους να εργάζονται τη μία εβδομάδα και οι υπόλοιποι την επόμενη.

Την ίδια στιγμή η εργοδοσία αρνήθηκε να δεσμευτεί για μη διακοπή λειτουργίας του εργοστασίου στον Ασπρόπυργο μετά την εφαρμογή του μέτρου, συνεχίζοντας την τακτική των εκβιασμών για κλείσιμο του εργοστασίου. Η τακτική που ακολουθεί η εργοδοσία του Μάνεση έρχεται να επιβεβαιώσει περίτρανα το δίκιο του αγώνα που έδωσαν οι χαλυβουργοί συσπειρωμένοι στο Σωματείο τους. Από την αρχή είχαν καταγγείλει, ότι αυτό που επιδιώκει η εργοδοσία είναι να φορτώσει στις πλάτες των χαλυβουργών την κρίση και το κυνήγι της «ανταγωνιστικότητας» της επιχείρησης.

Σε ανακοίνωσή του το Σωματείο των χαλυβουργών καταγγέλλει ότι «η εργοδοσία εναλλάσσει την τακτική της με βάση μόνο το συμφέρον και το στόχο της. Εγκατέλειψε τη διαθεσιμότητα και επιζητεί την εκ περιτροπής εργασία που τη συμφέρει νομικά και οικονομικά. Το Σωματείο απέρριψε την πρόταση της εργοδοσίας και ζήτησε την άμεση επαναλειτουργία του εργοστασίου, την πλήρη απασχόληση των εργαζομένων χωρίς να προσβληθούν τα δικαιώματά τους και την επαναπρόσληψη των απολυμένων. Από τη συζήτηση επιβεβαιώθηκε η ορθότητα της θέσης και της μέχρι τώρα στάσης του Σωματείου και η ταξικότητα του νόμου για την εκ περιτροπής εργασία».

ΚΚΕ ΓΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ «ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ»
Να εξασφαλιστεί η συνέχεια της δουλειάς τους

Την ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στους εργαζόμενους στις κοινωνικές δομές, όπως το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», κατήγγειλε χτες στη Βουλή με Επίκαιρη Ερώτηση ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Σπ. Χαλβατζής.

Εξαιτίας, τόνισε, αυτής της πολιτικής βρίσκεται στον αέρα το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» με 3.500 εργαζόμενους οι οποίοι εξυπηρετούν 130.000 περίπου άτομα, όπως επίσης και τα 68 Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων και τα 43 Κέντρα Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας.

Ο βουλευτής απαίτησε την εξασφάλιση της συνέχειας στη δουλειά όλων των παραπάνω εργαζομένων που απασχολούνται στις κοινωνικές δομές, τονίζοντας ότι το σημαντικό έργο που επιτελούν θα πρέπει να διερευνηθεί μέσα από δημόσιες και δωρεάν δομές, με 100% χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, που να καλύπτει χωρίς όρους και προϋποθέσεις όλους όσοι έχουν ανάγκη από τις υπηρεσίες τους.

Ιδιαίτερα για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να αποσπάσει τη συγκατάθεση των εργαζομένων για ίδρυση «Κοινωφελούς Συνεταιριστικής Επιχείρησης», κάτι που θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση αυτών των κοινωνικών δομών.

Απαντώντας ο υφυπουργός Εργασίας Ν. Παναγιωτόπουλος ισχυρίστηκε ότι οι δήμοι της χώρας δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν τις κοινωνικές δομές και τη μισθοδοσία από δικούς τους πόρους και είπε ότι η συμμετοχή των εργαζομένων σε «Συνεταιριστική Επιχείρηση» είναι η μόνη βιώσιμη λύση αφού, όπως ισχυρίστηκε, η μονιμοποίηση των εργαζομένων δεν είναι εφικτή. Μάλιστα προκλητικά είπε ότι «ο δρόμος για τους ιδιώτες θα ανοίξει όταν οι εργαζόμενοι από σωστό ή λάθος υπολογισμό απορρίψουν την πρότασή μας για αυτοοργάνωση».

Ο Σπ. Χαλβατζής σχολιάζοντας την απάντηση του υφυπουργού τόνισε ότι γίνεται φανερό πως η κυβέρνηση επιχειρεί να μεταφέρει την υποχρέωση του κράτους να παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες στις πλάτες των εργαζόμενων στις διάφορες κοινωνικές δομές και σε όσους έχουν ανάγκη από αυτές τις υπηρεσίες.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Στόχος τους η χειραγώγηση

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, σε μερίδα του αστικού Τύπου γράφτηκε το εξής: Το ΚΚΕ ηττήθηκε στους ναυτεργάτες. Και αυτό είναι σε βάρος της εργατικής τάξης. Επομένως, δεν έχει άλλο δρόμο. `Η θα παλεύει μόνο του και θα οδηγείται σε ήττες, ή θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δε θα σταθούμε εδώ στο τι εννοεί καθένας με το χαρακτηρισμό νίκη ή ήττα ενός αγώνα. Αλλωστε, ο αγώνας ενός κλάδου δεν κρίνεται μόνο από μια κινητοποίηση. Είναι ένας αγώνας ενταγμένος στην ταξική πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο. Σύσσωμος ο αστικός Τύπος, μετά την επιστράτευση από την κυβέρνηση, εστίασε στο ζήτημα της ήττας του ΚΚΕ λες και ο αγώνας ήταν αγώνας του ΚΚΕ και όχι των ναυτεργατών. Βεβαίως, το ΚΚΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των ταξικών αγώνων. Οι δυνάμεις του, μαζί με άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις στο κίνημα, συμβάλλουν στην οργάνωση των ταξικών αγώνων μέσα από τα όργανα και τις οργανώσεις του συνδικαλιστικού κινήματος. Και όχι μόνον αυτό. Συμβάλλουν στην ανάδειξη, μέσα από τους αγώνες, του πραγματικού ταξικού αντίπαλου, δηλαδή των καπιταλιστών και της εξουσίας τους και όχι μόνο μιας συγκεκριμένης κυβέρνησης, επομένως συμβάλλουν στο να γίνει ένα βήμα μπροστά στην πολιτική συνείδηση των εργατών και στην κατεύθυνση των αγώνων τους, στοχεύοντας σωστά και ίσια στον αντίπαλο. Και, ταυτόχρονα, μέσα από την ανάπτυξη των αγώνων να ενισχύεται η οργάνωση της εργατικής τάξης, η συμμαχία της με τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τέτοια χαρακτηριστικά είχε ο αγώνας των ναυτεργατών και εκφράστηκαν πριν, στη διάρκεια της απεργίας, και τη μέρα της επιστράτευσης με απεργιακή ταξική αλληλεγγύη, συμμετοχή των φτωχών αγροτών και των νησιωτών. Και αυτό είναι μια κατάκτηση, βήμα μπροστά για την ταξική πάλη της εργατικής τάξης.

***

Μια εφημερίδα επίσης έγραψε: «Αν όμως το ΚΚΕ καταθέτει δείγμα γραφής σε θέματα κινητοποιήσεων, δεν οδηγεί την κατάσταση στα άκρα. Κάτι που λέει πολλά». Παλιό το κόλπο των αστών. Να γράφουν με τρόπο που να αφήνουν υπονοούμενα και να καλλιεργούν συνειρμούς εγκατάλειψης των αγώνων από την εργατική τάξη, προβάλλοντας τις μορφές πάλης, προβάλλοντας ότι σύγκρουση με τον ταξικό αντίπαλο είναι η σύγκρουση με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και μάλιστα με δεδομένη την επιστράτευση, και όχι το περιεχόμενό τους, ο προσανατολισμός τους. Και να συγκαλύπτουν το γεγονός ότι δεν αποφασίζει το ΚΚΕ για τους αγώνες, αλλά τα Συνδικάτα και οι Ομοσπονδίες. Σου λέει, θα τσιμπήσουν κάποιοι ότι το ΚΚΕ μιλά για κινητοποιήσεις αλλά όχι τέτοιες που να οδηγούν σε συγκρούσεις, αυτό εννοεί με τα άκρα, τον τυχοδιωκτισμό δηλαδή και όχι την πραγματική ταξική σύγκρουση με το κεφάλαιο, άρα ποιο το όφελος; Μόνο που και το κίνημα ωριμάζει για να αποφεύγει τέτοιες παγίδες. Η εργατική τάξη δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει. Η ιστορία δεν κρίνεται από τη διάρκεια ορισμένων μηνών, πολύ περισσότερο, από έναν αγώνα ορισμένων ημερών. Αυτοί οι αγώνες συσσωρεύουν πείρα, συμβάλλουν στην κατάκτηση της ταξικής ενότητας της εργατικής τάξης, στην προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας, στην προετοιμασία, δηλαδή, της ταξικής σύγκρουσης για την ανατροπή του καπιταλισμού.

***

Οσο για την προβολή της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ για να υπάρξουν νίκες της εργατικής τάξης, ουσιαστικά αναδεικνύουν το ζητήματα ότι με αλλαγή πολιτικής εντός του καπιταλισμού μπορεί ο λαός να έχει νίκες, δηλαδή να ικανοποιηθούν αιτήματά του, να δοθούν λύσεις στα προβλήματά του. Που στην προέκτασή του πάει στην «κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ». Μόνο που πολιτική καπιταλιστικής ανάπτυξης, δηλαδή με το κεφάλαιο να έχει την ιδιοκτησία και την εξουσία, που σημαίνει πολιτική κερδοφορίας και ταυτόχρονα αυτή η πολιτική να ικανοποιεί λαϊκές ανάγκες δεν υπάρχει. Τα κέρδη απαιτούν ένταση της εκμετάλλευσης, άρα και μείωση μισθών, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, αύξηση της απλήρωτης δουλειάς κ.λπ. Εχουμε ήδη αναφερθεί αναλυτικά σ' αυτά σε δύο πρόσφατα άρθρα απ' αυτήν εδώ τη στήλη, στις 12 και 13 Φλεβάρη 2013. Επομένως, η προβολή από το ΚΚΕ πολιτικής που να υπόσχεται λύσεις υπέρ των εργατών μέσα στο σύστημα σημαίνει τράβηγμα των εργατών στην υποταγή τους στην πολιτική υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών και όχι εναντίωσή τους μέχρι την ανατροπή τους. Αλλά υπάρχει και η διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής με δεδομένη την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αλλά και τη βύθισή της στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που οξύνονται στην περιοχή μας στα πλαίσια μοιράσματος ανάμεσα στα μονοπώλια των υδρογονανθράκων και της μεταφοράς τους. Που σημαίνει τεράστιους κινδύνους για το λαό μας. Τι λέει εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ; Είπε στους Αμερικανούς ότι δεν αμφισβητεί τις συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας σε σχέση με το ΝΑΤΟ και τη βάση της Σούδας. Και μετά απ' όλ' αυτά λένε ότι θα νικήσει ο λαός αν το ΚΚΕ συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα ηττηθεί, αφού θα είναι συνταγμένος πίσω από την αστική τάξη και τους συμμάχους της σε ΕΕ και ΗΠΑ, έρμαιο στις ορέξεις των μονοπωλίων και τους ανταγωνισμούς τους, που φτάνουν μέχρι τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αλλωστε, υπάρχει το παράδειγμα της Κύπρου. Με την οικονομική κρίση που την οδηγούν σε μνημόνια, η ΕΕ απαιτεί να μπουν οι υδρογονάνθρακες στο ταμείο για την αποπληρωμή του χρέους, δηλαδή να γίνουν βορά στα μονοπώλια. Και από πλεονέκτημα της χώρας της γίνεται μπούμερανγκ. Να γιατί λέμε ότι διέξοδος για το λαό είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία. Γιατί τότε θα κάνουν κουμάντο οι εργαζόμενοι και όχι το κεφάλαιο.


Ι.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ