Τα μεταπολιτευτικά κόμματα στην Ελλάδα ξεμπέρδεψαν με το ...παρελθόν τους. Στημένα κι ανδρωμένα πάνω σε προσωπικότητες όπως ο Καραμανλής κι ο Παπανδρέου, συνέστησαν τα ομώνυμα ιδρύματα κι επιδόθηκαν σε μια διαρκή επανασυγγραφή της Ιστορίας «επικαιροποιημένης» κατά τις τωρινές πολιτικές τους ανάγκες. Αλλοι μεταπολιτευτικοί σχηματισμοί, απ' την ΕΠΕΝ έως το ΣΥΡΙΖΑ συμπτύσσονται ad hoc, κατά περίσταση, εξαρτώμενοι σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό από την εκλογική - βουλευτική τους εκπροσώπηση. Συν τω χρόνω, ο βρυξελλιώτικος κορβανάς άνοιξε και κατ' επιλογήν για κάθε χρήσιμη προς τα συμφέροντά του πολιτική έκφραση, προωθώντας και χρηματοδοτώντας «ευρωπαϊκά» κόμματα αριστερά και μη που δεν απειλούν τη δομή και τη φύση της ΕΕ.

Με το ΚΚΕ να συμπληρώνει 90 χρόνια ζωής, το ένα τρίτο της στην παρανομία, τον ανθό των μελών του θύματα άνισης μάχης κι αγώνα, είναι αξιοπρόσεκτο πόσο ζόρι τραβάνε οι νυν και αεί πολιτικοί του, πρωτίστως ταξικοί, αντίπαλοι, στην προσπάθειά τους να το κοντύνουν, να το μειώσουν, να θολώσουν τη λαμπρή του συμβολή στην ύπαρξη αυτού του τόπου. Στόχος είναι η νεότερη γενιά, βεβαίως. Αυτή που μαθαίνει Ιστορία μέσα από κατεστημένα εκπαιδευτικά χαλκεία, από τη συμφεροντολογική ανάγνωση της δημοσιογραφικής κι ενίοτε προπαγανδιστικής εκδοχής της Ιστορίας των λαών. Στόχος είναι μια νέα γενιά που μπλογκάρει, σερφάρει, συρρικνώνει το πρόσωπό της στο facebook, αυτοχειριάζεται επιστημονικά με internetικές εγκυκλοπαίδειες που θολώνουν τον ορίζοντα του ανθρώπινου μέλλοντος παρά τον φωτίζουν ως θα ώφειλαν, γιατί κάποιοι εμπορεύονται ασύστολα το γιγάντιο άθροισμα των υποκειμενικοτήτων. Οι κάτοικοι των σύγχρονων υπέροχων μέσων επικοινωνίας τα διαφθείρουν και χειραγωγούν ατέρμονες μάζες, πουλώντας το άθροισμα αυτό ως ελευθερία και συλλογικότητα...

Μπροστά στο 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το φάντασμα που πλανιέται ξανά πάνω απ' την Ευρώπη, στην Ελλάδα ειδικώς, προκάλεσε αντικομμουνιστικό παροξυσμό. Ενας ικανός αριθμός δημοσιολογούντων, κυρίως αυτοί που φέρουν υπερηφάνως στα βιογραφικά τους ένα νεανικό πέρασμα απ' τις τάξεις του ΚΚΕ ή της ΚΝΕ, αναλύουν το DNA των κομμουνιστών σε απίστευτα εργαστήρια παραγωγής ιδεολογίας με υλικά προσωπικών ή και συστημικών κατεδαφίσεων. Πουλάνε πιστοποιητικά «μετακομμουνιστικής» γνησιότητας. Στήνουν δίκες αυτοκριτικής επιδιόρθωσης και γεμίζουν τον τόπο με μπρελόκ - σαν κι αυτά που διανέμουν δωρεάν τα έντυπα της αφθονίας των περιπτέρων - για να βάλει ο καθένας το κλειδί του αντικομμουνιστικού του παραδείσου.