Motion Team

Είτε με το «κακό», είτε με το «χειρότερο» σενάριο, ΕΕ και κυβέρνηση έχουν προσδιορίσει με απόλυτη ακρίβεια ότι θα ξεκινήσει ένας νέος κύκλος επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων

Τα παραπάνω προκύπτουν από το ίδιο το Πρόγραμμα, και την παρουσίαση του λεγόμενου «εναλλακτικού σεναρίου ανάλυσης ευαισθησίας των δημοσιονομικών προβλέψεων». Σε αυτό, σημειώνεται με έμφαση ότι σε περίπτωση που «επιδεινωθούν οι αρνητικές επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής αναταραχής στην πραγματική οικονομία», εάν υιοθετηθεί ένα «σενάριο χωρίς αλλαγή πολιτικής», τότε «οι δημοσιονομικές προβλέψεις φαίνεται να επιδεινώνονται στη μεσοπρόθεσμη περίοδο», την περίοδο, δηλαδή, μέχρι το 2011.

Αυτό που λέει η κυβέρνηση με τις παραπάνω διατυπώσεις είναι ότι, αν τελικά η κρίση εμφανιστεί στη χώρα με λιγότερο ήπια μορφή από όσο εκτιμάται μέχρι στιγμής, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει με το Σύμφωνο Σταθερότητας, περιοριζόμενη στα μέτρα και τις ρυθμίσεις που έχουν αποφασιστεί. Γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο, οι κυβερνώντες καθησυχάζουν την ΕΕ, σημειώνοντας ότι έχει εκπονήσει και «ένα σενάριο για "αλλαγή πολιτικής", ώστε να προσαρμοστούν οι δημοσιονομικές εξελίξεις στα αντίστοιχα επίπεδα του βασικού σεναρίου».

Τα επιμέρους στοιχεία του δεύτερου σεναρίου προβλέπουν ακόμα μικρότερη αύξηση του ΑΕΠ για όλα τα χρόνια μέχρι το 2011, ακόμα μεγαλύτερα επίπεδα επίσημης και καταγεγραμμένης ανεργίας, ακόμα μεγαλύτερο έλλειμμα στο ισοζύγιο συναλλαγών. Πρόκειται για προβλέψεις που ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι συνεπάγονται άμεσες συνέπειες και ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων κι αυτό χωρίς ακόμα να είναι γνωστά τα μέτρα που θα παρθούν για την αντιστάθμιση των κρατικών εσόδων, αφού, αν μαζί με τις φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο προκύψουν και μικρότεροι ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ, τα έσοδα θα μειωθούν δραματικά. Πάντως, σε κάθε περίπτωση και με κάθε σενάριο, η κυβέρνηση καταφέρνει να εμφανίσει από το 2010 το δημοσιονομικό έλλειμμα στα όρια των απαιτήσεων του μονοπωλιακού κεφαλαίου και της ΕΕ, δηλαδή στο 2,6%.

Το βέβαιο είναι ένα: Είτε με το «κακό», είτε με το «χειρότερο» σενάριο, ΕΕ και κυβέρνηση έχουν προσδιορίσει με απόλυτη ακρίβεια ότι θα ξεκινήσει ένας νέος κύκλος επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων. Σε αυτό το πλαίσιο, μεθοδεύεται η νομιμοποίηση και επιβολή ακόμα πιο αντιδραστικών εργασιακών σχέσεων, η μαζική εφαρμογή της οδηγίας «Μπολκεστάιν», η αντικατάσταση του αίσχους της μερικής απασχόλησης από την αθλιότητα της μερικής ανεργίας. Στο στόχαστρό τους εξακολουθεί να παραμένει το ήδη κουτσουρεμένο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, επιζητώντας ρυθμίσεις που θα καταλήγουν για το σύνολο των εργαζομένων σε αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και στην αντικατάσταση των συντάξεων από προνοιακά επιδόματα. Παράλληλα, σχεδιάζεται και η τελική επίθεση για τις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα και την ακόμα μεγαλύτερη επιβολή συνθηκών ...αγοράς, για την Παιδεία, την Υγεία κ.ο.κ.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, τη βδομάδα που μας έρχεται, την Τετάρτη, οι εκπρόσωποι των Επιτρόπων της ΕΕ, θα μαζευτούν στις Βρυξέλλες για να συζητήσουν το Επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης για την περίοδο μέχρι το 2011. Θα ακολουθήσουν ...διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση και αμέσως μετά θα ανακοινωθούν οι σχετικές αποφάσεις. Θα γίνει γνωστό, δηλαδή, αν η ΕΕ υιοθετεί τα μεγέθη του Προγράμματος, ενώ παράλληλα θα εξεταστεί και το περιβόητο θέμα της «επιτήρησης». Το ζήτημα αφορά μαζί με την Ελλάδα, το «θαύμα» της Ιρλανδίας, την «πρωτοπόρα της σύγκλισης» Ισπανία, τη Γαλλία και τη Μάλτα.

Το θέμα της επιτήρησης, όπως ακριβώς και το ζήτημα των ελλειμμάτων, είναι ένα θέμα παντελώς αδιάφορο για τους εργαζόμενους της χώρας μας. Οπως χαρακτηριστικά σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε την Τετάρτη 11/2, με αφορμή το Συνέδριο του Κόμματος, «σε επιτήρηση η Ελλάδα είναι τόσα χρόνια. Πότε με τους δείκτες σύγκλισης, πότε με τους δείκτες για να μπούμε στη ζώνη του ευρώ, στην ΟΝΕ, πότε κείνο - πότε τ' άλλο, είναι σε επιτήρηση. Σε επιτήρηση είναι οι λαοί όλης της Ευρώπης, όχι μόνον ο ελληνικός λαός και όχι η Ελλάδα μόνο».

Το ζήτημα είναι ότι είτε με την επιτήρηση, είτε χωρίς αυτήν, οι κυβερνώντες έχουν προσχεδιάσει την οικονομική πολιτική των επόμενων χρόνων. Στοιχεία αυτής της πολιτικής παρουσιάστηκαν από τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών τη Δευτέρα και την Τρίτη που μας πέρασε στη Σύνοδο του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ (υπουργοί Οικονομίας της ζώνης του ευρώ) και του ΕΚΟΦΙΝ (υπουργοί Οικονομίας της ΕΕ), που συνήλθαν με κύριο αντικείμενο την εξέταση της οικονομικής κρίσης.

Την ίδια ώρα, σε επίπεδο ΕΕ, ενώ οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών προσπαθούσαν μέχρι πριν από λίγους μήνες να ξορκίσουν με τις δημόσιες τοποθετήσεις τους την επερχόμενη κρίση και λίγο αργότερα επέλεγαν να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις της με βάση επιμέρους εθνικά σχέδια - παρεμβάσεις, τώρα φαίνεται ότι προκρίνεται η αναζήτηση ενιαίας στάσης για τον έλεγχο των συνεπειών της. Ετσι, τη σχετικά χαλαρή τακτική που ακολουθούσαν μέχρι τώρα, διαδέχεται η πολύ έντονη κινητικότητα, που στόχο έχει τη λήψη μέτρων που θα αφορούν τις χώρες της ΕΕ συνολικά. Θεωρείται βέβαιο ότι η συγκεκριμένη επιλογή υπαγορεύτηκε από δύο κυρίως λόγους. Αφενός, από τη διαπίστωση ότι η κρίση θα αγκαλιάσει σχεδόν ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος των χωρών - μελών. Αφετέρου, εξαιτίας κάποιων φυγόκεντρων τάσεων που άρχισαν να εμφανίζονται, για το αν η αντιμετώπιση της κρίσης πρέπει να γίνει στη βάση της διατήρησης των αρχών λειτουργίας της ΕΕ, ή θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν και τη λήψη μέτρων «προστατευτικού» χαρακτήρα. Είναι σαφές ότι μπορεί η Γαλλία να ερωτοτροπεί με την ιδέα επαναπατρισμού των πρώην αυτοκινητοβιομηχανιών της, όμως κάτι τέτοιο, μέσα από αλυσιδωτές διαδικασίες, εν τέλει θα έβαζε φραγμό στις γερμανικές εξαγωγές, κάτι που δεν μπορεί καν να διανοηθεί η άρχουσα τάξη της Γερμανίας.

Μέχρι στιγμής, μπορεί να μην υπάρχει η δυνατότητα να γίνουν συγκεκριμένες αναφορές σε μέτρα και εξειδικευμένες πολιτικές, ωστόσο θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι τα επιτελεία της ΕΕ και οι εθνικές κυβερνήσεις ετοιμάζονται για ένα ακόμα αντιλαϊκό μπαράζ, ώστε, αξιοποιώντας την ύπαρξη της κρίσης και την αβεβαιότητα που δημιουργείται εξαιτίας της, να περάσουν τέτοια μέτρα και ρυθμίσεις που όχι μόνο θα μεταφέρουν τις συνέπειες της κρίσης στα λαϊκά στρώματα, αλλά θα δημιουργήσουν και νέα δεδομένα. Σε αυτά τα πλαίσια κινείται και η εμφάνιση του προέδρου του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ Γιούνκερ, ο οποίος με τον πλέον προκλητικό τρόπο και προκειμένου - όπως είπε - να μην αυξηθεί η ανεργία, παρότρυνε τους επιχειρηματίες «να χρησιμοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη μερική ανεργία». Είναι σαφές ότι στο βαθμό που οι κυβερνώντες δε συναντούν την οργανωμένη μαζική λαϊκή αντίδραση, θα «σκληραίνουν» ακόμα περισσότερο τη στάση τους. Ετσι, είναι ενδεικτικό ότι, ενώ μέχρι πρόσφατα εξεταζόταν το ενδεχόμενο να υπάρξει «ευέλικτη προσέγγιση» στο Σύμφωνο Σταθερότητας για τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τώρα δεν αφήνεται κανένα σχετικό περιθώριο. Ηδη ο Ζ. Μπαρόζο διαμηνύει ότι με δεδομένη την κρισιμότητα της κατάστασης της ευρωπαϊκής οικονομίας, απαιτείται η πλήρης εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, ενώ παράλληλα υποστηρίζει ότι «είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσουμε στα υψηλά ιστάμενα επίπεδα μια κοινή προσέγγιση που θα σέβεται τις αρχές της ΕΕ και να αντισταθούμε στον πειρασμό του προστατευτισμού, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό, σε όλες τις μορφές του προστατευτισμού».

Την ίδια στιγμή, εντείνονται όλο και περισσότερο τα συμπτώματα της οικονομικής κρίσης. Εκατοντάδες μεγάλες επιχειρήσεις περικόπτουν την παραγωγική τους δραστηριότητα, αυξάνεται ο αριθμός των απολύσεων και των ανέργων, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΙΟΥΡΟΣΤΑΤ που δημοσιοποιήθηκαν το απόγευμα της Πέμπτης που μας πέρασε, το Δεκέμβρη του 2008 η βιομηχανική παραγωγή στις 27 χώρες της ΕΕ σημείωσε πτώση της τάξης του 11,5%.