Δυο νεολαίοι αρνούνται να τους κάνουν σωματικό έλεγχο χωρίς παρουσία δικηγόρου, όπως έχουν δικαίωμα από τον ίδιο τον αστικό νόμο, κάτι καλόπαιδα της «Δίας» (αυτούς που τους πλασάρει η αστική δημοσιογραφία ως δήθεν φύλακες των αδυνάτων). Τυλίγονται σε μια κόλλα χαρτί, τους πάνε σε δίκη και το δικαστήριο αποφαίνεται ότι πρέπει να κάτσουν τέσσερις μήνες φυλακή για «απείθεια προς τας αρχάς». Εδώ η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία πάνε χέρι χέρι για το τσάκισμα κάθε συνείδησης που δε σηκώνει τ' άδικο.

Ο διευθυντής ενός σχολείου καλεί γονείς να απολογηθούν για «αμέλεια ανηλίκου» με βάση κάποια άρθρα του Αστικού Ποινικού Κώδικα. Το παράπτωμα των μαθητών ήταν ότι ψήφισαν υπέρ της κατάληψης στο σχολείο τους. Εδώ, η νομοθετική εξουσία (Βουλή κ.λπ.), διατηρώντας σε ισχύ απαράδεκτες αντιδραστικές διατάξεις, δίνει το άλλοθι στον κάθε αντιδραστικό ζηλωτή της καταστολής να παριστάνει τον εγγυητή του νόμου και της τάξης.

Καθώς η ανυπακοή γίνεται καθημερινή λαϊκή πρακτική και δικαίως, η αστική εξουσία σε όλα τα επίπεδα διάρθρωσής της δείχνει δόντια. Μόνο που το σήμερα δεν είναι 5 δεκαετίες πίσω. Κι αυτό σημαίνει πως δε θα αφήσουμε κανέναν να πάει άκλαυτος, αυτό σημαίνει οργάνωση και αντεπίθεση με χρήση όλων των διαθέσιμων μέσων μέχρι που να ξεριζωθούν τα σάπια δόντια μιας σάπιας εξουσίας, είτε αυτή εκφράζεται με νόμους και αστυνόμους, είτε με δασκάλους - παιδονόμους.

Ολο και περισσότερο ο νόμος και η τάξη στην καπιταλιστική πραγματικότητα που ζούμε, αποκαλύπτονται ως αυτό που είναι. Η έκφραση της δικτατορίας των μονοπωλίων που για να στεριώσουν την εξουσία τους πασχίζουν να επιβάλουν άκρα του τάφου σιωπή. Μόνο που όπως έγκαιρα έγραψε ο Μπρεχτ, ο άνθρωπος έχει ένα ελάττωμα: Ξέρει να σκέφτεται. Δηλαδή, η εξουσία των εκμεταλλευτών ό,τι κι αν κάνει θα συναντά απέναντι τη λογική συνέπεια της ύπαρξής της: Την αντίσταση, την ανυπακοή, την οργάνωση για την ανατροπή της. Αυτή είναι η φυσική φορά των πραγμάτων, μια ανεπίστρεπτη πορεία από τότε ακόμα που ο άνθρωπος ξέφυγε από το ζώο των ενστίκτων και έγινε νους που διαρκώς ανελίσσεται.

Με επίγνωση της ιστορικής φοράς των πραγμάτων αφήνουμε, λοιπόν, τους δικαστές που δικάζουν όποιον αντιστέκεται, να μυξοκλαίνε την ώρα που τ' αφεντικά τους τους αντιμετωπίζουν ως «τρεις κι εξήντα παίρνετε μόνο για να δέρνετε». Παραδίδουμε στη λαϊκή χλεύη και εκείνους τους διευθυντές των σχολείων που «σκίζονται» να είναι αποτελεσματικοί ως μηχανισμός καταστολής σε νεανικές συνειδήσεις.

Κοιτάμε μπροστά. Για να αντιμετωπίσουμε όλους εκείνους που έχουν βάλει πλώρη να γίνουν οι αυριανοί δυνάστες του λαού, αυτούς που σήμερα παριστάνουν τους έκπληκτους για τους όρους της νέας δανειακής σύμβασης, ξεχνώντας ότι αυτοί οι όροι υπάρχουν και στις προηγούμενες συμβάσεις, ότι αυτοί οι όροι υπάρχουν από την ίδια τη δημιουργία του EFSF, που ο ΣΥΡΙΖΑ χειροκρότησε. Τους δείχνουμε με το δάχτυλο τη διατύπωση «η Ελλάδα (δηλαδή η χώρα ως κυριαρχία) (...) παραιτούνται (...) από κάθε δικαίωμα (...) κατάσχεσης (...) σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων», τη διατύπωση που αποκαλύπτει ποιανού αφέντη υπηρέτες είναι όλοι εκείνοι που έχουν κορόνα στο κεφάλι τους την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Και θυμόμαστε: Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ για να αρπάξει τη λαϊκή ψήφο διακήρυσσε ότι θα καταργήσει το μνημόνιο, συμπλήρωνε στα ψιλά ότι τις δανειακές συμβάσεις θα τις επαναδιαπραγματευτεί.

Το ΚΚΕ από τότε επέμενε και σήμερα επιμένει ότι όλο αυτό το πλέγμα πρέπει να καταργηθεί κι ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έξοδο από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους από τη λαϊκή εξουσία.

Για τους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου, της τρομώδους αγωνίας για την επιβίωση που παραλύει τη σκέψη, ίσως οι παραπάνω επισημάνσεις να μοιάζουν ψιλά γράμματα. Η αστική προπαγάνδα έχει - ίσως - καταφέρει να μείνει η εντύπωση «πήραμε το χρήμα». Μια τέτοια εντύπωση συγκροτεί μια επικίνδυνη επανάπαυση. Δεν «πήραμε» το χρήμα (η εργατική τάξη που στενάζει και οι καπιταλιστές που πανηγυρίζουν δεν είναι ένα «εμείς»), οι τράπεζες και λοιποί καπιταλιστές παίρνουν χρήμα, για τους υπόλοιπους υπάρχει μόνο καταστροφή. Αρα απαιτείται ανατροπή.

Ακόμα κι αν οι λογογράφοι του ουρανόσταλτου για την αστική τάξη ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταφέρνουν να δημιουργήσουν πιασάρικες εκφράσεις που να πείσουν το πόπολο ότι επίκειται η βασιλεία των ουρανών όταν ο ιζνογκούντ θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, ακόμα και τότε η πραγματικότητα ως βίωμα θα οδηγεί σε αντίσταση, σε ανυπακοή, σε οργάνωση για την ανατροπή.

Εδώ ο ρόλος της Λαϊκής Συμμαχίας, στην οποία καλεί το ΚΚΕ.

Οπως σημείωνε στο χτεσινό πρωτοσέλιδό του ο «Ριζοσπάστης»: Επείγει η ισχυροποίηση της Λαϊκής Συμμαχίας που θα κινητοποιήσει τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, θα δρομολογήσει με συνειδητή επιλογή τη ριζική ανατροπή που εξ αντικειμένου ταυτίζεται με την εργατική - λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Στόχος μας να γίνει δύναμη και να επικρατήσει το λαϊκό δίκιο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Φορολογικό, ο τελικός λογαριασμός

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: 50 φοροπαγίδες

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Δάνεια, η τελική ρύθμιση

ΤΑ ΝΕΑ: Λεφτά (τώρα) υπάρχουν αλλά...

ΕΘΝΟΣ: Ενεση με σούπερ δόση 52,5 δισ.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Η μεγάλη ευκαιρία, αλλαγή πορείας με 52,5 δισ.

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: «Πράσινο φως» για δάνεια 49 δισ. μέσα σε 100 ημέρες

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Μεγάλη δόση - ανάσα για τη χώρα

6 ΜΕΡΕΣ: Μεγάλα λόγια, λίγα λεφτά

Η ΑΥΓΗ: Πύρρειος δόση

Η ΕΛΛΑΔΑ: Παρέμβαση Καραμανλή για τις εξελίξεις στην κεντροδεξιά

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ξαφνικά Βουλγαράκης

«Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες -η πλειοψηφία του λαού- βιώνουν μια επίθεση άνευ προηγουμένου. Μια σωστή λεηλασία των εισοδημάτων τους, άλωση δικαιωμάτων, κατάργηση κατακτήσεων. Αυτή η ανελέητη επίθεση εντείνεται χρόνο με το χρόνο, μήνα με το μήνα και μάλιστα αξιοποιούνται όλα τα όπλα. Και εκείνα που αρπάζουν τον παραγόμενο πλούτο από τον παραγωγό του επί τόπου, στους χώρους δουλειάς, και εκείνα που απομυζούν και αυτά τα πενιχρά εισοδήματα, τους μισθούς και τις συντάξεις της πείνας».

«(...) Και έπεται συνέχεια. Διότι όλα τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα έχουν και εξήγηση και στρατηγική κατεύθυνση: Να δοθεί διέξοδος στην καπιταλιστική κρίση προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Αυτός είναι ο στόχος της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της: Ολος ο πλούτος που παράγεται να πηγαίνει στα μονοπώλια, μέσω του εξευτελισμού του μισθολογικού και μη μισθολογικού "κόστους", μέσω της φορολογίας, μέσω της κατανάλωσης ακόμη και "εμπορευμάτων" όπως η Υγεία, το Φάρμακο, η Παιδεία. Ολοι να ζουν και να εργάζονται για να συγκεντρώνεται πλούτος στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, στις τράπεζες κλπ. Κι όταν έρθει η όποια ανάκαμψη το έδαφος να είναι στρωμένο, ο λαός εξαθλιωμένος, για να αρχίσει νέος κύκλος κερδοφορίας».

«Μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτό για τις λαϊκές οικογένειες, τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τα παιδιά τους; Πρώτο και βασικό βήμα που χρειάζεται για να "σηκώσουμε το ανάστημά μας", να συνειδητοποιήσουμε ότι κανένας εργαζόμενος, κανένας φτωχός αγρότης ή αυτοαπασχολούμενος της πόλης και του χωριού δεν έχουμε την παραμικρή ευθύνη για την καπιταλιστική κρίση, πολύ περισσότερο για τα ελλείμματα και το χρέος. Αντίθετα, δικό μας χρέος είναι η ανυπακοή στην εξαθλίωση, η ταξική και διεκδικητική αλληλεγγύη, η κατάργηση στην πράξη όλων των βάρβαρων μέτρων. Να γίνει ο λαός ο εφιάλτης τους, να μην μπορούν να εφαρμόσουν τίποτα από όλα αυτά. Κανείς μόνος του δεν μπορεί να επιβάλει το δίκιο του. Χρειάζεται οργάνωση, συγκέντρωση δυνάμεων. Αυτό το ρόλο καλούνται να παίξουν οι Λαϊκές Επιτροπές σε κάθε γωνιά της χώρας, τα συνδικάτα, οι μαζικοί φορείς. Εκεί μπορεί κάθε λαϊκός άνθρωπος, κάθε νέος, να βρει αποκούμπι, να κουβεντιάσει για την κρίση και τα αίτιά της, να πάρει κουράγιο και να γιγαντώσει τη δύναμή του μέσα από τη συλλογική δράση. Ταυτόχρονα, θα σχεδιάζεται και η λαϊκή αντεπίθεση για την οριστική απαλλαγή από την εκμετάλλευση και τα αρπακτικά του πλούτου» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).