Αύριο, Πέμπτη, 15 Ιούνη, στις 5 το απόγευμα στη Μητρόπολη Αθηνών θα ψαλεί η εξόδιος ακολουθία του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της οικογένειας για το τελευταίο «αντίο», η σορός θα βρίσκεται στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης αύριο από τις 12 το μεσημέρι και μέχρι τις 4 μ.μ. Η ταφή θα γίνει στο Κοιμητήριο Παπάγου.

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, που με το έργο του «προσκύνησε τη χάρη του λαού μας» και έδωσε πνοή, δύναμη και κουράγιο στα «χρόνια τα δίσεχτα», ο ανήσυχος δημιουργός που μας έδειξε με τη δική του ξεχωριστή προσωπική ηχητική φωνή και άποψη πώς μπορεί κανείς να αξιοποιήσει τα εξελίξιμα στοιχεία της παράδοσης, πώς μπορεί κανείς να ερμηνεύσει γόνιμα τις κληρονομημένες αξίες, ο συνθέτης του «Χρονικού», της «Ιθαγένειας», της «Θητείας», των «Ελεύθερων Πολιορκημένων», της «Ιθαγένειας», του «Θεσσαλικού Κύκλου», των «Μεταναστών» και τόσων άλλων έργων που τραγουδήθηκαν πολύ και θα εξακολουθήσουν να τραγουδιούνται, πέρασε το περασμένο Σάββατο στην αθανασία.

Ο «Ριζοσπάστης» κάνει σήμερα μια μικρή αναδρομή στο εμβληματικό έργο του συνθέτη, το «Χρονικό», με λόγια του ίδιου.

Το 1966 ξεκινά με τον Κ. Χ. Μύρη (Κ. Γεωργουσόπουλο) τη δημιουργία ενός έργου εμπνευσμένου «από την επώδυνη πορεία του ελληνισμού στον εικοστό αιώνα. Το 1967 έμενα στην οδό Δεινοκράτους, στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί συνθέτω τα τραγούδια του "Χρονικού " (...) Στο σπίτι ήρθαν οι ηθοποιοί Μάνος Κατράκης και Τζένη Καρέζη, ο ποιητής Νίκος Καρούζος, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Σταματίου και άκουσαν τα έτοιμα τραγούδια από το έργο. Επαιξα τρία κομμάτια στο σπίτι του ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου.

Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, γίνεται δικτατορία στη χώρα. Ολα άνω - κάτω. Η Ελλάδα στο σκοτάδι. Αναχωρώ για το Λονδίνο (...)».

Το 1969 ο Γ. Μαρκόπουλος επιστρέφει στην Ελλάδα και συνεχίζει με τον Μύρη τη γραφή του «Χρονικού». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η λογοκρισία που αντιμετώπισε το «Χρονικό» από τη χούντα των συνταγματαρχών και πώς κατάφεραν οι δημιουργοί του να την αποφύγουν: «Η λογοκρισία εκείνης της εποχής, μετά την έγκριση των στίχων, δεν έδινε κανένα δικαίωμα να προστεθεί ούτε ένα "και" στους εγκεκριμένους από αυτήν στίχους. Ωστόσο, δεν απαγόρευε την αφαίρεση φράσεων! Γράφτηκε λοιπόν μεγάλος αριθμός νέων στίχων όπου ανάμεσά τους υπήρχαν οι κανονικοί. Παράδειγμα: Στάλθηκαν για έγκριση οι κάτωθι στίχοι: "Κι ο λαός μέσα στη μαύρη Κατοχή θα κάνει την αντίστασή του στους κατακτητές και θα 'ρθει μια μέρα που θα τους διώξει και τότε θα παίζει τα πολλά τραγούδια του για τη λευτεριά". Μετά την έγκριση ο στίχος παρέμεινε όπως αρχικά είχε γραφτεί: "Κι ο λαός θα παίζει τα πολλά τραγούδια του για τη λευτεριά"».

Ο συνθέτης αναφέρει ακόμα κάτω από ποιες συνθήκες έγινε η ηχογράφηση του δίσκου, καθώς και την υποδοχή που συνάντησε... «Η ηχογράφηση του "Χρονικού " έγινε στο στούντιο ΕΡΑ. Η ορχήστρα με βιολί, βιολοντσέλο, κόντρα μπάσο, κλαρίνο, φλάουτο, κιθάρα, πιάνο, κρητική λύρα, ποντιακή λύρα, λαούτο, μπαγλαμά, νταούλι - ντέφι και ντραμς, ήταν πανέτοιμη από τις πρόβες και ο Ξυλούρης με την Δημητριάδη γνώριζαν κάθε λεπτομέρεια του έργου. Πολλοί νέοι και νέες μαθητές του Ωδείου Αθηνών και φοιτητές πανεπιστημίων παρακολουθούσαν την ηχογράφηση. Ο ζωγράφος Δημήτρης Μυταράς έδωσε ένα slide για το εξώφυλλο, από τον πίνακά του "Διαδήλωση". Στο σπίτι του ηχολήπτη Γιάννη Σμυρναίου θα γίνει η επίσημη παρουσίαση του "Χρονικού " στους δημοσιογράφους. Αλησμόνητο απόγευμα.

Γίνονται βραδιές "Χρονικού" με τον Γιώργο και την Λένα Σαββίδη, τον ζωγράφο Σικελιώτη, τον δημοσιογράφο Πηλιχό, τον μουσικολόγο Φοίβο Ανωγιαννάκη και τους καθηγητές Νίκο Παναγιωτάκη και Γρηγόρη Σηφάκη. Ο Γιάννης Τσαρούχης ακούει το έργο στο θέατρο του Κουν και το εγκωμιάζει. Ο Μανώλης Ανδρόνικος και ο χαράκτης Τάσσος ενθουσιάζονται. Οι άνθρωποι που τους είχε η δικτατορία φυλακή, ακούνε το "Χρονικό". Οι φοιτητές είναι κάθε βράδυ στην μπουάτ "Στούντιο Λήδρα", όπου παίζουμε όλο το έργο. Θα περάσουν τέσσερα χρόνια ακόμη για να ακουστεί έστω και ένα από τα τραγούδια του "Χρονικού" στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση...».

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου γιορτάζει τα 50 χρόνια παρουσίας του στην ελληνική δισκογραφία με μια μεγάλη συναυλία - γιορτή, σήμερα, στις 9 το βράδυ, στο Καλλιμάρμαρο.

Μια συναυλία αναδρομή στο παρελθόν με την προβολή σπάνιου οπτικού υλικού από την πενηντάχρονη πορεία του Βασίλη. Μια συγκινητική, αλλά και γεμάτη ορμή συναυλία, που θα μας ταξιδέψει σε δίσκους σταθμούς, ιστορικές συναυλίες, διαχρονικά αγαπημένα τραγούδια, ιστορίες και παρέες που έγραψαν ιστορία.

Συνοδοιπόροι στο μουσικό ταξίδι του Βασίλη πάντα οι μόνιμοι συνεργάτες του, με τον Ανδρέα Αποστόλου στις ενορχηστρώσεις και στο πιάνο, τον Βαγγέλη Πατεράκη στο ηλεκτρικό μπάσο, τον Στέφανο Δημητρίου στα drums, την Μαίρη Μπρόζη στο βιολί, τον Γιάννη Αυγέρη στην ηλεκτρική κιθάρα, τον Απόστολο Μόσιο στην ακουστική κιθάρα και τον Γιώργο Θεοδωρόπουλο στα πλήκτρα. Μετά από πολλά χρόνια, στη σκηνή μαζί με τον Βασίλη θα βρεθούν και δυο αγαπημένοι φίλοι, ο Χριστόφορος Κροκίδης και η Τάνια Κικίδη, για να γιορτάσουν μαζί του και να τραγουδήσουν.

Τη συναυλία θα συνοδεύσει το φωνητικό σύνολο «Ρυθμός» με τη μουσική του πολυφωνία, με μαέστρο τον Νικόλαο Χιώτογλου.

Σε συνεδρίασή του το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ ομόφωνα αποφάσισε ο 5ος όροφος του κτιρίου της ΕΣΗΕΑ να ονομαστεί «Νίκος Καραντηνός» προς τιμήν του αξέχαστου, κομμουνιστή δημοσιογράφου.

Ο Νίκος Καραντηνός γεννήθηκε το 1920 στο Ληξούρι. Πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση. Το 1941 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και οργανώθηκε στο ΕΑΜ Νέων της Φιλοσοφικής. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία του παράνομου νεολαιίστικου Τύπου στην Αθήνα. Αναδείχτηκε σε μέλος του ΚΣ της ΕΠΟΝ και αρχισυντάκτη της «Νέας Γενιάς». Για την αντιστασιακή του δράση διώχτηκε, εξορίστηκε στη Μακρόνησο και στην Ικαρία.

Από το 1974 μέχρι το τέλος της ζωής του εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον «Ριζοσπάστη». Δραστηριοποιήθηκε έντονα στο κίνημα των δημοσιογράφων. Υπήρξε για χρόνια μέλος του προεδρείου της ΕΣΗΕΑ και πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Διετέλεσε, επίσης, γενικός γραμματέας στο πρώτο, ιδρυτικό, ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), στην ίδρυση της οποίας πρωτοστάτησε.

Ο Νίκος Καραντηνός σε όλη του τη ζωή έζησε ως μαχόμενος κομμουνιστής δημοσιογράφος, ταγμένος αταλάντευτα με το δίκιο της εργατικής τάξης και τα ιδανικά του ΚΚΕ. Με την ανιδιοτελή προσφορά του, μέσα και από τα συνδικαλιστικά όργανα όπου επανειλημμένα εκλεγόταν, για την υπεράσπιση και διεκδίκηση των αιτημάτων του δημοσιογραφικού κόσμου, κατάφερε να κατακτήσει την καθολική εκτίμηση και αναγνώριση του κλάδου.

Θυμίζουμε ότι επιστολή προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ για αναγνώριση της προσφοράς του Ν. Καραντηνού μέσα και από ονοματοδοσία κάποιου χώρου του κτιρίου της είχε αποστείλει και η δημοσιογράφος, υποψήφια βουλευτής με το ΚΚΕ στην Α' Θεσσαλονίκης, Εύα Νικολαΐδου.