Χτες, 13 Μάη, ξεκίνησε το βαρύγδουπο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, ενώ απόψε αρχίζει στο «Αστυ» το ΤΑΙΝΙΟΡΑΜΑ 2015, στο «Στούντιο» ένα αφιέρωμα στον Κέντζι Μιζογκούτσι και το Σάββατο 16 Μάη εγκαινιάζεται στην Ταινιοθήκη το αφιέρωμα «Εικόνες της κρίσης», το οποίο θα επιχειρήσει να παρουσιάσει την αναπαράσταση της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης στον κινηματογράφο μέσα από ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, από την περίοδο του βωβού σινεμά της δεκαετίας του '20 έως σήμερα...

Το ΤΑΙΝΙΟΡΑΜΑ σε έκδοση 2015, συνώνυμο της γιορτής των σινεφίλ, περιλαμβάνει 168 ταινίες απλωμένες σε 56 μέρες, από τις 14 Μάη έως 8 Ιούλη. Καθημερινά προβάλλονται τρεις διαφορετικές ταινίες με ένα ενιαίο εισιτήριο 7 ευρώ. Αφιερωμένη σε Ευρωπαίους δημιουργούς, η πρώτη βδομάδα (κάθε μέρα σε διαφορετικό) ανοίγει απόψε με Φασμπίντερ (Απόγνωση, Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια, Βερόνικα Φος) και συνεχίζει με Βάιντα (Υπόθεση Δαντόν, Ολα για πούλημα, Κανάλ), με Μπέργκμαν (Η νύχτα των σαλτιμπάγκων, Κραυγές και ψίθυροι, Ολες αυτές οι γυναίκες), με Παζολίνι (Χοιροστάσιο, Κατά Ματθαίο ευαγγέλιο, Ακατόνε), με Τριφό (Οπωσδήποτε την Κυριακή, Το τελευταίο μετρό, Η γυναίκα της διπλανής πόρτας) και με Βέντερς (Το άγχος του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι, Η κατάσταση των πραγμάτων, Στο πέρασμα του χρόνου), ενώ ολοκληρώνεται την επόμενη Τετάρτη με το μεγάλο Κουροσάβα (Ο ηλίθιος, Ο καταδικασμένος, Ο θρόνος του αίματος).

Ενας ακόμα τεράστιος Γιαπωνέζος, ο Κέντζι Μιζογκούτσι, έχει την τιμητική του στο Στούντιο με προβολή τριών συνολικά ταινιών του. Κάτι σαν γεννήτορας του μοντέρνου ιαπωνικού σινεμά ο Μιζογκούτσι, δάσκαλος για δεκάδες δημιουργούς και διαμορφωτής μιας κινηματογραφικής γλώσσας επίκαιρης και ζωντανής, κέρδισε αργά την αναγνώριση στη Δύση, καθώς ο πρώιμος θάνατός του, σε ηλικία 58 ετών, άφησε την πορεία του, αν όχι ανολοκλήρωτη, τουλάχιστον ατελή. Καθημερινά προβάλλονται: Στις 18.30 το αριστούργημα «Ουγκέτσου Μονογκατάρι» (1953), στις 20.30 οι «Σταυρωμένοι Εραστές» (1954) και τέλος στις 22.30 ο «Επιστάτης Σάνσο».

Πρεμιέρα απόψε και για την πολύ ενδιαφέρουσα και με άψογη μορφικά αφήγηση τελευταία ταινία του 60χρονου Γάλλου Ολιβιέ Ασαγιάς, ταινία με τον παράξενο τίτλο «Τα σύννεφα του Σιλς Μαρία», που παραπέμπει σε εντυπωσιακό καιρικό φαινόμενο που εμφανίζεται στις χιονισμένες Αλπεις. Ρητορική και ευαίσθητη ενδοσκόπηση στα στοιχεία της επιτυχίας, της διάρκειας και του εύθραυστου, που κυριαρχούν στο σύμπαν του επαγγέλματος του ηθοποιού. Κομψό και εγκεφαλικό πορτρέτο μιας ηθοποιού άξιας, παθιασμένης, ίσως και τυφλωμένης από τη δουλειά της, μιλά για την πορεία της προς την ωριμότητα, κάτι που η ίδια αρνείται θέλοντας να μένει γραπωμένη στα προνόμια της νιότης. Ταινία φτιαγμένη για τη Ζιλιέτ Μπινός, που υποδύεται τη σαραντάχρονη ντίβα. Για τη σχέση της ηθοποιού τόσο με την πολυμήχανη βοηθό της (Κρίστεν Στιούαρτ) όσο ανάμεσα σε παρελθόν και παρόν, σχέση που εξελίσσεται σε δράμα πάνω στη διαδικασία της δημιουργίας, την ερμηνεία και τα βιώματα...

Οσο για το αυστραλέζικο μπλοκμπάστερ του Τζορτζ Μίλερ «Mad max: Ο Δρόμος της Οργής» (2015) με τους Τομ Χάρντι και Σαρλίζ Θέρον, δεν έχουμε να πούμε τίποτα όσο οι εταιρείες διανομής επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους στις δημοσιογραφικές προβολές...

Η σκηνοθέτης σπάει στερεότυπα και στάτους κβο. Σε μια εποχή που η αντίσταση στον κατακτητή έγινε συνώνυμο της τρομοκρατίας και των τζιχαντιστών, η Νάζαρ παρουσιάζει έναν Χριστιανό αντιστασιακό. Το πορτρέτο όμως της ισραηλινής κατοχής παραμένει αναλλοίωτο... Χωρίς φανφάρες, η ταινία δείχνει το πώς οι κατακτητές όχι μόνο περιορίζουν την ελευθερία κίνησης και πρακτικά την ίδια τη ζωή των Παλαιστινίων, αλλά τους κατακλέβουν, εκτός από τη γη τους - με τους εποικισμούς - και το νερό τους. Πολύτιμη πάντα στους κατακτητές η βοήθεια των συνεργατών τους, ευυπόληπτοι καθωσπρέπει κύριοι, που πλουτίζουν στα κρυφά κι έχουν και κάποιο μαγαζί για το ξέπλυμα του βρόμικου χρήματος.

Ψυχολογική κατά βάση η ιστορία του πατέρα / τρομοκράτη που αποφυλακίζεται μετά από 10 χρόνια και ψάχνει την κόρη του, γυρίστηκε στη Ναμπλούς και τη Βηθλεέμ. Ο γοητευτικός ηθοποιός που υποδύεται τον πατέρα είναι Αιγύπτιος και ήρθε με βίζα 4 βδομάδων για τα γυρίσματα, ενώ την ηρωίδα υποδύεται η Γαλλο - αλγερινή συνθέτης και τραγουδίστρια Σουάντ Μασί, που εμφανίζεται πρώτη φορά στην οθόνη.

Η σκηνοθέτης παρουσιάζει μια εξισορροπημένη εικόνα της παλαιστινιακής αντίστασης. Ο ευαίσθητος πατέρας που, ψάχνοντας να βρει την κόρη, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια «απαγορευμένη» ερωτική ιστορία, εμφανίζεται πιο πολυσύνθετος και πιο ανθρώπινος από το σύνηθες μονοδιάστατο πορτρέτο του θετικού, πέραν κάθε κριτικής, ήρωα. Η Νάζαρ παρουσιάζει μια συνθετότερη και ρεαλιστικότερη εικόνα ενός τόπου δουλειάς στην Παλαιστίνη, μιας βιοτεχνίας γυναικείων ρούχων, χωρίς να «ζαχαρώνει» τη ζωή και χωρίς να βάζει όλη την Ιστορία μέσα σε ένα φιλμ. Και ο πλούσιος επιχειρηματίας που έγινε πλούσιος ακριβώς γιατί προδίδει το λαό του πουλώντας το νερό των Παλαιστινίων στους εποίκους. Δεν υπάρχει πολιτική διάσταση χωρίς την κοινωνική και η κοινωνική συνδέεται εγγενώς με την πολιτική. Δεν υπάρχει διαχωρισμός περιεχομένου και αισθητικής, υποστηρίζει η Νάζαρ. (Αλκυονίς)

Με τους: Κάλεντ Αμπολ Νάγκα, Σουάντ Μάσι, Μάλακ Ερμιλεχ κ.ά.

Παραγωγή: «Eyes of a thief», Παλαιστίνη, Γαλλία (2012).