Κι ακόμα πως δεν έχει την ικανότητα να δημιουργήσει ζωή από τα ερωτικά βιώματα του Παζολίνι και επιλέγει απλά την επίδειξη της ομοφυλοφιλικής επιδειξιμανίας του ποιητή. Τι κι αν η φιγούρα του πρωταγωνιστή φετίχ του Φεράρα, Γουίλεμ Νταφόε, παραπέμπει σε εκείνη του Παζολίνι; Η εξωτερική ομοιότητα δεν αρκεί, ούτε τα «ενδυναμωτικά» του στιλ...

Η κριτική αντιμετώπισε αρνητικά την ταινία, οι θαυμαστές του Παζολίνι τη σνόμπαραν και όλοι οι υπόλοιποι την αγνόησαν. Πρόκειται πράγματι για καρικατούρα - με κορύφωση την Λάουρα Μπέτι - χωρίς αρχή, μέση και τέλος (λέγεται ότι σημείο εκκίνησης της ταινίας είναι το τελευταίο, μη ολοκληρωμένο, μυθιστόρημα του Παζολίνι «Πετρέλαιο»). Το φιλμ δίνει την αίσθηση ενός ακατανόητου μείγματος με πρωταρχικό αρνητικό στοιχείο τη χρήση της Αγγλικής από τον Παζολίνι, που σαν οργανικό ηχητικό στοιχείο αλλοιώνει την προσωπικότητα του Παζολίνι, ο οποίος όταν μιλά τα ψεύτικα αργόσυρτα ιταλικά του δίνει την αίσθηση βαμπίρ προς αναζήτηση τροφής...

Με τους: Γουίλεμ Νταφόε, Αντριάνα Αστι, κ.α.

Παραγωγή: «Pasolini» Ιταλία, Βέλγιο, Γαλλία (2014)