ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κριτήριο η αντίθεση στον ιμπεριαλισμό

Του Βασίλη Χριστοδούλου, από τη ΒΡΑΔΥΝΗ

Ενα γεγονός είναι ότι καταγράφεται καθαρά συγκέντρωση κεφαλαίων. Κι αυτό είναι ικανό για να πανηγυρίζουν όσοι έχουν το πάνω χέρι. Αυτό κάνει ο Βγενόπουλος για λογαριασμό των κεφαλαίων που εκπροσωπεί. Και καλά κάνει από τη σκοπιά της τάξης του.

Αλλο γεγονός επίσης είναι πως η καπιταλιστική κρίση (πραγματική τώρα ή επαπειλούμενη) αξιοποιείται από τους ίδιους τους καπιταλιστές σαν χρυσή ευκαιρία - μπαμπούλας για να αφαιρεθούν κι άλλα κατακτημένα δικαιώματα. Αυτό κάνουν οι μεγαλοβιομήχανοι στο σύνολο της ΕΕ όταν προβάλλουν την ανεργία. Κι αυτοί καλά κάνουν. Αν δεν αρπάξουν την ευκαιρία για να κερδίσουν τώρα περισσότερα πότε θα το κάνουν;

Παράπλευρο γεγονός είναι και πως το ίδιο το μονοπωλιακό κεφάλαιο κάνει καθαρό ότι ειδικά τώρα δεν έχει ανάγκη γενικώς από κάθε είδους διαχειριστική λύση (δε χωράνε όλοι, κάποιοι πρέπει να χαθούν και από τους καπιταλιστές) αλλά από εκείνες τις λύσεις που συμφέρουν συγκεκριμένα την κάθε ομάδα μονοπωλίων.

Σ' ένα τέτοιο σκηνικό, ο ρόλος διαφόρων οπορτουνιστών που αποφεύγουν σαν ο διάολος το λιβάνι να μιλήσουν για τον ίδιο τον πυρήνα της καπιταλιστικής κρίσης, ως κρίσης υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης, δυσκολεύει. Κάτι άλλο πρέπει να 'χουν για να κρατηθούν στον αφρό. Είχανε έναν μπαμπούλα, τον Μπους, τους τέλειωσε. Πριν προλάβουν να πανηγυρίσουν τον Ομπάμα, τους τέλειωσε κι αυτός. Τι τους μένει; Να μιλάνε για τον καπιταλισμό σαν καζίνο. Ωστε να μπορούν να σταθούν και κάτι προτάσεις τους για καπιταλισμό με έλεγχο.

Θα πάθουν πολλά ακόμα. Καθώς οι καπιταλιστές τούς χρειάζονται κατά κύριο λόγο σε μία και μόνο αποστολή: Να ορθώνουν φράγμα αναχαίτισης του εργατικού κινήματος. Σ' αυτό το ρόλο για να ανταποκριθούν είναι υποχρεωμένοι να εμφανίζονται όλο και καθαρότερα ως αντικομμουνιστές (δείγμα τα ρετάλια που μαζεύτηκαν από χτες στο Ναύπλιο για να τιμήσουν αυτόν που οι ίδιοι ομολογούν πως κύρια προσφορά του είναι η καταγγελία των κομμουνιστών). Οπως ξανά και ξανά θα μάθουν στην πράξη ότι οι εργάτες έχουν άλλα κριτήρια...

Ασχετο: Σωστά διέταξε το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών να μην πηγαίνουν οι πράκτορές του σε Ομόνοια - Εξάρχεια, η περιοχή είναι ήδη καλυμμένη με κουκούλες. Και σωστά όσοι πήραν το μήνυμα πήγαν για ξεκάρφωμα στο Κολωνάκι όπου η τηλεοπτική παραγωγή μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική αυτή την περίοδο.

ΕΝΑΣ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ: «"Ημέρα γιορτής του ανταγωνισμού" χαρακτήρισε το 24ωρο που πέρασε ο αντιπρόεδρος του ομίλου της MIG Ανδρέας Βγενόπουλος (...) μία ημέρα μετά το "πράσινο φως" από τη Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων για την αγορά της "Ολυμπιακής" και λίγες ώρες πριν από το πρώτο επίσημο ταξίδι του επιβατηγού - οχηματαγωγού πλοίου Superfast 12 στο Αιγαίο (...) "Ηρθαμε στην Κρήτη και θα μείνουμε για πάντα" τόνισε εμφατικά θυμίζοντας ότι η MIG έχει πολύπλευρη παρουσία εδώ και χρόνια στη Μεγαλόνησο, μέσω των εταιρειών που ελέγχει (Marfin Popular Bank, Vivartia, Goody's, Everest, Singular Logic και άλλα)» (το ρεπορτάζ στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ: «Υπάρχει ιδιαίτερη ανησυχία ότι η ύφεση θα εμβαθύνει τις ζημιές του χρηματοπιστωτικού τομέα, θα προκαλέσει σπιράλ πτώσης στις τιμές των αξιών, νέους περιορισμούς στην πίστωση και κύμα επιχειρηματικών πτωχεύσεων, αναφέρει στην ετήσια έκθεσή της η Bussines Europe που εκπροσωπεί 40 εθνικές ενώσεις βιομηχάνων» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΦΙΕΣΤΑ ΠΟΥ ΧΑΛΑΣΕ: «Είμαστε στο 2009. Κανονικά θα είχαμε πυροτεχνήματα και γενέθλια, γιατί είναι είκοσι χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Αντί γι' αυτό, έχουμε κηδείες και κλάματα και αναταράξεις και τον καπιταλισμό χωρίς ελέγχους, έχουμε καπιταλισμό καζίνου. Ολο αυτό το σύστημα που είχε ονομαστεί "νεο-φιλελευθερισμός" βλέπω ότι δεν αντέχει» (ο Α. Αλαβάνος στη Βουλή / Η ΧΩΡΑ).

ΠΟΙΟΣ ΛΥΠΑΤΑΙ; «Μέσα σε 17 μόνο χρόνια από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης η διεθνής κουστωδία του νεοφιλελευθερισμού ώθησε το σύστημα μέχρι τα έσχατα όριά του. Και ήδη για να επιβιώσει τρώει τις σάρκες του. Η κρίση, άρα, συνεχώς θα βαθαίνει» (ο Χρ. Θεοχαράτος στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ).

ΚΑΛΑ ΝΕΑ: «Οι καταναλωτές στο σύνολό τους περιορίζουν τις καταναλωτικές τους δαπάνες και στρέφονται σε φθηνότερα προϊόντα. Εάν επαληθευθεί αυτή η τάση, είναι προφανές ότι θα οδηγήσει σε περαιτέρω μείωση των πωλήσεων των εμπορικών επιχειρήσεων η οποία θα ανατροφοδοτήσει τον κύκλο "μείωση τζίρου - απολύσεις". Είναι χαρακτηριστικό ότι για το 2009 το 58,2 των επιχειρήσεων εκτιμά ότι θα σημειωθεί μείωση πωλήσεών τους και το 57,3% μείωση των κερδών» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ η φιλολαϊκή εξωτερική πολιτική

ΤΑ ΝΕΑ: Αδίστακτοι ληστές, ανήμπορη Αστυνομία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εξυπνα τεστ σε Α΄, Β΄, Γ΄ Λυκείου

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ειρήνη στο ΠαΣοΚ

ΕΘΝΟΣ: ΖΟΥΓΚΛΑ με αδέσποτες σφαίρες

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η ασφάλεια της χώρας δοκιμάζεται

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 80.000 απολύσεις σε μόλις 3 μήνες

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ το Casus belli στο Αιγαίο

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΟ ΠΙΑ η εγκληματικότητα

Η ΧΩΡΑ: Σκηνές Σικάγου στην Αθήνα

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΓΟΡΑΖΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Ο ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εντολή ΕΕ για σκληρά μέτρα έως και το 2010

Ο ΛΟΓΟΣ: ΣΤΑ ΥΨΗ το πολιτικό θερμόμετρο

Η ΑΥΓΗ: 800.000 οι άνεργοι στην Ελλάδα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΟΧΙ ΑΠΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΣΤΟ «ΧΕΡΑΚΙ» ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΗΞΕΙΣ ΑΦΗΞΕΙΣ για τους ημιυπαίθριους

Ο φόβος για το φάντασμα

«Το φάντασμα του σοσιαλισμού κυνηγάει το αμερικανικό κατεστημένο. Τον τελευταίο καιρό τρυπώνει ολοένα και πιο συχνά στις πολιτικές συζητήσεις που γίνονται στα μέσα ενημέρωσης (...) Η συζήτηση για τον σοσιαλισμό δεν είναι φυσικά ανεξάρτητη από μια άλλη συζήτηση που γίνεται κι αυτή στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης και που αφορά το ενδεχόμενο κοινωνικής αναταραχής. Στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης", ο αρθρογράφος Λίακατ Αχμεντ, αναφέρεται στις πρόσφατες ταραχές που έγιναν στην Ανατολική Ευρώπη και βλέπει τον επερχόμενο Ιππότη της Αποκάλυψης: "Οι Αμερικανοί δανειζόμενοι που τους παίρνουν τα σπίτια δεν έχουν βγει ακόμη στους δρόμους να κάνουν ταραχές, όπως οι Ανατολικοευρωπαίοι". Και στο ΜSΝΒC, ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Προέδρου Ρίγκαν, εκφράζει την ανησυχία του μπροστά στο ενδεχόμενο να επιστρέψουν οι ταξικές συγκρούσεις. Η ειρωνεία είναι πως όλη αυτή η συζήτηση γίνεται από ένα πολιτικό κατεστημένο που για πολλές δεκαετίες είχε αναγάγει τον "αντισοσιαλισμό" σε κρατική θρησκεία. Η βαθύτερη ανησυχία του είναι ίσως η σκέψη πως αυτή η "συζήτηση" δε θα αργήσει να βγει από τα δημοσιογραφικά στούντιο στους δρόμους» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

Και πώς να το προλάβεις

«Για όποιον, έστω στοιχειωδώς, μπορεί να διαβάσει κάτω από τις λέξεις, στόχος δεν είναι η προβολή του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ αλλά το χτύπημα της απανταχού κομμουνιστικής ηγεσίας που με στυγνότητα, πλήρη αναλγησία και αγνωμοσύνη, καταδικάζει σε ηθική και φυσική εξόντωση ανθρώπους» (ο Π.Στ. Μακρής - Στάικος εξηγεί γιατί πρέπουν ύμνοι στον Γρ. Φαράκο / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).