ΔΡΕΣΔΗ.--

Συνεχίστηκαν και αυτήν τη Δευτέρα οι συγκεντρώσεις και πορείες που διοργανώνει εδώ και ένα μήνα η ρατσιστική ξενοφοβική οργάνωση PEGIDA («Πατριώτες Ευρωπαίοι κατά του Εξισλαμισμού της Δύσης») στη Γερμανία, εκφράζοντας δυνάμεις που αξιοποιούν το ζήτημα της μετανάστευσης ως στοιχείο στην ενδοαστική διαπάλη. Και πάλι η συγκέντρωση στη Δρέσδη, στο ανατολικό κρατίδιο της Σαξονίας συγκέντρωσε το μεγαλύτερο αριθμό διαδηλωτών, αξιοποιώντας και τις δολοφονικές επιθέσεις στη Γαλλία. Μεγάλες συγκεντρώσεις ενάντια σε αυτές τις ρατσιστικές εκδηλώσεις έγιναν και σε άλλες πόλεις όπως το Βερολίνο.

Τη Δευτέρα, επίσης, στο Βερολίνο πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου, που, μαζί με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ, μίλησαν για «κοινή πάλη ενάντια στην τρομοκρατία» και για το ζήτημα της ενσωμάτωσης των περίπου τριών εκατομμυρίων πολιτών τουρκικής καταγωγής που ζουν στη Γερμανία. Ο Τούρκος αξιωματούχος μίλησε για «ιστορία επιτυχίας», εξαίροντας το γεγονός ότι δεν εμπλέκονται σε «εγκληματικές δραστηριότητες», ωστόσο αντέκρουσε τις αιτιάσεις για ελλιπή μέτρα αντιμετώπισης της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, κάνοντας λόγο για «αδικαιολόγητες κατηγορίες». Η Αγκελα Μέρκελ κάλεσε όλους τους μουσουλμάνους να τραβήξουν σαφή διαχωριστική γραμμή απέναντι στη βία, ενώ δε δίστασε να επαναλάβει τη φράση του πρώην προέδρου της Γερμανίας Κρίστιαν Βουλφ, ότι μαζί με το Χριστιανισμό και τον Ιουδαϊσμό, στη Γερμανία ανήκει και το Ισλάμ.

Χτες, επίσης, αστικές δυνάμεις, η Α. Μέρκελ και ο πρόεδρος Γ. Γκάουκ πήραν μέρος σε συγκέντρωση στην πύλη του Βρανδεμβούργου υπέρ της ανοχής των θρησκειών και κατά της ισλαμοφοβίας που διοργάνωσαν μουσουλμανικές οργανώσεις στη Γερμανία και η Τουρκική Κοινότητα του Βερολίνου. Επίσης, κατατέθηκαν στεφάνια στη μνήμη του μακελειού στη Γαλλία.

25 χρόνια μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές και την προσάρτηση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας στην καπιταλιστική ΟΔΓ, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του οπορτουνιστικού κόμματος «Die Linke», Γκίζι, θεωρεί ότι συνυπεύθυνη για την άνοδο που έχει η ρατσιστική - ξενοφοβική Pegida στη Σαξονία είναι η «ανατολικογερμανική νοοτροπία». Με συκοφαντικό και ανιστόρητο τρόπο δήλωσε σε συνέντευξή του ότι «εκεί οι άνθρωποι ζούσαν σε μια περιχαρακωμένη κλειστή κοινωνία και ήξεραν τον κόσμο μόνο μέσα από την τηλεόραση. Από τη μια μέρα στην άλλη οι πολίτες της ΓΛΔ έγιναν όχι μόνο Γερμανοί, αλλά και Ευρωπαίοι και πολίτες του κόσμου. Eτσι δημιουργήθηκαν σε πολλούς καταστάσεις που δεν μπορούσαν να τις διαχειριστούν».

Κατά τον απολογητή του καπιταλισμού, λοιπόν, φταίει η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία της πλήρους απασχόλησης, της δωρεάν και υψηλής στάθμης Παιδείας και Υγείας, των 11.000 αθλητικών συλλόγων με 3.800.000 δραστήρια μέλη, των 18.000 βιβλιοθηκών, των 3.000 θεάτρων και των 56.000 λεσχών πολιτιστικής δημιουργίας, για να αναφέρουμε ελάχιστα μόνο στοιχεία. Και δε φταίει αυτό που βιώνουν ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στο ανατολικό κομμάτι της Γερμανίας: Αποκλεισμός, απόγνωση, περιθωριοποίηση, αβεβαιότητα για το μέλλον. Δε φταίει το ότι στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και της κερδοφορίας του κεφαλαίου όλοι οι κοινωνικοί δείκτες έχουν πάρει εδώ και καιρό την κάτω βόλτα, όπως αποκαλυπτικά τεκμηριώνουν μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: Στη Σαξονία, η ανεργία και η υποαπασχόληση έχουν φτάσει μαζί στο 20 %, σχεδόν 1 στους 4 κατοίκους ζει κάτω ή γύρω από το όριο της φτώχειας. Τραγικά θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας κυρίως τα παιδιά: Ενα στα τρία παιδιά στη γειτονική πόλη της Δρέσδης, στη Λιψία, κινδυνεύει άμεσα από τη φτώχεια. Στην «ανοιχτή κοινωνία των πολιτών του κόσμου» στα ανατολικά κρατίδια της «ατμομηχανής της ΕΕ», όπου δεν υπάρχουν μνημόνια και «κρίσεις χρέους», η παιδική φτώχεια βρίσκεται στο 26%, με το 70% των παιδιών αυτών να μην έχει κάνει ποτέ διακοπές, 33% να μην έχει επαρκή χώρο στο σπίτι, για να μελετήσει ή να παίξει, με 1 στα 7 παιδιά από φτωχές οικογένειες να ζει σε διαμερίσματα με υγρασία, και 1 στα 10 να μην έχει ούτε καν τον κατάλληλο ρουχισμό για το χειμώνα.

Πράγματι, οι εργαζόμενοι της ΓΛΔ ήξεραν τι σημαίνουν όλα αυτά μόνο από την τηλεόραση, γιατί στη χώρα τους, παρά τις όποιες αδυναμίες και παρεκκλίσεις στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, είχαν λυθεί προβλήματα, που οι εργαζόμενοι στον καπιταλισμό ούτε στη Δευτέρα Παρουσία δεν πρόκειται να δουν να λύνονται. Και αυτά είναι τα προβλήματα, η κοινωνική πραγματικότητα πάνω στην οποία πατάνε η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, φαινόμενα που δεν αντιμετωπίζονται με «συμπόρευση όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου», δίνοντας άφεση αμαρτιών στον καπιταλισμό που τα γεννά, στις δυνάμεις που υπηρετούν το κεφάλαιο και τους κάθε λογής μηχανισμούς του. Τα φαινόμενα αυτά αντιμετωπίζονται με την οργανωμένη πάλη των εργαζομένων, Γερμανών και μεταναστών, στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία.

Η Ενωση Επαναστατών Κομμουνιστών Γαλλίας (URCF), σε σχέση με την τρομοκρατική επίθεση, αφού εξέφρασε από την πρώτη στιγμή την καταδίκη της για την επίθεση στο σατιρικό περιοδικό και τις άλλες δολοφονικές επιθέσεις, αποκαλύπτει και τη λεγόμενη «εθνική ενότητα» που προβάλλουν οι αστοί. Σημειώνει χαρακτηριστικά θέτοντας ερωτήματα: «Το καπιταλιστικό σύστημα βασίζεται στην εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας, όπου τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου έρχονται σε αντίθεση με εκείνα της εργατικής τάξης. Η πρώτη αρπαγή είναι αυτή του πλούτου που παράγεται από τους εργαζομένους και δεν μπορεί να υπάρξει κοινότητα συμφερόντων μεταξύ των καπιταλιστών και των εργαζομένων.

Πού είναι η εθνική ενότητα, όταν ο νόμος Mακρόν σπάει τον Κώδικα Εργασίας, διαλύει τα δικαιώματα των εργατών, ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων; Πού είναι η εθνική ενότητα με την θεσμοθετημένη λιτότητα; Πού είναι η εθνική ενότητα, όταν ορισμένα βιβλία, πολιτικοί (και όχι μόνο η Λεπέν) στιγματίζουν τους αλλοδαπούς εργαζόμενους, αντιμετωπίσουν τη μετανάστευση ως εισβολή;». Στη συνέχεια αναφέρεται στις ευθύνες του αμερικάνικου, γαλλικού και ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού που για τα μονοπωλιακά συμφέροντα διέλυσαν χώρες, όπως η Λιβύη και η Συρία, και φούντωσαν οργανώσεις ισλαμιστικές, φασιστικές και καταλήγουν: «Οι εργαζόμενοι με το δυνάμωμα της ταξικής πάλης μπορούν να αντιπαλέψουν τον καπιταλισμό, ενάντια και σε όσους θέλουν να τους χωρίζουν με κριτήρια εθνικής καταγωγής ή θρησκευτικών δογμάτων».