RIZOSPASTIS

Τι να πρωτοπεί κανείς για τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις μια καμαριέρας. Ανοίγεις τα δωμάτια και ξεκινάς με τα σκουπίδια, ξεστρώνεις, στρώνεις, τρίβεις λεκάνες, μπανιέρες, μάρμαρα, ξεσκονίζεις, σκουπίζεις, σφουγγαρίζεις, ενημερώνεις για τυχόν βλάβες, εξοπλίζεις τα δωμάτια με αναλώσιμα, καθαρίζεις όσα κοινόχρηστα σου ανατεθούν απ' την προϊσταμένη και τόσα άλλα...

Θα είναι πολύ κουραστική μια καλή περιγραφή των καθηκόντων μας και όλα αυτά με μια ανάσα, γιατί το ζητούμενο για τον εργοδότη είναι η παραγωγή.

Το πιο σημαντικό ζήτημα είναι ότι καμιά μας δεν βγαίνει απ' αυτή τη δουλειά χωρίς κουσούρια. Για τις περισσότερες μυοσκελετικά προβλήματα, αναπνευστικά από τη χρήση χημικών απορρυπαντικών, αρτηριακή πίεση απ' το στρες κ.λπ.

Γιατί; Γιατί κανένα απ' τα υπουργεία τους τόσα χρόνια δεν όρισε καθηκοντολόγιο με συγκεκριμένο αριθμό δωματίων και κλινών που θα αναλαμβάνει κάθε εργαζόμενη. Αυτό αποτελεί πολιτική του κάθε ξενοδοχείου, δηλαδή κάθε ξενοδόχου, και όποιος αντέξει. Αν δεν αντέξει ο ένας, θα βρεθεί ένας άλλος πιο ευάλωτος να σε αντικαταστήσει.

Ετσι έχουν τα πράγματα και σαφώς μιλάμε για επάγγελμα βαρύ, που τσακίζεται η μέση απ' τα βάρη με τα στρώματα και τις παπλωματοθήκες, τις μετακινήσεις των επίπλων αλλά και ανθυγιεινό, αφού δουλεύουμε μέσα στη σκόνη, στα μικρόβια, στις ακαθαρσίες και τα χημικά. Πολύ συχνά πελάτες στα δωμάτια είναι άνθρωποι ασθενείς, που έρχονται από επαρχία να νοσηλευτούν σε κάποιο νοσοκομείο ή να λάβουν θεραπείες...

Κανένα μέσο ατομικής προστασίας δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει πραγματικά προστασία στην υγεία μας, όχι μόνο λόγω της φύσεως του επαγγέλματος αλλά και του χρόνου που μας κυνηγά ανελέητα μέχρι το τέλος της βάρδιας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα και οι άδειες ασθενείας αφορούν στις καμαριέρες.

Αυτό το επάγγελμα το 2011 ο τότε υπουργός Εργασίας, ονόματι Κουτρουμάνος, αποφάσισε να το πετάξει απ' τα βαρέα και ανθυγιεινά, και έτσι και έκανε.

Εβγαλε τότε απ' τα βαρέα 170.000 εργαζόμενους, μαζί και εμάς. Του εισηγήθηκε, είπε, μια επιτροπή που δυο μέλη της δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, αλλά ζούσαν από τη δική μας δουλειά.

Καμία κυβέρνηση από τότε και κανένας υπουργός δεν ασχολήθηκε με την αδικία αυτή.

Μοναδικός συνοδοιπόρος μας στη διεκδίκηση επανένταξης στο καθεστώς των βαρέων είναι το ΚΚΕ, το οποίο έχει καταθέσει και πρόταση νόμου για την οποία όμως όλοι οι υπόλοιποι αδιαφόρησαν.

Ολα αυτά τα χρόνια δεν έχουμε σταματήσει τον αγώνα και θα τον συνεχίσουμε μέχρι την αποκατάσταση της αδικίας, έτσι ώστε χιλιάδες εργαζόμενες του κλάδου να καταφέρουν κάποτε να βγουν στη σύνταξη. Δεν το χρωστάμε μόνο σε μας, το χρωστάμε στη νέα γενιά, στα παιδιά μας, που πολλά απ' αυτά δουλεύουν μαζί μας στους ίδιους χώρους.

Συνάδελφοι, οι αγώνες μας συνεχίζονται και πέρα απ' αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα η μεγαλύτερη κατάκτησή μας θα έρθει όταν καταφέρουμε να πετάξουμε στα σκουπίδια αντιλήψεις και αποπροσανατολιστικές απόψεις με τις οποίες το εκμεταλλευτικό σύστημά τους μας εκπαίδευσε ότι έτσι πρέπει να ζούμε.

Μας χώρισαν σε κομματάκια για να μπορούν να μας χειραγωγούν και εκμεταλλεύονται ευκολότερα. Απαξίωσαν τη χειρωνακτική εργασία, για να μας πείσουν ότι είναι υποδεέστερη άλλων, και άρα οι εργάτες είμαστε κατώτεροι άνθρωποι. Ψέματα. Χρειάζονταν και χρειάζονται εργατικά χέρια πολλά για να τους δουλεύουν, κι αν πλήρωναν αντάξια με την ένταση και τη βαρύτητα του έργου μας, δεν θα περίσσευε τίποτα γι' αυτούς.

Νομίζουν ότι δεν είμαστε ικανοί να αντιληφθούμε τα πραγματικά κίνητρά τους. Θα φτιάξουμε λοιπόν κι εμείς τους χώρους εργασίας μας αταξικούς. Εμείς οι εργαζόμενοι κι απέναντι αυτοί οι μεγαλοεργοδότες και εκμεταλλευτές.

Κατανοούμε απόλυτα ότι οι μικρές ή οι μεγαλύτερες διαφορές μας στους μισθούς ή στα δικαιώματά μας δεν υπάρχουν γιατί οι ξενοδόχοι αγαπούν κάποιους περισσότερο και κάποιους λιγότερο. Υπάρχουν γιατί μας θέλουν διαιρεμένους. Αλλά αυτοί αγαπούν μόνο τις τσέπες τους, τα κέρδη τους, τις επενδύσεις τους.

Αρα καθήκον μας είναι να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο γιατί μόνο ένας εργαζόμενος κατανοεί τον άλλο. Γιατί έχουμε κοινούς στόχους και συμφέροντα. Να δουλεύουμε και να ζούμε σαν άνθρωποι.

Είμαστε όλοι από την ίδια πλευρά, άσχετα από την μισθολογική μας διαφορά, τη στολή της εργασίας ή την καταγωγή μας.

Η μεγαλύτερη νίκη μας θα έρθει όταν καταργήσουμε τις ανισότητες τις οποίες μας επέβαλαν και απελευθερωθούμε! Ο ένας έχει ανάγκη τον άλλο γιατί μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».

Η Σ. Ράνου κλείνοντας την τοποθέτησή της κέρδισε το πιο θερμό χειροκρότημα σημειώνοντας: «Θα μου επιτρέψετε να ξανασυστηθώ. Με λένε Σίσσυ. Δεν ξέρω πόσες ομοιότητες μπορεί να έχω με τον καθένα από εσάς, αυτό που όμως ξέρω είναι ότι αισθάνομαι ίση με όλους σας. Σας ευχαριστώ και καλό βόλι να 'χουμε!».

RIZOSPASTIS

Η αποκάλυψη ενός συστήματος Υγείας που πλέον δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών του λαού, πόσο μάλλον για τους επισκέπτες της χώρας. Πρόσφατα μάλιστα διά στόματος υπηρεσιακής υπουργού Τουρισμού, κατέστη σαφής ο προσανατολισμός της επόμενης κυβέρνησης, ότι πρέπει να δοθεί το έργο του ΕΚΑΒ σε ιδιώτες προκειμένου να καλυφθούν τα κενά αφού δεν επαρκεί το από αυτούς δομημένο δημόσιο σύστημα Υγείας να καλύψει τις ανάγκες. Ούτε λέξη για προσλήψεις και μέσα, αφού αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι οι ανάγκες του λαού αλλά η εικόνα των τουριστικών επιχειρηματικών ομίλων του εξωτερικού για τη χώρα.

Οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Τουρισμού γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει η ανάπτυξη του τουριστικού προϊόντος για λογαριασμό του κεφαλαίου. Οι υπηρεσίες μας δουλεύουν γι' αυτό κάθε μέρα, σε αυτό είναι προσανατολισμένες. Εχουμε πολλά γλαφυρά παραδείγματα για την πολιτική που διοχετεύει «ζεστό» χρήμα σε ομίλους... και σε βάρος των αναγκών του λαού. Για παράδειγμα, σήμερα προωθείται μέσα από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ) το μοντέλο της δήθεν «ποιοτικής» τουριστικής ανάπτυξης το οποίο αυξάνει τα κέρδη των λίγων, παράγοντας ένα τουριστικό προϊόν πολυτελείας που θα είναι απρόσιτο για τους πολλούς, για τον λαό. Για όλους εμάς που δεν μπορούμε πλέον να είμαστε ταξιδιώτες στον τόπο μας.

Πρόκειται για το μοντέλο που ενθαρρύνει τη διαμόρφωση μεγάλων τουριστικών ομίλων, καθώς η «πίτα» μοιράζεται στους λίγους που μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των έργων του ΤΑΑ. Οι μικρές και πολύ μικρές τουριστικές επιχειρήσεις, οι οποίες αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα των τουριστικών επιχειρήσεων, μένουν για άλλη μια φορά έξω από τον σχεδιασμό του υπουργείου Τουρισμού.

Στην ίδια κατεύθυνση, οι τουριστικές σχολές που εποπτεύει το υπουργείο Τουρισμού εξακολουθούν να απαξιώνονται με σκοπό την ενίσχυση των αντίστοιχων ιδιωτικών σχολών αφού τα προγράμματα σπουδών επιβάλλονται από το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο και την επιχειρηματικότητα, χωρίς να δίνεται η δυνατότητα στους σπουδαστές να κατανοούν την κοινωνία και το επάγγελμά τους ενώ δεν τους παρέχεται πλέον δωρεάν στέγη και σίτιση. Η δε πρακτική τους άσκηση με τις μηδαμινές αμοιβές μόνο εμπειρία και γνώσεις δεν τους παρέχει.

Ολα τα παραπάνω αποτελούν και για τους εργαζόμενους στο υπουργείο Τουρισμού κριτήριο για την ψήφο τους στις εκλογές. Γιατί το «τουριστικό θαύμα» που επικαλούνται αφορά τα κέρδη του μεγάλου τουριστικού κεφαλαίου. Καμία σχέση δεν έχει με τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού καθώς οι διακοπές είναι πλέον ένα άπιαστο όνειρο. Γιατί η έκρηξη στον Τουρισμό που χρόνο με τον χρόνο σπάει, όπως λένε, τα ρεκόρ περνά πάνω από συνεχή χειροτέρευση των όρων δουλειάς για τους εργαζόμενους του κλάδου, αλλά και συνολικά.

Με πιο δυνατό ΚΚΕ απαντάμε σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που από θέση κυβερνητική η αντιπολίτευσης, διαδοχικά μείωσαν τους μισθούς μας κατά 40% και μονιμοποίησαν αυτήν τη μείωση. Γιατί νομοθέτησαν και διατηρούν την απαράδεκτη αναλογία 5 συνταξιοδοτήσεις - 1 πρόσληψη για το Δημόσιο που οδηγεί σε υποστελέχωση, στους απαράδεκτους διαχωρισμούς ανάμεσα σε μόνιμους και συμβασιούχους συναδέλφους.

Με πιο δυνατό ΚΚΕ απαντάμε στο αισχρό επιχείρημα που επιστρατεύουν κυβέρνηση και κόμματα του κεφαλαίου, των τάχα κακών - ανίκανων δημοσίων υπαλλήλων που δεν είναι αποτελεσματικοί, ώστε η κυβέρνηση και το υπουργείο να σπρώχνουν χρήμα σε ιδιωτικές συμβουλευτικές εταιρείες προκειμένου να αναλαμβάνουν έργο του Δημοσίου, αντί των υπαλλήλων του υπουργείου. Τους αναθέτουν λοιπόν την κατάρτιση σχεδίων και προτάσεων για τη διοχέτευση των 200 εκατομμυρίων του Ταμείου Ανάκαμψης στον τομέα του Τουρισμού.

Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι την τελευταία τετραετία έγιναν απευθείας αναθέσεις σε ιδιωτικές εταιρείες πολλών εκατομμυρίων ευρώ, όπως τα 3.200.000 ευρώ σε τεχνική εταιρεία για την εκπόνηση μελέτης για τη συντήρηση του ναυαγίου Ζακύνθου για χάρη της δήθεν τουριστικής ανάπτυξης του νησιού, το οποίο επιβαρύνει το περιβάλλον, όμως βαφτίζεται τουριστικό αξιοθέατο και μάλιστα σε μια περιοχή που λόγω κινδύνου κατολισθήσεων παραμένει εδώ και έναν χρόνο κλειστή.

Ο Τουρισμός, ως όχημα για την καπιταλιστική ανάπτυξη, αποδεικνύει το περιεχόμενο και τον ταξικό της χαρακτήρα. Και μόνο να σκεφτεί κανείς ότι μέχρι σήμερα, με βάση δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, έχει τεθεί σε εφαρμογή μόνο το 1/3 των δεσμεύσεων του Ταμείου Ανάκαμψης, δηλαδή του υπερμνημονίου, καταλαβαίνουμε όλοι ότι τα δύσκολα για τον λαό είναι μπροστά. Στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και της συναινετικής συστημικής αντιπολίτευσης, έχουμε ανάγκη από πιο δυνατή λαϊκή μαχητική αντιπολίτευση. Εχουμε ανάγκη από ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ για ακόμα πιο δυνατούς αγώνες.