Παπαγεωργίου Βασίλης

****

Ακόμα και οι μη ξυπνητοί τηλέπαθοι πρέπει να έχουν καταλάβει...

****

Οταν ο Γιώργος (ΠΑΣΟΚ) έβαζε θέμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» έλεγε την αλήθεια...

****

Φέρνει την πιο άγρια βαρβαρότητα του καπιταλισμού...

****

Σχέδιο πραγματικά υπήρχε έτοιμο και ήταν πώς θα βάλουν τους τηλέπαθους να στηρίξουν - πολλαπλασιάσουν τα κέρδη του κεφαλαίου...

****

Οχι μόνο για να φορτώσουν (στους τηλέπαθους) τώρα τα βάρη της κρίσης...

****

Αλλά με αντιλαϊκά μέτρα μόνιμα που άμα δεν τους φρενάρουν οι τηλέπαθοι θα γίνονται όλο και χειρότερα...

****

Στο κόλπο είναι και όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και οι TV...

****

Διόδια στον κλειστό δρόμο των Τεμπών...

****

Δεν πρόκειται για παραλογισμό, αλλά για την αρπαχτική λογική του καπιταλισμού...

****

Ο Γιώργος (ΠΑΣΟΚ) δεν ανέχεται να λοιδορείται η χώρα...

****

Ωραία αυτός δεν ανέχεται και ο τηλέπαθος που δε φταίει σε τίποτα καλείται να πληρώσει...

****

Και όμως το σωστό παραμένει ο τηλέπαθος να μην ανέχεται άλλο το δούλεμα...

****

Οχι στα λόγια και στους παλικαρισμούς από τον καναπέ, αλλά με οργανωμένους μαζικούς αγώνες...

****

Αυτοί δε σεβάστηκαν το σοσιαλισμό και θα υπολόγιζαν τον «Καλλικράτη»;;;

****

Εκατό μέρες!!!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε βαρέθηκα, τον ακούσαμε να λέει. Ολο τα ίδια. Πάει η ζωή σου κι εσύ ευκολόπιστος και πάντα προδομένος. Ακου, που σου λέω, του αντέτεινε, θα δεις, είναι αλλιώτικο ΠΑΣΟΚ. Νέα, άφθαρτα πρόσωπα στην κυβέρνηση. Γυναίκες με ευαισθησία. Δε γίνεται να μας δουλεύουν. Ναι, ρε, σε δουλεύουν, θύμα, ψώνιο, σύμβολο αιώνιο. Αχ μωρέ, πότε θα ξυπνήσετε, να 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.

Περίεργοι δεν είμαστε. Στήσαμε, όμως, αυτί. Ενδιαφέρουσα η συζήτησή τους. Ο θυμός και οι φωνές τους.

Ωραία, να το δεχτώ, απάντησε. Σήμερα, όμως, είμαστε σε κρίση. Κινδυνεύει η χώρα να πτωχεύσει. Ολοι πρέπει να βάλουμε χέρι. Είναι ζήτημα σωτηρίας. Γι' αυτό σου λέω, στον κίνδυνο πάνε οι διαχωρισμοί. Ολοι ένα είμαστε. Κι ο καθένας θα συνεισφέρει μ' ό,τι έχει.

Ντιπ για ντιπ χαϊβάνι. Αδιόρθωτο χαϊβάνι είσαι. Αν είναι, όπως τα λες, εξήγησέ μου, πώς δικαιολογούνται τα τρελά κέρδη των τραπεζιτών, πετρελαιάδων, εφοπλιστών, βιομηχάνων; Ποιος μπορεί να συνεισφέρει πιότερα; Εσύ που δεν έχεις ή εκείνος που έχει, για να μην έχεις εσύ;

Πώς να τα υπηρετήσουν; ακούστηκε να ρωτά κάποιος. Κοιταχτήκαμε. Εμείς οι ίδιοι, συνέχισε, δεν τα υπηρετούμε. Απλά πράγματα. Ψηφίζουμε ό,τι και οι εκμεταλλευτές μας. Είναι τραγικό. Κρίμα, είπε και σηκώθηκε να φύγει. Στα όρθια άδειασε το ποτήρι του και χωρίς να χαιρετήσει έφυγε.