Τρίτη 12 Γενάρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο ... τηλεοπτικός Ομπάμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ποιoς μου αρέσει περισσότερο ως φάτσα;» Ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα ή ο επόμενος «Αμέρικαν Αϊντολ»; Η απάντηση συντριπτικά υπέρ του «νούμερο ένα» ριάλιτι σόου που κάποια στιγμή θα αναδείξει τον επόμενο «σταρ» των πέντε λεπτών... Ετσι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ανέβαλε την ομιλία του για την κατάσταση του Εθνους, την πρώτη του ως πρόεδρος των ΗΠΑ καθώς ήταν προγραμματισμένη την ίδια ώρα με το ριάλιτι και ο «ανταγωνισμός» μεγάλος.

Την ανέβαλε για τις 2 Φλεβάρη αλλά... ω τι κακό! Συνέπεφτε με την πρεμιέρα του έκτου κύκλου της τηλεοπτικής σειράς «Λοστ». Μέσω των ηλεκτρονικών σελίδων κοινωνικής δικτύωσης Facebook και Twitter οι «τηλεθεατές» εμφανίζονται να εξεγέρθηκαν στην ιδέα να αναβληθεί η πρεμιέρα της τηλεοπτικής σειράς, προκειμένου να παρακολουθήσουν την ομιλία του προέδρου για τον απολογισμό των πεπραγμένων της κυβέρνησης όσον αφορά στο από πάσης άποψης κρίσιμο μέλλον και το σχεδιασμό της πολιτικής για το επόμενο διάστημα, λαμβάνοντας σοβαρά υπ' όψη τα καινούργια κοινωνικά προβλήματα και τα γεωπολιτικά δεδομένα...

Ετσι, η ομιλία του Μπάρακ Ομπάμα πήρε νέα αναβολή, καθώς ο Αμερικανός Πρόεδρος, ένας ακόμη σταρ της «τηλεοπτικής» και της «δικτυακής δημοκρατίας», δεν τόλμησε να τα βάλει με το μεγαθήρια των ΜΜΕ που ταΐζουν τη λαιμαργία ανθρώπων, τη συνείδηση των οποίων έχουν κάνει λιώμα. Προσφέροντάς τους την εικονική πραγματικότητα των TV ως μέσο εικονικής επιβίωσης και φυγής από την πραγματικότητα, μέσω του κυνηγιού του άχρηστου και άπιαστου αμερικάνικου ονείρου. Γεγονός που τους φτάνει να επιλέγουν αντί τη ριάλιτι πολιτική τα ριάλιτι σόου.

Αυθαίρετη ενέργεια

Στις εκδηλώσεις που διοργάνωσε στις 9 και 10 Γενάρη η εφημερίδα της Γερμανίας «Junge Welt» με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας των κομμουνιστών ηγετών Ρόζας Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ, εμφανίζεται στους διοργανωτές και ο «Ριζοσπάστης», όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, χωρίς ποτέ να έχει ενημερωθεί ή ρωτηθεί ούτε το Κόμμα μας ούτε η εφημερίδα προκειμένου οι διοργανωτές να πάρουν έγκριση για τη χρησιμοποίηση του «Ριζοσπάστη». Στην προκειμένη περίπτωση η συγκεκριμένη ενέργεια έγινε με εντελώς αυθαίρετο τρόπο. Είναι γεγονός ότι οι διοργανωτές αυτής της εκδήλωσης θα έπρεπε να τηρήσουν τέτοιες στοιχειώδεις αρχές της ενημέρωσης και της έγκρισης, αλλά και του σεβασμού για ένα Κόμμα της εργατικής τάξης και την εφημερίδα του, που δεν έχουν εκχωρήσει και δεν πρόκειται ποτέ να εκχωρήσουν σε κανέναν το δικαίωμα να τους χρησιμοποιεί. Τιμούμε τη μνήμη των κομμουνιστών ηγετών Ρόζας Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ, ο «Ριζοσπάστης» 10 Γενάρη 2010 είχε μεγάλο αφιέρωμα, αλλά αυτό για το Κόμμα και την εφημερίδα είναι πρώτα απ' όλα δική μας ευθύνη, στα πλαίσια των αρχών και της στρατηγικής μας.

Καλός χειροκροτητής

«Διεκδικούμε εδώ και χρόνια, και είναι αποτυπωμένο και στο πρόγραμμά μας, λιγότερες, ισχυρότερες και αιρετές περιφέρειες, λιγότερους, ισχυρότερους δήμους (...) Από αυτή τη σκοπιά, θα μετάσχουμε στη συζήτηση, ως μια δύναμη που διεκδικεί χρόνια αυτή τη μεταρρύθμιση, που την αρνούνταν και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, και θα διεκδικήσουμε να μη μείνει απλώς στα χαρτιά, αλλά να γίνει πράξη (...) Θα ήταν καλύτερο οι περιφέρειες να είναι λιγότερες από δεκατρείς (...) Δεν αρκεί να βάζουμε ένα ωραίο όνομα στη μεταρρύθμιση, πρέπει να γίνει και πράξη και από αυτή τη σκοπιά θα κριθεί η κυβέρνηση». Αυτά μεταξύ άλλων δήλωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης στο ραδιοφωνικό σταθμό της ΝΕΤ προχτές, σπεύδοντας να χειροκροτήσει το σχέδιο «Καλλικράτης» της κυβέρνησης. Και σαν καλός χειροκροτητής αποσιώπησε πλήρως ότι με το εν λόγω σχέδιο το κράτος ενισχύεται εφόσον καθορίζει πλήρως το ρόλο και τη δράση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη κατεύθυνση προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής. Επιβάλλοντας την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των αρμοδιοτήτων και υπηρεσιών της, νέα φορολογικά βάρη, γενίκευση των ελαστικών μορφών εργασίας και παραπέρα υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας και των υπόλοιπων κοινωνικών παροχών.

Σαν το ... ΠΑΣΟΚ

Με ενιαία βινιέτα «οικονομία υπό κηδεμονία» και μαζί με μία σειρά αναλύσεις και ρεπορτάζ, η «Κυριακάτικη Αυγή» επιχειρεί να φωτίσει ζητήματα που συνδέονται με τις εξελίξεις στην οικονομία και να παρουσιάσει την άποψη του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, τόσο για το τι «μέλλει», όσο και για το τι «δέον γενέσθαι». Με δεδομένο ότι οι θέσεις του συγκεκριμένου φορέα, συνολικά, εμφανίζουν πάντα μεγάλη ...«γκάμα», έτσι ώστε να χωράει τα πάντα, το εύρος των αξιολογήσεων - απόψεων που διατυπώνονται στα κείμενα δεν προκαλεί εντύπωση. Εντύπωση, όμως, προκαλεί το γεγονός ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης, με δημοσιοποιημένες τις κυβερνητικές προθέσεις και έχοντας ήδη το αντιλαϊκό στίγμα των πρώτων εκατό ημερών διακυβέρνησης, η «ΑΥΓΗ» εξακολουθεί να μένει κολλημένη στην «αναμονή διευκρινίσεων» για την κυβερνητική πολιτική και τη διερεύνηση της αποτελεσματικότητάς της. Πότε από τη σκοπιά της «οικονομίας», πότε για την «αντιμετώπιση των ελλειμμάτων» και πάντα υπό το πρίσμα μιας αιωρούμενης (και πάντα υποτιθέμενης) κόντρας με τις Βρυξέλλες.

Ενα από τα συμπεράσματα της εφημερίδας είναι ότι η ελληνική οικονομία τίθεται υπό «κοινοτική επιτήρηση». Με δεδομένο, όμως, ότι μια τέτοια «επιτήρηση» για τους θιασώτες της ΕΕ, της πολιτικής της καπιταλιστικής ενοποίησης και της ΟΝΕ, αποτελεί συμβατικό όρο για τις χώρες - μέλη που συμμετέχουν, λόγος γίνεται για επιτήρηση «καθ' υπέρβαση κάθε έννοιας τυπικής διαβούλευσης και κατά παράβαση των όσων προβλέπει η Συνθήκη της Ρώμης». Γύρω από αυτόν το καμβά, ασκείται κριτική, επειδή «η κυβέρνηση έχασε τρεις μήνες, για να διαμορφώσει, έγκαιρα, ένα πλαίσιο διαπραγμάτευσης με την ΕΕ», επειδή «η Κομισιόν και η ΕΚΤ επιβάλλουν μέτρα που θίγουν ακόμα και το στενό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας» και άλλα παρόμοια, που μεταφέρουν την ουσία του προβλήματος, που είναι οι αντιδραστικές - αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στις διαδικαστικού τύπου συνέργειες, στη συνεργασία και τις συμφωνίες κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το πρόβλημα, όμως, για την «ΑΥΓΗ» δεν είναι οι λανθασμένες αξιολογήσεις τους για το ρόλο της κυβέρνησης και της χώρας συνολικά, στα πλαίσια της ενιαίας - ναι, της απόλυτα ενιαίας όπως δείχνει η πραγματικότητα κι ας λένε ό,τι θέλουν στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - στρατηγικής της ΕΕ για την οικονομική πολιτική και τα μέτρα αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης. Το πρόβλημά τους είναι ότι και οι ίδιοι αποδέχονται ως «αναπότρεπτο το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής», υιοθετούν, δηλαδή, την κεντρική ιδέα των πολιτικών για αντιλαϊκές προσαρμογές που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη με πρόσχημα τα ελλείμματα, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι τα ελλείμματα δεν είναι τίποτα άλλο από το αναπαραγόμενο αποτέλεσμα της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου, αλλά και των προσπαθειών που καταβάλλονται προκειμένου να εξασφαλιστούν και νέοι πόροι στήριξης των εκπροσώπων του.

Και για να καταλάβει κανείς το πραγματικό πρόβλημα που έχουν στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σε ό,τι αφορά τις αξιολογήσεις τους για την «οικονομική πολιτική» και το «τι πρέπει να γίνει», αναπαράγουμε τα όσα γράφει στο ίδιο φύλλο στέλεχος πρώτης γραμμής της εφημερίδας, όπου αποφαίνεται ότι η «ανάταξη και ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας απαιτεί εθνική συστράτευση, τολμηρές αποφάσεις σε όλους τους τομείς, αυστηρότητα επί των μηχανισμών λειτουργίας του κράτους, μηδενική ανοχή στη διαφθορά, εξαφάνιση της πελατειακής λογικής».

Και μετά φταίνε οι άλλοι που τους καταλογίζουν ροπή προς τον ΠΑΣΟΚισμό...


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Με ζήλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ», το σύνθημα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης, όπως μας τα 'πε τουλάχιστον ο υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας...

Επικοινωνιακά, ίσως να ακούγεται καλό, όμως στην περίπτωση της συγκεκριμένης κυβέρνησης η ...αδράνεια είναι η καλύτερη κατάσταση στην οποία μπορεί να βρεθεί η εξωτερική πολιτική.

Γιατί όταν στο σύνολό της με κανέναν τρόπο δεν αμφισβητεί τις κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά αντιθέτως τις εφαρμόζει με ζήλο, τότε καλύτερα να μην κάνει τίποτε.

Βλέπετε, διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις, καταλαβαίνουμε πως όταν μιλάνε για «δραστηριοποίηση» δεν εννοούν τις πολλές επαφές και τα πολλά ταξίδια. Περισσότερα στρατεύματα στο Αφγανιστάν εννοούν και περισσότερα χρήματα για ιμπεριαλιστικούς σκοπούς.

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΜΩΣ και τη Νέα Δημοκρατία, που - όπως μας πληροφόρησε ο νέος της πρόεδρος - επιχειρεί «άνοιγμα στην κοινωνία». Γι' αυτό έχει ως ...προμετωπίδα το θέμα του εκλογικού νόμου.

Γιατί, πώς να το κάνουμε, τι άλλο μπορεί να έχει στο μυαλό του αυτόν τον καιρό ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο αγρότης και ο άνεργος από το ...«γερμανικό μοντέλο» του ΠΑΣΟΚ ή τα υπόλοιπα «μοντέλα» που υφίστανται...

Τι, με την τσέπη του, τις σπουδές των παιδιών του, την ακρίβεια, την υγεία και την ασφάλισή του θα ασχολείται; Οχι, βέβαια.

Στις θεωρητικές συζητήσεις περί κοινοβουλευτισμού, πολιτεύματος και αντιπροσωπευτικότητας, το έχουν ρίξει οι πάντες. Τι άλλο να κάνουν, αφού τα προβλήματα τους είναι λυμένα; Πρέπει να σπάσει η ανία!

Φυσικά, κάτι τέτοιο θα βόλευε πολύ τη Νέα Δημοκρατία (μια και όπως έχει υποσχεθεί θα στηρίξει τις «δύσκολες» κυβερνητικές αποφάσεις), όμως, δυστυχώς, το ...επίπεδό μας είναι πολύ χαμηλό. Λυπούμαστε, κ. Σαμαρά!


Παπαγεωργίου Βασίλης

Το παιχνίδι του «καλού» και του «κακού»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εχει παραγίνει τον τελευταίο καιρό το επικοινωνιακό παιχνίδι της κυβέρνησης με υπουργούς και άλλα κομματικά στελέχη που εμφανίζονται δήθεν να διαφωνούν με επιμέρους πλευρές του κυβερνητικού έργου. Τελευταίο κρούσμα η δήλωση του υπουργού Αμυνας, ο οποίος άφησε αιχμές για την αντισυνταγματικότητα της ρύθμισης για τις γονικές παροχές. 'Η άλλα κοινοβουλευτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που εμφανίζονται να διαφωνούν με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε στην κατάθεση της συγκεκριμένης τροπολογίας. Παλιότερα, μεγάλης προβολής από τα κυρίαρχα ΜΜΕ είχαν τύχει - για παράδειγμα - οι «διαφωνίες» του Χρ. Παπουτσή με το πάγωμα των αυξήσεων στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων πάνω από 2.000 ευρώ μεικτά, ή οι «πράσινες» αυξήσεις στα τέλη και πάει λέγοντας. Ποιον βολεύει στην πραγματικότητα η όλη προπαγάνδα που στήνεται γύρω από αυτές και άλλες παρεμβάσεις; Ενας προσεκτικός παρατηρητής θα έβλεπε ότι κερδισμένη βγαίνει η κυβέρνηση. Η οποία προσπαθεί να οικοδομήσει το αποπροσανατολιστικό δίπολο του «καλού» και του «κακού» μέσα στην κυβέρνηση και το κόμμα, ή ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κόμμα, ώστε να σερβίρει το κουτόχορτο στο λαό και να δημιουργεί την αυταπάτη ότι υπάρχουν φωνές που μπορούν να οδηγήσουν σε διαχειριστικές «διορθωτικές» κινήσεις όταν η κυβέρνηση κάνει κάτι «λάθος». Στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από τον ποιο ρόλο έχει αναλάβει ο καθένας, αυτό που δεν τίθεται σε αμφισβήτηση από κανέναν στο κόμμα και στην κυβέρνηση είναι η αντιλαϊκή στρατηγική. Απλά, ο καθένας τους φροντίζει να δημιουργείται το κατάλληλο εκείνο κλίμα που θα επιτρέπει στο αντιδραστικό κυβερνητικό έργο να προχωράει απρόσκοπτα στην εφαρμογή του. Αυτός είναι ο καημός τους, γι' αυτό πασχίζουν.

Αντιλαϊκή «διγλωσσία»...

Την έχουν κάνει πλέον σύστημα τη «διγλωσσία» στην κυβέρνηση, προκειμένου να προετοιμάζουν το έδαφος για τα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Τη βολική αυτή μέθοδο χρησιμοποίησαν και χτες για την επιβολή ενιαίου συντελεστή ΦΠΑ στο 15%. Οι δύο καθ' ύλην αρμόδιοι γενικοί γραμματείς του υπουργείου Οικονομικών επιβεβαίωναν ότι η καταστροφική για τα λαϊκά νοικοκυριά ρύθμιση βρίσκεται πράγματι στις κυβερνητικές προθέσεις και σχέδια, ενώ αντίθετα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τα διέψευδε όλα κατηγορηματικά. Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε ενδεικτικά αποσπάσματα των δηλώσεών τους. Ο Δημ. Γεωργακόπουλος, στον «Ρίαλ Εφ Εμ»: «Εχει πέσει κι αυτό πάνω στο τραπέζι», ανέφερε και υπερασπιζόμενος την πρόταση είπε ότι «ο ένας συντελεστής ΦΠΑ ελέγχεται πιο εύκολα και απαλλάσσει τις εταιρείες από μια σειρά διαδικασιών που πολλές φορές μπερδεύουν τα πράγματα»(!)... Στο ίδιο μήκος κύματος ο έτερος γγ του υπουργείου Η. Πλασκοβίτης, ο οποίος δήλωσε (στην ΕΡΑ): «Είχε υπάρξει κάποια εισήγηση σχετική, αλλά δεν υπάρχει καμία απόφαση... Ο διάλογος συνεχίζεται, αλλά μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να έχει πάει προς τα εκεί. Θέλει πολύ προσεκτική μελέτη, αν γίνει κάτι τέτοιο». Το μεσημέρι ο Γ. Πεταλωτής τα διέψευδε όλα: «Δεν υπάρχει καμία σκέψη στην κυβέρνηση για επιβολή ενιαίου ΦΠΑ 15%. Δεν υπάρχει πρόταση, δεν υπάρχει εισήγηση», υποστήριξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αλήθεια, ποιον πιστεύουν ότι «δουλεύουν»;

... και το κόλπο με τον ΦΠΑ

Εντάξει, οι 100 μέρες ήταν αρκετές για να τους μάθουμε. «Πετάνε» κάποιο σενάριο από τα αντιλαϊκά μέτρα που επεξεργάζονται, βολιδοσκοπούν τις αντιδράσεις και μετά εξετάζουν πόσο τους παίρνει να το επισημοποιήσουν ή όχι. Αυτό γίνεται με τον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας, για τον οποίο τη μια μέρα «διαρρέουν» ότι θα αυξηθεί και την επομένη ρίχνουν στο τραπέζι την ιδέα της εφαρμογής ενιαίου συντελεστή, που τον ορίζουν μάλιστα στο 15%.

Οι πληροφορίες τόσο για το ένα, όσο και το άλλο ενδεχόμενο, συνάντησαν, όπως ήταν φυσικό, αντιδράσεις και αυτός φαίνεται πως είναι ο λόγος που χτες βγήκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και είπε πως δεν υφίσταται θέμα.

Η ουσία όμως είναι ότι και στη μια και στην άλλη περίπτωση το μάρμαρο θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αυτοί που κατά κανόνα πληρώνουν τους αντιδραστικούς έμμεσους φόρους.

Μόνο που, ενώ στη γενικευμένη αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, η επιβάρυνση είναι κατανοητή, κάποιοι προβάλλουν την ιδέα του ενιαίου συντελεστή 15% σαν πιο ...συμφέρουσα εκδοχή, κάτι που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Γιατί; Μα επειδή ο βασικός όγκος των ειδών της αγοράς που έχουν σήμερα συντελεστή 9%, είναι τα τρόφιμα, τα φάρμακα και διάφορες υπηρεσίες, είδη δηλαδή που αφορούν αμεσότατα τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα με πενιχρά εισοδήματα, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων ξοδεύεται για την απόκτηση ειδών άμεσης ανάγκης.

Αρα για τους εργαζόμενους δεν αποτελεί λύση η αύξηση του ΦΠΑ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αλλά η άμεση κατάργηση του ΦΠΑ σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Καμία θυσία από το λαό

Στην εκπνοή των περίφημων πρώτων «100 ημερών», η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με σαφές στίγμα αντιλαϊκής πολιτικής και μέτρων υπέρ του κεφαλαίου, με ξεκάθαρα δείγματα γραφής αποκαλύπτει ότι η πολιτική που ακολουθεί είναι βαθύτατα ταξική: Νέα φορολογική πολιτική που προετοιμάζεται και κινείται στην κατεύθυνση έντασης της αντιλαϊκής έμμεσης φορολογίας καθώς και της σταδιακής κατάργησης του αφορολόγητου ορίου, εντείνοντας ακόμα περισσότερο το χτύπημα στο πενιχρό λαϊκό εισόδημα. Νέο χτύπημα στο Ασφαλιστικό, με τσεκούρωμα όσων δικαιωμάτων έχουν απομείνει στους εργαζόμενους, μείωση μισθών και συντάξεων κλπ.

Υποστηρίζοντας ότι τα μέτρα είναι μεν σκληρά, αλλά είναι και δίκαια, η κυβέρνηση ζητάει από τους εργατοϋπάλληλους, τους συνταξιούχους, τους μικροεπιχειρηματίες και γενικότερα τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, να συναινέσουν στην υλοποίηση της πολιτικής της, να συνυπογράψουν την καρατόμηση των δικαιωμάτων τους στο όνομα της εξόδου από την κρίση. Την ίδια στιγμή, αποκρύπτει ότι τα μέτρα αυτά δεν έχουν προσωρινό, αλλά μόνιμο χαρακτήρα, γιατί αποτελούν μέτρα - κλειδί για την ενίσχυση του κεφαλαίου, για τη διασφάλιση της κερδοφορίας του. Αλλωστε, η προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής και το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων δεν περιορίζονται σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Τα θεμέλια της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης τέθηκαν σε περιόδους «παχιών αγελάδων» για την «οικονομία», δηλαδή για το κεφάλαιο και την αύξηση της κερδοφορίας του, όχι βέβαια για τους μισθούς και τις συντάξεις...

Μπορεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να απαιτεί από το λαό συναίνεση και υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική της, με την επίκληση του «μικρότερου κακού» και της «αναγκαιότητας για το καλό του τόπου», όμως τα λαϊκά στρώματα πρέπει να αντιμετωπίσουν ωμή την ταξική πολιτική της κυβέρνησης. Γιατί, όταν η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα γενικότερα μιλούν για «ανάκαμψη», δεν εννοούν ανάκαμψη του λαϊκού εισοδήματος, την ικανοποίηση των αναγκών των εργατικών, των λαϊκών οικογενειών, αλλά της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Με δόλωμα κάποια ψίχουλα που παίρνει από το κεφάλαιο, η κυβέρνηση ετοιμάζει επιδρομή στο πενιχρό λαϊκό εισόδημα και κατάργηση πλήθους εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Μπορεί το κεφάλαιο να τρίβει τα χέρια του για την αύξηση των έμμεσων φόρων, αυτό όμως συνεπάγεται ακόμα μεγαλύτερη αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος.

Δεν είναι, λοιπόν, ίδια η σκοπιά από την οποία αντιμετωπίζουν την οικονομία η πλουτοκρατία και η εργατιά, όπως δεν είναι ίδια η ταξική τους θέση. Απέναντι σε μια αντιλαϊκή πολιτική, οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαϊκά στρώματα, αντί να τηρήσουν στάση αναμονής, αντί να βάλουν στο ζύγι τις θυσίες και τις υποχωρήσεις που τους καλεί η κυβέρνηση να κάνουν, πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να αρνηθούν να κάνουν κι άλλες εκπτώσεις από τις ανάγκες τους. Να μην κάνουν καμία θυσία για την πλουτοκρατία, καμία θυσία για την «ανάκαμψη» της κερδοφορίας του κεφαλαίου και να διεκδικήσουν ριζικές αλλαγές προς όφελος του λαού.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ