ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Νικολά Σαρκοζί

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Σε ευθεία σύγκρουση οδηγούνται πλέον η κυβέρνηση Σαρκοζί και οι Γάλλοι εργαζόμενοι, που αντιτάσσονται στη διάλυση του συνταξιοδοτικού συστήματος. Η γαλλική προεδρία χρησιμοποίησε όλο το «γνωστό οπλοστάσιο» επιχειρημάτων, αλλά τελικά, όπως φαίνεται, κατάφερε το αντίθετο: Να κλιμακωθούν οι λαϊκές αντιδράσεις.

Αρχικά προσπάθησε να τρομοκρατήσει μιλώντας για κίνδυνο κατάρρευσης των συνταξιοδοτικών ταμείων, και άλλα συναφή, που έχουν ειπωθεί και από την ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο της κατεύθυνσης της κατεδάφισης των κατακτήσεων των εργαζομένων που προωθεί το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Αφού η προσπάθεια αυτή απέτυχε, ο Γάλλος Πρόεδρος προσπάθησε να διασπάσει τους εργαζομένους, δηλώνοντας έτοιμος για «ξεχωριστές συζητήσεις» με τους κλάδους εκείνους που παραδοσιακά θεωρούνται πιο μαχητικοί και υπάγονται στην κατηγορία βαρέων και ανθυγιεινών, όπως οι σιδηροδρομικοί και οι εργαζόμενοι στην Ενέργεια. Τελευταίος ελιγμός ήταν η εξαίρεση από την αύξηση των ηλικιακών ορίων των μητέρων με τρία παιδιά και με παιδιά με ειδικές ανάγκες, κίνηση που έγινε ενώ το νομοσχέδιο συζητιέται στη Γερουσία.

Κάθε κίνηση Σαρκοζί προκαλούσε περαιτέρω κλιμάκωση των εργατικών κινητοποιήσεων, που πλέον έχουν εισέλθει, για τους περισσότερους κλάδους, στο επίπεδο των κυλιόμενων 24ωρων απεργιών ή των απεργιών διαρκείας, με τους μαθητές και τους φοιτητές να συμπράττουν στις διαμαρτυρίες. Ετσι, πλέον, εγκαταλείποντας όλα τα προσχήματα, ο Σαρκοζί, και το κεφάλαιο τα συμφέροντα του οποίου εκφράζει, πίεζε, στα τέλη της εβδομάδας, για τάχιστη υιοθέτηση του νομοσχεδίου από τη Γερουσία, έστω και κατά παράβαση των, κατά τα άλλα, σεβαστών «διαδικασιών», προκειμένου να προλάβει την πλημμυρίδα των εργατικών κινητοποιήσεων, που, ήδη, κλυδωνίζει τη χώρα.

Ε. Μ.

Παιδαγωγικό ποίημα

Ο δρόμος προς τη ζωή

Το «Παιδαγωγικό Ποίημα» του Αντόν Σεμιόνοβιτς Μακάρενκο είναι ένα λογοτεχνικό έργο, που αναδεικνύει τη γιγάντια προσπάθεια που κατέβαλαν οι μπολσεβίκοι, προκειμένου να δημιουργήσουν και να διαπαιδαγωγήσουν το Σοβιετικό άνθρωπο. Τον άνθρωπο που κλήθηκε να θεμελιώσει και να αναπτύξει το πρώτο κοινωνικό σύστημα στην ανθρώπινη ιστορία, στο οποίο καταργήθηκε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο Α. Σ. Μακάρενκο αποδεικνύει, μέσω της ιστορίας του Σταθμού, όπου φιλοξενούνται παιδιά ορφανά και εγκαταλειμμένα, ότι οι συνθήκες διαμορφώνουν τον άνθρωπο.Το «Παιδαγωγικό Ποίημα» ανέδειξε τη διαπαιδαγώγηση του νέου ανθρώπου στις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, ακόμη και από τις πρώτες δεκαετίες της. Πρόκειται για λογοτεχνικό έργο σημαντικό εφόδιο, ώστε η σημερινή νέα γενιά να αποκτήσει, και μέσω της παρουσίασης της τότε ζωής και καθημερινότητας των εργαζομένων, μια συνολική αντίληψη για το πώς προχώρησε η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ. Το «Παιδαγωγικό Ποίημα» έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και κατέκτησε τη διεθνή αναγνώριση. Εκτιμώντας την αξία του έργου αυτού, ο Λουί Αραγκόν έγραφε: «Το βιβλίο αυτό δεν έχει προηγούμενο. Είναι ένας νέος τύπος βιβλίου. Τίποτα δεν μπορεί να σκιάσει την ακτινοβολία του ή να φράξει το μέλλον του». Κυκλοφορεί σε δύο τόμους από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

«Σεβασμός» - πρόκληση για τα λαϊκά στρώματα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Κατακτούμε το σεβασμό σε διεθνές επίπεδο», αναφώνησε από το βήμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ ο Γ. Παπανδρέου με τις «επώδυνες αποφάσεις που έχουμε πάρει ήδη από την πρώτη χρονιά»! Η επιχείρηση υποταγής ενός ολόκληρου λαού δίνει «κύρος» στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Οι νέες στρατιές των ανέργων που δημιουργούν με την πολιτική τους οι κυβερνώντες τούς «ανυψώνουν» στο εξωτερικό. Η μείωση των μισθών, των συντάξεων και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων φέρνουν «επαίνους» από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού αποτελεί άλλη μια πρόκληση για τα λαϊκά στρώματα που στενάζουν κάτω από τη βαρβαρότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Είναι όμως και μια χειροπιαστή απόδειξη ότι η «διεθνής αναγνώριση» για το «έργο» του ΠΑΣΟΚ έρχεται ακριβώς να στηρίξει μια σκληρά ταξική πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και προωθείται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Ο «σεβασμός» που κερδίζει ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του είναι ένδειξη «αλληλεγγύης» ανάμεσα στους πολιτικούς εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου και στηρίζεται πάνω στα «συντρίμμια» που αφήνει πίσω της η εφαρμοζόμενη πολιτική. Τέτοιου είδους «εύσημα» και τέτοια «συχαρίκια» οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα οφείλουν να τα επιστρέψουν στους «αποστολείς» τους, μαζί με το μήνυμα ότι η εργατική τάξη της χώρας θα κερδίσει το σεβασμό των υπόλοιπων εργαζομένων του κόσμου μόνο αν ανατρέψει αυτή την πολιτική.

Φορο-στάχτη στα μάτια του λαού

Στάχτη στα μάτια των λαών της ΕΕ θέλει να ρίξει η Κομισιόν με την πρότασή της για τη φορολόγηση των τραπεζών. Την ώρα που μαίνεται ο πόλεμος των ευρωμονοπωλίων κατά των λαών και ρέει άφθονο το αίμα από τη σφαγή των εργασιακών δικαιωμάτων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ρίχνει το πυροτέχνημα της φορολογίας του χρηματοπιστωτικού τομέα με προφανή στόχο να δημιουργήσει ψεύτικες εντυπώσεις ότι τάχα πληρώνουν και «αυτοί που προκάλεσαν την κρίση». Πρόκειται βέβαια για συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης των λαών, γιατί ο φόρος που αναμένεται να πληρώσουν οι τράπεζες στην καλύτερη των περιπτώσεων, αν δηλαδή γίνει αποδεκτή η πλέον «σκληρή» πρόταση για 5% φόρο στο σύνολο των κερδών του χρηματοπιστωτικού τομέα, ανέρχεται περίπου στα 25 δισ. ευρώ το χρόνο. Με δεδομένο ότι τα πακέτα διάσωσης των τραπεζών από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ ανέρχονται στα 2,1 τρισεκατομμύρια (ναι, τρισεκατομμύρια), οι τράπεζες θα «επιστρέψουν» τα χρωστούμενα σε περίπου 80 χρόνια!... Στα καθ' ημάς, παρόμοιο προπαγανδιστικό πυροτέχνημα είναι η πρόταση για έκτακτη εισφορά των επιχειρήσεων ύψους 600 εκατ. ευρώ, τη στιγμή που μόνο το πακέτο στήριξης των τραπεζών φτάνει τα 78 δισ. ευρώ... Ας σημειωθεί επιπλέον ότι τα 600 εκατ. της έκτακτης εισφοράς των επιχειρήσεων είναι ψίχουλα μπροστά στα περίπου 50 δισ. ευρώ που θα πληρώσει, με άμεσο και έμμεσο τρόπο, ο εργαζόμενος λαός το 2011, όπως προκύπτει από το προσχέδιο του προϋπολογισμού...

Με στόχο το κέρδος

Η πρόσφατη στατιστική έρευνα για το «πολιτιστικό» προφίλ των Ελλήνων που παραγγέλθηκε από μια «μη κερδοσκοπική», «μη κυβερνητική οργάνωση» υπό τον τίτλο «Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού», είναι η δεύτερη του είδους τα τελευταία χρόνια (σ.σ. η προηγούμενη παραγγέλθηκε πάλι από ιδιώτη, συγκεκριμένα ένα πολιτιστικό περιοδικό) και έχει δύο πτυχές: Τα ευρήματά της και το στόχο της.

Αναφορικά με τα ευρήματα, και αυτή η έρευνα έδειξε την πολύ μικρή σχέση που έχει ο λαός με την πολιτιστική του κληρονομιά, σε αντίθεση με τη δημοτικότητα που απολαμβάνουν μερικοί ποιοτικοί σύγχρονοι ή παλαιότεροι δημιουργοί. Ωστόσο, η απουσία οργανωμένης, από το κράτος και φυσικά δωρεάν, πολιτιστικής καλλιέργειας, με στόχο το πνευματικό ανέβασμα του λαού, οδηγεί σε αποτελέσματα όπως ότι το 94,6% των ερωτηθέντων δε συμμετέχουν ενεργά στην πολιτιστική ζωή του τόπου κατοικίας τους. Ενώ το 61,7% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι επισκέπτεται σπάνια τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους και το 12,1% ποτέ. Ιδιαιτέρως υψηλά εμφανίζονται τα ποσοστά όσων δεν παρακολουθούν ποτέ εκδηλώσεις, κυρίως χορού, λογοτεχνίας και εικαστικών.

Προς τι όμως ο «πόνος» της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» για το πολιτιστικό επίπεδο του λαού; Η έρευνα, σύμφωνα με το ΑΠΕ, «έχει ενταχθεί στο πλαίσιο της νέας πρωτοβουλίας του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου για την προώθηση επιχειρηματικών και πολιτιστικών δράσεων με ορίζοντα δεκαετίας και επιχειρεί να αποτυπώσει τη γνώμη του κοινού σε θέματα που αφορούν όλους τους τομείς του πολιτισμού, όπως βιβλίο, θέατρο, μουσική, εικαστικά, κινηματογράφο, χορό, τηλεόραση και διαδίκτυο».

Στόχος λοιπόν είναι το επιχειρηματικό κέρδος και τέτοιου είδους έρευνες προσεγγίζουν τον πολιτιστικό τομέα ως πεδίο κερδοφορίας. Δείχνουν μια πλευρά της πραγματικότητας αποκρύβοντας τις αιτίες, ακριβώς για να «προταθούν» στο μέλλον «λύσεις» προς όφελος του «πολιτιστικού» κεφαλαίου. Ακριβώς όπως συμβαίνει σε όλους τους τομείς, μεταξύ αυτών της Παιδείας και της Υγείας.

Εκκλησιαστικός έλεγχος των σχολικών βιβλίων!

Επιτροπή μελέτης των σχολικών βιβλίων σκοπεύει να συγκροτήσει η Εκκλησία λόγω της «αποχριστιανοποίησης» της Παιδείας! Μετά τα «κατηχητικά» για την οικονομική κρίση στα σχολεία, την ημέρα του αγιασμού, η Εκκλησία αποφάσισε να φέρει στο «σωστό δρόμο» και τα σχολικά βιβλία. Ας μελετήσει ό,τι θέλει και όπως θέλει. Ας κάνει εκδηλώσεις και ομιλίες. Αυτό είναι τελείως διαφορετικό απ' το να μπει «χριστιανόμετρο» στα σχολικά βιβλία.

Η κυβέρνηση μπορεί να «αξιοποιήσει» έντεχνα τα σχέδια της Εκκλησίας ή να διαχωρίσει τη θέση της, δηλώνοντας ...προοδευτική. Μπορεί να κάνει και τα δύο. Πάντως, σε περιόδους που το σύστημα περνάει κρίση και αφαιρεί δικαιώματα απ' τους εργαζόμενους, η μεταφυσική «κριτική» μπορεί να υπηρετήσει πολύ καλά τον αποπροσανατολισμό απ' τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν προχωρήσει στο διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας, ενώ συντηρούν το ρόλο της στο εκπαιδευτικό σύστημα. Ο τίτλος του υπουργείου Παιδείας, άλλωστε, δεν έχει αλλάξει. Είναι υπουργείο Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Το ...«Θρησκευμάτων» είναι μια εφεδρεία πολλών χρήσεων. Είναι υπερώριμο το ζήτημα διαχωρισμού της εκκλησίας από το κράτος.