- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Στην επιστολή τους οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, Γιώργος Τούσσας και Μπάμπης Αγγουράκης, επισημαίνουν τα εξής:
«Η αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ - τρόικας οξύνει στο έπακρο την ανεργία στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ), τον Ιούνη του 2012 οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 95.320 άτομα σε σύγκριση με τον Ιούνη του 2011 και κατά 6.186 άτομα από το Μάη του 2012. Το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων στον ΟΑΕΔ ανέρχεται σε 782.493, αλλά ο αριθμός αυτός δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα και εκτιμάται σε σχεδόν διπλάσιο πραγματικό αριθμό που αγγίζει τους 1.200.000 ανέργους. Η ανεργία τσακίζει ιδιαίτερα τις γυναίκες (το ποσοστό των άνεργων γυναικών ανέρχεται σε 57,93% του συνόλου) και τους νέους (27,25% στους νέους κάτω των 30 ετών). Σύμφωνα επίσης με τα στοιχεία της Eurostat, οι περιφέρειες της Βόρειας Ελλάδας (Κεντρική, Δυτική Μακεδονία, Ανατολική Μακεδονία - Θράκη) κατέχουν τις πρώτες θέσεις ανάμεσα σε όλες τις περιφέρειες των κρατών - μελών της ΕΕ, σε αριθμό ανέργων, μακροχρόνια ανέργων και άνεργων γυναικών και νέων, όπου τα αντίστοιχα ποσοστά ξεπερνούν το 50%.
Από τα 1,2 περίπου εκατομμύρια των ανέργων, επίδομα ανεργίας λαμβάνουν μόλις 187.678 άνεργοι. Σκάνδαλο συνιστά η απόφαση των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και της σημερινής συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ σε συνεργασία με την τρόικα, να μειώσουν το επίδομα ανεργίας στο εξευτελιστικό ποσό των 360 ευρώ!
Εφιαλτικές διαστάσεις παίρνουν καθημερινά, μαζί με τις μαζικές απολύσεις εργαζομένων, η κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς, η γενίκευση της ελαστικής και μερικής απασχόλησης, η εκ περιτροπής εργασία, η δραματική μείωση των μισθών, των συντάξεων, της αποζημίωσης απόλυσης και γενικά οι διευκολύνσεις στις επιχειρήσεις για απολύσεις, τα δουλεμπορικά γραφεία, αλλά και η διάλυση δημόσιων κοινωνικών υποδομών και παροχών (π.χ. βρεφονηπιακοί σταθμοί, Κέντρα Υγείας).
Στις στρατιές των ανέργων προστίθενται χιλιάδες μικρομεσαίοι αυτοαπασχολούμενοι (οι οποίοι μάλιστα ούτε καταγράφονται στις στατιστικές, ούτε δικαιούνται καμίας κάλυψης), που κλείνουν τα μικρομάγαζά τους, αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό των μονοπωλιακών επιχειρήσεων, στην άγρια φοροεπιδρομή και στα απανωτά χαράτσια που επιβάλλει η συγκυβέρνηση στην εργατική τάξη και στα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Η όποια "ανάπτυξη", με την οποία κοροϊδεύουν το λαό συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ και ΕΕ, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει ούτε στο ελάχιστο την ανεργία, αφού σχεδιάζεται να κατευθυνθεί σε έργα περιορισμένων θέσεων εργασίας που παύουν αμέσως μετά την ολοκλήρωση του έργου. Μόνοι ωφελημένοι από αυτού του είδους την ανάπτυξη θα είναι και πάλι οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι που θα ξεκοκαλίσουν ζεστό χρήμα, προερχόμενο από τη λεηλασία των εισοδημάτων των εργαζομένων και των κρατικών επιδοτήσεων.
Είναι ανυπόστατος και προκλητικός ο ισχυρισμός της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων, των κομμάτων του κεφαλαίου ότι η δραματική μείωση των μισθών, των συντάξεων, η κατεδάφιση θεμελιωδών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων γίνονται δήθεν για την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Η ανεργία αποτελεί συστατικό στοιχείο ύπαρξης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, γι' αυτό και δεν μπορεί να εξαλειφθεί χωρίς την ανατροπή της εκμεταλλευτικής βαρβαρότητας όπως έχει αποκαλύψει η πείρα δεκαετιών. Στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης η ανεργία παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις, αφού οι κεφαλαιοκράτες πρώτα και κύρια καταστρέφουν την εργατική δύναμη, τη βασική παραγωγική δύναμη, για να ξεπεράσουν την κρίση.
Το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα προβάλλουν στην πρώτη γραμμή της πάλης τους και των διεκδικήσεών τους αιτήματα ανακούφισης των ανέργων:
- Επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, για όλες τις κατηγορίες των ανέργων χωρίς προϋποθέσεις.
- Υγειονομική φροντίδα και περίθαλψη χωρίς καμιά προϋπόθεση.
- Υπολογισμός του χρόνου ανεργίας ως εργάσιμου χρόνου στη σύνταξη, στα επιδόματα μητρότητας κ.λπ.
- Πάγωμα δανείων.
- Δωρεάν κρατικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί για τα παιδιά των ανέργων.
- Δωρεάν μετακίνηση των ανέργων με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
- Επιδότηση ενοικίου.
- Αμεση μονιμοποίηση των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
- Απαγόρευση των απολύσεων, ιδιαίτερα στην τελευταία 5ετία πριν τη συνταξιοδότηση, και επέκταση του Ν. 2112 για όλους τους εργατοϋπαλλήλους, που σημαίνει ίση αποζημίωση για όλους τους εργαζόμενους είτε στη βάση μισθού, είτε στη βάση ημερομισθίου.
- Αμεσες και μαζικές προσλήψεις στις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, Πολιτικής Προστασίας μόνιμου και με πλήρη δικαιώματα προσωπικού.
- Απαγόρευση με νόμο όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Κατάργηση κάθε μορφής ανασφάλιστης εργασίας. Κατάργηση των διαφόρων μορφών της αποκαλούμενης εργασιακής εμπειρίας και μαθητείας. Η πρακτική άσκηση των σπουδαστών να είναι με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Πώς τοποθετείται η Επιτροπή στις προτάσεις του ΚΚΕ για την προστασία και ανακούφιση των ανέργων;».
Στην επιστολή προς τον πρόεδρο της Κομισιόν, Μ. Μπαρόζο, που έστειλε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, ισχυρίζεται ότι «οι πολιτικές που ακολουθούνται σήμερα δεν οδηγούν σε έξοδο από την κρίση». Λέει ακόμη ότι «λιγότερο από το 15% του συνόλου των κεφαλαίων διάσωσης διοχετεύτηκαν στην πραγματική οικονομία». Κάνει λόγο για «μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος» και μιλά για «μια οικονομία σε φάση αποεπένδυσης σε όλους τους κύριους τομείς δραστηριότητας, (λιανεμπόριο, βιομηχανία, ενέργεια, χρηματοοικονομικά, κοινή ωφέλεια) και η οποία αδυνατεί να βελτιώσει περαιτέρω την ανταγωνιστικότητά της διότι στερείται ρευστότητας, δυνατότητας δανεισμού...». Ο ΣΕΒ, ουσιαστικά απαιτεί μέτρα για επενδύσεις. Θέλουν κρατική χρηματοδότηση, γι' αυτό και το παράπονο ότι πήραν λιγότερο από το 15% του συνόλου των κεφαλαίων διάσωσης και βεβαίως πάμφθηνους εργαζόμενους (ας θυμηθούμε την απαίτησή του για μείωση του λεγόμενου μέσου μισθού, των εργοδοτικών εισφορών), δηλαδή θέλει και άλλες αντεργατικές αναδιαρθρώσεις. Δεν είναι πρώτη φορά που ο ΣΕΒ βάζει τέτοιο ζήτημα σε αντίθεση με τις τράπεζες που πήραν κεφάλαια διάσωσης. Εδώ εκφράζονται ενδοαστικές αντιθέσεις, αλλά, οι τράπεζες είναι η καρδιά της καπιταλιστικής οικονομίας, επομένως πρώτ' απ' όλα αυτές προσπαθεί να σώσει το σύστημα από την κρίση. Ο ΣΕΒ επίσης βάζει ζήτημα τόνωσης της ζήτησης γι' αυτό μιλά για μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος. Μόνο που αυτήν δεν την αιτιολογεί με τη μείωση των μισθών, αλλά μόνο με τη φοροληστεία. Τη μείωση μισθών την απαιτεί. Είναι μια αντίφαση του καπιταλισμού, που πασχίζουν να βρουν μείγμα πολιτικής να την αντιμετωπίσουν, αφού η μείωση μισθών μειώνει τη ζήτηση αλλά συμβάλλει στην ανταγωνιστικότητα, αυξάνει τα κέρδη. Η μείωση μισθών τους εξοικονομεί κεφάλαιο σε συνθήκες κρίσης. Ξέρουν επίσης ότι έξοδος από την κρίση σε όφελός τους έρχεται με επενδύσεις μετά την καταστροφή, και δημιουργία συνθηκών γοργής κερδοφορίας για νέα συσσώρευση. Αυτό ζητούν.
Λέει επίσης στην επιστολή: «Διέξοδος παρ' όλα αυτά υπάρχει». Τι απαιτεί; «Αμεση αποδέσμευση των 7 δισ. ευρώ που προορίζονται για την πληρωμή οφειλών του Δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα. Παράταση κατά δύο χρόνια της περιόδου για την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος των 3,6 και 9,2 δισ. ευρώ. Χρηματοδότηση των κεφαλαιακών αναγκών που συνεπάγεται η παράταση της κρίσης». Να, λοιπόν, που ζητά κρατική χρηματοδότηση και χαλάρωση της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής με την «παράταση της περιόδου για πλεόνασμα». Ο ΣΕΒ βάζει επίσης ζήτημα να δοθούν κοινοτικά κονδύλια για επενδύσεις αλλά και ως εγγύηση για δανεισμό των επιχειρήσεων μέσω τραπεζών. Λέει στην επιστολή: «"Θεαματική" αύξηση του ποσοστού απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων με ανάθεση στις τράπεζες σημαντικού μέρους της διαδικασίας. Αξιοποίηση των αδιάθετων κονδυλίων της ΕΕ ως εγγύηση για δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων προς επιχειρήσεις».
Ουσιαστικά ο ΣΕΒ ζητά μια διαφορετική πολιτική διαχείρισης με λίγη χαλάρωση της αυστηρής δημοσιονομικής, ώστε να υπάρξει δυνατότητα κρατικής και ευρωενωσιακής χρηματοδότησης για επενδύσεις. Ηδη το εργασιακό περιβάλλον, σε συνδυασμό με τις νέες αντεργατικές αναδιαρθρώσεις (μείωση του μέσου μισθού, νέο ασφαλιστικό, ο ΣΕΒ επιπλέον ζητά αντικατάσταση του συστήματος των καθορισμένων παροχών στις συντάξεις, δηλαδή τσάκισμα κατά το δοκούν) εξασφαλίζει συνθήκες κερδοφορίας. Ο ΣΕΒ βάζει επίσης ζήτημα κινδύνων στο ξεπέρασμα της κρίσης από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και απαιτεί μέτρα ενάντια στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ολα τα παραπάνω επομένως, αποτελούν σχέδιο έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.
Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στον καπιταλισμό δεν υπάρχει. Ο αγώνας για να μπουν εμπόδια στα μέτρα συνδέεται άμεσα με πάλη ενάντια στο κεφάλαιο ως την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας του.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, από το σύνολο των ανέργων τα 5,472 εκατομμύρια άνεργοι στην «Ευρώπη των 27» είναι νέοι κάτω των 25 ετών, (ποσοστό 22,6%), από το σύνολο των οποίων τα 3,359 εκατομμύρια άνεργοι βρίσκονται στην «ευρωζώνη», (ποσοστό 22,4%). Τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργία στους νέους κάτω των 25 ετών εμφανίζονται στην Ελλάδα, 52,8% (τον Απρίλη του 2012) και στην Ισπανία, 52,7%.
Σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο η ανεργία έπεσε σε εφτά κράτη μέλη, και ανέβηκε σε δεκαεννέα. Η μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας σημειώθηκε στην Ελλάδα (22,5% τον Απρίλη του 2012 από 16,2% τον αντίστοιχο περσινό μήνα), στην Ισπανία (24,8% από 21,2%) και στην Κύπρο (10,5% από 7,6%). Επίσης, το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες ανέβηκε στο 11,2% (από 9,7%) στην «ευρωζώνη» και στο 10,4% (από 9,4%) στην «Ευρώπη των 27». Αντίστοιχα, το ποσοστό ανεργίας στις γυναίκες ανέβηκε στο 11,3% (από 10,3%) στην Ευρωζώνη και στο 10,4% (από 9,7%) στην «Ευρώπη των 27».
Τέλος, τον Ιούνη του 2012 το ποσοστό ανεργίας στις ΗΠΑ ήταν 8,2%, ενώ το ποσοστό ανεργίας στην Ιαπωνία το Μάη του 2012 ήταν 4,4%.
